LOGINน้องสาวเพื่อน! บุคคลต้องห้าม! เขาก็ไม่อยากผิดสัญญากับเพื่อนหรอกนะ แต่เด็กมันก็ยั่วเหลือเกิน "ถ้าพี่ไม่พูดหนูไม่พูด แล้วเฮียภีมจะรู้ได้ไง" ความอดทนของเขานั้นยิ่งกว่าเหล็กกล้า แต่เมื่อเจอขาว ๆ อวบ ๆ บวกกับเด็กมันอ้อนขนาดนั้น ถามจริงจะเอาอะไรมากล้าได้อีก ความคิดฝ่ายเทวดากับซาตานตีกันให้ยุ่งในหัว สุดท้ายแล้วเขาจะจัดการอย่างไรกับความสัมพันธ์ต้องห้ามนี้ **************************** #ไม่มีนอกกายนอกใจ
View Moreตอนพิเศษ 6 ป้ารหัส (หงส์ ซัน)ถ้าใครยังไม่รู้จักฉัน อันดับแรกฉันต้องขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อหงส์เป็นน้องรหัสของพี่นีน่า เป็นพี่รหัสของแก้วและเป็นป้ารหัสของไอ้เด็กเปรตอย่างไอ้ซันจะไม่ให้เรียกว่าเด็กเปรตได้อย่างไรเล่า ใคร ๆ ต่างก็รู้ว่ามันมาเรียนที่นี่เพราะตามพี่นีน่าพี่รหัสฉันมา แต่ความรักเขาไม่มีคะแนนความพยายาม มันก็เลยอกหักเมื่อมันอกหัก ในขณะที่พี่รหัสของมันอย่างแก้วกำลังอินเลิฟ คนที่ต้องกินเหล้ากับมันก็เลยเป็นฉัน“เจ้หงส์กินเหล้ากัน”“ใครเจ้แก”“ก็เจ้ไง แก่กว่าไม่เรียกเจ้แล้วให้เรียกอะไร” นอกจากไม่มีมารยาทมาบ้านคนอื่นโดยไม่ขออนุญาต มันยังไม่มีมารยาทเรียกผู้หญิงที่อายุมากกว่ามันปีเดียวว่าเจ้อีกใช่ค่ะ ฉันอายุมากกว่าไอ้หมาซันแค่ปีเดียวเพราะฉันเรียนเร็วกว่าปกติ คงเพราะได้เส้นแม่เป็นครู“กินเหล้ากันซื้อมาเพียบเลย”“แกไม่กลับบ้านเหรอ” ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมสั้น คนส่วนมากก็กลับบ้านกัน แต่ฉันที่มีบ้านอยู่ที่นี่ก็ไม่ต้องไปไหน“กลับบ้านแล้วใครจะอยู่เป็นเพื่อนเจ้” ฉันได้แต่กลอกตามองบน บ้านหลังนี้ฉันอยู่มาตั้งแต่เกิด ทำไมต้องให้ใครมาอยู่เป็นเพื่อนด้วย“เออ นี่สั่งหมูกระทะร้านย่างให้แดกมาด้
“รออะไรคะ กดจองตั๋วเลยดีไหม” นีรนาผู้ทำหน้าที่พีอาร์รีบส่งเสริม ผัวหาบเมียคอนคู่จริง“บรรยากาศด้วย เราได้กินอาหารทะเลสด ๆ กลิ่นและลมทะเลพัดเย็นสบายและที่ขาดไม่ได้เบียร์เย็น ๆ เอ้าชนค่ะเพื่อน” พิชชี่ยกแก้วน้ำสีเหลืองทองฟองกำลังดีขึ้นชู ที่เหลือก็รีบยกขึ้นชน ยกเว้นคนที่ยังให้นมลูกยังคงกินไม่ได้“นักท่องเที่ยวเต็มตลอดเลยเหรอ” ชาร์มมี่ที่นั่งมองไปยังโซนห้องพักซึ่งมองเห็นคนเข้าออกและบริเวณบาร์และร้านอาหารคนก็ค่อนข้างเยอะ“ก็มีช่วงโลแหละครับ ไม่ได้เต็มตลอด”“เชียงใหม่นี่แทบหาช่วงโล ไม่เจอ เต็มไปด้วยผู้คน” พิชชี่เสริม“นี่ว่าจะพาเด็กเกาะไปเที่ยวดอยเหมือนกัน” เอกภพจับศีรษะเด็กเกาะโยกไปมา สามสาวเพื่อนของนีรนาได้แต่ยิ้มในความหลงเมียของพี่หมอเอก ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนพี่หมอเอกคนหลงเมียยังคงเป็นคนเดิม“ไปสิคะ คิดถึงตอนเรียน” ชาร์มมี่สนับสนุน พร้อมทั้งถอนหายใจ“ตอนเรียนปีหนึ่ง นีน่ามีคนมาจีบเยอะมาก สาวจากเมืองกรุงใคร ๆ ก็อยากเป็นแฟ...” พิชชี่ต้องรีบใช้มือปิดปากตัวเอง ลืมว่าพูดถึงเพื่อนตอนที่ยังไม่ได้คบกับเอกภพโอ้...แล้วนั่นคุณหมอเอกภพหน้าตึงยิ่งกว่าฉีดโบท็อกทันที“อย่าบอกนะคะว่าหึงย้อนหลัง บอกเล
“มีเพื่อนเป็นคนดังก็ดีอย่างนี้แหละ ดีจัง” พิชชี่กอดคอเพื่อนรักอีกครั้งพร้อมทั้งถูแก้มของตัวเองกับเพื่อนแรง ๆ“ดีจังที่มีพวกแกเป็นเพื่อน” นีรนาน้ำตาซึม“อย่าดึงดรามากูยังไม่พร้อม” ชาร์มมี่ร้องห้ามแต่มือกลับควานหาผ้าขนหนูผืนเล็กขึ้นซับน้ำตา“ตอนที่กูเลือกเรียนเชียงใหม่ตอนนั้นอกหักโคตร ๆ เรียกว่าช้ำรักสุด ๆ แต่ใครจะคิดพอมีพวกแกเป็นเพื่อนเท่านั้นแหละ ลืมแม่งทุกอย่างไม่มีเวลาเศร้าเลย วัน ๆ มีแต่เรื่องวายป่วง”“ตกลงดีหรือไม่ดีวะ เหมือนพวกเราเป็นคนบ้าเลย” พิชชี่ถามเพื่อนอีกสองคน“คงดีแหละ เพราะฉันเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน” พริณตาผู้หอบหัวใจบอบช้ำจากกรุงเทพฯ ขึ้นเชียงใหม่เช่นกันพูดอย่างอารมณ์ดี เพราะเธอเองก็ไม่ต่างจากนีรนา เมื่อรวมตัวกันสี่คนแล้วทุกอย่างมันดีมากมิตรภาพที่ไม่อาจลืมเลือน สี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัยให้อะไรมากกว่าใบปริญญาค่ำคืนกลางทะเลทั้งสี่สาวนอนรวมกันในห้องนอนใหญ่ของเรือ ซึ่งเตียงนอนขนาดหกฟุตกับคนสี่คนแม้จะเบียดกัน แต่ทั้งสี่ก็ชอบใจ นานมากแล้วที่ไม่ได้นอนรวมกันแบบนี้นอนคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ ถามถึงคนนั้นคนนี้ ว่าใครเป็นอย่างไร ใครเลิกกับใคร ใครแต่งกับใคร ใครมีลูกกับใครแต่ส
“คิดถึง คิดถึง” ทั้งสี่ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน คงเพราะไม่ได้เจอกันนานความคิดถึงจึงท่วมท้นล้นหัวใจ“คิดถึงจริง หลานชั้นอยู่ไหน”“อยู่กับปู่กับย่า ทางโน้น” สาว ๆ ทั้งสามตั้งใจข้ามทะเลเพื่อมาหาเพื่อนบนเกาะนี่คือจุดประสงค์รอง อีกจุดประสงค์หนึ่งคือมาส่องหนุ่ม ๆ ตามชายหาดได้ยินว่าแถวนี้หนุ่มเยอะทั้งไทยทั้งเทศหลังจากเล่นกับหลานพอเป็นพิธี ทั้งสามคนก็ฉกตัวคุณแม่ออกทะเล นั่งเรือยอช์ตชมวิวกลางทะเล ทั้งยังมีโปรแกรมค้างคืนอีกด้วย“พวกเราอุตส่าห์หนีผัวมาหามึง มึงจะไม่ไปด้วยกันไม่ได้นะ” คำขู่ของชาร์มมี่ทำให้นีรนาต้องหอบเสื้อผ้ามานอนค้างบนเรือด้วยเช่นกัน“จะว่าน่ากลัวก็น่ากลัวเนอะ มองไปรอบ ๆ มีแต่น้ำทะเล” พริณตาออกความเห็น เพื่อนสาวพยักหน้าเห็นด้วย“ไม่ต้องกลัว เขามีระบบรักษาความปลอดภัยอีกอย่างมีเรือลำอื่นด้วย ไม่ใช่มีแค่เรา” นีรนาผู้อยู่กับทะเลจนชินบอกกับเพื่อน แรก ๆ เธอเองก็กลัวเช่นกัน แต่เดี๋ยวนี้ไม่กลัวแล้ว“ฉันเพิ่งรู้ว่าเรือเจ้านี้เป็นของพ่อสามีแก” พิชชี่เอ่ยถึงเรือยอช์ตที่พวกเธอเช่าเหมาลำคืนนี้ ที่แท้ก็เป็นอีกหนึ่งธุรกิจของพ่อสามีของนีรนา“พ่อจอมทำหลายอย่าง แก่แล้วก็งี้แหละ ใครขอให้ช่วยลงทุน