Library
Search
Home / Romance / THE WEIGHT OF THE VEIL / THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 135

Share

THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 135

Author: MIKS DELOSO
last update Last Updated: 2025-05-18 19:25:47

Kinabukasan, sinag ng araw ang unang humaplos sa mga kurtina ng silid nina Klarise at Louie. Bagamat kulang sa tulog, may ngiti pa rin sa labi ni Klarise habang dahan-dahang inaayos ang kumot ni Baby Luna na mahimbing na natutulog sa tabi niya. Kasalukuyang nasa kusina si Louie, abalang naghahanda ng kape at toasted pandesal.

Maya-maya pa’y may sunod-sunod na katok sa pinto.

Tok! Tok! Tok!

“Anak!” sigaw ni Pilita mula sa labas. “Andito na kami! Naku, ang bango naman ng hangin dito sa bahay ninyo!”

“Ma? Pa?” gulat na bungad ni Klarise habang papalapit sa pinto, may halong tuwa at kaba sa dibdib.

Pagbukas niya ng pinto, agad siyang sinalubong ng mahigpit na yakap ng kanyang ina.

“Oh ‘nak, kamusta ka na? Ang ganda-ganda mo pa rin kahit bagong panganak!” ani Pilita, sabay halik sa pisngi ng anak.

Kasunod naman niyang pumasok si Hilirio, may bitbit na malaking kahon at isa pang paper bag na may disenyong pambata.

“Nag-shopping kami para kay Luna,” sabi nito, nakangiti habang pinapahiran ng
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Previous Chapter Next Chapter

Latest chapter

  • THE WEIGHT OF THE VEIL   THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 138

    Kinabukasan, habang kalmado ang umaga at tulog pa si Luna sa kanyang bassinet na may nakasabit na pastel mobile, nakahilata si Louie sa sofa, hawak ang cellphone. Naka-zoom in ang isang family photo nila kahapon. ’Yung kuha kung saan natatawa si Klarise, naka-smile si Louie, at si Luna ay parang may sariling mundo habang hawak ang isang maliit na stuffed moon.“’Yung ganitong smile mo,” wika ni Louie habang pinapakita ang screen kay Klarise na abala sa paglalagay ng breast milk sa freezer, “ito ’yung kinikilig ka pa rin kahit amoy gatas na ako buong araw.”“Eh ikaw naman kasi, kahit amoy antiseptic at baby wipes, nagpapakilig pa rin. Parang doktor na hindi marunong mapagod,” sagot ni Klarise habang sinusuksok sa freezer ang isang bote. “Bilangin mo nga kung ilang selfie mo na ang may caption na ‘Dad mode.’”“Five. Pero mag-a-update pa ako mamaya,” sagot ni Louie, proud na proud.Biglang tumunog ang doorbell. Sabay silang napatingin sa isa’t isa.“Uy, bet mo ba kung sino ’yan?” tanong

  • THE WEIGHT OF THE VEIL   THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 137

    Lumipas ang isang buwan mula nang isilang si Luna, at tila lumipad lang ang mga araw. Sa gitna ng puyat, gatas, at lampin, ngayon ay ipinagdiriwang ng mag-anak ang kanyang unang buwang kaarawan. Bilang panimula ng kanilang monthly photo tradition, nagpasya sina Klarise at Louie na magpa-family pictorial.Kahit galing pa sa ospital, diretso si Louie pauwi matapos ang isang buong araw ng operasyon bilang cosmetic surgeon. Pawisan pa ang sintido, may kaunting eyebags na hindi na maitago kahit ng mamahaling concealer ni Klarise, pero hindi ito alintana.Tumawag siya habang nasa daan."Love, pa-ready na kayo ni Luna. Papunta na ako. May surprise pa ako sa inyo.”“Hindi na ako magugulat kung may bitbit kang bagong stuffed toy,” sagot ni Klarise, habang inaayos ang ribbon ni Luna. “Ilang plushies na ba meron siya ngayon, labing dalawa?”“Fifteen, actually. Pero iba ‘to,” pilyong sagot ni Louie.Pagdating ni Louie, agad silang nagtungo sa maliit na photo studio na may temang pastel pink at be

  • THE WEIGHT OF THE VEIL   THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 136

    “Louie!” sigaw ng boses ni Georgina mula sa labas. “Anak, surprise visit!”“May regalo rin kami!” sigaw naman ni Philip. “Walang exclusive rights dito!”Nang buksan ni Louie ang pinto, tumambad sa kanila ang magulang niya. Si Georgina ay naka-designer outfit, may dalang bouquet na gawa sa baby socks. Si Philip naman ay may kargang mini-grand piano na para bang si Luna ay isang child prodigy kahit newborn pa lang.“Asan na ang apo ko?” tanong agad ni Georgina habang pumapasok. “Louie, ibigay mo na!”“Amin na muna,” sabat ni Pilita. “Kami ang nauna.”“Alternate holding time tayo,” suhestyon ni Hilirio.“Magdala kayo ng timer,” seryosong sabi ni Philip. “Five minutes per grandparent. Walang gulangan.”Nagkatinginan ang lahat, at halos magka-tug of war na kay Baby Luna na nananatiling mahimbing sa gitna ng kaguluhan.Nakaupo na si Klarise sa sofa, hawak ang kape habang pinapanood ang eksena.“Ang daming gustong mag-alaga,” ani Klarise. “Pero kagabi, kami ni Louie ang nakipag-wrestling kay

  • THE WEIGHT OF THE VEIL   THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 135

    Kinabukasan, sinag ng araw ang unang humaplos sa mga kurtina ng silid nina Klarise at Louie. Bagamat kulang sa tulog, may ngiti pa rin sa labi ni Klarise habang dahan-dahang inaayos ang kumot ni Baby Luna na mahimbing na natutulog sa tabi niya. Kasalukuyang nasa kusina si Louie, abalang naghahanda ng kape at toasted pandesal.Maya-maya pa’y may sunod-sunod na katok sa pinto.Tok! Tok! Tok!“Anak!” sigaw ni Pilita mula sa labas. “Andito na kami! Naku, ang bango naman ng hangin dito sa bahay ninyo!”“Ma? Pa?” gulat na bungad ni Klarise habang papalapit sa pinto, may halong tuwa at kaba sa dibdib.Pagbukas niya ng pinto, agad siyang sinalubong ng mahigpit na yakap ng kanyang ina.“Oh ‘nak, kamusta ka na? Ang ganda-ganda mo pa rin kahit bagong panganak!” ani Pilita, sabay halik sa pisngi ng anak.Kasunod naman niyang pumasok si Hilirio, may bitbit na malaking kahon at isa pang paper bag na may disenyong pambata.“Nag-shopping kami para kay Luna,” sabi nito, nakangiti habang pinapahiran ng

  • THE WEIGHT OF THE VEIL   THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 134

    Unang Gabi ng Pagpupuyat:Umuugong ang katahimikan ng mansion sa gitna ng gabi. Labas sa malamlam na liwanag mula sa lampshade sa nursery room, madilim ang buong paligid—ngunit ang tahimik na gabi ay biglang napunit ng malakas na iyak.“Waaah! Waaaah!”Nagising si Klarise, bigla siyang napaupo sa kama na parang nasunog. Napatitig siya sa crib—si Luna, pulang-pula na ang mukha, ang maliliit na kamay ay nakataas habang umiiyak nang ubos-lakas.“Louie!” sigaw niya, tinutulak ang balikat ng asawang mahimbing na natutulog pa. “Si Luna! Umiiyak! Bakit ang lakas?”Nagmulat ng mata si Louie, namumungay, pero agad tumayo. “Baka gutom? O baka may lamok? Baka may masakit?”"Akala ko ba tulog 'yan hanggang umaga? Sabi nila pag breastfed, mahimbing," halos mapaiyak na si Klarise habang karga ang bata at palakad-lakad sa loob ng silid.“Luna, baby, bakit? Mommy’s here
 shhh
” bulong niya, pilit pinapakalma ang anak habang nagsisimula nang pawisan sa kaba.Naglakad si Louie papunta sa kanila, hawak

  • THE WEIGHT OF THE VEIL   THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 133

    “Ang laki pa rin ng bahay niyo,” wika ni Klarise habang tahimik na pinagmamasdan ang paligid. “Hindi ko pa rin siya makasanayan kahit ilang beses na akong nakapunta rito.”Ngumiti si Louie. “Hindi na lang ito bahay, Klarise. Simula ngayon, tahanan na natin ’to. Lahat ng pintuan dito para sa ’yo, at higit sa lahat, para kay Luna.”Luminga-linga si Klarise. Nakatingin sa kisame, sa hagdan, sa mga kurtina—lahat pamilyar, pero ngayon, parang bago na ang lahat. “Para akong nangangarap,” mahina niyang sabi. “Parang kahapon lang, iyak ako nang iyak sa ospital... hindi ko alam kung kakayanin ko. Tapos ngayon, buo na tayo.”Dumantay ang baba ni Louie sa balikat niya habang si Luna’y nakadantay sa dibdib nito. “Akala mo lang yun,” bulong niya. “Kahit umiiyak ka noon, matapang ka pa rin. Klarise, hindi mo lang alam kung gaano kita hinangaan habang pinapanganak mo si Luna. Para kang reyna sa gitna ng digmaan.”Napatawa si Klarise sa gitna ng luha. “Ano ba ’yang description mo, para akong gladiato

  • THE WEIGHT OF THE VEIL   THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 132

    Pag-uwi ng Pamilya RayNagmistulang isang panaginip ang huling araw ni Klarise sa ospital. Magkahawak ang kanilang kamay habang nakaabang sa discharge, ramdam pa rin niya ang kaba, ngunit higit doon, ang pananabik. Sa kanyang mga bisig, tahimik na natutulog si Luna, balot sa kulay rosas na kumot na binurda ng pangalan nito.Sa kanyang tabi, hindi bumibitaw si Louie. Ang dating palaging seryoso, palaging abala sa oras at obligasyon, ngayo’y tila nakatuon lamang sa bawat pintig ng hininga ni Luna. Halos hindi na siya nagsasalita, pero ang titig niya sa kanilang anak ay sapat na para magsalita ng libo-libong emosyon.Paglapit ng nurse, bitbit ang clipboard at mga papeles, ngumiti ito sa kanila.“Mrs. Ray, Mr. Ray
 ready na po lahat. Naayos na ang discharge. Pwede na kayong umuwi.”Bago pa man makasagot si Klarise, dumating ang buong entourage—ang dalawang pamilya na parang sabik na sabik na sa pag-uwi nila. Si Georgina ang unang sumalubong, halos maiyak sa tuwa nang makita si Luna.“Ay,

  • THE WEIGHT OF THE VEIL   THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 131

    Makalipas ng ilang buwan ay kabuwanan.Malakas ang ulan sa labas. Bawat patak nito sa bubong ng mansiyon nina Louie at Klarise ay tila kasabay ng kaba sa dibdib ni Louie. Makalipas ang walong buwan at dalawampu’t walong araw ng paghihintay, narito na sila—sa huling sandali bago dumating ang pinakaimportanteng tao sa kanilang buhay: si Luna.“Ayoko na ng pakwan,” reklamo ni Klarise habang nasa sofa, hawak ang tiyan na halos sumakop na sa kalahati ng kanyang katawan. “Ang init. Ang bigat. At ang pakwan, Louie, bakit ba ‘yan lagi ang pinapabili mo sa akin?”“Love,” sabay upo ni Louie sa tabi niya at hinagod ang kanyang likod, “dati sabi mo gusto mo ng pakwan. Baka lang kasi gusto mo ulit.”“Yung dati, three weeks ago ‘yon. Ngayon, gusto ko ng tahimik. Gusto ko ng malamig na simoy ng hangin. Gusto ko ng—” bigla siyang napahinto at napatigil ang hininga.“Okay ka lang?” agad ang tanong ni Louie, kitang-kita sa mukha ang pag-aalala.“Teka lang
” napapikit si Klarise. “Louie
 I think—oh my G

  • THE WEIGHT OF THE VEIL   THE WEIGHT OF THE VEIL CHAPTER 130

    Maaga pa lang ng Sabado, nasa isang mamahaling baby store na sina Klarise at Louie kasama ang kanilang mga magulang. Halata ang kasabikan ng mga ito habang nag-iikot sa mga aisle, tila ba sila ang magkakaanak.“Grabe, Klarise,” wika ni Mommy Pilita habang may hawak na apat na pirasong baby onesie na puro ruffles at may print na ‘Little Princess.’ “Ang tagal ko nang hinihintay na magkaroon ng babaeng apo. Sa wakas, may Luna na tayo!”“Mama,” natatawang sagot ni Klarise, “isang baby lang po, hindi po fashion show.”“Excuse me,” sagot ni Pilita habang tinutupi ang damit para i-test kung gaano kalambot. “Ang baby, parang bahay. Kailangan kompleto. May wardrobe, may furniture, may chandelier.”“Chandelier?” napabulalas si Louie. “Sa nursery?”“Oo naman,” sabat ni Mommy Georgina na kasalukuyang nakatuon sa section ng mga bote. “Hindi pwedeng basta ilawan lang. Apo ng trillionaire ‘yan. Dapat sosyal.”“Baka gusto niyong magpalagay na rin ng red carpet sa crib,” ani Klarise habang umiiwas sa

You may also like

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status