แชร์

THE HEARTLESS : 15 (2/2)

ผู้เขียน: ฮวายอน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-26 10:36:18

แกร่กกก

ผมหยุดความคิดทุกอย่างลงและหันไปทางต้นเสียง ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนผ้าแพรสีน้ำเงิน ขายาวและแขนยาว โคตรรัดกุม ก็ดีเหมือนกัน สติผมมันจะได้ไม่เตลิดเปิดเปิงไปไหนต่อไหน

โรสหันมามองผม ตาเราสบกัน และมันมีพลังงานบางอย่างแทรกเข้ามา ผมเลยต้องหลบตากลับมาโฟกัสตัวอักษรในหนังสือต่อ แต่ก็ไม่ได้อ่านมันหรอกนะ ไหนว่าไม่ใช่เวลาคิดไงวะ ไหนว่าควบคุมตัวเองได้ไงวะ ไม่ได้สักอย่าง เวรจริงๆ

“ธาม จะนอนตรงนี้เหรอ” เสียงเล็กเอ่ยถามขึ้นโดยที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าเธอทำหน้าแบบไหน หรืออยู่ส่วนไหน ไม่กล้าละสายตาออกจากหนังสือเลย

“อืม” ผมครางรับในลำคอและยังคงก้มหน้าก้มตากับหนังสือต่อ

“โห่...นี่มันเล่มล่าสุดเลยนะ ธามได้มาแล้วเหรอ” เสียงโรสเอ่ยขึ้นพร้อมกับโดดมานั่งข้างผมทันที สายตาลุกวาวราวกับเด็กน้อยเห็นอมยิ้มก็ไม่ป่าน ก่อนจะแย่งหนังสือในมือผมไปกางไว้บนตักตัวเองอย่างถือวิสาสะ ใช่...โรสกับผมน่ะ คอเดียวกัน ตอนแรกผมก็ไม่ได้ชอบอ่านหนังสือแนวนี้นะ ก็เพราะโรสนั่นแหละพาผมติด

พรึบบบ

“อ๊ะ เอาคืนมานะธาม โรสขอยืมอ่านก่อน&rdqu

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 17 (2/2)

    ปัจจุบัน...ผมปาดเช็ดน้ำตาแบบลวกๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และปล่อยมันออกพรืดใหญ่ เพื่อปรับอารมณ์ในร่างกาย ใจจริงผมก็อยากจะถามเธอตรงๆ ไปเลยเหมือนกันนะ แต่ถ้าโรสคิดจะบอก คงไม่เก็บเป็นความลับมาตั้งสี่ปี เพราะฉะนั้น ผมเลยต้องไปหาอีกคนที่น่าจะให้คำตอบผมได้มากกว่า@โรงพยาบาลครืดดดดพรึบบบผมเลื่อนประตูเปิดอย่างถือวิสาสะแล้วเดินเข้ามาโยนซองสีน้ำตาลที่เอาออกมาจากห้องโรสลงบนโต๊ะทำงานเฮียหมอไวน์อย่างแรง“อะไรของมึงวะ” เฮียหมอไวน์มองเอกสารตรงหน้าก่อนจะเลิกคิ้วถามขึ้นด้วยความสงสัย“อธิบายมา” ผมพูดขึ้นเสียงเข้มพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ที่เตรียมไว้สำหรับคนไข้ที่มาเข้าตรวจ ออกมาทิ้งตัวลงเหมือนคนหมดสภาพ เฮียหมอไวน์เปิดซองเอกสารและหยิบมันออกมาดูอย่างพินิจ ก่อนจะเบิกตากว้างมองผมด้วยความตกใจ“มึงไปเอามาจากไหน”“ที่เฮียเคยบอกว่าการรักษาต่อเนื่อง มันคือรักษาตา ให้กลับมามองเห็นอีกครั้งใช่มะ” ผมมั่นใจมากว่าโรสเคยตาบอดแน่ๆ เพราะของที่อยู่ในกล่องนั่นและผมคิดว่าในซองต้องมีเ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ    THE HEARTLESS : 17 (1/2)

    “เห่ย!” ฉันโพล่งขึ้นด้วยความตกใจเมื่อฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ พี่ซันเองก็สะดุ้งไปตามเสียงของฉันเหมือนกัน“พี่ซัน กลับรถเดี๋ยวนี้เลยค่ะ พาโรสกลับคอนโดก่อน” ฉันพูดบอกพี่ซันที่นั่งทำหน้างงอยู่หลังพวงมาลัยด้วยท่าทางตื่นตระหนกสุดๆ“มีอะ...”“เร็วค่ะ!” ฉันเผลอออกคำสั่งเสียงแข็งกับพี่ซันอย่างลืมตัวตอนที่พี่ซันกำลังจะถามฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาอธิบายอะไรทั้งนั้น สิ้นเสียงฉันพี่ซันรีบเลี้ยวกลับรถตามคำสั่งทันทีพอถึงคอนโดฉันก็รีบเปิดประตูทั้งที่รถยังไม่ทันจอดสนิทดีด้วยซ้ำและพุ่งตรงเข้าไปยังหน้าลิฟต์ทันทีโดยไม่รอฟังว่าพี่ซันจะพูดอะไร ทำไมประมาทอย่างงี้นะโรส ในห้องมีอะไรตั้งหลายอย่างที่ไม่ควรมีใครรู้ ให้คีย์การ์ดเขาไปง่ายๆ อย่างงี้ได้ยังไงกันฉันตะบี้ตะบันกดปุ่มตรงหน้าลิฟต์อย่างร้อนรน มือไม้สั่นไปหมด เร็วกว่านี้ไม่ได้รึไง ต้องโทษฉันที่คิดออกช้าไป บ้าชะมัด...ติ้งงงง“ธาม!”พอประตูลิฟต์เปิดฉันก็เผลอเรียกชื่อคนที่อยู่ข้างในออกมาด้วยความตกใจ ก่อนฉันจะดึงสติกลับมาปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ธามเองก็ดูตกใจนิดๆ เหมือนกัน แต่ฉันรู้สึกเหมือนธามจะตาแดงๆ ด้วยนะ เขาเป็นอะไรรึเปล่า“ทำไมกลับมาเร็ว” ธามเลิกคิ้วถามข

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 16 (2/2)

    และไม่นานพนักงานเสิร์ฟในร้านก็ยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟที่โต๊ะ กาแฟแก้วหนึ่งและชาเขียวอีกแก้วหนึ่ง ฉันกำลังจะบอกเขาว่าไม่ได้สั่งชาเขียวแต่ธามเดินกลับมาที่โต๊ะพอดีและเอ่ยขอบคุณพนักงานคนนั้นพร้อมๆ กับเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งซะก่อน“ขอบคุณครับ”“ธาม สั่งให้โรสเหรอ” พอพนักงานคนนั้นเดินกลับไป ฉันก็เอ่ยธามคนตรงหน้าพอดี ไม่คิดว่าเขาจะจำได้ เพราะฉันไม่กินกาแฟและก็ไม่ค่อยกินอย่างอื่นนอกจากชาเขียว ถ้าจะคิดง่ายๆ ก็ชอบนั่นแหละ“อืม” คำตอบสั้นๆ ห้วนๆ ถูกส่งกลับมาแต่มันก็ทำให้ใจฉันพองโตขึ้นมาได้เฉยเลยนะ ฉันอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะแสร้งมองไปยังวิวทิวทัศน์ข้างนอกแทน คนอะไรไม่รู้...ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งไม่เป็นตัวของตัวเอง เขาทำให้ฉันประหม่าได้ทุกครั้งสิน่า>//////<…..…..อื้อออฉันครางขึ้นในลำคอเมื่อรู้สึกถึงสิ่งรบกวนการนอนของฉันก่อนจะกะพริบตาถี่ปรับโฟกัสกับแสงจ้าตรงหน้า และภาพที่เห็นทำให้ฉันต้องเบิกตากว้างผงะตัวถอยจนติดเบาะ ยกมือขึ้นดันแผงอกแกร่งของธามไว้ไม่ให้เขาใกล้ไปกว่

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 16 (1/2)

    เฮือกก!!!ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึก เบิกตากว้างมองเพดานห้องด้วยความตกใจ หายใจหอบถี่ราวกับเพิ่งไปวิ่งรอบสนามมาก็ไม่ปาน ดวงใจน้อยกระหน่ำเต้นโครมครามไม่หยุด เหงื่อผุดออกตามกรอบหน้าเต็มไปหมด ฝันอีกแล้ว...ฝันแบบนี้อีกแล้ว“โรส เป็นอะไร”เสียงนั่นทำให้ฉันกลับมาอยู่ในปัจจุบันและพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมแขนของธามที่ตอนนี้ผงกหัวขึ้นมามองหน้าฉันด้วยแววตาเป็นกังวลและท่าทางงัวเงียหน่อยๆ“ธาม ฮึก โรส...ฝันร้าย ฮึก” ฉันหันไปสบตาธามด้วยนัยน์ตาสั่นระรัว น้ำตาเอ่อล้นออกมาอย่างห้ามไม่ได้“แค่ฝันเอง ร้องไห้ทำไม” มือหนายกขึ้นเกลี่ยน้ำใสที่ร่วงลงข้างหางตาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเลื่อนขึ้นเช็ดเหงื่อบนหน้าผากแล้วลูบผมฉันเบาๆ ปกติฉันนอนคนเดียวก็ฝันแบบนี้แทบจะทุกคืนก็ไม่เห็นจะร้องไห้ แต่พอมีคนถามว่าเป็นอะไร ทำไมมันถึงอ่อนแอขึ้นมาซะงั้น ยิ่งคนตรงหน้าเป็น ธาม น้ำตาก็ยิ่งพรั่งพรูออกมาเหมือนเขื่อนแตกจุ๊บ//ฉันหลับตารับจุมพิตบนหน้าผากจากคนตรงหน้าเพื่อเป็นการปลอบประโลม ก่อนธามจะผละออกแล้วมองนัยน์ตาของฉัน“ไม่เป็นไรนะ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 15 (2/2)

    แกร่กกกผมหยุดความคิดทุกอย่างลงและหันไปทางต้นเสียง ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนผ้าแพรสีน้ำเงิน ขายาวและแขนยาว โคตรรัดกุม ก็ดีเหมือนกัน สติผมมันจะได้ไม่เตลิดเปิดเปิงไปไหนต่อไหนโรสหันมามองผม ตาเราสบกัน และมันมีพลังงานบางอย่างแทรกเข้ามา ผมเลยต้องหลบตากลับมาโฟกัสตัวอักษรในหนังสือต่อ แต่ก็ไม่ได้อ่านมันหรอกนะ ไหนว่าไม่ใช่เวลาคิดไงวะ ไหนว่าควบคุมตัวเองได้ไงวะ ไม่ได้สักอย่าง เวรจริงๆ“ธาม จะนอนตรงนี้เหรอ” เสียงเล็กเอ่ยถามขึ้นโดยที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าเธอทำหน้าแบบไหน หรืออยู่ส่วนไหน ไม่กล้าละสายตาออกจากหนังสือเลย“อืม” ผมครางรับในลำคอและยังคงก้มหน้าก้มตากับหนังสือต่อ“โห่...นี่มันเล่มล่าสุดเลยนะ ธามได้มาแล้วเหรอ” เสียงโรสเอ่ยขึ้นพร้อมกับโดดมานั่งข้างผมทันที สายตาลุกวาวราวกับเด็กน้อยเห็นอมยิ้มก็ไม่ป่าน ก่อนจะแย่งหนังสือในมือผมไปกางไว้บนตักตัวเองอย่างถือวิสาสะ ใช่...โรสกับผมน่ะ คอเดียวกัน ตอนแรกผมก็ไม่ได้ชอบอ่านหนังสือแนวนี้นะ ก็เพราะโรสนั่นแหละพาผมติดพรึบบบ“อ๊ะ เอาคืนมานะธาม โรสขอยืมอ่านก่อน&rdqu

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 15 (1/2)

    “คืนนี้ไปนอนด้วย”ฉันตาเบิกกว้างกับประโยคที่คนตัวโตพูดออกมา ใจเต้นระส่ำจนจับจังหวะไม่ได้ อุณหภูมิพุ่งขึ้นหน้าสูงปี๊ดแบบทะลุปรอทไปเลยก็เป็นได้ พะ...พูดบ้าอะไรของเขา ปะ...ไปนอนด้วยบ้าบออะไร ระ...โรสเป็นผู้หญิงนะธาม ละ...แล้วฉันควรทำไงต่ออะ ขนาดแค่คิดยังติดอ่างขนาดนี้ ไม่ต้องห่วงเลย พูดไปไม่เป็นประโยคแน่นอน“ว่าไง”วะ...ว่าไงอะไรอีกเล่า กดดันทำไมเนี่ย“มะ...ไม่ได้” ฉันรีบปฏิเสธทันทีเพราะธามคายอ้อมกอดออกและพยายามจะจับตัวฉันให้พลิกกลับไปหาเขา ซึ่งมันไม่โอเครเลย ฉันยังไม่พร้อมเผชิญหน้าธามตอนนี้แต่ร่างฉันก็ถูกจับพลิกมาเผชิญหน้ากับเขาจนได้และเป็นจังหวะที่เราสบตากันพอดี กลายเป็นฉันที่ต้องพาสายตาไปโฟกัสที่พุ่มไม้ข้างนั่นแทน ทำไงดี...ฉันควบคุมลมหายใจตัวเองไม่ได้เลย ไหล่เล็กทั้งสองข้างยังถูกตราตึงไว้แน่นด้วยมือที่มีกำลังมหาศาลจนฉันกระดุกกระดิกไปไหนไม่ได้“ทำไม” ยัง...ยังมีหน้ามาถามอีก ฉันเหลือบตามองหน้าคนถามแวบหนึ่งก่อนจะกลับไปโฟกัสจุดเดิม ใครสอนให้เขาทำหน้าแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวหรือไม่รู้สึกอะไรเลยแบบนั้นน

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status