(Dahlia POV)Malaki ang ipapasalamat ko sa tulong na binibigay ng kompanya sa akin. At kailangan ko pa kapalan ang mukha ko, para humingi ng advance since nga walang-wala kaming pera ni Grandma. Nakakahiya pero nilakasan ko ang aking loob, at alam kong hindi tatangihan ni Sir Venal ang pabor ko. Napakabait nito, at walang alintanang ginagawa ang lahat pagdating sa akin. Hindi naman sa inaabuso ko ang kabaitan niya, sadyang wala lang talaga akong malapitan. Promise babawi ako sa kanya.Kaagad naman umalis si Sir Venal matapos ngang iremind sa akin, na mamaya kakain ako sa harapan ng boss namin. Since madami na din naman akong kinain, alam kong kunti na lang ang kakainin ko. Saka nakakahiya talaga, di ko rin alam kung ano ang ipapaliwanag ko sa aking sarili kung para saan ba ito.Hinahawakan ko ang kamay ni Grandma at pinisil-pisil ito. Nalilito ako kung nais ko ba ito magising o manatili siyang matulog para di nito malaman ang nangyari. Napabuntong-hininga na lamang ako.Bumalik ang da
CHAPTER 1 His Arranged Bride (Megan POV)Siguro ako ata ang nag-iisang bride na hindi ko alam na pagising ko ikakasal na ako. Sa di ko naman pinaghandaan na araw, damit, di ko kilalang mga bisita, at higit sa lahat wala akong ka-ideya-ideya kung sino ba talaga ang lalaking pakakasalan ko.Sa kailangan ko na ngang kumapit sa patalim. Bumaba ako sa bridal car, at instead na ang maunang maglakad papunta sa altar ay ang groom… Ang weird pero ako nga itong makapal na mukha na pinuputol ang tradisyon. Wala akong paki-alam dahil hindi ko naman kilala kung sino ang mga nasa paligid ko. Andito lang naman ako sa kagustuhan ko ngang mailigtas ang mga kapatid ko sa mga utang nila, na mali ang pinagka-utangan nila, at higit sa lahat ang aking ama na dinala sa hospital pagkatapos atakihin ito sa puso. Kailangan ko talaga ng pera… Sobra.Kaya nga andito ako, sa hindi ko naman dapat kasal.Nang makarating ako sa harapan ng altar bilang isang bride… Ngumiti ako ng pilit sa mga nasa paligid ko. Nguni
CHAPTER 2: A Missing Groom(Megan POV)Isang nahihirapan na tango naman ang itinugon sa akin ni father. Sana nga hindi siya napa-ihi sa takot dahil sa ginawa ngang pagtutok ng baril sa kanya. At ako, kailangan ko din maging masunurin father, para nga manatili ang ulo ko sa aking katawan. Kung hindi, baka maubos ang pasensya ng matandang uklubin na yun, at magkaroon pa ng Massacre.“Nasaan na ba ang batang yun?!” Bulyaw na nito na hindi na nga magandang maghintay pa siya ng kay tagal. Tama lang yan Tatang, kasi ako kanina pang gusto ngang maupo sa sahig. Maubos na sana ang pasensya mo at makansela na ang kasal na ito. “Makakatikim na talaga sa akin ang batang yun sa katigasan ng ulo niya. Secretary Lucas, sabihin mo sa akin nasaan na siya?!”“Kumilos na Old master Quinn ang mga tauhan para hanapin at sunduin siya.” Magalang naman na sagot ng lalaking may salamin.Kagaya ba ni Secretary Lucas, gwapo ba din yang si Damian Quinn? Kasi ni hindi man lang ako pinakitaan ng isang larawan, ka
CHAPTER 3 This Wedding Must Stop(Megan POV)“Sa wala kang malay. Ginising lang kita. Gawin mo ang kailangan mong gawin, son.” At tinalikuran ang kanyang anak para bumalik sa kanyang upuan.“Well… Fuck.” Narinig kong mura ni Damian, at hinila ang isang tauhan at sa damit nito pinunas ang kanyang kamay. Lumapit naman si Secretary Lucas para i-abot sa kanya ang puting panyo. Habang pinupunasan ni Damian ang kanyang mukha, napatitig ito sa akin at ngumisi. Saka itinapon sa direksyon ni Lucas ang panyo na ikinasalo naman nito.“Who is she?” Damian asked as he pointed a finger at me.“Your bride Master Damian.” Mababang boses na sinagot ni Secretary Lucas.“Tss. She is not my bride.” Tangi kaagad ni Damian. Kahit ako, tatangihan ko rin siya kung may choice ako diba? Okey lang. Tangihan mo lang ako, para nga hindi na matuloy ang kasalan na ito. Saka nakakaloka lang, nangyayari ito sa akin? Ako lang ang bride na tinangihan ng kanyang groom sa harapan mismo ng altar.Sige lang Damian, break o
Chapter 4 (Megan POV)Pagdating ko sa supermarket, kaagad kong hinila ang cart at nagmadali sa bawat section na may kailangan ako bilhin. Sa may awa naman talaga ang diyos, may natira pa naman sa akin sa mga promo packs. Kaya naman hindi ko inaasahan na kaliwa-kanan ang bitbit kong grocery bags. Resulta nga sa kasipagan kong kumuha ng mga produktong makakamura ako. At natutuwa ako sa aking ginagawa. Para sa akin isang successful achievement na naman ito.Pero ang bigat talaga ng mga dala ko. Hiling ko na sana balang araw ako naman yung manalo sa mga pa-raffle promo na namimigay daw ng scooter. Sus, mapapadali talaga ang buhay ko sa mga pang-araw-araw na ginagawa ko. Ngunit sa tagal ko ngang humuhulog ng mga entry, kahit kailan hindi ako na swerteng nanalo sa mga pa-raffle na yan. Kaya ang second option ang mag-ipon, pero sa ngayon ang pag-iipon hangang isipan na lang muna.Sa totoo lang hindi naman talaga ako ipinanganak sa isang mahirap na pamilya. Nanirahan ako sa loob ng labing-pi
Chapter 5(Megan POV)Hindi ako makapagsalita sa aking narinig mula sa lalaki. Hindi na nga maganda ang paningin ko kay Paul. Sa sakripisyo kong ginawa, ito lang talaga ang isusukli niya sa akin? Nakita naman niya na kanya-kanyang tumalikod ang mga matatanda naming kapatid at iniwan nga ang lahat ng responsibilidad na ito sa akin. Dahilan nila, mayroon silang kanya-kanyang pamilya.“Isang daang libong dollar, yan lang ang utang ni Paul.” Mahinahon kong sabi… At ang halagang yun nilalang lang ko lang talaga? Akala mo naman meron akong pambayad. “Ngunit yung ibang utang ng mga kapatid ko, wag kayo dito maningil. Hanapin niyo sila.”“Hawak namin sila.” Kaagad na sagot ng lalaki na napaka-demonyo nga tignan. “Nga pala hindi na ako nakapagpakilala sayo. Ako nga pala ang isa sa debt collector ng pamilyang Quinn, tawagin mo na lang ako Metal.”“Metal. Bagay sa pang mental. Ano ang sinabi mo? Hawak niyo ang mga kapatid ko.”“Lahat. Pati ang pamilya nila. At kung hindi mababayaran ang utang ni
Chapter 6 (Megan POV)Mag-isa nga akong pumasok. Wag naman sana na may mangyari sa aking masama dito… Gaya ng ginagawa sa pelikula na kapag pinapasok mag-isa ang isang dalaga sa silid, may hindi magandang mangyayari sa kanya.Hindi kagaya ng nadaanan naming mga silid, na nakababa ang lahat na kurtinang napakahaba… Medyo nasilaw ako sa liwanag na pumasok sa bintana. Palubog na ang araw… Ngunit nakuha naman kaagad ang attention ko ng isang napakalaking chandelier. At ang silid na ito ay napakalaki para hindi ko nga kaagad makita kung may tao ba sa silid na ito.“Miss Megan…” Gising sa akin ng isang matandang lalaki, ngunit ang suot nito para sa isang butler na lubos ngang nirerespeto. Siya na ba? Ngunit mali ako… Dahil ngumiti ito ng bahagyang sa akin, at kahit pilit appreciate ko na yun. “The Old Master Quinn is this way.” Lahad niya ng kamay sa direksyon na kailangan ko pa atang puntahan.Lumapit ako. At nakita ko naman ang isang lalaking parang nakaupong nakatalikod ito sa aking pan
Chapter 7 (Megan POV)Matatamis pakingan ang salitang lumabas sa bibig ni Tatang, ngunit napakapait nito tangapin. Natutuwa siya dahil alam niyang wala akong kalaban-laban sa kanya, at wala talagang chansa na papayagan niya akong makalabas ng buhay dito sa territoryo niya.Saka napakalayo ng mga sinasabi niya kesa sa ginagawang reaction ng kanyang katawan. Hangang sa may kinuha siya kulay itim na bagay, at halos hindi ako makapagsalita… Dahil kinasa niya ito sa harapan ko, at nilapag sa may mesa.“Pakakasalan mo ang anak ko. Ayon na din sa kontrata na pinirmahan ng mga kapatid mo.” Nanlaki ang mga mata ko ng marinig yun.“Kontrata?” Ano naman ang kinalaman ko sa kontrata. Sila ng mga kapatid ko ang nag-uusap at hindi ko nga kailangan ma-involve sa bagay na kagaya nito. Anong kalokohan ang mayroon sa kontrata?Napatango si Tatang at isinandal ang kanyang likuran sa upuan, saka sinenyasan ang butler, lumapit ito sa kanya at binigay ang ilang kulay asul na folder. Yun… Yung mga folder n