CHAPTER 27

LAUREN'S POV

Im planning to cook my special menu for tomorrow. Lanche will go home so I want to cook for him.

"Good evening Ma'am!" The guard gladly greet me as well. I smile to him as my response.

Before I go outside. My day is so unstressful, because Luanne is not here. I feel comfortable when she is not here. And Im pretty sure that also has a plan again.

When I arrived, I go inside direct on our room. But I saw someone in the garden.

"Nanny?" I called.

But Im shocked when she answer me on kitchen.

"Madame! You already here?" she asked confusely.

"Yeah, why? Is there a problem?" I ask to her.

She look pale. I started to doubt. 

"Tell me?" 

She took her breath out before speak.

"Madame, there's a problem on the garden," she said.

I dont hesitate to go on the garden. What's happening? My knees is started to trembling. I need to calm down.

When I go outside, I was shocked when I saw the garden. 

"Do you like this?" Lanche ask me that makes me shock.

"Are you here? I thought you will arrived tomorrow–"

"I want to surprise you...." 

Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi agad pumasok sa isip ko ang sinabi niyang iyon.

Nanatili akong nakatingin habang hindi makapaniwala. Naka-set up na ang lahat dito sa garden. Is he serious? 

"Lanche..." hindi makapaniwalang sambit ko.

Bahagya siyang lumapit sa akin at tinignan ako sa mata. Kinuha niya ang mga kamay ko.

"Im so sorry. Nagkulang ako bilang asawa mo. Im sorry kung nasasaktan kita–"

"Lanche, n-no! You dont need to apologize. I understand everything," naiiyak na sambit ko.

"But I hurt you, and Im still hurt you–"

"I love you, Lanche. I love you..." seryosong sambit io habang nakatingin sa mga mata niya.

Hindi ko alam pero hinalikan ko siya sa mga labi. First time kong halikan siya ng ganito. Alam kong nagulat siya.

Pero mas nagulat ako ng hawakan niya ang mukha ko.

"I will try... Susubukan kong mahalin ka ulit. Susubukan kong ibalik ang pagmamahal ko sayo," sabi niya pa. Bagay na sobrang nagpasaya sa akin.

"I will never give up on you, Lanche. Hihintayin ko ang araw na bumalik tayo sa dati," sabi ko at hinalikan muli siya.

Agad naman niyabakong hinalikan. Nawala ang lahat ng pag-aalinlangan ko sa puso.  

*******

Nagising ako ng wala si Lanche sa tabi ko. Umalis na naman siya? Isang malalim na paghinga ang pinakawalan ko bago ako bumangon. Matapos kong gawin ang morning routine ko, bumaba na ko sa kitchen. Pero natigilan ako ng marinig na may nagluluto sa kusina. 

Bigla akong napangiti ng maamoy ko kung ano ang niluluto niya. Pagpasok ko ng kusina nakita ko si Lanche na nagluluto.

"Hon?" nagtatakang tanong ko agad naman siyang tumingin. Ngumiti siya nasa akin.

"Bakit ikaw ang nagluluto?" tanong ko sa knaiya bago ako lumapit.

Tumingin siya sa mga mata ko. Ayoko man kiligin, pero hindi ko maiwasan. 

"I want to serve my wife," maikling sagot niya bago ngumiti.

"You're so sweet, you don't need to do that," sabi ko sa kaniya.

"Yeah, I dont need to do this But I want to," sagot niya na mas lalong nagpakilig sa akin .

"I told you already, I will try. And this is the key to do that," sabi niya pa.

Niyakap ko siya. I know he trying to back his feelings for me. And I will do my best to make him happy.

"Thank you, Lanche. Thank you so much!" naiiyak na sambit ko.

"Don't cry. C'mon let's eat," inalalayan niya akong umupo sa upuan. Bago siya naghain. 

"Oh, stay here. okay?" sabi niya ng makitang tatayo ako para tulungan siya.

Suya ang masasabi kong material husband. Noon pa, pinangarap ko na ang makasal sa kaniya. Dahil aalm kong magiging masaya ako kung siya ang papakasalan ko. Kahit na tutol ang parents ko sa amin.

After naming kumain, nagbihis na si Lanche. May lakad raw sila ni Meshua. Kaya naman pumayag na ako.

Pero bago siya umalis, hinatid niya ako sa Carniva.

"I will fetch you later," sabi niya bago siya pumasok ng kotse.

Napangiti na lang ako habang tinatanaw siyang papaalis.

"Mukhang may kinikilig?" panunukso ni Melody.

Kaya tinaasan ko lang siya ng kolay habang tinitignan ng nagtataka.

"Kinikilig?" nagtatakang tanong ko kahit na totoo naman.

"Sabagay, sino bang hindi kikiligin kay Sir Lanche. Napaka-hot!" sabi niya pa kaya mas lalong sumeryoso ang mukha ko at tinignan siya ng masama.

"Syempre kaya nga bagay kayo, Madame! Isa pa, huwag kayong magalit sa akin. Hinding-hindi ako ipagpapalit ni Sir sa inyo," sabi niya pa kaya niliitan ko siya ng mata.

"Madame naman, di kayo mabiro. Syempre joke lang," sabi niya pa.

"Oh you look great, Sis. Mukhang nagkaka-ayos na kayo ni Lanche?" Biglang nagbago ang ihip ng hangin. Mas lalong lumiit ang mata ko ng makita ko si Luanne na papalapit.

"Why are you here?" nakataas ang kilay na tanong ko.

"Here we go again, Lauren. I already told to you, that my father wants me to be here," maarteng sabi niya.

"Madame, kalma..." bulong sa akin ni Melody.

Huminga ako ng malalim bago tumingin sa kaniya. Nakangiti siya na parang nag-aasar.

"Can you stop? You look like a dog na laging nakadungaw sa amo niya. Well, Im not asking you to leave because I know you will not. But please, hide your face so I can't see it, wil you?" tanong ko sa kaniya. Narinig ko ang konting pagtawa ni Melody sa likod ko.

"Oh, you're really good today, Sis. Well, see you around?" sabi niya pa bago ngumiti sa akin. 

Masama ko siyang tinignan habang papalayo siya sa akin.

"She always ruin my day," sabi ko bago ako pumasok ng elevator.

"Madame, don't let her to ruin your day. Just ignore her as you always did," sabi ni Melody habang nasa elevator kami.

Hindi na ako kumibo dahil tama siya. Ayokong ma-stress sa babaeng yon. Ayos kami ni Lanche, at ayokong masira yon.

Inasikaso ko na lang ang mga documents. Ilang oras lang ay mabilis kong natapos iyon  

Mabilis na lumipas ang oras, nag-text na rin si Lanche na nasa baba na siya. Kaya naman mabilis kong inayos ang gamit ko. 

Paglabas ko ng elevator, naka-abang na si Lanche doon. May dala siyang flowers na ikinagulat ko.

"Thank you," walang boses na sabi ko sa kaniya. Inalalayan niya ako palabas st papasok ng kotse.

****

Nagising ako sa tunog ng cellphone ko. Kaya naman agad kong tinignan kung sino iyon. Kahit na inaantok pa auly bumangon ako. Nakita ko rin na nagising si Lanche sa tunog.

"Hello?" nakapikit na tanong ko sa cellphone habang nakatutok sa tainga ko.

"Madame! May problema po tayo. Yung airplane na galing japan, nag-crashed," sabi niya na nanginginig pa.

Bigla akong nabuhay ng marinig ko ang balita niya.

"What?" tanong ko na mas lalong nagpagising sa buong pagkatao ko. Bumangon rin si Lanche habang seryosong nakatingin sa akin.

"Yes, Madame. Malapit na po sila sa mag-landing. Hindi po malaman kung ano ang nangyari," sabi niya pa.

"Pupunta ako, asan ka?" tanong ko.

Kinakabahan akong tumingin kay Lanche. Hindi ko magawang makagalaw sa narinig ko.

"What happened?" tanong niya sa akin.

"Nag-crashed ang eroplano na galing Japan," sabi ko.

"Fuck!" sabi niya ata agad na tumayo.

"Hon, kailangan kong pumunta doon," sabi ko sa kaniya.

"Sasama ako," sabi niya

"What?" Napatayo ako sa sinabi niya.

Maya-maya mabilis na tumayo siya.

"sasamahan kita," sabi niya pa. Mabilis kaming nag-ayos bago pumunta sa pingangyarihan ng aksidente.

****

"I really disappointed, Lauren! How did come that one of plane of Carniva is crashed?" galit na sambit ni Dad habang masamang nakatingin sa sakin.

"have you entrusted an international flight to a beginner? sabi niya.

"Dad, Captain Pernites is on his leave. All the captain is on their flight-" sabi ko pero mabilis na pinutol ni dad ang sinasabi ko.

"How about your husband?" sabi niya.

Nagtataka ko siyang tinignan.

"How about my husband? What do you mean? He arrived from singapore-" 

"Can't he do that?" nagtataakang tanong ni dad.

Kaya naman tinignan ko siya ng seryoso.

"Wait, is it still about a company? Or about my husband?" tanong ko sa kaniya. 

"Of course! Im saying that he can'ot do simple things."

"O c'mon, Dad! I know that you dont like Lanche but please, stop blaming him. Okay, this is my fault," sabi ko sa kaniya.

"YOu will rest for good, Lauren. Luanne will handled it until the issue is fix," sabi niya pa.

"What? No! I will fix it! You dont need to do this!" sabi ko sa kaniya.

"How will you fix this?" 

"Ako na ang bahala, I will fix is as soon as posible," sabi ko sa kaniya at lumabas ng office niya.

"Hija, are you okay?" bungad no mom sa akin.

"Im fine,Mom. I will fix it, i will fix verything..." i said before I leaft the mansion.