Все главы THE WEIGHT OF THE VEIL: Глава 1 - Глава 10

Sa mundo ng mga mayayaman, hindi damdamin kundi pangalan at kapangyarihan ang nasusunod. Ngunit paano kung isang araw, matali ka sa isang sumpaang kailanman ay hindi mo ginusto....Forbes Park Mansion, Manila"Klarise, anak! Bumangon ka na! Malalate tayo sa binyag!" sigaw ni Pilita Olive habang kumakatok sa napakalaking kwarto ng anak.Nasa loob ng isang engrandeng silid si Klarise, napapalibutan ng mga mamahaling chandelier at custom-made European furniture. Ang mga kurtina ay mula sa Italy, ang carpet ay handwoven mula sa Persia. Ngunit kahit gaano ka-ganda ng paligid niya, isa lang ang gusto niya ngayon—ang matulog!Dumating siya kagabi mula Paris sakay ng kanilang private jet, pagod sa rehearsals at performances bilang isang kilalang ballerina. Halos hindi pa siya nakakapagpahinga, tapos ngayon, gigisingin siya para sa isang binyag?"Mom, I swear to God, if this is not important—" ungol niya habang pilit tinatakpan ng unan ang kanyang mukha."Binyag ‘to ng anak ng pinsan mo, kaya

Pero para kay Klarise, wala siyang pinagkaiba sa isang bangungot na nagkatawang-tao. "Dapat ikaw ang sumuko muna, hindi ako!" mariin niyang sagot, pilit pinipigil ang galit. Napailing siya. "Oh, so ganito na lang? Pataasan tayo ng pride?" "Exactly! Kung sino ang unang sumuko, talo!" "Alam mo, nakakabaliw ka." "Salamat! At kung susuko ka na, mas lalo akong matutuwa!" Biglang umubo ang pari sa harapan namin, halatang naguguluhan. "Tuloy pa ba ang kasal?" Saglit na napalingon sa paligid si Klarise. Ang buong cathedral ay tahimik, puno ng tensyon. Ang mga bisita ay hindi kumikibo, hinihintay ang susunod na mangyayari. Ilang dekada nang pinlano ng mga pamilya namin ang kasal na ito, at ngayon, lahat sila'y nakatingin sa kanilang dalawa, parang nanonood ng isang scandalous live show. Pero bago pa kami makasagot ni Louie— "Tuloy po, Father, ang kasal nila." Sabay pang nagsalita ang mga magulang nila. "ANO?!" sabay nilang sigaw ni Louie. Napanganga si Klarise na hindi makapaniwala. "Mommy

Pilit na hinawakan ni Pilita ang kanyang kamay. "Anak, alam kong mahirap intindihin sa ngayon, pero—""Pero ano?" Napabuntong-hininga si Klarise, iniwas ang kamay. "Akala ko, nandito ako para sa binyag, pero hindi! Isa pala akong tupa na dinala sa altar nang walang kaalam-alam!""Kung gusto mong magreklamo, Klarise, bakit hindi ka na lang umalis?" sarkastikong sabat ni Louie habang nakapamulsa at nakatingin sa kanya. "Oh, tama. Hindi mo kaya, ‘di ba? Dahil kahit ano'ng gawin mo, wala ka nang choice."Tiningnan siya ni Klarise nang masama. "Kung wala akong choice, gano'n ka rin! Kaya huwag kang magpanggap na parang ikaw ang pinakamalaking biktima rito!"Napangisi si Louie, pero halatang pilit. "Oh, hindi ako nagpapanggap. Alam kong pareho tayong kawawa rito, pero at least, hindi ako umiiyak na parang bata."Napairap si Klarise at umismid. "Kapag dumating ang araw na gusto mo nang lumabas sa impyernong ‘to, huwag kang hihingi ng tulong sa akin, Louie.""Same goes for you, wifey," aniya,

Ngunit napansin niyang nakatingin ang lahat sa kanila, mga mata’y puno ng kilig at tuwa. Nagpe-perform sila bilang “perfect couple” sa harap ng mga estranghero.“Smile, wifey,” bulong ni Louie, nakadikit ang labi sa kanyang tenga. “Show must go on.”Kinilabutan si Klarise, pero hindi niya pinahalata. “Napaka-plastik mo.”Louie grinned. “Mas plastik ka.”Napilitan silang umupo sa mesa habang tinutugtugan ng bandang nakangiti pa sa kanila. Lumapit ang waiter at naglagay ng mamahaling champagne sa kanilang baso.Nagkatinginan sila. Parehong walang balak mag-toast, pero dahil nakatingin ang mga staff, wala silang choice.“Cheers,” ani Louie na pilit ang ngiti. “To the worst day of my life.”“Cheers,” sagot ni Klarise, pilit ding ngumiti. “To the nightmare I can’t wake up from.”Nagsimula na silang kumain, at halos sabay nilang tinikman ang lobster na inihain. Pareho nilang napansin na sobrang sarap ng pagkain—perfectly cooked, malasa, at mahal ang presyo. Pero syempre, hindi nila papahala

Naiiling na umupo si Klarise sa buhangin, habang pinagmamasdan ang dagat.“Hindi. Hindi pwede. Hindi ako mai-in love sa aroganteng ‘yon,” bulong niya sa sarili. “Over my dead body.”Pero habang pinapanood niya si Louie na masayang tumatakbo sa dalampasigan,hindi niya maiwasang mapangiti nang bahagya.Napasalampak si Klarise sa buhangin, nakatingin sa mga alon na marahang humahalik sa baybayin.Paano nangyari ‘to? Isang buwan na digmaan? Akala niya kaya niya.Pero bakit parang nagiging komplikado ang lahat?Biglang lumapit si Louie, may dala pang dalawang coconut shake na may payong sa ibabaw.Umupo siya sa tabi ni Klarise, walang paalam.“Ano na naman?!” singhal ni Klarise. “Pwede bang magka-peace and quiet kahit sandali?”Ngumiti si Louie, inabot ang isang shake. “Relax, Klarise. Honeymoon natin ‘to, diba? Baka sabihin nila broken-hearted agad si Mrs. Ray.”Napasinghap si Klarise. “Ulol! Hindi kita asawa!”Natawa si Louie. “Legally, oo. Kaya tanggapin mo na. Ikaw si Mrs. Louie Ray,