CHAPTER 2

"A-ah." Bigla akong nakaramdam ng panginginig. Hindi ko rin alam kung saan ko ibabaling ang aking paningin. 

Teka! Kinakabahan ba ako? 

Napailing na lamang ako't hindi ko alam ang aking sasabihin. Parang bigla akong na-blangko nang tumitig ako sa madilim niyang mga mata. Itim na itim ito at hindi mo makikitaan ng kahit anong kulay. Kahit na natatamaan na ito ng sinag ng araw ay nanatili pa rin itong itim.

Anak ata siya ng kadiliman, ano? His strong aura says it all. I silently chuckled through my mind without changing my facial expression. Mahirap na at baka masigawan ako, mukha pa namang mainitin ang ulo niya.

"It seems that you're done because you're doing something on your notebook. It's not related to this subject, right? So I'm guessing that you're already done with your work." Inilahad niya naman ang kaniyang kamay. Tumaas pa ang kanang kilay niya, halatang napaka-strikto nito.

Bakit ba kabado ako kahit tapos naman na ako? Why is that? Nakaka-intimidate naman kasi siya, eh! Napalunok na lamang ako at saka napasulyap sa aking libro.

"Y-yes," Nauutal kong sagot at saka iniabot sa kaniya ang aking libro. Napalunok pa ako nang ayusin niya ang suot niyang reading glass at matamang binasa ang mga sagot ko, sa mabilis na paraan.

Ilang beses pa akong napalunok habang hinihintay na magsalita siya at umalis sa aking harapan. Bakit parang ang bagal ng oras? Bakit ang bagal niya? O sadyang kinakabahan lang ako, kaya pakiramdam ko ay mabagal ang lahat ng nasa paligid ko.

"Okay, you may take your break." Umalis siya sa harapan ko at saka hinarap ang buong klase. "Who else are already done?" Tanong niya't umupo na ulit sa harapan at saka seryosong in-check-an ang gawa ko. Tulala lang ako ng mga sampung segundo at saka nagpasya na 'kong maglipit ng gamit. Nang matapos ay at saka ako lumabas ng classroom. Tutal ay tapos naman na ako.

"Hindi mo ako hihintayin?" Napalingon ako kay Aisie. Nakataas ang kaniyang kilay habang nakanguso.

Mukhang bibe na hindi pinakain.

"I'll wait you at the canteen. Kaya kung pwede, bilisan mo na." Napairap na lamang siya't sineryoso na ang ginagawa. Napailing na lamang ako.

Bitbit ang panyo at wallet ko ay marahan akong tumayo at dire-diretsong lumabas ng classroom. Hindi ko naman na ata kailangan magpaalam dahil sinabi niya naman na sa'kin na pwede na akong mag-break.

Break, kahit wala akong boyfriend. Duh! Kidding aside.

Kaso nakakainis lang dahil... Dahil... Argh! Ewan ko ba! Pero medyo kinakabahan at nahihiya ako kapag naaalala ko iyong nangyari sa attendance at ang mga sagot ko sa pinagawa niya. Parang gusto ko na lang magpalamon sa lupa kapag bumabalik iyon sa aking isipan.

Napailing na lamang ako at saka tinuon ang aking mga paningin sa daan. May iilan na ring mga estudyante ang naglalakad dahil nga recess naman na. Pero pambihira! Iyong sa amin kasi, kailangan tapos ka na bago ka makalabas. 

He's damn strict. In-career niya na talaga ang pagiging teacher. Grabeh lang!

May nakakasalubong pa akong naghahalikan sa gilid at sobrang na-bad trip talaga ako dahil kulang na lang ay hubarin nila ang kanilang mga damit. Tapos mapapasabi ka talaga ng... Mga ate at kuya, motel ang hanapin niyo at huwag dito sa school. Not in this school, in this hallway! Hindi ba sila nahuhuli? Tsk. Tas halata namang mas bata pa sila sa'kin, siguro mga grade 7 'yon. Nakakaloka!

Hindi ba pwedeng maging dalagang pilipina sila? Kainis, ha! Nababahiran ng dumi ang malinis kong isipan. 

"Hi Lush!" 

Napairap na lamang ako ng tawagin ako ni Halieyah, ang pinakakinaiinisan ko sa lahat. She isn't my classmate. She's from other section at madalas kong makalaban sa iilang mga patimpalak dito sa school. Halata namang ayaw niya sa'kin, pero heto siya't nilalapitan at kinakausap ako. Parang may masamang balak, humahanap ng butas, humahanap ng baho ko. But! Sorry siya dahil kung ayaw ko sa tao, ayaw ko. 

Hindi na ako mag-eeffort na lapitan siya at kaibigan-in. Mahirap maging isang mapagpanggap. 

Nilagpasan ko lang siya at kita sa mukha niya ang pagkainis. Hinawakan pa siya sa braso ng dalawa niyang alipores. Tsk! Bakit pinipigilan nila? Wala akong pakialam kung sugurin niya ako. Nakapag-aral kaya ako ng karate, baka ma-karate ko siya ng wala sa oras. Kawawa naman. Inggratang 'yon kasi, feeling close. Mag-close up na lang siya ng bumango naman ang hininga niyang amoy imburnal. Iniinis niya ako, kung anu-anong panlalait tuloy naiisip ko. 

"Lush!" 

Napapikit na lamang ako't napahinto sa paglalakad. Ilang beses akong huminga nang malalim bago tiningnan ang taong tumawag sa'kin. Nandito na naman ang makulit na si Drailen from grade 10 at mangungulit na naman 'to na manligaw. Duh! Study first kaya ako at saka wala akong time sa mga ganiyan, so cheesy.

At saka, hindi siya iyong tipo ng tao na uso ang maging seryoso. Mukha siyang playboy.

"Ano na naman? Huwag mo na nga akong kulitin. Kainis!" Napakamot lang siya sa kaniyang batok at nginitian ako.

Well, gwapo naman siya. Pero I didn't feel any kind of attraction towards him. Pero 'yong echoserang kaibigan ko na si Aisie, crush na crush 'to. Edi sana siya na lang 'yong niligawan para matahimik na ang buhay ko. Kaloka!

"Ihhh." 

Pinanliitan ko siya ng mata. muntik ko pang matampal ang sarili kong noo dahil sa kaartehan ng pagkakasabi niya. Ipinakita niya pa ang ngipin niyang napakaganda, pati na rin ang dimples niyang malalim na nasa magkabilang pisnge niya.

Alagang close up kaya 'to? Ang puti ng ngipin, eh. Kahiya naman sa'kin.

"Ang bakla mo," sabi ko na lang at saka binilisan ko nang maglakad hanggang sa makarating sa canteen. 

Baka may kung sino na naman ang harangin ako. Gutom na kaya ako, pero hihintayin ko muna ang mabait kong kaibigan. Bakit ba ang tagal ng isang 'yon? 

Umupo na lamang ako sa lugar kung saan madalas kaming kumain ni Aisie. Marami-rami na rin ang estudyante dito, pero 'yong kaibigan ko napakatagal pa rin. Nagugutom na ako, super gutom na 'ko.

Alam ko namang madali na lang sagutan 'yon para kay Aisie, pero bakit ang tagal niya? Sinasadya niya ata 'yon, eh. Siguro crush niya 'yong substitute teacher namin at saka siya rin ang nagpumilit na bumalik na lang kami ng classroom kanina. 

Hmm... Kainis.

Ilang minuto na akong naghihintay dito kaya bumili na lang ako ng makakain ko dahil gutom na talaga ako. Kaloka naman kasi 'yong babaeng 'yon, ang tagal. Baka naman hindi na 'yon pupunta dito. Aba! Paasa rin 'yon, talkshit ang babaitang 'yon, ah. Patapos na ang oras ng recess, pero ang walang'ya kong kaibigan ay wala pa rin dito. Nakadalawa na ako nitong cookies and cream na ice cream, hindi pa rin dumadating. 

Tsk! Baka nilamon na talaga siya ng sinasagutan niya. Kaloka.

Tumayo na lang ako't padabog na naglakad pabalik ng classroom. Kaloka! Nakakapagod maghintay, sana kasi sinabi niyang hindi siya tutuloy o kaya naman ay in-text man lang ako ng bruhang 'yon. Baka humaharot na naman, kaya nalimutan na ako. 

Pagdating ko sa classroom ay agad hinanap ng mga paningin ko ang echosera kong kaibigan. Pero wala akong makita kaya medyo nagtataka na lang akong naupo sa aking upuan. 

Nasaan na naman kaya ang isang 'yon? Nagbu-boy hunting kaya siya doon sa college building ngayon?

Nilabas ko na lamang ang cellphone at ikinabit ang earphones ko sa aking tainga. Wala pa naman ang teacher namin ngayong time na 'to. Masyadong mabilis ang oras, ang panahon. Biruin niyo next next week ay semestral break na namin at hindi ko alam kung anong gagawin ko sa bakasyon na 'yon. It's either I'm going to Manila and waste my whole vacation sa bahay ni tita Aldleyie, nandoon naman ang pinsan kong si Deylia kaso magkaiba kasi kami. She is a party goer while me... Mas gusto ko na lang magkulong sa kuwarto at magbasa ng novels. 

Napahinto ako sa pag-iisip nang biglang may humatak ng earphones paalis sa aking tainga. What the! Inis naman akong napaangat ng tingin at napataas ang kilay ng bumungad si Aisie na kilig na kilig. Confirmed. Humarot nga.

"O, bakit?" Nagulat na lamang ako nang bigla niya akong kinurot sa braso at umupo sa tabi ko.

"Oh my goodness!" 

Napairap na lang ako dahil sa lakas ng boses niya. Pati mga kaklase namin ay napatingin sa gawi namin. Nabababaliw na naman kasi itong napakaalalahanin kong kaibigan. Well, note the sarcasm.

"Si—" naputol ang sasabihin niya nang pumasok na ang aming guro.

Nagdi-discuss na ang teacher namin, pero itong katabi ko todo sipa sa aking paa. Kaya napairap na lang ako. Ano bang problema ng isang nito? Naramdaman ko pang kinurot-kurot niya ang braso ko, kaya dahil sa inis ay sinamaan ko siya ng tingin at kinurot sa kaniyang tagiliran.

"Si Xalent," sabi niya nang hindi iniinda ang sakit ng pagkakakurot ko sa kaniya. Tumagilid lang ang aking ulo, hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Mukha pa siyang sinasaniban, at parang kumikinang ang kaniyang mata.

Xalent? Sino naman kaya iyong Xalent na 'yon? Napalabi na lamang ako't saka inilingan si Aisie na ngayon ay halos mamatay-matay na dahil sa kilig at pigil na pigil ang pagtili.