Chapter 6.1Nang maihanda ko na ang pagkain ay agad kong kinatok ang silid ni Makas. Limang beses ko itong kinatok, at nang pang-anim na katok ay biglang marahas bumukas ang pintuan. Bumungad sa akin ang masamang tingin ni Makas. I gulped not because I'm scared but because of his exposed body. He is just wearing his boxer kaya malaya kong pagmasdan ang katawan niya.Mula sa malapad niyang balikat, ang mala-pader nitong dibdib, ang mga pandesal nitong kahit araw-arawing kainin ay mukhang hindi pagsasawaan. Habang pababa nang pababa ang paningin ko ay siya namang pagpatak ng mga butil ng pawis mula sa mukha ko. Umagang-umaga ay tila ako biglang nauhaw."Eyes up here woman!""Ay malaking bakat!" Ngumusi naman ito ng malamig na siyang ikinabahala ko, sa tuwing ganito ang tingin niya ibig sabihin ay galit na siya. Inayos ko ang aking pagkakatayo sapagkat anumang oras ay natitiyak kong babagsak ako sa sahig sa panghihina dahil sa mga
Chapter 6.2A blinding light wokes every single nerves in my body that's enable me to step out off in the middle of the lane."Are you tring to get us killed woman?! Baliw ka wag kang mangdamay!" the driver of the car hissed at me before continuing to drive. People look at me curiosly on why on Earth I was in the middle of the line. Me myself even don't know the answer, really.I walk home that day still stuck in that scene na halos hindi ko na namalayang nakauwi na ako. As I step into the house silence welcome me. Mirrored wall lent me its reflection to see what I look like now. Swollen eyes, messy hair that looking like a bird nest, rugged chlothes and dirty slippers. Overall I looked like a pathetic being. I coudn't go to my coffee shop to entertain myself that day because it's still under construction while Shiela is out of town togethger with Jeric. Kit was unseen too.I just sat on the sofa watching TV but still no chann
Chapter 7.1I tried to call Kit many times after that call but his phone cannot be reached anymore. Halos naikot ko na ang kabuuan ng lahat ng sulok ng maliit kong kwarto ngunit hindi ko pa rin matawagan ang numero ni Kit.Ending wala akong tulog na bumaba sa unang palapag. Naabutan ko pa si Makas sa hapag habang nagkakape at nagbubuklat ng mga papeles. Mukhang tulog pa ang kabit nito dahil wala pang nagiingay at naguutos sa akin.I just excused myself after taking some crackers from the cabinet but Makas stop me."What?" walang buhay kong tanong dito na ngayon ay nakatitig ng mabuti sa akin habang tinitingnan ang kabuuan ko. Nagiwas ako ng tingin, hindi ko makayanan ang intensidad ng mga tingin nito. Also I feel concious, sino ba namang hindi pag ang suot mo ay panggusgusin tapos ang kaharap ay tila isang diyos na bumaba mula sa lupa sa taglay nitong kagwapuhan. I'm just wearing a loosy shirt and a faded jeans now unlike dati na br
Chapter 7.2"Dont deny it huling-huli ka na, umalis ka sabahay na ito hindi mo masasaktan si Makas!" saad ko habang may mga ngiti sa mga labi ko."Wala akong alam sa mga pinagsasabi mong baliw ka," susugurin ko na sana siya ng bigla siyang maghihiyaw at tawagin si Makas na alam kong hindi naman siya matutulungan ng lalaki. Before I left I secretly snatch the key of the office in his key holder and lock him inside."Makas! Babe! Help me please!" walang tigil niyang hiyaw na ikinatawa ko."Poor kitten, hindi ka matutulungan ng tinatawag mo. Now get out in our house!" I angrily said before trying to attack her but I immidiately stop when I see her holding a knife. Hindi ko napansing nakahiltak na pala siya ng kutsilyo sa may lagayan ng hindi ko napapansin. Mabilis niya itong itinutok sa akin upang protektahan ang sarili. Isang nakakakilabot na ngisi ang pinakawalan nito."Is that so? You seem to know a lot, should I exterminat
Chapter 8.1I woke up with the smell of medicine lingering in my nose. Sinubukan kong aninaging mabuti ang paligid ko subalit ilang minuto pa ang inabot bago luminaw ang paningin ko.'A hospital?' I confusely ask at the back on my mind while still roaming my eyes around. Sinubukan kong bumangon ngunit sadyang hindi ko maigalaw ang katawan ko, tila ba may kung anong bagay ang pumipigil sa mga ito na gumalaw."You're awake, thanks godness," isang pamilyar na boses ang naghari sa kabuuan ng silid.There in the sofa I see Kit sitting like he owns it. Bakas ang galit nito dahil sa nagiigting nitong mga panga. Maitim din ang ibaba ng mga mata nito. He didn't sleep? Why?"What happened?" nahihirapan kong saad dahil sa panunuyo ng lalamunan ko, mukhang napansin naman iyon ni Kit kaya agad itong tumayo at kumuha ng tubig sa katabi nitong water dispenser."Here," inabot niya sa akin ang tubig saka muling bumalik sa sofa na kinauupuan niya."Thank you," I said while gi
Chapter 8.2Matapos maihatid ng taxi ay tiningala ko ang two-storey house sa aking harapan. Ang dikit-dikit na bahay sa barrio na ito ay may mga makukulay na pintura. Binigyan nito ng buhay ang bawat kabahayan.Ang kalsada ay gawa sa mga pinagdikit-dikit na maliit na bricks na lalong nagpaganda ng tema ng barrio. Maliit na barrio lamang ito ngunit ito na ata ang maituturing na kakaiba.Hindi ito katulad ng Tondo sa Manila na eskwater area at puno ng krimen, dito tahimik lamang hindi nga lang maiiwasan ang mga Marites sa paligid. Gaya ngayon habang tumatagal ang pagkakatayo ko ay unti-unti ring dumarami ang mga kuryosong tingin ng mga kapitbahay namin. Who wouldn't if I'm wearing a hospital gown?Dahil dumadami na ang mga usisero at usisera ay mabilis akong pumasok sa kabahayan. Sinalubong ako ng katahimikan at kadiliman, hindi naman ganoong kadilim dahil araw pa kaya hindi pa umaatake ang takot ko. Nang mabuksan ko ang ilaw ay
Chapter 9.1Kit POVNagiigting ang mga panga at halos masasama ang mga tingin, iyan ang nakuhang reaksiyon ng mga taong bayan sa aming anim, matapos isiwalat ng napagalaman naming Manang Lolet ang ngalan ang nangyaring pagdakip kay Jer.Gustuhin man naming makuhang muli si Jer, ngunit wala naman kaming lead kung saan siya pwede dalhin.Dahil nagdidilim na rin ang paligid minarapat na lamang namin magpahinga sa bahay nila Jer. Nanghingi muna kami ng permiso sa mag-asawang Del Granio kung maaaring tumuloy muna kami sabahay ng mga Dizon.Sa awa ng diyos ay pumayag naman ang mga ito.Nang makapasok ay sinalubong kami ng maliit na espasyo ngunit mababakas ang pagkakaroon ng class nito. Sa kaliwang bahagi malapit sa sala ay naroon ang isang fireplace na napalilibutan ng iba't-ibang laki ng picture frame."Wait si Bansot ba iyan?! Bakit parang ibang-iba ang hitsura niya noong bata siya kaysa sa ngayon?" pambasag sakatahimi
Chapter 9.2Jeruzah POVNagising ako ng may malamig na bagay ang bumuhos sa aking katawan, dahilan upang lahat ng ugat ko sa aking katawan ay magising. Minulat ko ang mata ko ngunit purong kadiliman lamang ang siya kong nakikita. Pilit kong iginagalaw ang katawan ko ngunit nakatali ang dalawa kong kamay.Ramdam ko ang lamig sa aking puwitan. Nasisiguro kong nakasalampak ako ngayon sa malamig na sahig.Sinubukan kong ibuka ang bibig ko upang lumanghap ng hangin subalit tanging mahinang ungol lamang ang nailabas ng bibig ko, sa kadahilanang may kung anong nakaharang dito na siyang pumipigil sa akin upang makapagsalita."Oh, gising na ang prinsesa ng pamilyang San Cuenco," a familiar voice echoed in the whole room.Sa tingin maliit lamang ang kwartong kinalalagyan ko dahil matunog na matunog ang pagkaka-echo ng boses niya.Palapit nang palapit ang mga yapak nito hanggang sa tumigil ito sa harap ko, at walang sabi-sabing hi