Napapikit siya, pilit pinapakalma ang pusong hindi mapakali. Parang bata na hinihintay ang regalo sa pasko—pero hindi lang ito basta kilig. Sa ilalim ng ngiti niyang iyon, may halong kaba. Kasi kapag si Adrian ang gumagawa ng sorpresa, hindi lang ito basta special. Palaging may heart, palaging may lalim.“Baka naman… hindi,” agad niyang iwinaksi sa isip ang tumatakbong hinala. “Hindi naman siya magpo-propose, ‘di ba?” Pero hindi niya rin mapigilan ang mabilis na tibok ng puso niya habang iniisip iyon.Kinabukasan – Alas Nueve ng UmagaNagising si Ana sa masarap na simoy ng hangin na pumapasok sa bintana. Ang araw ay tila mas maliwanag kaysa karaniwan, at may kakaibang saya sa paligid. Sa loob ng puso niya, may nararamdamang excitement na hindi niya maipaliwanag.Habang nagsusuklay sa harap ng salamin, napansin niya ang sarili—mas maaliwalas ang mukha niya, mas makintab ang mga mata, at kahit ang buhok niya, parang mas cooperative kaysa dati. Napangiti siya at binulong sa sarili, “Ano
Pagkarating ni Adrian sa bahay, agad niyang inilagay ang kahon ng singsing sa kanyang mesa, ngunit bago siya magpahinga, nagdesisyon siyang makipag-ugnayan kay Ana. Dahan-dahan niyang kinuha ang kanyang cellphone at binuksan ang messages app. Nais niyang gawin itong espesyal—hindi lang simpleng paalala o pag-anyaya, kundi isang bagay na magbibigay ng kilig kay Ana, kahit hindi pa ito alam kung anong magaganap bukas.Nag-type siya ng mensahe:"Ana, may pupuntahan tayo bukas. Susunduin kita sa bahay mo, okay? Magandang araw lang ito. Hintayin mo lang ako sa hapon."Nagmamadali siyang pinindot ang send button. Napangiti siya sa isipin na hindi pa alam ni Ana ang plano niya, ngunit siguradong magiging makulay at puno ng emosyon ang araw na iyon.Matapos magpadala ng mensahe kay Ana, agad niyang tinawagan si Belle. Nais niyang tiyakin ang lahat ng plano, kaya’t hindi na siya nag-atubiling tawagan ang kanyang kakambal.Ilang ring lang at sumagot si Belle, ang boses nito ay puno ng kagalakan
Matapos ang makulay na usapan sa bahay nina Belle at Luke, hindi na mapigilan ni Adrian ang kanyang excitement. Ang plano na matagal nang nakatago sa kanyang puso ay nagsimula nang magbunga. Ang paghahanda ng proposal ay naging mas seryoso, at ang susunod na hakbang ay ang pagpili ng perpektong singsing para kay Ana—ang simbolo ng bagong kabanata ng kanilang buhay.Habang binabaybay ni Adrian ang daan patungo sa jewelry shop, ang kanyang isipan ay puno ng mga tanong at pagnanasa. "Paano ko ba pipiliin ang tamang singsing?" tanong niya sa sarili, sabay diin ng manibela. Nais niyang ipakita kay Ana na ang bawat detalye ng kanilang pagmamahalan ay may kahulugan—mula sa bawat matamis na salita, hanggang sa bawat hakbang patungo sa kanilang bagong simula.Pagdating niya sa jewelry shop, sinalubong siya ng isang sales associate na may maligaya at magalang na ngiti. "Magandang araw po, sir. Paano po kita matutulungan?" tanong ng babae.Si Adrian ay agad na tumango at nagsimula nang ipaliwana
Isang hapon, habang si Ana ay abala sa pagluluto ng paboritong hapunan ni Anabella, at si Anabella naman ay masayang gumuguhit sa mesa ng veranda, sinamantala ni Adrian ang pagkakataon. Tahimik siyang lumabas ng bahay, may bitbit na mahigpit na desisyon sa puso. Huminga siya nang malalim at nagmaneho papunta sa bahay nina Belle at Luke—dala ang matagal nang iniingatang plano.Pagkarating niya roon, sinalubong siya ni Belle sa bakuran."Adrian?" tanong ni Belle, bahagyang nagtataka pero may ngiti sa labi. "May problema ba?"Umiling si Adrian. "Wala naman. Pero… kailangan ko kayong makausap. Ikaw, at si Luke. Tungkol kay Ana."Napatingin si Belle kay Luke na noo’y kalalabas lamang mula sa sala habang karga si Baby Leo. Nagkatitigan sila ni Belle, bago parehong tumango. Alam nilang ang pangalan ni Ana ay hindi basta nababanggit—lagi itong may dalang bigat at damdamin.Pumasok silang tatlo sa loob ng bahay. Tahimik. Ang hangin sa paligid ay tila naghihintay ng isang mahalagang sandali.Pa
Habang abala si Adrian sa paglalaro ng mga bata sa likod-bahay, si Ana ay tahimik na naglakad papunta sa veranda. Hawak niya ang kanyang cellphone, at sa bawat hakbang, dama niya ang malamig na hangin na tila may kasamang alon ng alaala. Pagkaupo niya sa isang rattan chair, dahan-dahan niyang pinindot ang numero sa kanyang contacts—Tatay Romero at Nanay Glenda.Ilang saglit lang, narinig niya ang pamilyar na ringtone. Tumibok nang mabilis ang puso niya. Sa simpleng tunog ng tawag na iyon, para bang bumalik siya sa araw na natagpuan niya ang sarili, kahit wala pa siyang alaala noon."Hello…?" mahina ngunit malambing na tinig ng matandang babae ang sumagot."Nanay Glenda…" bulong ni Ana, nanginginig ang boses, "ako po ito… si Ana.""Anak!" sigaw ni Nanay Glenda, tila hindi makapaniwala. "Anak, salamat at tumawag ka ulit. Diyos ko… araw-araw kitang ipinagdarasal."Narinig ni Ana sa kabilang linya ang yabag ni Tatay Romero, na agad lumapit."Sino ‘yan, Glenda?""Si Sara, Tay! Si Sara!""S
Tiningnan ni Luke si Adrian, at sa mga mata niya ay makikita ang isang malalim na pagkaunawa—isang pagkakaibigan na nabuo mula sa mga pagsubok at kalungkutan. Hindi kailanman naging madali ang lahat, ngunit sa bawat hakbang na kanilang tinahak, natutunan nilang magpatawad at magparaya, at higit sa lahat, magpatuloy."Pare, wala kang dapat ipagpasalamat," sagot ni Luke, ang boses ay matatag ngunit may kasamang hinagpis. "Mahal ko si Ana, at bilang ama ng anak ko, gusto ko lang na makita siya na masaya. Kung ikaw ang makapagbibigay sa kanya ng saya na hindi ko na kayang ibigay, masaya na ako."Habang ang mga salitang iyon ay bumangon sa hangin, parang isang pag-aalay na puno ng kabiguan at pagtanggap. Si Adrian, bagamat hindi sanay sa ganitong klase ng pag-usap, ay naramdaman ang bigat ng mga salitang binitiwan ni Luke. Ang pagbabalik-loob at ang pagpapatawad ay isang mahalagang hakbang na hindi madali. Alam niyang may mga pagkatalo at pagkatalo, ngunit ang pinakamahalaga ay ang pagtang