DIEGO
NAKAMASID lang siya sa repleksiyon niya sa salamin. Suot niya ang isang puting long sleeve, itim na chaleco vest, itim na bow tie at itim na pantalon.
"Ayon oh! Ang pogi mo na baka bestfriend ko 'yan!" ngiting-ngiti wika ni Kiko sa kaniya.
Pa-simpleng sinabunutan niya ito. Kasalukuyan kasi nasa loob sila ng Adonis Club at waiter sila ngayon ni Kiko. Kung hindi lang siya napilit hindi talaga siya papasok sa ganitong lugar.
Puro matatandang babae, matatandang lalaki na hula niya ay mga bakla. May iilan din naman na bakla pero subalit disente tignan kumbaga pormang lalaki pa rin. Napabuntong hininga siya. Trabaho lang ito walang malisya.
"Mukha kang manager, Diego. Bagay na bagay pala saiyo ang ganyan porma."
Tumaas ang sulok ng labi niya.
"Ako lang 'to! Relax lang."
Sabay pa silang natawa ni Kiko at nagsimula nang magtrabaho. Sa umpisa medyo nalilito pa siya pero habang tumatagal nasasanay na rin siya. Parami nang parami ang mga customer habang lumalalim ang gabi. Napatingin siya sa mumurahin relong suot niya. Ala-una na pala nang umaga hanggang alas-sais pa siya sa club.
Tahimik lang siya nagse-served ng alak sa isang grupo ng mga may edad na kababaihan na makakapal ang make up sa mukha.
"I didn't know there's a handsome waiter here," wika ng isang Ginang na may hawig sa artistang si Gina Pareño.
Kiming ngumiti siya at nang akma siya mag-e-excuse bigla siya hinawakan ng Ginang sa braso upang pigilan.
"Wait lang, maupo ka muna. Gusto ka namin makilala," malisyosang bigkas ng Ginang.
Ayaw naman niya maging bastos subalit umiling siya.
"Pasensya na po, Maam. Bawal po kasi kami maupo sa table."
Sabay-sabay naman napasimangot ang grupo ng mga kababaihan.
"Ano ba ang name mo? Malaki ako magbigay ng tip," wika naman ng isang may edad na babae na halatang senior citizen na.
"Diego po," magalang na tugon niya.
Parang kinilig naman ang may edad na babae pagkarinig sa pangalan niya.
"Ang sarap naman ng name mo. Halatang daks."
Nagtawanan naman ang ibang kasama nito. Wala siya sa mood makipagharutan sa mga ito, trabaho ang pinunta niya rito hindi maghanap ng sugar mommy. Nag-excuse siya muli hindi na niya hinantay ang ibang sasabihin ng mga ito. Nagmadali na siya lumayo.
Pabalik na siya sa barman upang kumuha uli ng panibagong order ng bigla siya mabangga ng isang customer na lasing na. Natapon ang alak sa damit niya.
"Oops...I'm sorry, Dear." Hingi ng paumahin ng customer.
Siguro galing ito sa CR dahil halata sa itsura nito na lasing na ito. Tumango na lamang siya. Sinundan na lang niya nang tingin ang customer na pasuray-suray na ang lakad. Napapailing na lang siya. Nagpaalam siya saglit sa barman na pupunta lang ng banyo.
Mabuti na lang at walang tao sa loob ng banyo. Pagkapasok sa cubicle hinubad niya agad ang vest niya. Pinagpag lang niya iyon at pinunasan ng tissue ang nabasang parte ng long sleeve niya. Habang nagpupunas ng damit naulinigan niya may pumasok sa loob ng banyo.
Tila nagmumura ito sa inis, narinig pa niya ang marahan pagtampal nito sa marmol na lababo. Hindi na lamang niya pinansin. Pagkabukas niya ng pinto ng cubicle hindi sadyang napatingin siya sa salamin dahilan upang magkatitigan sila ng taong nakaharap din sa salamin.
Kumunot ang noo nito habang siya natigilan siya. Tama ba ang nakikita niya? kamukhang-kamukha niya ang lalaking nasa harapan ng salamin.
May kaputian lang ito habang siya ay moreno dahil bilad sa arawan ang balat niya sa kakatrabaho. Wala masyadong pinagkaiba ang itsura nila. Napaigtad siya nang humarap ito sa kaniya at napatili habang nanlalaki ang mga mata.
"Holy sh*t! OMG! I can't believe this-- are you real?"
Namamangha wika nito sabay hawak sa kaniya. Hinawakan nito ang braso niya maging ang mukha niya. Hindi siya makahuma kaya hinayaan lang niya ito sa ginagawa.
"Oh God! Totoo ka! Buhay ka? God! You're alive. I'm so happy!"
Nang bigla siya nito yakapin doon siya medyo nailang. Hindi niya ma-gets ang sinasabi nito. Paano bang nangyari magkamukha sila? Isa lang ibig sabihin no'n, magkapatid sila pero paano nangyari 'yon? Naguguluhan talaga siya.
"Ahm...hindi kita maunawaan," maiksing sabi niya.
Nahimasmasan yata ang lalaking nasa harap niya bahagya ito lumayo sa kaniya subalit hindi pa rin mawala wala ang ngiti sa mga labi nito.
"I'm Asher. Asher Sandoval and you are my long lost twin brother."
Nalukot ang noo niya sa sinabi nito. Asher Sandoval? Long lost twin brother? Seryoso?
"I know medyo naguguluhan o nalilito ka but believe me...ang tagal kang hinanap ni Mommy. Buong akala nga namin patay ka na but here you are-- you are alive." Amazed na amazed na bigkas ni Asher.
"P-Paano nangyari 'yon? May mga magulang ako at--"
"You know what, mas okay siguro pag usapan natin 'to sa ibang lugar. I can explain it to you. Lahat ng mga questions mo I can answer all of it. By the way, anong gamit mong name?"
Kahit tuliro pa siya nakuha naman niya sumagot.
"Diego. Diego Reyes ang pangalan ko."
"I see. Our mother named you Austin but mas bagay sa'yo ang Diego. Sounds manly," maarteng bigkas nito saka ngumiti.
Saka lang niya napagtanto na nasa loob pala siya ng Adonis Club at ang ibig sabihin lang no'n ay binababae si Asher.
Hinawakan siya agad ni Asher sa braso at hinila palabas.
"Wait-- baka makagalitan ako hindi pa ako puwede mag-out hanggang 6 nang umaga pa ako."
Maarteng tumawa si Asher.
"It's fine. Kilala ko ang may ari nito Club. At saka-- ngayon nakita na kita sa tingin mo ba hahayaan kita magtrabaho pa bilang waiter. You are brother and you are a Sandoval."
Wala siya ibang masabi. Tikom lang ang bibig niya habang sinusundan niya lang si Asher na naglalakad palabas ng Club. Pagkalabas ng Club, tumawid sila upang pumasok sa isang fast food chain sa 'di kalayuan sa Club.
Dahil madaling araw na wala na masyadong customer sa fast food chain na iyon. Naupo sila ni Asher sa dulo bahagi, umorder muna ito ng breakfast meal na may kape.
Nang makaupo na uli ito sa tapat niya. Isa-isa nito sinalaysay ang lahat sa kaniya. Kung paano siya nawala sa hospital kung saan nanganak ang Mommy nila. Ang hinala ay may nagnakaw sa kaniya subalit lumipas ang ilan buwan na paghahanap sa kaniya ay bigong makita siya.
Namatay na rin ang kanilang Daddy dahil sa car accident kaya masakit man sa kanilang Mommy na iwanan ang Pilipinas ay nag-migrate ang mga ito sa Australia upang maka-move on. Inisip na lang ng Mommy nila na wala na siya dahil may balita rin noon na may dinudukot na mga sanggol at binebenta ang mga organ para sa mga medical activities sa ibang bansa.
"So, Kumusta ka? Kumusta ang naging buhay mo, Diego?" kapagkuwa'y tanong ni Asher.
Huminga siya nang malalim. Walang wala ang buhay niya sa buhay ngayon ni Asher. Nalaman niya kasi abogado na ito at marami ito negosyo rito sa Pilipinas. Kumbaga milyonaryo na ito habang siya isang kahig isang tuka.
Napapailing siya at malungkot na yumuko. Ano bang ipagmamalaki niya sa kapatid? Ni hindi nga nakapag kolehiyo. Naramdaman na lang niya ang paghawak ni Asher sa isang kamay niya.
"It's okay, Diego. Kapatid mo ako. Magkambal tayo. You can tell me everything, I won't judge you."
Hindi niya naiwasan ang mapangiti sa sinabi nito. Magkapatid. Magkambal. For the first time sa buhay niya, naramdaman niya hindi siya nag iisa.
"Lumaki ako sa hirap. Hindi ako nakapag aral ng kolehiyo. Kung ano-ano trabaho ang pinapasok ko para lang magkapera. Wala ako masyado magandang karanasan sa buhay na maikukuwento sa'yo, Asher."
Malungkot na pag-amin niya. Sinabi niya ang lahat ng nangyari sa buhay niya kay Asher, mula sa pagkamatay ng kaniya kinilalang Ama at ang pagtrato sa kaniya ng kinilala niya Nanay. Ngayon lang niya napagtanto kung bakit gano'n ang trato ng Nanay niya sa kaniya. Hindi pala siya tunay na anak nito. Nakakalungkot lang kasi minahal niya ito na parang tunay niya Nanay.
"Huwag kang mag-alala, Diego. I'm here now. Tutulungan kita. Hinding-hindi ako papayag na hindi kita matulungan. Kung ano ang sa'kin ay sa'yo na rin."
Nag init ang sulok ng mga mata nila ni Asher ngunit sabay din sila nagkatawanan. Inamin din sa kaniya ni Asher ang gender preference nito. Wala naman sa kaniya kung pusong babae ito. Hindi naman halata sa itsura nito masyado kasing pormal ang datingan nito.
Marami pa silang pinag-usapan ni Asher, mga plano nito sa kaniya at kung ano-ano pa hanggang sa sumikat na ang liwanag sa labas. Nag paalam muna siya saglit kay Asher na kukunin ang iba niya gamit sa bahay nila. Nagsabi kasi ito na sa condo unit na lang nito siya tumira dahil bihira naman matirhan iyon. May usapan na lang sila na magkikita muli kaya nang palabas na sila ng fast food chain. Kinuha ni Asher ang wallet at ilan ID's niya habang pinahawak naman nito sa kaniya ang makapal na wallet nito na punong-puno ng credit card.
"Ano pala ang birthday mo?" tanong ni Asher habang naglalakad na sila sa labas ng fast food chain.
"May 15."
Pagak na natawa ito.
"Buti na lang at hindi binago ang birthday mo. May 15 talaga ang birthday natin."
Napangiti na rin siya at least may isang bagay pala sa kaniya ang totoo...ang kaarawan niya.
"Sige, Asher. Magkita na lang tayo mama--"
Naudlot na ang iba pa niya sasabihin ng may malakas na putok ang umalingawngaw kasabay ang pagtumba ni Asher sa harapan niya. Napasulyap siya sa dalawang taong nakasakay sa motorsiklo. Walang plate number at naka-full face helmet pa. Tang'na!
"Asher!!" sigaw niya sa pangalan ng kapatid habang duguan na humandusay ito sa lupa.
BUNNY POV"I CHOOSE you and promise to choose you as my husband every day we wake up. I will love you in word and deed. I will laugh with you, cry with you, scream with you, grow with you, and craft with you. I'm madly in love with you, my husband," aniya na nagpipigil na maluha habang nakangiting nakatitig kay Diego.Mayamaya pa ay inabot naman ang isang microphone kay Diego."How lucky am I to call you mine? Your love and trust makes me a better person, each and every day. You are my every dream come true. Your love gives me hope. Your smile gives me joy. You make me a better man. When I am with you, everything else fades to the background. You flood my senses with joy. You are my life, my greatest gift. I'm so lucky to call you my loving wife. I love you so damn much."Walang pagsidlan ang sayang lumukob sa dibdib niya hanggang sa nagsalita ang pari at ianunsiyo ang pagiging mag-asawa nila kasabay ang masuyong paghalik ni Diego sa labi niya.Buhay na buhay ang mga tao sa paligid nil
BUNNY POVBLOCKBUSTER ang pelikulang pinagbibidahan niya at masayang-masaya siya sa lahat ng magagandang reviews at papuring natanggap niya. Kaliwa't kanan ang mga guesting niya sa mga talk shows at mall shows para mag-promote ng movie.Now, kasalukuyang nasa isang talk show siya."Let's do a FAST TALK with the most prominent leading lady of all time, please welcome.... Miss Bunny Smith," masiglang pagpapakilala ng host sa kaniya.Matamis siyang ngumiti sa camera."Thank you for having me.""We are so grateful na pinaunlakan mo ang aming paanyaya, Miss Bunny Smith. Kaya naman — hindi na kami magpapaligoy-ligoy pa. Dahil maraming usap-usapan, sa social media tungkol sa buhay pag-ibig mo. Totoo ba, Bunny Smith na ikakasala ka na?" diretsahan tanong ng host.Walang pag aalinlangan na tumango siya."Yes, it's true," kaagad niya sumagot.Isang bagay na gustong gusto niya ipagsigawan o ipagkalat sa lahat ang nalalapit na pagpapakasal niya.Malakas na hiyawan at palakpakan ang narinig niya g
BUNNY POVMAKALIPAS NG halos dalawang linggo, maayos na ang lagay ni Brooke, gayon din si Drake kaya naman nakalabas na ang mga ito ng hospital. Kahit papaano nakahinga na rin siya ng maluwag, daig pa niya nabunutan ng tinik sa dibdib habang pinagmamasdan ang kambal na maganang kumakain ng hapunan."So, okay na sila? Ikaw? Kailan ka magsimula sa shooting, puro mga eksena mo na lang ang kulang?" kapagkuwa'y tanong ni Alona.Nagpapasalamat talaga siya dahil mayroon siyang manager slash bestfriend na katulad nito na laging nandyan sa kanila."Next week. Pasabi kay bossing na pasensya na talaga sa delayed," nakangusong sabi niya."Oh sya sya— sasabihin ko. Maiwan ko muna kayo, may lakad ako ngayon. Bye kids! Bye, baks."Nang makaalis na si Alona, inasikaso na niya ang dalawa ng matapos ang mga ito kumain hanggang sa pinag-half bath niya ang mga ito para magsimula ng matulog. Habang binibihisan niya si Drake, tumunog ang door bell. Sabay pang nagkatinginan ang kambal, at saka tumitiling na
BUNNY POVNAPATITIG siya sa madilim na mukha ni Diego saka marahas na umiling. Hindi siya papayag na kunin na lang nito basta ang mga anak niya. No over her deád body!Umiling-iling siya sabay napatayo."Not gonna happened. Hindi ko ibibigay ang mga anak ko!" napalakas na ang boses niya."And ... why not?" nagtatakang nakatingin sa kaniya si Diego.Huh? At nakuha pa talagang tanungin siya? Héck!"Because, they're mine!"Tumayo na rin si Diego. Pinagkrus nito ang mga braso sa dibdib nito saka mataman siyang tinignan."At ako ang Ama nila... Siguro naman deserve ko rin makasama ang mga anak ko.""K-Kailangan ko sila, Diego. Please— huwag mo silang ilayo sa'kin," naluluha niyang sabi.Hindi niya kakayanin. Mawala na ang lahat 'wag lang ang mga anak niya. Kaya niyang isakripisyo ang trabaho niya pero hindi ang pagiging isang Ina niya.Napaigtad siya ng maramdaman ang paghaplos ni Diego sa basang pisngi niya. Napaangat ang tingin niya sa mukha nito. Bakit ba nasasaktan siya lalo sa tuwing
BUNNY POV"TAHAN NA, pag bumalik siya at kalmado na, saka n'yo pag usapan ang tungkol sa mga bata," pang-aalo ni Alona sa kaniya habang nakayakap siya rito.Maraming tumatakbo sa isipan niya. Alam niya galit sa kaniya si Diego, kaya hindi imposibleng gumawa ito ng paraan para makasama at makuha sa kaniya ang kambal. Paano ang gagawin niya pag nagkataon? Paano sila? Paano ang nararamdaman niya para sa binata?"Natatakot ako, baks. Nakakatakot. Ayokong kunin niya sa'kin ang mga bata," naiiyak na paanas niya sa kaibigan.Hinihimas ni Alona ang likod niya."Mas may karapatan ka sa mga bata kasi ikaw ang Nanay, okay? Siguro nga galit siya pero kakalma rin 'yon. At saka, kung mahal ka niya talaga, papatawarin ka niya. Look-- mas mabuti kausapin mo na ang mga bata tungkol sa Ama nila, para naman pag bumalik si Diego at mag-demand siya na ipakilala siya sa dalawa ay kahit papaano may ideya ang kambal kung sino siya." Paliwanag nito sa kaniya."Magugulat sila for sure...." bulong niya."Aba' na
BUNNY POVNANLUMO siya nang makitang nanghihina ang dalawang anak niya habang may nakasaksak na IV Fluids sa mga kamay ng mga ito. Pakiramdam niya sinasakal siya kaya nahihirapan siyang huminga. Mahigpit na niyakap siya ni Alona. Hindi na niya napigilan ang maluha, walang Ina ang may gustong makitang may sakit ang mga anak. Napakasakit sa dibdib."Kailangan nila ng dugo para sa bloód transfusions, AB negative ang need," mayamaya ay banggit ni Alona sa kaniya.Humiwalay siya sa kaibigan at sumulyap sa mga anak na mahimbing na natutulog."Hindi ako -- fúck! saan pwede makakuha ng dugo?" nakaramdam siya ng kaba, kailangan niya maibigay kung ano ang kailangan ng mga anak niya."AB negative is a rare blood type, bakla. Wala available ang hospital but--"Naputol ang iba pang sinasabi ni Alona nang magsalita si Diego na nasa likuran lamang niya."I'm AB Negative."Parehas silang napatitig ni Alona kay Diego, kasabay ang pagtinginan nilang dalawa ng kaibigan. Bakit ba hindi nila naisip na may