Chapter 335“Montero?” napakunot-noo ako. “Kaano-ano mo si Jasmine?”Napatingin sa akin ang dalaga. Saglit siyang nag-isip bago ngumiti nang bahagya.“Oh, she’s my sister-in-law… future.” Napakibit-balikat siya, tila proud pa.“Fiancée kasi siya ng nakakatanda kong kapatid—si Kuya Jacob. Why you ask? Do you know her?”Tumigil ang paghinga ko ng ilang segundo. Parang may bomba na sumabog sa loob ng dibdib ko.“Kilala ko siya… matagal na,” mahinang sagot ko habang pilit tinatago ang tensyon sa tono ng boses ko.Pero sa loob-loob ko—Putangina. Hindi lang pala siya basta secretary ni Jacob.Kasama siya ng buong pamilya ng Montero.Napatingin ako kay Maricar. Walang kaalam-alam sa bigat ng pangalan na binanggit niya.Kung alam lang niya… kung sino talaga ang ate niyang 'sister-in-law soon'…At kung gaano kalalim ang mundong ginagalawan nito—at kung gaano karaming kalaban ang nais siyang mawala.“Oh, kung ganun tama-tama. Halika ka, ipakilala kita sa pamilya ko!” masiglang yaya ni Maricar,
Chapter 334"Putangina," bulong ko sa sarili ko habang pinapahid ang butil ng pawis sa noo ko. Nanginginig pa ang kamay ko—hindi dahil sa lamig, kundi dahil sa takot. Sa takot kay Jasmine.Agent J.Anino ng kamatayan na akala ko'y simpleng babae lang.“Hindi na ako magpapakatanga. Ayoko pang mamatay.”Mabilis kong kinuha ang bag ko, pinulot ang ilang gamit na mahalaga—cellphone, wallet, passport, backup sim. Wala nang time para sa sentimental shit. Kailangan ko nang umalis.Sinulyapan ko pa ang paligid ng mansyon habang naglalakad paatras. Tahimik. Pero sa katahimikang ‘yon… parang may mga matang nakatingin.Baka si Jasmine.Baka may sniper pa siya.Baka mamatay na naman ako sa susunod.Pagdating ko sa labas, hindi na ako tumawag ng driver.Ako na mismo ang nagmaneho.Binaybay ko ang kalsada ng mabilis—kahit hindi pa ako nakakalayo, damang-dama ko na parang may humahabol. Hindi ko alam kung paranoia ba ito… o talagang may nakaabang.Pero isa lang ang malinaw sa akin:Bahala na si Oliv
Chapter 333Zen POVGabi. Tahimik. Masyado.Gusto ko 'yon.Nakasuot ako ng itim mula ulo hanggang paa, blending in with the shadows like I was born in them. Sa ilalim ng mask na tumatakip sa kalahati ng mukha ko, malamig ang hininga. Walang emosyon. Walang awa.Huminto ako sa tuktok ng malaking pader ng Montero mansion. Nag-scan ako gamit ang thermal monocle. Apat ang nakapwesto sa labas — dalawang guard, dalawang roaming. Walang alert level. Good.“Hindi ito ang unang beses na pumasok ako sa isang mansion.”Bulong ko sa sarili habang ina-adjust ang strap ng utility pack ko.Bawat kilos, planado.Bawat hakbang, walang tunog.I pressed a small device on my wrist — a pulse jammer. Panandaliang nawalan ng signal ang dalawang CCTV sa left side entrance."Two minutes. Enough."Pagbagsak ko sa lupa mula sa pader, wala ni isang alingawngaw. Gamit ang maliit na syringe na may tranquilizer, tinamaan ko agad ang isang bantay sa leeg. Dalawa… tatlo… pang-apat, hindi na nakaporma.Pumasok ako sa
Chapter 332 “Kung wala silang makuhang impormasyon…” bulong ko habang pinipisil ang phone sa palad ko, “…ako mismo ang gagawa ng kuwento. Isang kasinungalingang kasing-talim ng katotohanan.” Umayos ako sa pagkakaupo sa loob ng kotse, nilabas ang isa pang burner phone—hindi ito natutunton. Kinuha ko ang contact ni Alfredo, isang dating entertainment journalist na kilalang bayaran kapalit ng intriga. “O, Olivia? Long time no chaos.” “Gusto mo ba ng exclusive? May bagong babae ang Montero Family—di mo pa kilala, pero isa raw siyang ex-convict. Kakasuhan sa ibang bansa, pero tinago ang record.” “…putok na chismis ‘yan, sure ka?” “Hindi ko kailangan maging sigurado, Alfredo. Ang kailangan ko lang, lumabas sa headline. Bukas ng gabi, dapat trending na siya. Lagyan mo ng mga salitang ‘dangerous past’, ‘fake identity’, ‘pregnant for power’—gets mo?” “As always, Miss Fernandez. I know how to ruin reputations.” “Good. Padala ko sa’yo ang edited photo at dummy documents mamaya. G
Chapter 321 Olivia POV Labis ang galit na nararamdaman ko habang nakatayo ako sa sulok ng ballroom, pinagmamasdan ang babaeng 'yon — si Jasmine. Babaeng bigla na lang sumulpot. Babaeng walang kahit anong pinagmulan. Babaeng kinikilala na ngayon bilang reyna ng Montero Family — ang posisyong matagal ko nang pinangarap. Pinaghirapan. Inakala kong akin. Napakuyom ang mga kamao ko. Gusto kong magwala. Gusto kong sumigaw. Pero hindi ako magpapadala. Hindi dito. Hindi ngayon. Napakaganda niya, oo — pero hindi ako bulag. Nakita ko kung paano siya sumingit sa buhay ni Jacob. At ang mas masakit? Pumayag si Jacob. Tinanggap niya. Pinalitan ako. Babaeng ordinaryo lang. Walang pedigree. Walang pangalan. Ngunit heto siya ngayon, hawak ang kamay ng lalaking minsang akin. At hindi lang ‘yon — siya pa raw ang ina ng magiging anak ni Jacob? Putangina. "Kung akala mong tapos na, Jasmine," bulong ko sa aking sarili, habang nakangiting plastik sa mga bisitang lumalapit. "Nagkakamali ka." Hind
Chapter 320"Congratulations, both of you!" sigaw ng mga reporters at ilang bisitang halatang kinikilig pa habang kumakaway-kaway sa amin. May ilang kumukuha ng litrato, may ilan din na todo palakpak. Nakangiti ako, mahigpit ang hawak ko sa baywang ni Jasmine, habang siya naman ay pilit kinakalma ang sarili sa harap ng maraming tao.Ngunit kahit nasa gitna kami ng selebrasyon, hindi ko maiwasang mapansin ang isang pares ng matang halos butasin kami mula sa malayo.Si Olivia.Nakatayo sa sulok, nanlilisik ang tingin niya sa amin. Hindi siya umiimik, pero sapat na ang ekspresyon sa kanyang mukha para malaman kong kumukulo na ang dugo niya sa galit. Halos pigilan ko pa ang mapangisi.Sorry, Olivia. You had your chance.Bumaling ako kay Jasmine at binigyan siya ng isang mabilis ngunit matamis na halik sa pisngi.“She’s watching,” bulong ko sa kanya.“Let her,” nakangiting sagot ni Jasmine na may halong confidence. “Mas okay na mainis siya kaysa maawa siya.”Napatawa ako ng mahina. Ito ang