CHAPTER 7

Sabay-sabay kaming napalingon lahat nang marinig ang sigaw mula sa mga lalaking nakaitim. Halos isang libong pakete na ang na-packed namin ngunit malayo-layo pa sa nasabing quota. Napag-alaman ko rin mula sa narinig na pag-uusap na mga kliyente mula sa Nigeria, America, Thailand, at Vietnam ang mga nag-purchased. Sa katunayan ay may mga orders pa na hindi na-rereplyan.

Malakas ang kitaan kaya hindi maubos-ubos ang kayamanan at pera ni Lord Amann.

"Kailangan namin ng isa sa inyo na sasama kay sir Evan sa secret hideout sa North para kumuha ng iilang mga kakailanganin pang ingredients dahil nagkaubusan," malakas ang boses na sabi ng lalaki.

Sinuyod niya ang mga mata niya sa amin isa-isa at nahinto iyon nang sa akin na siya nakatingin. Nagulat ako nang ituro niya ako kaya natigil ako sa ginagawa.

"Bago ka rito?" Tanong niya dahilan upang mapatango ako.

May kutob ako na baka ako ang piliin niyang pasamahin.

"Ikaw na ang sumama at nang maranasan mo." Sambit niya.

Hindi agad ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Naramdaman ko nalang ang mga palad ni Lourdes na sinenyasan akong sumunod na baka ay magalit pa ito.

Nakita ko na naglalakad na si Young master Evan papalapit sa amin. Hindi na rin siya nakasuot ng lab coat at salamin, ang simpleng long sleeve white polo na nakabukas ang iilang butones na ang kaniyang suot.

"Follow me." Narinig ko ang malamig niyang boses kaya naman dalos-dali akong sumunod sa kaniya. 

Malalaki ang kaniyang bawat hakbang dahilan upang lakad-takbo na ang ginagawa ko masundan lamang siya.

"Hop in." Utos niya sa'kin.

Tumango ako at binuksan ang pintuan ng sasakyan niya. Nanatili akong tahimik at walang imik habang pinapakiramdaman siya. Nang makapasok siya sa loob ng sasakyan ay tiningnan niya ako mula sa salamin. Nag-iwas ako ng tingin at itinuon na lamang ang mga iyon sa mga nadaraanan namin.

"You look pale", panimulang sambit niya. Hindi ko inaasahan na kakausapin niya ako.

"Po?" mahina ang boses na tanong ko, kunwaring hindi ko narinig ang sinabi niya.

Hindi siya agad sumagot kaya naman itinutok ko ang mga mata sa mga kamay kong nagpapawis. Tinanggal ko kanina pagkaalis namin ang suot kong black face mask at gloves kaya mas ramdam ko ngayon ang lamig ng pawisan kong mga palad.

Mabilis ang pagpapatakbo niya kaya ilang minuto lamang ay narating na namin ang isa sa mga secret hideout out nila. Nauna siyang lumabas kaya dali-dali akong sumunod sa kaniya. Lakad-takbo pa rin ang ginawa ko upang huwag maiwanan.

Hindi katulad ng naunang hideout ay hindi ito masyadong sikreto dahil nasa sentro ito ng siyudad na maraming mga tao ang napapadaan dahil isa itong Hypermart in disguise.

Pumasok kami sa likurang bahagi at sumakay ng elevator. Nakita kong pinindot niya ang pang labing-anim na floor at nang makarating kami roon ay pumasok kami sa isang sikretong pintuan sa dingding ng isang kwartong nagsisilbing bodega na naglalaman ng mga karton-karton na mga stocks.

"Akala ko ba ay sanay ka na sa ganitong pamumuhay, bakit kabado ka pa rin?... You're parents were dr*g pushers, right?" biglaang sabi niya na nagpahinto sa aking pagsunod. Kumuyom ang aking mga kamao nang banggitin niya ang mga magulang ko. 

Kahit na sumusunod ako sa mga utos nila sa mansyon at nagpapaalila ay hindi ko kailanman kinalimutan na ang ama niya ang puno't-dulo kung bakit ganito ako ka-miserable ngayon. 

Walang gabi na hindi ako umiyak dahil sa pagkawala nila Mom at Dad, ang pagkaguho ng mga pangarap ko, at ang tuluyang pagkasira ng aking buhay.

Kung akala nila ay pinapatawad ko na sila ay doon sila nagkakamali dahil hanggang nabubuhay ako ay kinasusuklaman ko sila.

Dumaan ang sakit sa aking dibdib nang maalala ang huling mga salita ni Mommy sa akin. Duguan ang kaniyang mukha at bibig habang nakasiksik kami sa isang aparador, nagtatago mula sa mga tauhan ni Lord Amann.

I was still 17 years old that time. Young and full of dreams, but in an instant it was taken away by a Mafia Lord.

"Darling, promise me that you'll live... You'll escape here and don't you ever let them caught you, okay?... We spared money that can sustain your education... and your dreams in the future... I love you so much, Ada," naghihingalong ani Mommy dahilan upang mas lalong bumuhos ang mga luha ko.

Impit akong napasigaw nang marinig mula sa labas ng aparador ang malakas na sigaw ni Daddy kasunod ng putok ng isang baril.

"H-Huwag n-niyong... sasaktan ang mag-ina ko, pakiusap," bakas sa boses ni Daddy ang kaniyang panghihina.

Sinipa ng kung sino man ang pintuan niyon dahilan upang tuluyan nila kaming makita.

"Nandiyan lang pala kayo!" galit na galit na sigaw ng isang lalaking naka-itim at may mahabang baril. "Pinahirapan niyo pa kami!"

Kinaladkad nila kami ni Mommy palabas ngunit nagmaakawa si Mommy na huwag na huwag akong sasaktan.

Hindi ako nakagalaw nang makitang nakahiga si Daddy sa sahig habang naliligo na sa sariling dugo. Mabagal na ang kaniyang paghinga ngunit nagawa niya paring hawakan ang mga kamay ko at kay Mommy.

"Sabi ko sa inyo ay hindi na kayo makakaligtas, nagkamali kayong kalabanin si Lord Amann," nakakalokong ngumisi ang lalaking may hawak na baril na nakatutok sa amin.

"Ada, magbibilang kami at kapag narinig mo ang pangatlo ay tumakbo ka...As fas as you could, anak... Please... Please escape death, okay?" si Daddy.

"No, I won't leave you two here," malalaki ang butil ng mga luhang sagot ko.

"Ada, please...Please listen to us, anak. This is Mommy and Daddy's wish... Grant it for us...Ada, please live your life," nagmamakaawa ang boses na sabi ni Mommy. 

Parehong basa ng pawis, dugo, at luha ang kanilang mga mukha na mas lalong nagpapadurog sa aking puso. Hindi ko na naggawang makasagot nang marinig ang pagbilang nila.

"One... Two..." Napalingon ang lalaking may hawak na baril, rumehistro sa mukha niya ang matinding pagtataka.

"Anong binubulong-bulong niyo diyan, ha?" Tanong niya at lumapit.

"Three!" Sabay na sigaw nila Mom at agad na sinipa ni Mommy ng malakas sa maselang parte ang lalaki dahilan upang matumba ito habang nagmumura.

"ADA, NOW!" Sigaw nilang pareho. Ngunit hindi pa man ako nakakalayo ay narinig ko na ang malakas na tunog ng baril.

Nakahawak sa maselang parte ng katawan niya ang lalaki habang patuloy na pinapaulanan ng bala ang mga magulang ko na wala ng kabuhay-buhay.

"Mommy! Daddy!" Nakakabinging sigaw ko.

Nagtalsikan ang lamang-loob nila sa sahig maging ang mga sariwang dugo ay nagkalat na rin sa mga dingding.

"Ikaw ang isusunod ko!" Sigaw ng lalaki na kahit paika-ika ay nahabol at naabutan ako. Mabuti na lamang ay habang hila-hila niya ako sa buhok ay kinagat ko siya sa braso ng madiin na madiin dahilan upang mabitawan niya ako.

"T*ngin* mo!" Sigaw niya ngunit huli na nang mapansin niya dahil mabilis akong tumakbo palayo.

Sobrang bilis na halos malampasan ko ang tricycle na pumapasada sa mga oras na iyon. Hindi ako ngumangawa ngunit ang mga luha ko sa pagkakataong iyon ay walang tigil ang pagbuhos na hinahawi ng malakas na hanging panggabi.

Bumalik ako sa realiyad nang masalo ko ang malalamig na titig ni Young master Evan habang ang mga kamao ko ay nakakuyom.

"Hinding-hindi ako masasanay sa gawaing illegal." Sagot ko habang nakatitig sa kaniya.

"Don't you know who you're talking back to? Totoo naman na namatay ang mga magulang mo dahil—" hindi na niya nagawang tapusin ang sana ay sasabihin niya nang magsalita ako.

"Kasi pinatay sila sa ilalim ng utos ng Daddy mo," ramdam ko ang panginginig ng aking mga kamay habang nagsasalita.

Hindi ko alam kung ano ang kahihinatnan ng pagsagot-sagot ko sa kaniya.

Madali lang sa kaniya ang pumatay at ang katulad kong alipin nila ay walang saysay ang buhay.

"It was there fault in the first place... Dad just took what they took from him." Sagot nito habang nakatitig pa rin sa akin.

"Yes, your Dad took my parents life... Were their lives his in the first place? NOT!" hindi ko napigilan ang pagtaas ng aking boses habang ramdam ko ang pag-iinit ng aking mga mata. Huli na nang mapansin kong tumutulo na ang aking mga luha at tuluyan na ngang sumabog ang aking emosyon. "If you want to kill me for talking back at you now, then do it!... If you think na natatakot ako sa kamatayan, hindi... Honestly, I've been waiting for it to happen... 'Cause I despise living in hell," malakas ang boses na sagot ko habang patuloy na nanginginig ang aking mga kamay at boses.

Hindi siya sumagot at nanatiling nakatitig sa akin. Ilang segundo lamang ay nagsimula siyang maglakad papalapit habang hindi tinatanggal ang mga mata sa akin.

Is he going to kill me now? or slap me? or punch me?

Ipinikit ko ang aking mga mata at nag-abang sa kaniyang mga palad na tatama sa aking balat ngunit hindi iyon nangyari. Nang imulat ko ang aking mga mata ay naramdaman ko ang hanging mula sa paglampas niya sa akin.

Nang iilang dangkal na lamang ang pagitan ng aming mga katawan habang nakatalikod ako sa kaniya, ay nagsalita siya na hindi ko inaasahan.

"I-I'm s-sorry." Lumunok siya matapos sabihin iyon at huminga nang malalim bago iyon dinugtungan. "I'm sorry for making you feel this way," bagaman nakatalikod kami sa isa't-isa ay bakas sa boses niya ang kakaibang emosyon na hindi ko mawari kung ano.

Ngunit kataka-taka nang sabihin niya iyon ay nagwala ang aking sistema, lalong-lalo na ang aking mga tainga na para bang narinig ko na iyon noon.

Narinig na ngunit, hindi ko maalala kung kailan.