CHAPTER 39

TILA masiyadong nagiging mapaglaro ang tadhana sa pagkakataong ito at tila'y hindi ito sang-ayon sa kung ano ang mayro'n sa aming pareho ni Zyven. NAKATAYO ako ngunit wala akong lukas upang kumilos, sumasabu rin ang malaks na buhos ng ulan sa nararamdaman kong pait sa dibdib, nagagalit ako ngunit lamang ang kirot sa dibdib ko.

Nag paalam ako kay Jake kanina na uuwi muna ako upang ayusin ang mga gamit ng anak ko para iuwe iyon lahat sa bahay at para na rin kumuha ng pamalit ko. Nakatayo ako ngayon sa silid namin ni Zyven habang pinagkatitigan ang kama kung saan pareho naming pahinga, ang lugar na ito noon ang isa sa nag papaalala sa akin kung gaano kami na nag mamahalan ngunit sa pagkakataong ito ay hindi ko na maintindihan ang binibigay na kirot sa akin ng lugar na ito.

'The place that used to give me joy has now become the place that gives pain in my chest'

Nasa bahay na ngayon ang dalawang bata at ang mga gamit namn ay nadala na rin doon. Sandali naman kong ma