Lucas' POV
"Aghhh!! Tama na po papa! M-masakit....hmp!" Naka tanggap ako ng muling isang sipa sa braso at binti. Ilang minuto na ba niya akong binubugbog? Nawala na ako sa bilang ng masipa niya ang panga ko kanina at nahilo. Pakiramdam ko ay masusuka ako sa sobrang hilo ko."Manahimik ka! Wala ka na ngang kwenta, pina painit mo pa ang ulo ko!" Itinikom ko ang bibig ko dahil alam kong kapag gumawa pa ako ng maliit na ingay ay hindi siya titigil sa pag sipa sa katawan ko.
Ah.... Sumasakit na ang ulo ko. Pakiramdam ko ay mawawalan ako ng malay ano mang oras ngayon. Hindi ko na rin maramdaman ang ilang bahagi ng katawan ko. Isama mo pa ang pag kalam ng sikmura ko. Hindi pa nalalagyan ng kahit ano ang tiyan ko miski tubig ay wala.
Sanay man ako na araw araw gutom at nababawasan ang timbang hindi ko pa rin maiiwasan ang manghina nang sobra. Sana lang umalis na siya para maka inom ako ng tubig sa banyo.
Isang malakas na sipa pa at bumigat ang pakiramdam ko.
*****
Isang malalim na buntong hininga nag pinakawalan ko. Panibagong araw panibagong paghihirap. Ang sakit ng buong katawan ko at hindi ako makatayo nang maayos. Hindi pa man gumagaling ang mga lumang pasa sa katawan ay may bago na naman.
Halos araw araw ganito ang ginagawa ko. Uupo sa isang sulok at maghihintay sa sasabihin ng tatay ko. Uuwi siyang amoy alak at sa akin ibubuntong ang galit kapag natalo sa sugal. Bakit hindi na lang siya mamatay?
Tumingin ako sa salamin at pinagmasdan ang sariling repleksyon. Balot ng pasa ang braso at binti ko. May ilang pasa rin sa mukha ko, siguro marami rin sa likod. Makakatakas din ako dito. Kailangan ko lang maabot yung susi para sa kadena.
Bumalik ako sa puwesto ko, sa malamig na sahig. Nanginginig man ang katawan ko ay mas pinili kong humiga dahil hindi ko na kayang manatiling naka upo. Sumasakit ang ulo at katawan ko.
Hm, kailan nga ba ako huling nakalabas? Anong hitsura ng mga kalye ngayon? Naririnig ko lang sa hayop na yon ang mga balitang dumadating sa tuwing nanonood siya ng palabas sa gabi. Natatawa ako sa isipan ko sa tuwing naririnig ko na maraming tao ang nawawala ngayon.
May balita na may mga werewolf na nagiging tao. Pinapatay? Inaalay? Kung para saan man, bakit hindi nalang ako ang kunin nila? O kaya ang hayop na 'yon? Ni hindi ko nga alam kung gaano pa katagal ang buhay ko kung patuloy ang eksena na ito.
Isang kalabog ang narinig ko na sa tingin ko ay galing sa sala. Maliit lang ang bahay kaya alam kong sa sala 'yon galing. Isiniksik ko ang sarili ko sa gilid kahit na alam kong wala na akong isisiksik pa. Takot ako sa kung anong gagawin niya sa akin. Malamang lasing na naman siya.
Isang lunok ang ginawa ko nang makarinig ako ng mabibigat na yabag. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil hindi ito ang kinasanayan kong tunog sa araw araw na dumadating si papa.
Masydong mabigat at mabagal. Parang nag-iingat na may matapakang kung ano man sa sahig. Mas lalo akong kinabahan dahil pakiramdam ko dito sila sa direksyon ko papunta. Halos naririnig ko ang kaniyang paghinga at maliliit na kaluskos sa pader.
Ipinikit ko ang mga mata ko dahil sa kaba at takot ng makita ko ang isang malaking anino at kakaiba. Pinilit kong hindi gumawa ng kahit na anong tunog na ikagagalit niya pero nagsisimulang manginig muli ang buo kong katawan. Hindi ako makapag isip nang maayos dahil sa bilis ng tibok ng puso ko na sa tingin ko ay naririnig niya.
"Stand." Isang matigas at malamig na boses ang pinakawalan niya. Mas lalo akong nanginig dahil sa sobrang tahimik ng bahay at tanging pag hinga lang namin ang bumabasag sa katahimikan sa pagitan naming dalawa. Ni hindi ko nga magawang igalaw ang kahit na anong parte ng katawan ko kahit na daliri, ano pa ang tumayo?
Baka biglang bumigay ang binti ko at ikagalit niya. "I told you to stand." Mas lalong tumigas ang kaniyang boses pero ngayon ay may diin at himig ng inis. Pinilit kong tumayo kahit na nanginginig ang tuhod ko. Kumapit ako sa pader bilang suporta. Hindi ako gumawa ng kahit na anong ingay, kahit ang pag hinga ko ay dahan-dahan.
"Follow me." Kita ko sa anino na umikot siya at humakbang ng isang beses kaya humakbang rin ako ng isa. Bawat hakbang niya ay sinusundan ko pero hindi pa man umaabot sa pinto ng kwarto ay kumalansing ang kadena ko na ikinakaba ko. Bumigat ang pag hinga ko nang untiaunti siyang humarap gamit ang mga galit niyang mata.
Nang itinas niya ang kaniyang kamay na may mahahabang kuko sa daliri ay agad akong pumikit pero isang boses muli ang bumulabog sa buong bahay at nag patayo ng balahibo ko sa katawan. Mas malamig at mas bakas ang himig ng galit.
"Don't you dare!" Boses na naguutos, sa tingin ko ay may mas mataas ng posisyon. Ramdam ko ang hangin na umiihip sa kada hakbang na kaniyang ginagawa palapit sa puwesto ko. Tumigil siya sa harap ko at ramdam ko ang titig niya sa akin na parang nilalapa niya ako ng buhay.
Ramdam ko rin ang kaniyang hininga sa ulo ko. Mukhang hindi na kakayanin ng puso ko ang mga mangyayari. "Relax." Relax? Paano ko magagawa ang bagay na 'yon kung nariyan ka sa harap ko? Gusto ko mang sabihin ang mga katagang nasa isip ko ay hindi ko maaaring gawin.
"We can't damage the item." Item? Anong ibig niyang sabihin? Narinig ko ang pag kaputol ng kadena ko bago niya ako itulak palabas ng pinto. Doon ko nakita ang tatay ko na may hawak na malaking bag, bukas ang zipper at umaapaw ang pera.
Naginging ang labi ko nang ibuka ko ito at subukang mag salita ngunit walang lumabas na boses sa bibig ko. Ipinagbili niya ako? Ha...ha. haa...b-bakit? Hindi, ang tanong dapat ay paano niya nakilala ang mga ito?
Ni hindi ako makapaniwala na mayroon talagang werewolf at totoong sila ang kumukuha ng mga nawawalang tao. Hindi niya ba alam kung gaano kapanganib 'yon? Alam kong ganid siyang tao at masama siyang nilalang pero ang gumawa ng deal sa mga werewolf na 'to.
"Tulad ng napag usapan, sa akin ang pera at sa inyo na ang batang 'yan." Isang ngisi ang binigay niya bago nilingon ang bag. Sinara niya iyo at tumalikod. Umihip ng malakas ang hangin at natagpuan kong basa ang mukha ko. Bumagsak ang katawan ng tatay ko sa sahig habang gumugulong ang ulo niya papunta sa paa ko. Bumigay ang tuhod ko at umikot ang paningin ko.
Lucas' POV Nakapikit ang mga mata ko pero alam kong madilim at wala na ako sa bahay na kinasanayan ko ngunit ang malamig na sahig at bakal ng kadena ay nariyan pa rin. Nang imulat ko ang aking mga mata, bumulagta sa aking harapan ang matataas na rehas at iba't ibang uri ng mga nilalang na nasa ka nilang selda. Nakatakas nga ako sa tatay ko—nanginig akong bigla nang maalala ang pangyayari kanina.....kanina? Gaano na ba ako katagal na walang malay? Kinapa ko ang aking mukha at alam kong hindi na ito marumi. Madulas at mukhang makinis na kailan man ay hindi mangyayari. Hindi ko gustong nakikita ang sariling repleksyon ngunit minsan ay hindi ko maiwasan ang aking kuryosidad. Iniling ko ang aking ulo upang alisin ang mga iniisip. Ang pag kamatay ng aking tatay ay nararapat lang sa kaniya. Karma na niya iyon, mukhang oras na niya at sinundo na siya ni kamatayan. Nilibot ko ang aking paningin sa buong paligid, hindi ganoong katahimik dahil sa
Lucas' POV Araw araw pareho lang ang mga pangyayari sa loob ng selda ko—namin. Hindi ko na rin alam kung ilang araw na o gaano na ako katagal na naka kulong. Pero ang mga pasa sa katawan ko ay hindi na mababakas. Nakabawi ako ng konting lakas sa mga araw na nagdaan dahil sa nga tinapay at tubig. Siguro ay dahil din sa naka pag pahinga ang katawan ko sa bugbog. Mukhang malapit na rin nila akong ilabas at ibenta. Narinig ko kanina sa usapan nila na may malaking event mamaya. Maraming bisita kaya kailangan nilang maghanda nang maayos. Hindi din sila nag abalang bigyan kami ng pag kain at tubig ngayon araw na ito. Mukhang napaka importante ng okasyon mamaya. O kaya ay may dadating na bigatin. Ano naman kaya ang balak nilang gawin sa amin? Halata naman ang sagot. Mula rin dito ay rinig na rinig ang kanilang mga nagmamadali at mabibigat na yabag. Bagamat makakapal ang kisame at pader, wala pa rin ito sa lakas nila. Narinig kong bumukas ang pinto at su
Lucas' POV Isang malaking pinto ang bumungad sa akin. Hindi ko nakita ang kabuuan ng bahay mula sa labas pero alam kong malaki ang bahay na para bang isang mansyon o palasyo. Pinag buksan siya ng pinto ng isang werewolf na babae. Hindi ko siya tinignan nang diretso sa mata pero nakita ko na mayroon siyang tainga sa ulo at buntot na kulay kahoy. Maganda ang loob nang aking silipin ito. Magagara ang mga kagamitan at makintab ang mga bakal. Hawakan ng hagdan na tila napaka haba kung aakyatin at mga lamesang babasagin. Wala akong makitang dumi kundi ang sarili. Mukha ring malambot ang mga upuan sa malaking sala. May malaking telebisyon at mga naglalakihang kabinet na naglalaman ng mga boteng hindi ako pamilyar ngunit sa tingin ko ay alak. May mga magagandang baso rin sa ibaba, iba't ibang hugis at laki ang naroon. Tila ba sila ay may kani-kaniyang gamit sa inuming nasa kabinet. May malaki ring karpet sa sahig, mukhang malambot at magand
Lucas' POV Lumabas ako ng banyo nang suot ang damit pang babae, damit ng mga katulong. Hanggang baba ng tuhod ang haba nito at fit sa baywang ko ang pang itaas. Mas lalo tuloy akong nag mukhang babae. Isa sa mga dahilan kung bakit ako sinasaktan ng tatay ko. Kamukha ko raw ang nanay ko at naiinis siya sa itsura ko kong mukhang babae. "Bagay sayo." Hindi ko alam kung mainit ba o sadyang nag init lang ang pisngi ko sa sinabi niya. Kailan man ay hindi ko narinig ang mga salitang iyon sa kahit na sino. "S-salamat." Kahit na boses ko ay hindi pang lalaki. Hindi na naka pag tatakang mag papakamalan nila akong babae. Lumapit ako nang kaunti sa kaniya. Doon ko lamang napag tanto na maganda din ang katawan niya at may hitsura rin ngunit malaki ang lamang ni master. "Sumunod ka sa 'kin." Agad akong napa tayo nang tuwid at sumunod sa kaniya mula sa likuran. Pag labas namin sa kwarto ay napaka tahimik ng buong daan. May mga katulong ngunit nasa kanilan
Lucas' POV Sino ang tinutukoy niya? Si Fergus ba? O may nilalang akong hindi nakikita ng aking mga mata? Pero bakit naka titig pa rin siya sa akin? Tumingin ako sa katabi ko pero naka yuko lang siya gayon din ang iba. Wala naman akong ibang katabi pa. "I said sit." Hindi ko magawang igalaw ang katawan ko kahit na ang mga paa ko dahil sa kaba, malay ko kung ako ang tinatawag niya. Pero mas lalo akong kinabahan nang lumakad siya papunta sa direksyon ko at bumulis ang tibok ng puso ko nang tumigil siya sa harap ko. Alam kong naka titig siya sa akin pero hindi ko magawang itaas ang ulo ko para tignan siya. "When I told you to sit, you will sit." Ako ba? Muli kong naramdaman ang mainit niyang palad sa balat ko. Hinila niya ako papunta sa mahabang lamesa at pina upo sa upuang hinila niya. Nang umupo siya sa upuan niya ay nagsimula na siyang muling kumain. Anong gagawin ko? Nanatili akong naka yuko habang siya ay kumakain, hindi niya ako binigyan ng per
Lucas' POV Ayaw ko namang suotin ang uniporme at baka madumihan iisa lang ang uniporme ko. Huminga ako nang malalim bago ibinaluktot ang tuhod sa isang gilid at pinikit ang mga mata. Sanay na ako rito, wala lang ito sa akin. ***** Gumising ako ng hindi pa man lumiliwanag sa labas. Tinignan ko ang sarili at mukhang natuyo nga ang aking damit, lumbas ako ng banyo para kunin ang uniporme ko. Dahan-dahan sa pag lakad upang hindi ko maistorbo ang mga tulog nila, alam kong pagod silang lahat. Pumasok akong muli sa banyo upang mag linis ng katawan at mag bihis, dimiretso ako sa labas. Pasikat pa lang ang araw at tiyak na natutulog pa si master, napag desisyunan kong pumunta sa sala at sumilip sa hardin mula sa bintana. Napaka ganda ng mga bulaklak tulad ng inaasahan ko. Magaganda ang kulay at mukha ring mababango. Wala sa sarili akong nag lakad at lumapit sa mga bulaklak. Umupo ako nang dahan dahan at pinag masdang maigi ang mga bulaklak. "H
Lucas' POV Pigil hininga ako habang naglalakad siya patungo sa upuang mahaba na mukhang malambot. Normal lang ba na ang ginagawa niya? Hindi ba parang masyado ata kaming malapit sa isa't isa? Ibinababa niya ako sa upuan at tunay nga itong malambot. Napaka komportableng upuan. "A-ahm, hindi pa ako tapos mag linis ng sahig." Mahina kong ani. " Kilangan ko ng tapusin ang trabaho ko." Dagdag ko pa nang hindi siya gumalaw sa kaniyang kinatatayuan ngunit imbes na siya lumayo sa akin dahil sigurado akong amoy pawis na ako ay umupo pa siya sa tabi ko at halos walang espasyo sa pagitan naming dalawa. "Why are you in a hurry? Do you have a date with that boy?" Huh? Date? Boy? Si Ethan ba ang tinutukoy niya? "So you really have a date with him." Nagbago ang tono ng boses niya pero ang tingin niya ay pareho pa rin, parang tinatamad siyang tumingin sa paligid niya. "H-hindi po, master. Wala kaming ganong plano. Balak ko po sanang panoorin ang mga bulaklak p
Lucas' POV Isang malalim na pag hinga ang ginawa ko bago ko napag desisyunang sagutin ang tanong niya, isa lang akong alipin na dapat sumagot sa bawat tanong ng master. "Hindi ako lumaki sa isang bahay kung saan may nanay at tatay. Meron lang akong tatay na lasinggero at manunugal. Nagsimula iyon noong mamatay ang nanay ko, sa tuwing titignan niya ako ay naalala daw niya ang asawa niya. " Tumigil ako saglit para huminga. "Para bang biglang may naputol na kung ano sa isip niya at biglang nag dilim ang lahat para sa kaniya. Binugbog niya ako nang araw na 'yon at naulit pa nang naulit hanggang sa sinubukan kong tumakas pero nahuli pa rin niya ako." Walang galit o halong inis man lang sa boses ko, patay naman na siya, hindi na niya ako gagambalain pa. "Simula noon ay kinadena na niya ang paa ko na limitado lamang sa loob ng kwartong walang bintana at hindi napapasukan ng sinag araw. Walang higaan o kumot kaya tanging malamig na sahig lang ang pag pipilian ko, kung