Pauwi na galing sa school si Brie. Hindi na siya nag abalang magpasunod pa kay Mang Kanor dahil late na rin naman siya. Kaya naman nag taxi na lang siya.
Nakarating siya sa mansion. Pero nagtaka siya ng may isang kotse doon. Pumasok na lamang siya sa loob.
Pero habang papasok siya naririnig niya mula sa sala ang paguusap ni Lanche. Hindi niya alam kung sino ang kausap nito.
"Hanggang ngayon masarap ka pa rin magluto."
Pag pasok niya sa kusina, nakita niya si Lauren at Lanche na masayang nagluluto. Nakaramdam siya ng selos.
Nakita niya kung gaanon alagaam at kasaya si Lanche habang tinuturuan si Lauren. Ni minsan hindi nila nagawa ang ganitong bagay. Kaya naman sobra siyang nasaktan ng makita ang posisyon ni Lanche at Lauren.
"Elle..." pag tawag ni Lanche sakaniya kaya naman umayos siya at umakyat sa taas.
"A-ah napadaan lang ako. Magbibihis na ako." sabi ni Brie at umakyat na sa taas. Hindi na siya nagawang habulin pa ni Lanche ng bigla siyang tumakbo paakyat.
After niyang magbihis, hindi siya bumaba kahit na gutom na siya kanina pa, nawala ang gutom niya ng makita sila Lanche.
Napaisip tuloy siya kung mahal ba talaga siya ni Lanche o panakip butas lang siya nito. Ito ang kinatatakutan niya. Na magkita si Lanche at Lauren. Dahil alam niya kung gaano kamahal ni Lanche si Lauren. Baka kung makita niya ito ay makipaghiwala ito sa kaniya.
Maya-maya lang ay may kumatok mula sa pinto. Si Lanche.
Nakita ni Lanche na nakatingin lang si Brie sa mga bituin sa kalangitan.Niyakap niya ito sa likod.
"I-im fine. Bakit mo iniwan ang bisita mo?" tanong ni Brie ng hindi tumitingin kay Lanche.
"Elle. I will explain everything. She's here because she wants to meet you." sabi niya na kinagulat naman ni Brie.
"M-meet me?" takang tanong niya.
"Yeah--"
"S-sino siya? Sino siya Lanche? " nagkunyari siyang hindi kilala si Lauren.
Nagpaliwanag si Lanche sa kaniya. Kaya andon si Lauren dahil gusto siya nitong makilala. Na tinuruan lamang niya si Lauren na magluto.Naliwanagan naman siya ng kaunti pero hindi mawawala ang takot sa dibdib niya na baka ma in love ulit si Lanche kay Lauren at iwanan siya.
Nagising siya ng maaga nf wala si Lanche sa mansion. Nasa airport daw ito. Since wala silang pasok, ngayon ang practice nila. Nagkita sila ni Chillet sa park malapit sa school.
"Hoy beshy! Tulala ka na naman!" sabi ni Chillet dahilan para bumalik siya sa reyalidad.
"Kanina pa ko nag kwe-kwento rito. Tapos hindi ka pala nakikinig?" sabi nito at umisnob sa kaniya. Nagsorry naman siya at nagsimulang makinig sa kwento ng kaibigan.
Maya-maya lang ay nagsimula na silang mag practice ng roleplay.
Siya kasi ang ginawang bida kaya naman marami ang POV niya. Balak pa siya gawing narrator subalit nag suggest si Chillet kaya naman ito ang naging narrator.
Kung noon ay inaapi siya, ngayon naman ay puring-puri sa kaniya ang lahat. hindi na rin naman siya ganon ka weird tulad noon. Marami na rin siyang kaibigan ngayon. Pero si Chillet parin ang maituturing na totoo sa kaniya. Dahil halos lahat ng babae ay si Meshua ang topic o hindi kaya si Lanche.
"Oo nga beshy! Till now hindi mo pa sinasabi pangalan ng asawa mo!" sabi ni Chillet na nakanguso.
"Bawal nga beshy hahahah" sabi nito.
"Pero kay Klea sinabi mo! Ang daya!" sabi nito.
"Huh?" nagtatakang tanong niya.
"Liam daw ang pangalan. Totoo ba yon?" sabi niya.
Humaglapak siya ng tawa. Hindi niya mapigil ang sarili.
"Saan niya naman nakuha ang balitang yan?" natatawang tanong ni Brie.
"Aba'y ewan ko! Ano nga ba? Liam nga ba?" sabi ni Chillet na sobrang na excite.
"Ang gwapo naman pala! Bagay sa kaniya. Halatang macho!" sabi ni Chillet habang kinikilig.
Tumawa na lang si Brie. Hindi niya akalain na maniniwala si Klea sa sinabi niya.
Flashback
Palabas na ng cr si Brie ng marinig ang boses ni Klea at mga kaibigan nito.
"Nakakacurious talaga eh! Nag search na ko at hanggang ngayon wala pa rin talaga!"
"Edi sundan natin siya! Para malaman natin." sabi ni Klea.
Naramdaman niya ang mga paang sumusunod sa kaniya sa likod ng cr.
Nagpanggap naman siyang mayvtumawag sa kaniya kaya naman ay sinagot niya ito na parang kausap si Lanche.
"Hello Liam? Ah oo andito ako sa field. Oo na. I love you too." sabi nito na parang totoo.
End Flashback.
At ngayon maski si Chillet ay naniwalana Liam nga ang pangalan ni Lanche. Gusto niya mang sabihin kaso bawal dahil magagalit si Lanche.
Natapos ang practice nila ng Pauwi na sana siya. Wala naman si Lanche ngayon kaya naisipan niyang dumaan sa shop nila. Mula ng tumigil siya mag work, tumigil na rin si Chillet.
Papasok na sila sa shop para sana umorder ng mapansin niya ang isang kotse. Mukhang familiar iyon kaya naman pinauna niya na si Chillet at nagfshilan siyang mag ccr lang.
Sinundan niya ang kotseng iyom sa parking. Nakita niyang bumaba si Lauren an binati ng ibang staff. Sinundan niya iyon at pumasok sa loob ng shop.
Hinintay niyang makaupo ito bago siya pasimpleng pumasok. Ngunit pagpasok niya ay nabiglas siya ng makita kung sino ang kausap nito.Masaya silang nagkwe-kwentuhan habang magkadikit sila. Nakita niya kung paano titigan ni Lanche si Lauren habang inaalalayang tumayo mula sa sahig.
"Brie? Sabi ko na at ikaw iyan eh!" sabi ng isang staff dahilan oara mapatingin sila Lanche sa kaniya
Agad siyang lumabas at tumakbo.Hindi niya alam kung hinabol ba siya ni Lanche dahil hindi na siya lumingon pa. Sakto namang may taxi kaya sumakay siya kaagad. Hindi na siya nakapagpaalam pa kay Chillet kakamadali niya na baka mahabol siya ni Lanche.
Hindi siya umuwi sa mansion. Duniretso siya sa park.Gusto niya magpahangin sandali dahil ayaw niyang mag away sila ni Lanche.
Ilang ring ng cellphone niya at puro si Lanche iyon. Hindi niya sinagot ang phone kaya naman panay ang ring nito. Maski si Meshua.Naisip niyang umuwi sa bahay nila ngunit slam niyang pupunta roon si Lanche kaya naman tinawagan niya na lamang si Chillet. Aga na pumunta si Chillet sa park kahit na madilim na.
"Beshy!" pagtawag nito. Lumapit ito sa kaniya at umupo.
"Kanina ka pa hinahanap ng asawa mo. Ano ba ang nangyari?" tanong nito.
Ipinaliwanag niya ang lahat ng nakita niya kaya naman napaiyak siya ng hindi oras.
"Natatakot akong baka iwanan niya ako." sabi ni Brie habang pinapahid ang luha.
"Beshy, mahal ka ng asawa mo. Ikaw ba naniniwala ka sa nakita mo? Na magagawa niya iyon?" tanog ni Chillet.
Napaisip siya sa sinabi ng kaibigan. Magagawa nga ba iyon ni Lanche sa kaniya? Na magagawa siyang iwanan nito?
"Besh, baka kailangan mong marinig ang side niya. Pakinggan mo muna siya" sabi ni Chillet habang hawak ang kamay nito.
"ELLE!" napalingon sila sa sumigaw. Nakita niya ang papalapit na si Lanche. Mahigpit siya nitong niyakap.
May point si Chillet Kailangan niyang paniwalaan si Lanche. Kailangan niyang tanggalin ang takot sa dibdib niya na iiwanan siya nito dahil naniniwala siyang mahal din siya ni Lanche. Na hindi nito magagawang iwanan siya.
Two years later"Madame!" masayang bungad ni Melody sa kararating lamang na si Lauren. Bumaba siya galing sa eroplanong kaka-landing pa lamang mula sa New york.Sinalubong siya ng mga staff habang may banner pa. Napangiti siya sa nakita niya. Sa di kalayuan nakatayo si Luanne hbaang nakangiti sa kaniya. Nasa VIP hallway sila kaya hindi nakakaabala sa mga costumer ang celebration nila."Thank you!" masayang sambit ni Lauren na hindi inaasahan ang ganitong eksena sa company nila.Natigilan siya nang maalala na may kasama pala siya."OMG! It's him?" tanong ni Luanne at dali-daling lumapit sa kanila.Isang ngiti lamang ang sinagot ni Lauren bago hinawakan ni Hiro ang kaniyang kamay."OMG! Nakakainggit ka, Sis!" kinikilig na sambit naman ni Luanne kaya natawa na lamang si Lauren habang isinandal ang ulo niya sa
Nakarating ako sa parking. Hindi ko namalayan na gabi na pala. Para akong lutang na naglalakad sa kahabaan ng parking habang nakatulala. Hindi maalis sa isip ko ang lahat ng narinig at nalaman ko. Oarang paulit-ulit ko iyong naririnig.Hindi ko rin magawang umiyak dahil ayokong may makakita sa akin. Lalo na si Chiara at si Luanne. Ipinikit ko na lang ang mata ko at huminga ng malalim. Gustong-gusto ko nang umuwi para makapagpahinga ako.Papasok na ako ng kotse nang may magsalita sa likod ko. Para akong nagising nang marinig ko nag boses niya."Lauren," sambit niya. Huminga muna ako ng malalim at pinunasan ang luha na feeling ko ay paaptak na. Tumingala pa ako bago inayos ang sarili at humarap kay Lanche.Nakita ko siyang nakatingin sa akin. Ngumiti naman ako para hindi niya mahalata ang nararamdaman ko. I can pretend that I'm happy."Lanche," sabi ko sa kaniya at nanatiling
LAUREN'S POVPapalabas na ako ng office dahil kanina pa ako hinahanap ni Chiara. Pagkalabas ko nasalubong ko si Meshua kasama si Chillet na papasok rin ng elevator. Akmang pipindutin na nila nang bigla nila akong nakita na papasok. Kaya naman napatingin sila sa akin ata agad na nagbigay ng space."Good afternoon, Madame," nkangiting bati sa akin ni Meshua kasama si Chillet. Ngumiti lang ako sa kanila bago ako pumasok ng elevator. Ilang sandali lang iyon nang bigla ng bumukas. Same lang pala kami sa ground floor pupunta. Nang makalabas ako ay agad kong hinanap si Chiara. Ang sabi niya nasa field raw siya kaya naman nagpunta na ako doon.Sa di kalayuan ay natanaw ko naman siya na nakatayo habang nakatanaw sa di rin kalayuan sa kaniya. Agad akong pumunta doon at nagsalita."Anong ginagawa mo dito? Bakit hindi ka na lang dumiretso sa office?" nagtatakang tanong ko sa kaniya. Agad siyang lumingon sa akin at paran
LAUREN'S POVNagising ako nang may yumogt=yog sa akin. Npadilat agad ako ng mata at nakita ko naman si Launne na nakangiti sa akin habang pilit akong itinatayo."What's wrong with you?" nakabusangot na tanong ko habang pilit na tumatayo dahil aalam kong hindi ako tatatantanan ni Luanne hangga't hindi ako natayo sa kama ko."Let's go. Mag-mall tayo," sabi niya pa at hinighila ako patayo."LUANNE!" masama ko siyang tiningnan bago ako tumayo ng tuluyan s akaam ko."What's wrong with you brain huh? Im sleeping!" sigaw ko at masama pa ring nakatinmgin sa kaniya."C'mon, Sis. Huwag kang mag-emot lang diyan. Baka kulang ka lang sa relax kaya ka ganiyan," sabi niya pa kaya naman mas lalong napataas ang kilay ko."Emot? Mukha ba akong nag-emot dito? Pwede ba Luanne. Stress na stress na ako sa Carniva. Wala akong panahon mag-emot," sabi ko s akaniya at tumatyo b
Bumangon si Lauren mula sa pagkakahiga. Ilang oras na siyang nakahiga subalit hindi siya dinalaw ng antok.Hindi maalis sa isip niya ang mga nakita at narinig niya kanina. Muli siyang dinalaw ng lungkot. Niyakap niya ang unan na nasa tabi niya.Hindi niya magawang maalis sa isip niya si Lanche. Kahit na gustuhin niyang bumalik ay hindi niya magawa dahil ayaw na niyang guluhin muli ang lalaki.Isang malalim na paghinga ang ginawa niya bago siya bumaba ng kwarto. Uminom na lamang siya ng wine upang mawala ang pagiisip niya ng kung anu-ano.Nang magtagal siya sa kusina ay agad rin siyang bumalik sa kwarto para matulog.***Isang pagtunog ng alarm clock ang nagpagising sa kaniya. Hindi niya namalayan nag oras at agad siyang tumayo upang mag-asikaso. Matapos iyon ay pumunta na siyang Carniva. Maraming papeles ang kailangan niyang aiskasuhin lalo na wala ang Dad niya
THREE MONTHS PASSED.LAUREN'S POVNakatanaw ako sa eroplanong papalipad na. It's already five pm."Madame, pwede na ba akong umuwi?" tanong ni Melody sa akin."Sure," nakangiting sagot ko sa kaniya.Ngumiti lang siya sa akin bago umalisHuminga ako ng malalim bago lumakad papuntang parking lot.Nag-drive ako papuntang condo ko. Tahimik akong nakatanaw sa kalsada. Muli kong naalala ang lahat.Three months ago, nang umamin si Luanne sa lahat ng kasalanan niya. Nakulong siya pero agad naman rin siyang nakalaya dahil nakipag-usap ang mga biktima at pinatawad naman siya.Huminga siya ng tawad sa akin, hindi pa man ganon naghilom ang sugat ko. Mas pinili kong patawarin siya.Habang nakahinto ang sasakyan ko, napalingon ako sa teddy bear na bigay ni Lanche.&