CHAPTER 4

Nasabi ni Athena nasa kanya ang Diary ni Dianne at nasabi rin nito na magkita sila kinabukasan para maibigay nito ang Diary ni Dianne.

ATHENA's POV

Hindi siya mapalagay dahil naglalaro sa isip niya ang Diary ni Dianne.

"Ano kaya ang mga nakasulat doon?" Tanong ng kanyang isip.

Kanina pa siya balisa sa pagkahiga sa kanyang kama na parang tinutulak siya ng kanyang kuryusidad.

Maya-maya pa ay hindi niya natigilan ang kanyang sarili. Tumayo siya mula sa kanyang pagkahiga at lumapit sa kanyang bag. Nang mabuksan ang kanyang bag kinuha niya ang pink personalized notebook at binuksan iyon. Hindi naman siya nahirapan sa pagbukas dahil hindi naka-locked iyon. Feeling niya ay excited siyang basahin ang mga nakasulat dito. Dahil sa sugo ng kuryusidad niya ay nabuksan niya na ito at nabasa.

Napatigil siya nang malaman mula sa Diary na iyon ang tunay na feeling ni Dianne kay Kier, nililihim lang pala ito ni Dianne. Pa’no na? Pero hindi siya papayag na malayo kay Kier, talagang nahulog na ang loob niya sa lalaki ngunit labis din siyang malulungkot kung masira ang pagkakaibigan nila ni Dianne. For her, Dianne is like her sister, she traits her like a sister and loves Dianne like a real sister.

Huminga siya ng malalim,

‘’Bahala na…’’maya maya’y sambit niya.

-----

Kinabukasan.

Naunang dumating si Dianne sa isang coffee shop na napagkasunduan nilang magkita doon ni Athena.

Gusto na niyang makuha sa kaibigan ang Diary niya. Nag-aalala siya na posibleng nabasa nito ang mga nakasulat doon. Naalala niyang nakalimutan niyang i-lock iyon.

Ilang saglit lang nakita niya ang kaibigan na pumasok sa coffee shop bitbit ang kanyang diary. Kumaway siya sa kaibigan para makita nito ang kinaroroonan niya. Ngumiti ito sa kanya at lumapit.

"Hindi ko alam na 'yan pala ang nararamdaman mo" wika ni Athena ilang saglit nang makaupo ito matapos na mag order ng kape.

Kinabahan si Dianne.

Tama nga ang hinala niya.

Nabuksan nito ang Diary niya.

"N-nabasa mo?" Nauutal na tanong ni Dianne.

"Sorry kung binasa ko..." sagot nitong umiwas ng tingin.

Hinawakan ni Athena ang kamay niyang nakapatong sa mesa.

"Friend, hindi mo naman kailangan na laitin ang sarili mo. Tinanggap ka namin bilang ikaw, meron kang mga katangian na wala sa iba. At tandaan mo, walang pangit sa ating magkakaibigan."

Ngumiti si Dianne.

"Salamat, Athena pero hindi ko maiwasang mag isip niyan dahil yon ang totoo." Wika niya.

"Hindi naman yan makikita sa pisikal na anyo, eh. Nasa puso ang tunay na kagandahan." Pahayag nito at hinawakan pa ang dibdib. "You're beautiful, Dianne. Always remember that" patuloy pa nito.

"Thank you, friend" sagot niya at muling ngumiti.

Sumeryoso ito at huminga ng malalim.

"Gusto ko si Kier" at nawika nito. ‘’Naiintindihan ko rin, Dianne ang nararamdaman mo para kay Kier pero parang in love na ako sa kanya,’’ patuloy ni Athena. Hinawakan nito ang kayang kamay. ‘’Ayokong magkaroon ng lamat ang pagkakaibigan natin dahil sa iisang tao lang ang gusto nating dalawa,’’pagtuloy pa ni Athena.

Hindi siya nakaimik sa sinabi nito.

Sabagay sino ba naman siya kung ikukumpara sa kaibigan niyang si Athena? Sa hitsura pa lang wala na siya rito kahit man lang sa hibla ng buhok nito. Kung sya si Kier at papapiliin siya malamang, sino ba naman ang pipiliin? Syempre...

Si Athena!

-----

Patakbong naglalakad si Dianne na pumasok sa elevator.

Nagulat siya kung sino ang nakita niya.

Si DJ!

Parang gusto niyang umatras at lumabas sa elevator pero huli na at nagsara na ito. Isa pa malapit na siyang malate sa trabaho niya.

"Hindi ko akalain na muli tayong magkikita. Kapag minamalas ka nga naman!"

Narinig niyang sabi nito. At nilakasan pa ang pagkasabi.

Dalawa lang sila ang nasa elevator.

Uminit ang mga taenga niya sa sinabi nito at naningkit ang mga mata niya.

"Hoy! Ang presko mo talaga. Kung makapagsalita ka...baka naman ikaw ang nakalikha ng malas?! Ang aga-aga sinisira mo ang araw ko!" Sagot niya na hinarap ang lalaki.

Nang bumukas ang elevator lumabas siya at nagtaka nang sumunod sa kanya si DJ.

Muli niya itong hinarap.

"Talaga bang sinusundan mo ako?!"

Hindi ito sumagot sa kanya at nagulat pa siya nang pumasok ito sa pinto kung saan siya nagtatrabaho.

"Kapag minamalas ka nga naman!" Aniya sa kanyang sarili at pumasok na rin sa pinto.”Akalain mong magkasama pa kami sa trabaho’ Patuloy niyang sabi sa sarili. Nagmamadali siya dahil ilang minutos nalang mali-late na siya.

"Good morning sir" narinig niyang bati ng mga kasamahan niya rito. Nakasunod lang siya sa lalaki.

Naalala niyang kinausap sila kahapon ng Vice Presidente ng company na darating ang may-ari na siya ring President ng tinatrabahuan niya.

Ibig ba sabihin si DJ ang may-ari? Patay! Anyang kanyang isip.

Ilang saglit lang siyang umupo sa opisina niya nang kumatok at pumasok si Regina, ang secretary ng Vice President.

Sinabi nito na pipatawag lahat ng mga Heads ng Department dahil may pagpupulungan sila. Binalang Head ng Finance Department siya ang nararapat na mag attend.

Nakaupo na lahat ng mga Heads nang pumasok siya sa conference room. Parang siya lamang ang nahuli. Natural huli na siya pumasok. Bakit pa naman kasi tumirik ang sinasakyan niya kanina? Yon tuloy first time nya nakapasok sa ganoong oras. Himutok ng isip niya.

"I thought that all employees trained to come 15 minutes before work." Narinig niyang sabi ni DJ nang makaupo siya. Nakaupo ito sa gitnang upuan, sa kanilang labing dalawang naroroon.

"I never deemed that you accept an employee like that." Patuloy pa nito at nakatingin sa kanya na seryosong-seryoso ang mukha.

"Dianne is one of the most punctual, loyal and yet one of the awarding employee of our company, Mr. Asunscion and I didn't think that it was happened." Narinig niyang depensa sa kanya ng Vice President nila.

"Sorry if I came late because the taxi that I was riding wrecked in the middle of my travel to work and I needed to get another taxi." Sagot niya at yon naman ang totoo.

"Wow! Round of applause!" Pahayag nito at pumalakpak pa. "That is a common reason and I don't want to tolerate that kind of attitude."

Galit parin ito sa kanya. Dahil ba inis ito sa kanya kaya siya ang nakikita? Feeling niya napahiya siya. Nag init ang kanyang mga pisngi. Kung wala lang sya sa katinuan gusto na niyang tumayo sa inuupuan niya at magbigay ng on the spot resignation.

"My apology, promised Sir, it will never happen again." Nasabi niya at pagpaumanhin dito. Kahit na halata niyang pini-personal siya nito kailangan niyang magpakumbaba. Anyway, he's the Boss!

Hindi ito umimik.