แชร์

Chapter 23: Five Minutes Too Late

ผู้เขียน: M.E.M.TSOLEN
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-10-28 09:33:16

Gabriel’s POV

The conference room was blindingly bright — glass walls, high ceilings, and the tension so thick it could choke you.

This wasn’t just any meeting.

It was the meeting — the one that could secure a billion-peso partnership with an international VVIP client.

Everyone was ready.

Well, almost everyone.

“Sir,” Lucas whispered, checking his watch. “Wala pa rin si Miss Elise.”

I frowned, glancing at the empty chair beside me.

“She confirmed last night,” I said tightly. “She’s leading the presentation.”

“Yes, sir. Pero according to HR, she hasn’t checked in since this morning.”

A cold unease crawled up my spine.

“She doesn’t miss meetings.”

Lucas nodded, uneasy. “Exactly.”

Across the table, Marianne — flawless in her cream blazer and fake-sincere smile — leaned forward.

“Maybe she overslept?” she said sweetly. “She’s been… under a lot of pressure lately.”

My eyes snapped to her. “Pressure you helped create?”

She blinked innocently. “Excuse me?”

Before I could reply, the doo
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • THE CEO WHO LEFT ME PREGNANT   Chapter 30: When Lies Collide

    Umaga pa lang, ramdam na ni Gabriel ang bigat ng araw.Sa loob ng kotse, hawak niya ang cellphone — hindi mapakali, paulit-ulit binabasa ang huling text ni Lucas.Sir, confirmed. Si Marianne ang may pakana ng lahat.Pinigilan niyang suntukin ang manibela.Yung tipong gusto mong sumabog pero kailangan mong manatiling composed kasi CEO ka — pero tao ka rin.Tinapik siya ni Lucas mula sa passenger seat.“Sir, gusto niyo bang samahan ko kayo? Alam niyo naman si Ms. Marianne, mabilis mag-drama ‘yan. Baka may masabi pa siyang masama.”Umiling si Gabriel. “Kaya ko ‘to. I just need answers.”Pero bago pa siya makalabas ng parking, biglang bumuhos ang ulan. Parang eksenang sinadya ng langit — sabay kidlat, sabay sigaw ng makina ng kotse ng isa pang dumaan.“Sir, baka gusto niyo muna magpahinga—”“Lucas,” putol ni Gabriel, sabay suot ng seatbelt. “Hindi ako mapapahinga hangga’t hindi ko alam kung gaano kalalim ‘tong nilaro niya.”Pag-alis ng kotse, sinundan siya ni Lucas ng tingin.At doon siya

  • THE CEO WHO LEFT ME PREGNANT   Chapter: Rescue and Revelation

    Umulan nang malakas nang gabing iyon — malalaking patak ng ulan na parang sinasabayan ang bigat ng dibdib ni Gabriel. Ang windshield ng kotse niya, halos hindi na makita sa kapal ng ulan, pero hindi siya humihinto. Para siyang hinahabol ng sariling konsensya.She’s in danger.Yun lang ang tumatak sa isip niya. Paulit-ulit. Parang sirang plaka.The wipers screeched across the glass as he turned into the dim road leading to the old warehouse. The headlights caught the outline of a forgotten building — kalawangin, luma, at tila ba matagal nang walang tao.Pagbaba niya ng kotse, sinalubong siya ng lamig at amoy ng lumang bakal. Tumalon din agad si Lucas mula sa passenger seat, may hawak na flashlight, halata ang kaba sa mukha.“Sir, sigurado po ‘ko dito ‘yung address,” hingal niyang sabi. “Pero sir… may kailangan akong sabihin—”“Later,” matalim ang tono ni Gabriel. “Hanapin muna natin siya.”Bumigat ang hangin sa loob ng bodega. Ang tunog ng ulan sa bubong, parang mga yabag ng takot. Mad

  • THE CEO WHO LEFT ME PREGNANT   Chapter 28: Lies, Jealousy, and the Woman Who Knows How to Smile While Breaking You

    Tahimik sa kotse.Pero sa loob ng isip ni Gabriel, parang may kulog na walang tigil.Hindi pa rin siya makapaniwala sa nakita niya kanina.Elise.At si Adrian.Magkalapit. Magkausap. Halos maghalikan.At kahit ilang beses niyang sabihin sa sarili na wala siyang karapatan, hindi mapigilan ng puso niyang kumulo.Bakit siya galit?Bakit ang sakit makita si Elise na pinipili ‘yung iba?Hawak niya ang manibela, at sobrang higpit ng pagkakapisil niya.Marianne sat beside him, tahimik at nakangiti — yung ngiting alam mong may tinatago.“Gab,” sabi nito sa malumanay na boses.Hindi siya sumagot.“Don’t tell me nasasaktan ka pa rin d’un?”“Hindi,” sagot niya, pero halatang kasinungalingan.Marianne chuckled softly. “Kahit kailan, hindi ka marunong magsinungaling sa akin.”Lumingon siya saglit. “Stop it, Marianne. I’m not in the mood.”Pero imbes na tumigil, mas lalo itong ngumiti.“Hindi mo kailangang magsinungaling sa sarili mo, Gab. I saw the way you looked at her. The way your eyes softened

  • THE CEO WHO LEFT ME PREGNANT   Chapter 27: The Confession He Shouldn’t Have Said

    Tahimik ang buong condo.Langitngit lang ng wall clock at mahinang hangin mula sa aircon ang maririnig.Elise sat by the window, holding a mug of coffee na matagal nang lumamig.Magdamag siyang hindi nakatulog — paulit-ulit sa isip ang sigaw ni Gabriel kagabi, ang mga salitang ayaw niyang marinig pero nasaktan pa rin siya kahit alam niyang totoo ang ilan doon.“Wala kang karapatan magselos.”“Hindi mo ako girlfriend.”“Hindi ako ang babae sa Baguio…”Pinipilit niyang paniwalaan ‘yon. Pinipilit niyang wag umiyak.Pero bawat pilit niya, mas lalo lang bumibigat.Then, may marahang katok sa pinto.“Elise?”Si Adrian.Nakasando lang at may dalang paper bag.“Bumili ako ng breakfast. Alam kong di ka pa kumakain.”She tried to smile. “Salamat. Pero hindi ka na sana nag-abala pa.”“Hindi ‘to abala,” sabi ni Adrian, umupo sa tabi niya, parang walang distansya. “Besides, gusto kong makasama ka kahit five minutes lang. Lately kasi parang ang bigat mo ulit eh.”Elise chuckled softly, bitterly. “B

  • THE CEO WHO LEFT ME PREGNANT   Chapter 26: The Breaking Point

    Marianne’s POV“Sigurado ka dito, Marianne?” bulong ni Celeste habang pinapanood ako mag-scroll sa phone.“Oh, please,” ngumisi ako. “Gusto mo rin naman ‘tong mangyari.”Nasa harap namin ang monitor sa office — security feed ng parking lot. Tamang-tama ang timing — si Elise, hawak si Sofia, habang si Adrian nakahawak sa balikat niya, helping her carry a bag papunta sa kotse.Click. Screenshot. Crop. Then, a little caption:“New beginnings? Some people move on too fast.”Tinag ko si Adrian. Then pinadala ko kay Gabriel through a “concerned employee.”“Sometimes, you don’t need to lie,” sabi ko, smirking. “You just need the perfect angle.”Gabriel’s POVThe notification came while I was in a meeting.Forwarded message:Sir, I thought you should see this.Pagbukas ko ng image, para akong binuhusan ng malamig na tubig. Elise. Adrian. Sofia. Magkasama. Parang isang pamilya.Humigpit ang kamao ko. Hindi ko alam kung anong mas masakit — ‘yung larawan o ‘yung realization na baka ako na

  • THE CEO WHO LEFT ME PREGNANT   Chapter 25: Lost Calls, Lost Chances

    Elise’s POV“Ma’am, pasensya na talaga pero kailangan niyo na pong umalis ngayon.” That was the third time the landlady said it, her tone already shifting from pity to impatience.“Please, give me just one more day,” pakiusap ko, halos mamalimos na sa luha. Nasa ospital pa si Sofia. Nakaratay. Mahina pa. “Babayaran ko po lahat. Promise, I just—”“Hindi ko po pwedeng hintayin pa. May bagong tenant na, ma’am. Orders from the owner.”‘Orders.’ Isa pang salitang pamilyar. Parang sa opisina — kapag may order, wala kang laban.Nanghina ako. Binuhat ko ‘yung maliit naming maleta, may ilan pang gamit ni Sofia. “Okay po,” mahina kong sagot. “Aalis kami.”Paglabas ko ng pinto, tinamaan ako ng malamig na hangin. Sa sobrang stress, parang nanlabo ang paningin ko. Hindi ko alam kung saan pupunta. Hindi ko rin alam kung sino pa ang tatawagan.Except one person. “Gabriel…”Kinuha ko agad ang phone. Dial. Ring. Ring. Then — voicemail.Tried again. Still nothing.“The number you are try

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status