“MUKHANG masaya ka?” kinahapunan ay dumating si Fritz para sunduin ang Yaya at anak nitong si Ismael.
Umangat ang makakapal na kilay ni Lawrence saka nakangiting isinandal ang likuran sa kinauupuang swivel chair. “Guess what?” siya man ay naramdaman ang kakaibang kasiglahang kalakip ng kanyang sinabi.
Nakangiting ibinagsak ni Fritz ang sarili sa mahabang sofa saka itinaas ang mga binti sa center table. “Ginawa mo pa akong manghuhula. Bakit nga?” amuse nitong tanong.
Noon siya tumayo saka naupo sa katapat na sofa ng kinauupuan ng kanyang kuya. “Naalala mo ba iyong naikwento kong babaeng dinala ko sa ospital two years ago?”
Bahagyang nagsalubong ang mga kilay ni Fritz na tila ba inaaalala ang sinabi niya. “Iyon bang dinala ninyo ni Rodel?”
Tumango siya. “Maniniwala ka ba kapag sinabi ko sa’yong siya ang dahilan kung bakit nag-drop ako sa university na pinapasukan ko noon sa Maynila? At maniniwala ka rin bang siya ang nag-iisang
“Ang totoo hindi na ako nag-expect na babalik pa si Anya sa buhay ko. Sa kabila iyon ng reality na ipinagdarasal ko iyon at kahit minsan hindi siya nawaglit sa isipan ko. Pero iyong ako pa mismo ang binigyan ng pagkakataon ng Diyos para iligtas siya sa kamatayan? Parang may kakaiba, at alam ko kailangan ko ng kumilos this time,”-LAWRENCE-
“MUKHANG napapadalas yata ang pasyal dito ni Lawrence ah?” ang Mama niya matapos niyang samahan sa may labasan si Lawrence. Matamis ang ngiting sumilay sa mga labi ni Anya saka tinulungan sa pagliligpit ng mesa ang kanyang ina. “Hindi ko pa nga po pala naikukwento sa inyo.” Umangat ang magagandang kilay ng Mama niya. “Ang alin? Na siya ang first boyfriend mo?” Taka niyang pinakatitigan si Loida. “Kinuwento sa inyo ni Papa?” Tumawa ng mahina ang Mama niya saka tumango-tango. “Sa totoo lang masaya kaming makita kang masaya. Kung nakikita mo sana ang kakaibang kislap sa mga mata mo ngayon, parang noong nasa kolehiyo ka, noong unang taon mo sa kolehiyo,” nasa tono ng pananalita ni Loida ang sinabi. Nakuha niya ang ibig nitong sabihin kaya lumuwang ang pagkakangiti ni Anya doon. “Sa tingin ninyo? Hindi naman masamang subukan ko ulit kung sakali hindi po ba?” Magkakasunod na umiling si Loida. “Pwede kayong magsimulang muli,
“HINDI kasi nagdadala ng babae dito ang batang iyan kaya pasensya kana kung nagulat ako kanina nang makita ka,” ang ina ni Lawrence na si Roma kinagabihan habang pinanonood niya ito sa paghahanda ng hapunan. “Wala po siyang ipinakilala sa inyo kahit isa?” ang hindi makapaniwala niyang tanong. Tumango si Roma. “May nababanggit siyang nobya niya pero hanggang sa maghiwalay sila ay hindi ko naman nakita.” “Walang ibang babae akong gustong ipakilala sa pamilya ko maliban sa’yo, kasi mahal na mahal kita." Nang maalala ang sinabing iyon sa kanya ni Lawrence ay napuno ng hindi maipaliwanag sa saya ang puso niya. “Nay, aalis muna kami sandali!” magkasabay pa silang napalingon ni Roma sa likuran niya nang biglang pumasok doon si Lawrence. Salubong ang mga kilay na nagsalita ang ina ng binata. “Saan kayo pupunta? Malapit nang maghapunan ah?” “Nakalimutan ko, binyag nga pala noong anak ni Rodel. Ninong ako eh, saglit lang
“SALAMAT,” aniya sa sekretarya ni Aling Lilia matapos nitong ilapag ang tasa ng kape sa kanyang harapan. “ano na nga ho iyong pag-uusapan natin?” baling niya sa ginang pagkuwang. “Iyong singsing, maniniwala ka bang personal kong pag-aari iyon?” may kakaibang kislap sa mga matang winika ni Aling Lilia. Hindi makapaniwala niyang tinitigan ang kaharap. “Really? Ibig sabihin kung gayon you were once engaged?” Tumango ang ginang. “Ibinigay iyan sa akin ng nag-iisang lalaking minahal ko at magpasa-hanggang ngayon ay minamahal ko.” “But what happened?” ang curious niyang tanong. Narinig niya ang mabigat na buntong hiningang pinakawalan ni Aling Lilia bago ito nagpatuloy. “He died, dalawang araw bago ang kasal namin naaksidente siya. Car accident, nahulog ang dala niyang kotse sa cliff.” “I’m sorry to hear that,” totoo sa loob niyang sagot. Matamis ang ngiting pumunit sa mga labi ni Aling Lilia. “Diamond is the hardest mineral, iyon an
Nagbuntong hininga si Lawrence saka itinigil sa gilid ng kalsada ang sasakyan. Kinuha niya ang notepad saka iyon sinulatan. Pagkatapos ay inilagay sa loob ng kahita kasama ang singsing. Bumaba siyang tangan ang maliit na kahon. Pinuno niya ng sariwang hangin ang dibdib saka pinagsawa ang paningin sa magandang tanawin sa ibaba ng cliff na kinatatayuan niya. Siguro talagang hindi lang sila para sa isa’t-isa ni Claire dahil kahit hindi niya aminin alam naman niya sa sarili niyang hindi rin naman siya naging patas sa dalaga. Sa katunayan iyon ang dahilan kung bakit kahit kaya niyang ibili ito ng mamahaling diamond engagement ring ay ruby ang mas pinili niya. Minahal ko si Claire sa paraang alam ko. Pero bakit ganoon, kahit alam ko mismo sa sarili kong baka masaya kana ngayon sa piling ng iba? Bakit ang hirap mong kalimutan? Anya? Ang isang bahagi ng isip niya. Saka pagkatapos ay noon niya inihagis ng malakas palayo ang kahita sa cliff saka muling su
PRESENT DAY…KINABIG ni Benjamin ang manibela pakaliwa papasok sa malaking gate ng isang kilalang kompanya ng mga adhesives na may mga sangay na sa lahat halos ng bansa sa buong mundo. At dito sa Pilipinas, siya ngayong tumatayong ng Vice President ng Marketing Department.Sa isang kilalang unibersidad sa bayan nila sa San Fernando siya nagtapos ng kursong Business major in Marketing kung saan siya Full-Scholar. He graduated as Summa Cum Laude kaya naman hindi siya nahirapang maghanap ng trabaho dahil trabaho ang lumapit sa kanya.Beinte uno anyos siya nang tanggapin niya ang offer ng kasalukuyang kompanya niya bilang Marketing Manager. At nang magretiro ang Bise Presidente ng kanilang department limang taon na nga ang nakalipas ay siya na nga ang pumalit sa posisyon nito.Sa edad niyang thirty one masasabi niyang malayo na ang narating niya kung ikukumpara sa buhay niya noon sa San Fernando kasama ang dalawang matanda na siyang nagpalaki at umarug
MAGANDA ang sikat ng araw kinabukasan. Iyon ang araw ng alis ni Benjamin pauwi ng San Fernando. Bukas na ang graduation day kaya naman minabuti niyang ngayon na bumiyahe at magpalipas nalang ng gabi doon.Sinunod niya ang payo ng dalawang matanda na mag-break muna ng sa kanyang trabaho at magbakasyon. Matagal na panahon narin naman kasi ang nakalipas mula nang mag-leave siya. Kaya naman nag-file siya ng indefinite leave.After graduation ay tutuloy siya ng Don Arcadio, ang kalapit na bayan ng San Fernando para doon ituloy ang kanya pagbabakasyon. Kilala ito sa magaganda nitong beaches and resorts. Isa sa mga dahilan kung bakit dinarayo ito ng mga turista at mga taga-lungsod.“Tutuloy na ho ako” aniyang niyakap ang kanyang Lola at ang Lolo naman niya pagkatapos. Seventy five na si Benito habang seventy naman si Nena. Pero sa awa ng Diyos, malalakas pang pareho ang mga ito na labis niyang ipinagpapasalamat.“Mag-iingat ka, at kung may pagk
“MISS?” nang magising si Sara ay babaeng nurse ang nagisnan niya.Nakangiti itong humarap sa kanya. Nakita niyang nagbuka ito ng bibig para magsalita pero napigil iyon nang mula sa partisyong kurtina ng Emergency ng ospital ay sumilip si Benjamin. “Okay na miss” pagtataboy pa nito sa nurse.Parang hihimatayin siyang muli nang maiwan siyang mag-isa kasama ito. Mabilis siyang umiwas ng tingin pero napilitan rin siyang harapin ito nang magsalita ang binata. “Ano nang nararamdaman mo?” concerned nitong tanong.“O-Okay lang ako, salamat” aniyang ngumiti habang hindi alintana ang malalagkit na titig ni Benjamin sa kanya.“Good, ang sabi ng doctor pagod daw, at stress normal lang din na himatayin pagkatapos ng matagal na panahon” makahulugan nitong sabi saka amuse na ngumiti sabay kibit ng balikat.Nanlaki ang mga mata ni Sara sa narinig. “S-Sinabi mo iyon?”Lumapad ang pagkaka
KINABUKASAN sa university minabuti niyang sadyain si Benjamin sa college building nito. Sakto namang nasa labas corridor ang binata nang marating niya ang second floor ng gusali. Malayo palang ay nakangiti na ito nang makita siya, at lihim siyang kinilig dahil doon.“May kailangan ka?” ang mabait nitong tanong nang makalapit siya.“Kukumustahin lang kita” aniyang sinipat ang pasa sa kaliwa nitong pisngi.“Okay lang ako” anito saka siya tinitigan ng matagal.“M-May pasok ka ba mamaya sa panciteria?” hindi niya naiwasan ang panginigan ng tinig epekto ng titig sa kanya ni Benjamin.Noon biglang nalungkot ang mga mata ng binata saka tumingin sa malayo at nagsalita. “Natanggal ako eh” anito saka siya sinulyapan.“Ano? Ikaw na nga itong sinaktan ikaw pa ang tinanggal?”“Hayaan mo na iyon, makakahanap naman ako sigurado ng bagong trabaho” si Benjamin na pinat