CHAPTER 2: A Missing Groom

CHAPTER 2: A Missing Groom

(Megan POV)

Isang nahihirapan na tango naman ang itinugon sa akin ni father. Sana nga hindi siya napa-ihi sa takot dahil sa ginawa ngang pagtutok ng baril sa kanya.  At ako, kailangan ko din maging masunurin father, para nga manatili ang ulo ko sa aking katawan. Kung hindi, baka maubos ang pasensya ng matandang uklubin na yun, at magkaroon pa ng Massacre.

“Nasaan na ba ang batang yun?!” Bulyaw na nito na hindi na nga magandang maghintay pa siya ng kay tagal. Tama lang yan Tatang, kasi ako kanina pang gusto ngang maupo sa sahig. Maubos na sana ang pasensya mo at makansela na ang kasal na ito. “Makakatikim na talaga sa akin ang batang yun sa katigasan ng ulo niya. Secretary Lucas, sabihin mo sa akin nasaan na siya?!”

“Kumilos na Old master Quinn ang mga tauhan para hanapin at sunduin siya.” Magalang naman na sagot ng lalaking may salamin.

Kagaya ba ni Secretary Lucas, gwapo ba din yang si Damian Quinn? Kasi ni hindi man lang ako pinakitaan ng isang larawan, kaya di ko alam at walang ideya kung ano ba talaga ang hitsura niya. Hindi naman sa interesado ako. Kasi wala naman akong choice kundi pakasalan ang lalaking yun, kahit na nga gwapo kagaya ni Prince Charming ni Cinderella, o ang beast na princippi ni Bell. Ang pinag-usapan namin ng matandang uklubin, pakikisamahan ko lang ang anak niya hangang dalawang buwan at wag na wag nga ako mahuhulog sa kanya. Sa mayroon atang babae na ayaw ng Old Master Quinn sa kanyang anak kaya naghahanap ng babaing ipapakasal dito. To buy time for him na makapaghanap ng suitable bride para sa kanyang anak. Yung totoo na. Yung masasabing legal na, hindi yung kagaya nito na pinilit lang ako magsuot ng gown at pumunta nga dito sa takot na pasabugin nila ang bungo ng mga kapatid ko at idadamay pa dito ang mga batang walang kamuwang-muwang sa ginagawa ng mga matatanda.

Lahat ng mga taong naririto sa loob ng simbahan, siguradong lahat sila ayaw ipahayag sa matandang uklubin na ito na, tumakbo na ang kanyang anak at ayaw pa talaga magpakasal.

“Siguraduhin niyo lang na pupunta talaga dito si Damian.” Saka muling ipinikit ang kanyang mga mata at isinandal ang likuran sa upuan. Habang yung baston niya nakakatakot nga tignan. Parang may hindi mangyayari dahil sa baston na hawak niya.

Sa totoo lang kung may chansa ako kagaya ni Damian Quinn, eh hindi din ako pupunta dito. Sino naman ang lalaking nasa tamang pag-iisip na magpapakasal sa babaing hindi naman niya kilala? Tanga lang na kagaya ng matandang uklubin ang gagawa noon.

Naku malaki ang ipapasalamat ko sayo Damian Quinn kung hindi ka nga darating. Thank you for turning down the wedding. Hahaha. Advance na yan ha. Wag na wag kang pupunta dito. Kasi hindi ko na kasalanan kung di matuloy ang kasal na ito. Pinagdarasal ko nga, na never ako nagdasal ng ganito sa buong buhay ko.

Papa God, kahit naman ngayon oh, pakingan niyo ako. Don’t let him come. Please… Gusto ko na bumalik sa dating peaceful na buhay ko. Ngunit parang sumabog lahat ng pangarap ko ng biglang…

“Dumating na po si Master Damian.” At ang matandang uklubin, bumakas ang kanyang mga mata na tila ba natuwa nga sa kanyang narinig.

“Sinasabi ko na nga ba na hindi ako bibiguin ng batang yan. Umpisahan na ang dapat umpisahan.”

Hindi ako makapaniwala. Maglalakad na ba ang bride, I mean groom sa finale ng entourage? At ako nagmumukhang tanga dito? I felt like I was doomed for eternity.

Don’t worry myself, dalawang buwan lang tapos na ang kontrata at wag na wag ka ngang mahuhulog sa kanya.

Naman kasi?! Bakit pa kasi pumunta ang lalaking yan dito? Akala ko ba hindi siya tanga na pakasalan ako na hindi naman niya kilala. Bakit naman kasi nagbago ang isipan niya tungkol sa kasalan na ito. Ano na naman ba ang pinain ng matandang uklubin sa kanyang anak?

Napatitig sa akin ang Matandang uklubin, binigyan ako ng masayang ngiti. Sinabi niya sa akin, kapag nagkamali ako na nahulog ang loob ko kay Damian, at hindi pa nga ako umalis sa puder ng anak niya sa loob ng dalawang buwan, ang kabayaran noon dapat mabuntis ako, o kung hindi sisingilin niya ako ng sampung beses sa mga nakuha kong pera sa kanya.

Sus?! Ako magkakagusto sa anak niya? No thanks…

Napangiti na lang ako ng pilit sa direksyon ng uklubin. Saka napatitig sa entrance ng simbahan at binuksan nga ang pintuan, na parang bride. Bumukas ang pinto na sa sobrang kabang nararamdaman ko bigla… Naging slow motion ang pangyayari, na tila ba sa isang pelikula nangyayari itong kasalan na ito.

Hindi ako makahinga habang hinihintay ang mapapangasawa ko na maglakad sa aisle. Napapa-isip na ako kung ano ba ang hitsura talaga ng Damian Quinn na yan. If his father had to go far as to arrange a marriage for him, sigurado ako na isang pangit, mataba, matandang binata na hindi makapaghanap ng mapapangasawa niya sa likuran nga ng napakayaman naman nito, at nagpapalakad ng kompanyang may pangalan sa daigdig na ito.

Ngunit tatlong lalaki ang naglalakad, at paniguradong ang nasa gitna yung groom ko diba? Napangiti ako ng lihim. Walang malay ang groom ko, at siguradong pinilit nga lang siya pumunta dito. Hindi ko makita ng klaro ang mukha niya, dahil nakayungyung ang kanyang ulo. Pero disappointed ako kasi hindi siya matanda at mayroong matabang pangangatawan. Sa totoo lang hindi nga siya nakapangsuot na para sa groom, kundi ang nakabukas na white sleeve niya, masisilip roon ang kanyang ma-abs na dibdib.

Napalunok laway kaagad ako. Siguro kailangan ko nga munang uminom ng tubig? Namumula ang mukha ko bigla sa katotohanan ngang isang makisig at matipunong lalaki ang dinadala nila sa aking harapan. At walang kamalay-malay ang lalaki na ito sa nangyayari ngayon sa paligid dahil wala siyang malay. Saka pasok na pasok sa ideal mate ko na matangkad nga ang lalaking ito.

Ngayon pa lang ba matatalo na ako ni Tatang sa kasunduan naming dalawa? Hindi. Hindi ko sisirain ang aking buhay.

Ang mga mata ko nagtatanong sa matandang uklubin kung seryoso ba siya sa ginagawa niyang ito? Malay natin nakikipaglaro lang siya sa kanyang anak diba? O si Damian, may hindi magandang ginawa kaya ginagawa ito ng kanyang ama sa kanya.

Nang makalapit na sila sa amin, kaagad kong naamoy na naglasing ng husto ang lalaking ito kaya wala siyang malay. Bakit mo pa naisipan na maglasing, kesa tumakas Damian Quinn! Nakaka-inis eh. Tanga ba siya? Ayoko pang makasal ngunit kapag nagpatuloy ito, sa loob nga ng dalawang buwan… Tatawagin nila akong Mrs. Quinn.

Pwede bang ako na lang yung tumakbo palabas? Para makatotohanan naman… Runaway bride, hindi runaway groom. Pero ang mga kapatid ko, kasalanan nila ito, ngunit nagagawa ko pa talagang mag-alala para sa kanila.

Lumapit sa kanya yung sinasabing si Secretary Lucas, at binutones nga ang longsleeve nito ng maayos. Pakakasalan ko ang isang lalaking walang malay? Seryoso ba sila? Ngunit ng makita ko nga ang mukha niya na bahagyang inangat ni Secretary Lucas, napaka-gwapo niya. Sino ako para tangihan ang isang kagaya ni Damian Quinn. Lahat ng kagustuhan ng mga babae nasa kanya na… At hindi nagbibiro doon si Tatang.

Napa-iling ako. Kahit na ganyan siya, force arranged marriage lamang ito. Kung ano man ang dahilan ni Tatang para gawin ito, siya na lang ang magpaliwanag nito sa kanyang anak. O baka may ideya na din yang si Damian.

Inalis ko na lamang ang pansin ko sa kanya, at hinintay ngang gawin nila ang nararapat. Ang papel ko lang dito ang maging bride lang nito at maging asawa  nga sa loob ng dalawang buwan. Sixty days, madali lang naman lumipas ang mga araw diba? Tsk.

Ang mukha ng mga bisita na binubuo ng mga Mafia Gang Members, ay kanina pang nagbubulong-bulungan sa nangyayari. Sa ako din, hindi ko din mapipigilan na makipag-usap dahil sa nakikita ko at nangyayari. Walang itinago na ang lahat ng kasalang ito, ay puro pilit lamang.

Nang maayos na ni Secretary Lucas ang damit ni Damian, humarap na siya sa pari at napatango para simulan na nga ang seremonya. Pero bilib ako sa pagiging initiative ni father ng…

“Mayroon na bang malay ang Groom natin?” Kahit nga tinakot na siya kanina.

“Father, mahalaga pa ba yan?” Sagot ng isang middle-aged man. At matalim din na nakatitig ang Old Master Quinn sa pari. Hay naku, parang sumisilip na niyan sa iyo si kamatayan.

Marahan naman na tumango ang pari. “For the wedding vow.”

May punto si Father, Tatang. Matatawag bang kasal ito kung walang pagkatao ang groom ko? Saka alam ba ng lalaking ito na ikakasal na siya sa akin? Hahaha. Siguradong hindi. Nakaka-insulto nga dahil hindi man lang nagsuot ng pangkasal, tuloy wala man lang kami niyan maayos na wedding picture… At kung meron man, parang nakipag picture ako nito sa isang basagulerong waitress.

“Yun lang ba? Secretary Lucas!” Tawag ni Tatang sa gwapong secretarya. Kaagad naman ito humarap. At alam na niya ang gagawin. Lumapit siya kay Damian at pilit na ginising sa pamagitan ng pagtapik at pagtawag ng pangalan nito.

Ngunit parang natagalan si Tatang kaya tumayo ito sa kanyang upuan at lumapit na nga sa anak niya, at nagulat na lamang ako… ng malakas itong hinampas sa ulo ng baston nitong hawak. Sinasabi ko na nga ba may gagawing masama ang baston na yun. Pero ang brutal naman Tatang… Na napahawak nga ako ng husto sa bouquet ko. Parang gusto ko na tuloy tumakbo at sagipin ang sarili ko sa nangyayaring ito. Pero hindi ako nandito para sagipin ang aking sarili… Kundi ang mga kawalanghiyaan na ginawa ng mga kapatid ko.

Tatang pwede pahiram ng baston ng mahampas ko din yan na mga kapatid ko?! Anong ginawa nila sa malaking pera na nakuha nila sa grupong ito!

“Damian Quinn!” Sigaw ni Tatang at napapikit na lamang ako. Chill Tatang ang puso baka malaglag. Buti nga ang behave ko, paano na lang kung dumagdag pa ang katigasan ng ulo ko? Saka sinabi ko naman sayo Tatang na matigas ang ulo ko, at baka nagkamali ka nga ng babaing gusto mo akuin itong papel na maging asawa ni Damian sa loob ng dalawang buwan.

Hay naku, pagsisihan niyo ito Tatang. Pero mabait naman talaga ako sa mga matatanda eh.

Kung sasabihin ko na nababaliw na si Tatang para hampasin ng ganito ang anak niya, hindi lang naman siya ang baliw eh, lahat ng andito. Idagdag mo pa ang mga kapatid ko. Kami lang ata ni Secretary Lucas ang nasa tamang pag-iisip dito. Nadadamay lang sa mga kabaliwan nila.

Hindi naman nasayang ang effort ni Tatang dahil pagmulat ko… May dugong kumawala mula sa ulo ni Damian, at tumulo ito sa kanyang mukha. Saka nagkakamalay na din ang tanga.

Hangang sa nai-angat nga niya ang kanyang ulo, at dahan-dahan na bumukas ang mga mata niyang… Bigla na lang ako napasinghap. Ang gwapo nito… Isang perpektong mukha ng lalaki na kahit si Homer hindi nga kayang sabihin ang nakikita ko ngayon. Isang anghel na bumaba mula sa langit? Ano ang ginagawa dito ni Rafael Archangel?

Napa-ismid siya ng luminaw na nga sa paningin niya kung nasaan siya. At sa sinuswerte nga naman ako, ako kaagad ang nakita nito.

“Tss.” At lumingon siya sa paligid. Hindi bumakas sa mukha niya ang pagtataka kung bakit naririto nga siya ngayon sa simbahan.

“Hands off…” Ang boses nito parang isang dagungdung na nagmumula sa kampana ng Vatican. Hala pati boses niya, gusto ko? Hangang sa inis niyang itinulak ang dalawang tauhan na umaalalay sa kanya, kahit nga nasa sistema pa niya ang alak mas ginusto not tumayo sa kanyang sariling mga paa.

Saka napasapo sa kanyang ulo, at ang dalawa niyang kilay nagkasalubungan. Nasaktan ata ng husto. Sa lakas pa naman ng hampas nang baston ng kanyang ama? Nasugatan nga siya at dumugo ng hindi pa niya namamalayan. Ngunit wala bang magkukusa na bigyan muna siya ng first aid dahil sa brutal na ginawa ng kanyang ama?

Wala. Lalaki siya Megan, kaya kayang-kaya na ata niya yan. Hindi naman ata siya mamatay kahit binagok siya ng kanyang ama sa ulo.

Hangang sa mapatitig nga si Damian sa kanyang kamay, at nakita ang dugo. Ang ngisi niya mas lalong lumaki.

“Sinaktan ko ba ang aking sarili?” Tanong niya sa kanyang ama na hindi din sa kanya magpapatalo. Sa tanong pa lang niya, alam kong alam na niya ang ginawa ng kanyang ama. “Tss.”

@Death Wish