7. Panganib

Maria Pwede ba kitang makausap.

"May pagtingin kaba kay Dennis?

Napapansin ko lang aa,Tapos gulat na gulat ako nung nagsalita ka sa harapan ni Dennis!"

"Crush mo ba siya?!''

Hahaha' Ako---.

Hindi ko siya crush' Saka sabi mo nga diba .

Bawal ang mainlove o magmahal sa ating dalawa!'' Sagot ni Maria.

"(Mahal ko na talaga si Dennis. Pero hindi pwede!''Sa isip isip ni Maria.

Kinabukasan--

Maria: Pov

Nakakalunkot isipin na ngayon na ang araw ng aming pag-alis."Kasalukuya naring nahinto kami ng aking kakambal sa pagaaral ng koleheyo at itutuloy nalang sa ibang bansa kasama ang aming tito Denver.

"Ngayon ang araw ng aming flight ni Mayra kasama ang aming Tito Denver na kakambal ng aming ama. Hindi namin alam ng aking kakambal, kung ano ang kahihinatnan namin o kung ano ang madadatnan namin sa america Basta nagtiwala nalang kami sa aming Tito dahil kakambal din naman siya ng aming ama.

Hindi rin namin alam kung ano ang kapalarang naghihintay sa amin sa america.

Basta ang alam ko Masaya ang kakambal kung si Mayra na makakarating kami ng america at doon ipagpapatuloy ang aming college life.

Nangbigla akong kausapin ng aking kakambal.

"Hoy! Maria...

Anong tinutunga-tunganga mo jan?!

Hindi mo ba aayusin yang mga dadalhin mo sa America? Mamaya aalis na tayo.

Wika sa akin ni Mayra. Alam kong sabik na sabik siyang umalis. Pero para sa akin Ayuko talagang umalis. Ayuko namang maging 'kill joy sa kaligayahan ng aking kakambal.

Handa naba kayo mga pamangkin ko?!''

Bungad ni Tito Denver sa aming pintuan.

Malapad Ang kanyang pagkakangiti tila ba nanalo siya ng lutto sa araw na ito. Pero Hindi naman talaga siya nanalo.

"Tito ---.

Tawag ko sa kanya.

Ano iyun maria?' Tanong niya sa akin. Pero Nag-aalangan akong sabihin Ang nais kung sabihin sa kanya.Dahil alam kung magaaway nanaman kami ng aking kakambal. Kaya umiling nalang ako at itinuloy ko na ang pagiimpaki ko.

Kahit labag sa loob ko ang pag-alis naming ito.

Wala na akong magagawa kundi ang sumama nalang.

"Makalipas ang ilang Oras. Dumating na ang oras ng aming pag-alis. Oras na para ihatid na kami ni Mama at papa sa airport. Malungkot ang mga mukha nila lalong lalong lalo na Ang aming ama. Alam kong labis ang lungkot niya pero wala siyang magawa dahil kaylangan nilang gawin ito sa amin.

Umaasa rin sila na balang araw ay magkakaroon ng katuparan ang aming ganap na paghihiwalay. Pero Hindi ako umaasa dahil malabo naman talagang mangyari iyon.

Mama ' Mamimiss ko kayo ni Papa!'' Sambit ko habang naluluha na ang aking mga mata.

Iwan ko ba sa aking kakambal parang wala lang sa kanya ang pag-alis namin at mawalay sa aming mga magulang. Siguro nga ay itinatago lang ni Mayra ang kanyang kalungkutan dahil ayaw niyang ipakita ito sa akin lalo na sa aming mga magulang, baka mag-iyakan lang kami dito sa airport.

Maya maya pa' Dumating na ang oras. ng aming pag- alis...

Papalayo na kami ni Mayra sa aming mga magulang. Habang ako sobrang bigat ng loob kong iiwan sila. Kaya umiyak nalang ako ng umiyak hanggang sa inalo ako ng aking matapang na kakambal.

"Ano kaba maria, Tama na Ang pag-iyak... Alam mo bang nahihirapan din naman sila mama at papa sa nangyayari ngayon alam ko rin na ayaw nila tayong paalisin .

Pero ' No choice tayo! Wala ng trabaho si papa. Gusto mo bang matigil tayo sa pag-aaral?!

Hindi na natin matutupad ang pangarap nating maging isang milyonarya! Hahah jowk' lang Maria pinapatawa lang Kita.

"Uhmmmmmmm! Alam mo Mayra,Napakahirap tumawa sa kalagayan kong ito. Sambit ko,habang nakalingon parin ako sa aming mga magulang. Napansin ko rin na pinunasan ni papa ang kanyang luha . Pero Hindi ko nalang iyun pinansin. Kaya nilakasan ko nalang ang aking loob at Hindi na muling lumingon pa sa kanila.

Ayuko ng dagdagan pa ang lungkot na nararamdaman nila.

----

Wow! Ang ganda ng Eroplano. Ganito pala kaganda sa loob ng Eroplano!

Akala ko sa mga teleserye lang ako makakakita ng totoong Eroplano! Ang palinga-linga pang sabi ni Mayra na dinig na dinig ko.

Dahil sa kakalinga ni Mayra

Hindi niya na namalayan na may nabangga na pala kaming tao. Dahil sa ka-ignurantihan namin ni Mayra.

"Daaaaa! Yuck...! Anong itsura ang mga yan!''Sunod sunod na wika ng babaeng nabangga namin.

Pasensiya kana Miss. Hindi namin sinasadya ang nangyari. Pakumbaba kong sabi.

Ngunit tila ba Hindi kuntinto ang babae at pinagmataasan pa kami ng boses. Buti na lamang at may isang lalaki ang dumating para sawayin ang babae.

Clara ' !what are you doing?!''

Bakit mo sila pinagtataasan ng boses?!''

Sambit ng isang lalaki. Sa tantya ko ay kasing edad lang namin sila kung tutuusin. Iyun nga lang ay mas maayos,malinis silang tignan kumpara sa amin ni Mayra.

Kuya! Sambit ng babae.

"Kasalanan nila ito!'' Kaya ako nagagalit! Look! Nasagi nila ako at nalaglag ang mamahalin kong Bag! Pagsusumbong ni Clara sa kanyang kapatid na si Marvin.

Uhmmmm..Bag lang yan Clara! Pwede kaparing bumili ng mas mamahalin pa jan. Sambit nalang ng lalaki sa kanyang kapatid upang matapos na ang kanilang salitaan. Agad namang humingi ng Pasensiya Ang lalaki sa ginawa ng kanyang nakababatang kapatid.

Pasensiya na kayo! Ganyan lang talaga ang kapatid ko . Pero sa totoo lang mabait talaga siya. nakangiting sambit ng lalaki sa Kambal na ikinangiti naman ni mayra.

Makipas ang ilang sandali.

"Lumipad na ang eroplanong sinasakyan namin. Dahil hindi naman katagalan ang byahe ,Hindi namin nagawang Matulog.

Nang bigla kaming alukin ni Tito ng isang Strawberry juice na nakalagay pa sa tumbler na dala niya.

Uminum kayo nito ,bigay yan ng inyong ina.Saad ni Tito sa amin. Masaya naman kaming kinuha iyun at inubos ang laman. Dahil nga gawa iyun ng aming ina ay talagang inubos namin.

Pagkatapos naming inumin ang strawberry juice sumandal na kami sa sandalan ng aming upuan.

Pinagmasdan namin ang himpapawid. Sobrang nakakamangha talaga at ang mga ulap ,nakakasilaw pagmasdan sa puti ng mga ito . Parang ang sarap nilang higaan at manatili nalang sa ulap at Hindi na muling bababa pa sa lupa. Upang maiwasan namin ni Mayra ang mga taong mapanglait.

Habang pinagmamasdan namin ni Mayra ang Himpapawid. Nakita kung tumayo si Tito Denver,Hindi ko alam kung bakit bigla kong naisip na sundan siya ng tingin.

Sabi nila bawal ang cellphone sa loob ng Eroplano. Pero Bakit si Tito may kausap?!' Ang napapa-iling ko nalang na sabi.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala kami ni Mayra habang pinagmamasdan ko si Tito sa di kalayuan pati si Mayra ay nakatulog narin.

-------

"Malapit na kaming lumanding! May mga kasama ako. Kaya kaylangan niyo akong salubungin. Tulog na Ang mga ito kaya kaylangan natin silang buhatin para maisakay sa sasakyan patungong budega!'' Wika ni Tito Denver ,dinig ko iyun,bakit ganito ang nararamdaman ko,gising ang diwa ko pero hindi ko maimulat ang aking mga bata. Anong nangyayari sa akin!' Ang naguguluhan ko nang sabi sa aking sarili. Maging Si Mayra ay hindi ko narin maramdaman ang paggalaw ng kanyang katawan.Hanggang sa unti-unti nalang akong nawalan ng Malay.

At Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari sa amin ni Mayra.