As soon as I sat down at the bar counter, the bartender immediately asked what I wanted. Tequila will do. I will just drink that until I pass out.
I looked around. Hindi naman ako sanay sa mga ganitong lugar. This is something that Sybill taught me when we were here celebrating his birthday together, and now, what in the world was I thinking to choose to go here when all I will remember is him? Such a bad idea.
Napabuntong-hininga ako habang ang mga alaala namin ni Sybill ay bumabalik sa isip ko. Maging ang lahat ng mga pinagsamahan namin. I missed him so much. How awful it was for me that he vanished out of nowhere like a bubble, and I was left sitting here like an idiot, hindi sigurado kung babalik pa ba siya. Ni hinid ko mahanap sa sarili ko ang pigilang umasa. Pakiramdam ko babalik pa siya, that he would stop by my room again at some point during the night, but he never showed up since then. Sana madali siyang kalimutan, but I don't think I have the right to do that either. Umaasa pa rin ako. What if he was merely holding off to go to me? What if he has a valid excuse for not being able to come to see me? What if he's just waiting for me to graduate?
I suppressed a yawn and took another swig of the tequila I was drinking before closing my eyes. I'm making an effort to clear out the mess in my head, but it just keeps getting worse. It's gotten to the point where I have no idea what time it is. It seems like I've been at this bar for a very long time already, drinking. Kahit ang pandinig ko ay nagde-deteriorate dahil sa lakas ng tugtog sa kapaligiran pati na rin sa lakas ng iyak sa kalooban ko.
"Sir, anong oras na po?" tanong ko sa bartender.
"It's five in the afternoon."
Kumurba ang mga labi ko. Bakit ang tagal ng oras? Akala ko, gabi na. Matagal pa ba ako malulungkot?
I shook my head as I attempted to stand up after I had paid for my drinks. I tried to went away from the counter, but my head was spinning, and everything looked like it was moving in front of my eyes. Wait, is there an earthquake going on here?
I grasped my head and forced myself to mend myself. However, what can I expect after spending that much time drinking? Apat na oras ba naman. It's very likely that I'm going to experience some severe vertigo. Wala na talaga akong pag-asa.
I simply decided to take a break and relax for a little while by sitting on the couch sa corner ng bar. I closed my eyes and focused on my breathing for a few seconds before suddenly becoming aware of someone's hand on my lap. When I opened my eyes, I was startled to find a man grinning at me. He was right next to me, and he was randomly stroking different parts of my body. Indiscriminately. I shot him a death glare and made a futile attempt to take his hand away, but he swiftly replaced it.
"What the fuck?" I asked as I slapped him. It took him by surprise, and just as he was going to touch me once more, someone else grabbed my hand. Someone pushed his way in front of me in order to battle over the perverted guy. Ang nakikita ko lang ay ang malapad niyang likod.
"Get your hands off of her," he told the man who had touched me.
I let out a sigh. If I had the strength to fight, I would, but I'm fortunate that this other man is taking care of it for me.
I noticed that the other man appeared anxious and promptly extended an apology to me before he left. I couldn't help but frown. Ang bilis naman kausap ng manyakis na iyon. Natakot ba siya sa lalaking nasa harap ko? Bakit? Sino ba 'to?
When I turned my head back to gaze at the man who had helped me, I abruptly felt lightheaded.
"Hey there, are you okay?" I heard him ask in his deep voice. Naramdaman ko ang mainit at magaspang niyang kamay nang alalayan niya ako. Hawak niya ang siko ko.
I was ready to glance up at his face when a light suddenly appeared in my field of vision, preventing me from doing so. Napahawak ako sa neck tie niya and the next thing I remember, wala na akong malay.
*****
I cautiously opened my eyes, and the sight that greeted me was that of a spotless white room. Not cold at all. Not even remotely warm. Nasaan ako?
When I turned my head to look behind me, napansin kong wala ako sa lugar ko. Nasa hospital ba ako? No, I am not there. I tried to recall my memories, but all that came to me was that I had spend my time drinking in the pub.
What the hell happened after that? Paano ako napadpad sa lugar na ito?
I climbed down from the bed and left the room. At that point, I became aware that I was in a room in a hotel. Bakit ako narito?
I took a glance at what I was wearing, at napanganga ako nang makitang hindi ito ang suot ko kahapon. Wasn't I dressed in my uniform? Yesterday, the bouncer almost prevented me from entering the bar since I was still wearing my identification card. Mabuti na lang maparaan ako, I had also taken off my tie, so it was not immediately clear that I was wearing a uniform. I just look like a lady who works in an office. But why am I wearing long sleeves that are not in my size today? And why am I only wearing an underwear?
I made an effort to settle my nerves. At least may suot akong panty. Mas masama kung wala.
Hold on. When I looked down at what I was holding, a red necktie with a straightforward line design caught my attention, and I immediately came to a halt at the front door. Kaninong necktie ito? Bakit hawak ko ito?
Napakunot ang noo ko nang mapansing pamilyar ang necktie na hawak ko. It seems to me like I've seen it before.
I looked at the back of the tie, and there was a capital letter M there. Who is this M? Wait a minute...
I had to close my eyes when suddenly, a memory emerged in my mind that took me back. Naparami nga ako ng Tequila kahapon at pagkatapos kong uminom ay nagpahinga muna ako sa couch. And just as someone was going to molest me, a man came to my rescue and prevented it. Siya ba ang may ari ng necktie na ito? Teka, let me get this straight: does it mean he brought me here? Pero nasaan siya? Bahay niya ba ito? Pero bakit mukhang wala namang gamit maliban sa gamit ko?
I burst into the room as quickly as I could while simultaneously attempting to retrieve the memories that had slipped me. Pero kahit anong subok ko; I just can't recall anything at all.I went back to the bed in which I had been sleeping. I caught a whiff of it. Trying to track out any evidence of a male because he isn't there, despite the fact that in most movies, a girl will wake up with a gentleman by her side after spending the night. Ano ba talagang nangyari? May nangyari ba talaga? Nakakainis naman na nakipag-one-night stand ako sa lalaking hindi ko man lang nasilayan ang mukha at pagkatapos ay iiwan ako sa ere.Napasapo ako sa mukha ko, but I still tried my best to think. Tiningnan kong muli ang kama. Besides the scent of alcohol, there is also a pungent and recognizable smell present. The rate of my breathing increased. I have no idea what triggered this rapid change in my feelings toward the guy who was helpful to me the night before. Perhaps it's because I'm curious about wh
"He is not who I am."I was startled awake by the sound of a low voice. I was so tired that it just hit me that I fell asleep in the class. I looked around while dabbing at the corner of my eyes that was filling up with tears and wiped away the rest of it. Napansin kong ako na lang ang naiwan sa classroom. So it was only a dream the whole time? Was I just dreaming of Professor Sybill?I felt a huge amount of sadness in my chest; even my throat was being blocked by something. My loneliness is suffocating me."It looks like you're awake now."I almost leaped when I heard a voice coming from behind me. Nang lingunin ko ito, I found Professor Ismael seated behind me on the chair. He was looking at me."You came to my class intoxicated and late, and all you did was nod off," litanya niya. I heaved a sigh. Para akong nawalan ng enerhiya at tinamad na makipagtalo sa kaniya. Masyado akong kinain ng hinagpis dahil sa panaginip ko kanina, idagdag pa ang pantasyang hindi ko na mararanasan sa tuna
Napakasama talaga ng ugali niya. Ano bang karapatan niyang pakialaman ang buhay ko at sabihing huwag sayangin ito sa isang walang kwentang lalaki?Tuluyan na akong lumabas ng classroom at nagmadaling pumunta sa malapit na comfort room para umiyak. Hindi ko na napigilan. Ang lahat ng mga luhang nagtago ng ilang araw at linggo, bumuhos itong lahat.I have no one else to turn to. At kahit sirain ko ang buhay ko, walang mayroon ng paki.*****Lumipas ang isang linggo at muli, makakaharap ko na naman ang Ismael na iyon pero may baon ako—baon ko ang paghihiganti. Sa lahat ng mga sinabi niya sa akin lalo na ang mga katagang hindi niya magugustuhan ang isang katulad ko. Nakakababa ng dignidad.Inagahan ko ang pasok sa klase at tama nga ako naroon na siya kahit wala pa ang mga kaklase ko. Abala sa paggamit ng laptop.Napangisi ako. Agad kong binuksan ang dalawang butones ng unipormeng suot ko tsaka ako naglakad sa harap niya. Maikli rin ang suot kong palda na siyang hapit na hapit na bumabakat
Wala na akong nagawa kung hindi ang sundin si Ismael. I was following his steps kahit hindi ko alam kung saan kami papunta. Tsk. Ano bang kailangan niya sa akin?"Get inside my office."Napatingin ako sa pintong tinutukoy niya. Ito ang opisina ni Professor Sybill. Bumigat ang paghinga ko. Bumabalik sa alaala ko ang lahat maging ang pangungulila ko sa kaniya.Ismael noticed that I wasn't in myself kaya hinawakan niya ang doorknob at binuksan ang pinto para sa akin. Nauna siyang pumasok habang ako'y nagdadalawang isip pa kung tutuloy sa loob. Ang hirap palang pumunta sa lugar na madalas mong puntahang kasama ang taong mahal mo ngayong hindi mo na siya kasama."Sit," utos pa ni Ismael kaya napatingin ako sa kaniya habang nakataas ang aking kilay. Napapansin kong para niya akong ginagawang aso, ah. Ang daming utos!"Why would I?" tanong ko."Then, just stand there. Sino bang mangangalay?"Umupo siya sa harapan ko kung nasaan ang table niya. Nakita ko ang nameplate ng pangalan niya. Anong
"So, bago ang lahat, may progress na ba sa paghahanap mo kay Professor Sybill? Baka naman hindi mo talaga siya hinahanap, ha? Baka iniisahan mo lang ako," litanya ko habang nilalayo sa akin ang mga libro at notebook. "I have my connections. And yeah, I forgot to tell you about this but this Saturday, he'll be at the bar where I saw you." Saturday? Sandali, that is our first anniversary. Why would Professor Sybill be there? Napakagat ako sa labi. Dahil ba umaasa siyang pupunta ako roon kahit hindi niya sabihin? Doon sa bar na siyang tinuro niya sa akin kaya doon din ako pumupunta tuwing tumatakas ako sa mundo. Makikita ko na ba talaga siya? Muli na naman akong naging emosyonal. Kita sa mukha ko ang sukdulang kaligayahan. Ngayon palang na may balita kung saan ko siya makikita ay sobrang saya ko na, paano pa kung makita ko na siya sa harap ko? "Anong oras? Pupunta ako." "Around eight in the evening. Sabi sa akin ng kaibigan ko, nagbook daw roon ng private room si Professor Sybill," p
"Miss Alvandra!" rinig kong sigaw ni Ismael mula sa malayo pero hindi ko siya pinansin. Patuloy lang ako sa maya't mayang pagbubukas ng pinto.I hold the doorknob of the last room. I felt the strong energy that the someone I was looking for is inside. I breathed out and was about to open the door when a warm hand stopped me."Let go of my hand, Ismael," I commanded as I stared into his eyes. "I don't know what you're trying to do but can you step out of my way?"Inalis ko ang kamay niya at binuksan ang pinto but it was locked."Nakakaabala ka lang sa guests. Let's get out of here."Umiling ako. "No, get the keys. He's inside, Ismael.""No, Miss Alvandra. This is enough. You need to calm down."Nakatingin ako sa kaniya nang pagalawin ko ang kamay ko. I knocked on the door. Many times. At wala nang nagawa pa si Ismael kundi panoorin na lang ako.Pigil-hininga kong pinagmasdan ang pintong unti-unting bumubukas habang nananalangin na sana ay naroon si Professor Sybill pero para akong pina
Napangiti siya. Tinanggal niya ang kamay niya sa underwear ko. Muli niya akong hinalikan nang puno ng pagnanasa habang ipinapalibot niya sa kaniyang baywang ang mga hita ko. Agad na pumulupot ang nga braso ko sa leeg niya. Nakakagulat ang lakas niya dahil nabuhat niya ako nang mabilis papunta sa kama nang hindi man lang binibitiwan ang mga labi ko.Inihiga niya ako sa malambot na kama habang patuloy na hinahalikan. Naghahalo na ang mga laway namin. Mamaya lang ay hindi na lang laway kundi pawis pati na rin ang katas ng aming mga pinaghirapan.Mabilis niyang tinanggal ang sinturon niya at ibinaba ang pantalon. Halos mawala ang kalasingan ko nang makita ko ang pag-aari niya."Are you blushing?" tanong niya na puno ng pang-aasar."H-hindi 'no? Kaya ba akong patapusin niyan?" Nagawa ko pang tumanggi kahit ako naman ang nagyaya.Tuluyan niyang tinanggal ang underwear ko at tsaka niya ipinasok sa akin ang pagkalalaki niya. Walang pasabi. Napatingala ako nang maramdaman siya sa loob ko. Dahi
Nakasiksik ang ulo niya when he give all of him inside me. Kinagat niya pa ang leeg ko na siyang napakiliti sa akin. Napapikit na lang ako sa taas ng ligayang tumapos sa akin.Hindi ko napigilang yakapin at nang umangat ang kaniyang ulo para tingnan ako ay hinalikan ko siya nang madiin. He responded like he still have a long way to go. At kahit ako ay gusto ko pa. Ayokong matapos ang gabing ito nang gano'n gano'n lang. Gusto kong sulitin lalo't siya lang ang taong nakapagpapatapos sa akin nang ganito.I pushed him and placed myself in front of him. As a reward for eating me, I should also do my part. I touched his shaft which in a sudden salute at me again. Napamura na lang siya sa naging reaksyon ng kaniyang alaga."Looks like it