Tarinio Castillion
“USO naman kasi ang maupo at kumalma,” pang-aasar sa’kin ni Cerio. I glared at him; I don’t want to see his face because it causes so much irritation. Kanina pa ako nakatingin sa cellphone ko at pabalik balik sa paglalakad dahil hindi sumasagot si Amanda. I tried to called her countless time but her phone is off.“Baka nga kasi walang signal sa probinsya, gano’n naman madalas ang mga liblib na probinsya walang signal,” sabi niya pa.Nandito kami ngayon sa pad ni Anaxy. Hindi ko kayang mamalagi sa condo ko dahil biglang hindi ko gusto ang katahimikan doon. Ilanga raw palang kaming nagkasama sa iisang bubong but her absence makes me crazy.Iniwan ko ang mga anak namin sa receptionist ng condominium para may mag-alaga sa kanila habang wala pa ang mommy nila. Am I crazy? Why the fuck I treat them as my real kids?“Shut the fuck up, Cerio. You are not helping,” saway ko. Pinulot ko ang isa sa pares ng tsinelas ko at ibinaAmanda Colen"SHIT! This is bad," gigil na sambit ko nang makitang unti-unti nitong nasasarado ang mga site ng kanilang system. "I am not yet done deleting your files." Mas bumilis ang kamay ko nang makita ang file na hinanap ko ngunit nang bubuksan ko na iyon ay agad na nag-close ang software nila. Alam kong alam na nila ngayon na nakapasok ako.Tarinio. Siya agad ang naisip ko nang mapansin ang mabilis na pagkawala ng malware na ginamit ko para makapasok sa system nila. Bago pa niya makita ang location ng laptop na gamit ko ay agad ko iyong na-shutdown at ihinagis ang laptop sa bathtub. Napasabunot ako dahil hindi ko nabura ang files na kinuha nila kanina sa system ng Trei Bank. Nakuha nila ang pangalan ng nagpapatakbo no'n na walang iba kundi ang authentic record ko. Sinasabi ng kutob ko na si Tarinio ang nag-hack ng bank records namin dahil ni piso walang nagalaw sa fund ng bangko kaya ibig sabihin ay hindi ito interesado sa pera kundi sa mismong file
Amanda ColenMAS napaaga ang flight ko kaysa sa original na plano, mas nauna ako kay daddy pabalik nang Pilipinas dahil mas dapat akong ayusin. Nang sumikat araw sa Italya ay siya namang pag-alis ko Nakatanggap ako ng report mula kay Benj na na-track down na ng bago naming technical team kung saan nanggaling ang malware na nakapasok sa system namin. At hindi na ako nagulat nang sabihin niyang nasa isang computer shop iyon. Mas lalo kong nakompirma ang hinila ko nang ibigay niya ang address, at kapareho iyon sa address ng computer shop na pinasukan ni Tarinio no'ng una ko siyang sundan.Sinabi ko kay daddy na may trabaho akong dapat ayusin at mabuti nalang ay pinakawalan niya ako. Nang makarating ako sa Philippines airport ay sinalubong ako ni Saferino sa labas dala ang kanyang sasakyan. Agad kong ihinagis ang maleta at bag ko sa backseat at sumakay sa passenger seat."Handa na ba ang lahat?" tanong ko sa kanya. Nang makapasok ako sa sasakyan
Tarinio Castillion"OUCH!" mangiyak-ngiyak na sigaw ni Agapito nang madampian ng bulak ang gilid ng labi niya. Hindi ko alam kung matatawa ako o maaawa sa mga sinapit nila. "Bakit naman kasi sa dami ng pwedeng tamaan ng suntok 'yong mukha ko pa," angal niya.Kahit dati silang mga agent hindi sila kagalingan sa pakikipaglaban at kulang sa combat skills dahil nakasentro lamang sa hacking ang trabaho nila noon pa man. Sanay silang kumuha at magnakaw ng mga importanteng impormasyon kaysa ang makipagbarilan at makipaglaban. Nandito kami ngayon sa pad ni Anaxy, hiniram namin ang tatlong nurse sa hospital ng pinsan kong si Syete dahil hindi ko sila pwedeng dalhin do'n dahil siguradong mare-report sa mga pulis ang nangyari. Tapos ko nang kausapin ang mga pulis na huli nang rumisponde at nagpakilala kung sino ako kaya hindi na nag-ungkat ang mga ito.I can always consider my family's last name as an asset. Mas napapadali ang trabaho ko kapag isinasali ko
Amanda ColenNAGMAMANEHO na ngayon si Tarinio papuntang Desire. Hawak niya ang kaliwa kong kamay, nakapatong iyon sa hita niya habang abala siya sa pagmamaneho. Nakangiti akong nakatingin sa mga ilaw na nadadaanan namin. Tahimik kami pareho pero ang katahimikan sa pagitan naming dalawa ay walang tensiyon, nakaka-relax, at magaan sa pakiramdam. I am the savior and protector of myself, but sitting beside him in the passenger seat and humming with the ballad song in the radio while driver in the busy street is the safest place I have been in my life. Pakiramdam ko simula sa araw na ito hindi ko na kailangang alalahanin ang pagtatanggol sa sarili ko dahil nandito na siya sa tabi ko at hawak ang mga kamay ko. “Ano palang ginawa mo habang nasa probinsya ako?” tanong ko upang magsimula ng usapan.“Isinama ako ni Anaxy sa wine auction sa Florence, Italy. Pagkatapos ay bumalik din kami kaninang umaga, nagkaroon ng encounter sa computer laboratory ko
Amanda ColenHINDI NA ako nagpaalam kay Tarinio at nauna na akong lumabas. Hindi ko na gusto ang ingay sa loob at gusto ko ng katahimkan. Malalim na ang gabi at madilim ang parking lot kung saan nakaparada ang kotse niya. Sumandal ako doon at tumingin sa kalangitan. Malalim akong napabuga ng hangin dahil sa kirot sa dibdib ko na hindi na nawala mula nang banggitin kanina ni Amari ang tungkol sa ama, amang wala ako. Mapait akong napangiti habang nakatingin pa rin sa kalangitan na napakaraming bituin. Hindi ako madramang tao pero tulad ng lahat ng tao sa mundo ay may emosyon din ako. At sa gabing ito parang bigla akong napagod na magpanggap na malakas. Gusto kong sumigaw habang nasa isip ko ang tanong na, nasaan nga ba ang totoo kong ama? Nasaan ang totoo kong mga magulang?“Iniisip niyo rin kaya ako?” pagkausap ko sa mga bituin. May nabasa ako noong libro na kapag nangungulila ka sa kahit na sino ay pwede mong kausapin ang mga bituin dahil sasabihin ng mga
Amanda ColenNAPANGIWI ako nang maramdaman ko ang paglabas ng dugo ko. Sa sobrang landi ko muntik nang mawala sa isip ko na meron pa ako ngayon, Tiningala ko siya habang nakaluhod pa rin. Halata sa mukha niya ang pagtataka dahil tumigil ako sa dapat ay pagsubo sa pagkalalaki niya. “Meron pa pala ako,” sabi ko at napahagikhik. Kumunot ang noo niya at halata ang panlulumo sa mukha nang maintindihan ang sinabi ko. “Oh, come on, Ma Reine.”“Ma Reine?” Alam ko ang ibig sabihin no’n pero hindi ko alam kung bakit iyon ang biglang naitawag niya sa’kin. Ma Reine means My Queen in French. Parang may mga paro-parong naglipana sa tiyan ko dahil sa sinabi niya. I know I am the queen of my own but those words coming from his mouth made me feel the luckiest and prettiest woman on earth. “Yes, because you are the queen of my world. I may not a perfect king that you will be found in your life but I can promise that I can do better every day.” A ca
SaferinoNAPAKAMOT ako sa batok nang makababa sa sasakyan at nakitang palabas na ng condominium building si Amari. Kahit nasa trabaho ay nagmadali akong sumugod dito nang malaman ko kay Benj na hindi niya napigilan si Amari na lumabas ng mansion. Nakasimangot ito at parang tulala. I told her not to be impulsive with her decisions but she’s a hardheaded brat. She never listens to me, not even once. Naglakad ako palapit sa kanya. Wala sa daan ang atensyon niya kaya bumangga siya sa dibdib ko. Nakatikwas ang isa niyang kilay na tininga ako. I can’t help but to chuckle because of her cute reaction. Simula pa noon ay lagi na siyang naka-tiger look kaya madalas siyang pagkamalamang mataray. Well, she really is. She scoffed. “What are you doing here?”I just shrugged, still standing infront of her. Her height is cute too. Hanggat balikat ko lang siya. “Benj told me to pick you up.”Sinamaan niya ako nang tingin at ibinaling ang nanlilisik
Amanda Colen"AMA, bad news. Nandito ako sa labas ng condo ni Agent Tarinio." Iyon ang message na nabasa ko mula kay Benj. Kinabahan ako sa text niya kaya, nandito ako ngayon sa kusina. Hapon na at nagising ako dahil sa sobrang uhaw. Binuksan ko ang isa kong cellphone at ito ang bumungad sa'kin. Bumalik ako sa kwarto ni Tarinio, mahimbing pa rin ang tulog niya. Buong maghapon kaming nagkulong sa kwaro niya. Humalik ako sa noo niya bago bumalik sa kwarto ko. Naligo ako at nagbihis bago bumaba. Nag-iwan ako ng message na bibili lang ako ng kape sa pinakamalapit ma Starbucks. Nagtungo ako sa sasakyan ni Benj na nasa parking lot. Binuksan ko ang passenger seat. Seryoso siyang tumingin sa'kin pagkaupo ko at may inabot na envelope. Kunot noo akong bumalik sa kanya, inabot ko ang envelope at binuksan. Nagtataka ako kung bakit halatang halata sa aura niya ang labis na galit. Mahigpit din ang pagkakahawak niya sa monobela."What is..." Natigilan ako sa s