LAUREN'S POV
"Madame, okay lang po ba kayo?" nabaling ang tingin ko kay Melody na kakapasok lang.
Seryoso akong tumingin sa kaniya. Ang totoo hindi ko alam kung paano ko susolusyunan ito.
"Madame, gusto mo ba ng kape?" tanong pa niya.
"Please?" sambit ko. Ngumiti naman siya bago lumabas ng office ko. Ipinatong ko ang ulo ko sa table ko.
Mabuti na lang at walang mga namatay. Pero kritikal ang lagay ng iba. Hindi ko alam kung paano nangyari iyon.
"Madame? Magkape ka po muna," sabi ni Melody habang may hawak na tasa. Inilapag niya iyon sa tabi ko bago siya lumabas.
Five days nang mababa ang rate ng Carniva. Kaya naman medyo nai-stress ako.
Matapos kong uminom ng kape, naisip kong lumabas na lang muna. Pero mas lalong sumama ang araw ko nang makita ko si Luanne.
Nakangiti siya na tila masaya.
LAUREN'S POV Nagising ako ng wala na si Lanche sa tabi ko. Matapos kong gawin ang morning routine ko, agad akong bumaba para pumuntang kusina. Subalit pagkababa ko ng sala ay bumungad sa akin si manang na may mga dalang karton. Tinignan ko naman siya ng nagtataka. "Madame, pinadala po ito kanina," sabi niya bago inabot ang ibang gamit. Lumapit ako at tinignan ang sulat. Napataas ang kilay ko ng makita ko ang sulat na galing kay Luanne. Agad kong nilukot iyon. Sa sobrang galit ko, binato ko iyon sa kung saan. Hindi na ako magtaataka kung ano ang laman ng mga box na yan. "Pakidala sa storage room, manang." Seryoso akong tumingin sa mga kahon. Ito yung mga gamit ko sa office. Hindi niya talaga ako titigilan sa pang-aasar niya. Huminga ako ng malalim para mai
LAUREN'S POVMag-alas onse na pero wala pa rin si Lanche. Kaya naman mas lalo akong kinabahan.Hindi naman siya ganito, may napapansin ako nitong mga nagdaang araw. May iba siyang ikinikilos. Kaya naman hindi ko maiwasang hindi magtaka. Lagi na siyang late umuuwi. Minsan madalas ang pagtingin niya sa cellphone niya.Hindi kaya may iba siyang babae?Agad akong napapikit. Hindi niya magagawa iyon. Imposibleng malapitan siya ng mga babae. Hindi ganoong tao si Lanche. Alam kong hindi niya gagawin at magagawa yon kahit na hindi pa nabalik ang pagmamahal niya sa akin.Masyado na naman akong nag-iisip ng hindi maganda.Maya-maya lang ay bumukas ang pinto. Agad naman akong tumayo para salubungin siya. Pero laking gulat ko ng dumiretso lang siya na para bang di ako nakita kahit na nasa harap lang niya ako."Hon? Are you okay?" ta
"Lauren Dawson?" nakangiting bati sa akin ng isang babae. Napangiti ako ng makita ko kung sino siya."Koleen?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya."At your service," pabiro na sambit niya."OMG! Hi Mr. Claveria," nakangiting sabi niya habang nakatingin kay Lanche."Hello," nakangiting sagot ni Lanche habang nakatingin rin sa kaniya."Sabi na nga ba, kayo pa rin sa huli," nakangiting sambit niya."Kahit anong paghihiwalay niyo. Kung kayo, kayo talaga," dugtong niya.Naiilang akong ngumiti. Hindi niya kasi alam ang nangyari, lalo na nung mas pinili ko ang career ko kaysa kay Lanche noon. Itinago namin iyon kaya walang masyadong nakakaalam ng nangyari."See you around, Lauren, Lanche," nakangiting sabi niya bago ako nakipag-beso sa kaniya. Pumasok kami sa loob matapos naming makipag-usap sa iba.
LAUREN'S POVI was about to leave when someone caught my attention. I dont know why I follow her until she reach the garden.I was stopped when I heard his voice. I cant take this anymore and I follow them in the dark place.They talk privately? But why? What do they need to talk about? And they talk for a long time?My mind was immediately confused again. How long it will take? Their topic is so serious and I can't hear it though.When I peekee at them, their face is too serious. Im slowly move to heard them but when I approached suddenly someone was coming. I quickly hide to the plant besides me.They will stop when they heard that man is coming. I quickly run out of the garden. Im here at Carniva, and I want to fetch Lanche. When I saw that he is not here, I decided to leave but I saw Luanne.Until now, my mind is so confus
LAUREN'S POV"Hon, I have to go. Mr. Dawson waiting me," sabi ni Lanche n ipinagtaka ko."Si Dad? Bakit raw? Anong problema?" tanong ko sa kaniya."Nothing, Hon. Actually, I don't know. Luanne told me that your Dad wants to talk to me," dugtong naman niya.Hindi na ako kumibo pa. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Kung wala lang akong metting with Mr. Ramirez, sasama ako sa kaniya.After niyang umalis, umalis na rin ako. Papunta na ako sa office ni Mr. Ramirez ng mag-text si Monica."Girl, hindi raw tuloy ang meeting niyo ni Mr. Ramirez. He is not there, Mag-set na lang raw ng panibagong appointment..."What? Kung kailan andito na ko? Huminga ako ng malalim bago muling ini-start ang kotse ko. Bigla kong naisip na puntahan si Lanche. Isang oras pa lang naman ang nakakalipas. Hindi pa n
LAUREN'S POVHindi ako makapakali habang palakad-lakad ako dito sa loob ng kwarto. Ngayon dapat ang uwi ni Lanche. Pero hanggang ngayon ay wala pa rin siya.Hindi ko maintindihan bakit sila pa magkasama. Akala ko panatag na ko dahil wala si Lanche at safe siya sa malandi kong kapatid. Pero nagkamali ako.Dahil hindi ko inakala na magkasama sila! Mahirap hindi ma-paranoid ngayon. Lalo na at alam kong may plano si Luanne kay Lanche. Kahit na sabihin kong may tiwala si Lanche sa akin. Hindi sapat yon para mapanatag ako na sa akin lang siya.And I hate myself for being like this. Wala akong makitang rason para pagkatiwalaan si Luanne. Kahit na kapatid ko pa siya.Maya-maya lang ay bumukas ang pinto at bumungad sa akin si Lanche na may mga bagahe.Alam kong nagulat siya ng makita akong hinihintay siya. Lumapit naman agad ako sa kaniya
LAUREN'S POVNakatulala akong hinihintay ang tawag ni Lanche. Hanggang ngayon ay wala pa rin siya.Maya-maya ay bumukas ang pinto ang bumungad sa akin si Lanche. Halatang nagulat siya ng makita ako."Hon, sorry kung hindi na ako nakapag-text sa iyo. Nag-shutdown ang cellphone ko," sabi niya bago niya ako halikan.Nanatili akong tahimik habang sinusuri siya. Wala namang kakaiba sa kaniya."Where's your bag?" tanong ko sa kaniya."In my car, I just forgot," sabi niya bago siya pumasok ng banyo."Ako na ang kukuha," sabi ko sa kaniya bago ako lumabas ng kwarto.Nagtungo ako sa garage at pumasok sa kotse niya. Nakita ko naman ang bag niya at kinuha iyon. Aalis na sana ako ng may maapakan akong bagay. Kaya agad ko iyong kinuha para makita.Nagulat ako ng makita ang isang lipst
LAUREN'S POVHindi pa siya nadala at nagulat ako ng kumapit siya sa braso ni Lanche."Lanche, nakita mo? Nakita mo na kung gaano kasama yang babaeng pinakasalan mo?" sabi ni Luanne habang nakakapati sa braso ni Lanche."Ano bang pinagsasabi mo, Luanne?" sabi ni Lanche at bahagyang inalis ang kamay ni Luanne sa braso niya."Bakit, Luanne? Nahihiya ka bang malaman ng mga tao dito kung anong klaseng boss meron sila?" sabi ko na ikinatigil naman ni Luanne.Tumingin sa akin si Lanche ng nagtataka. Alam kong gusto niya kong pigilan. Pero hindi niya kaya."Tama ang mga nasa isip niyo! Ang itinuturing niyong mabait na boss ay may relasyon sa asawa ko. SHE IS A MISTRESS," nakangiting sabi ko. Lahat sila natigilan."HON..." sambit ni Lanche.Pero nagulat ako ng tumawa si Luanne.