Chapter Twenty-Four: Ang Unang Panunuyo Ni Paulo

Kinabukasan.

Ginagapangan na ng mga langgam si Paulo sa ibat-ibang bahagi ng katawan niya habang nasa itaas siya ng puno ng kaimito. Nang makatuntong siya sa sanga at napitas ang isang bunga mula roon, lumingon siya sa ibaba at sinigawan ang kababata na si Lizette.

"Saluhin mo ito, Lizette! Lagot ka sa akin kapag nahulog ito sa lupa!" ang sigaw niya sa kaibigan.

"Kung manakot ka parang ikaw ang may-ari ng puno ng kaimito, ah! Hoy, pagmamay-ari ito ng pamilya namin! Kung hindi ka lamang malakas kay Tatay ay nungkang payagan ka niya na pitasin maski dahon!" ang ganting sigaw ng kababata niya na si Lizette.

"Alam ko naman iyon, eh! Kung sabihin ko kaya sa nanay at tatay mo na magkasintahan na kayo ni----! naputol sa pagsasalita si Paulo nang tignan siya ng masama ni Lizette.

"Tumahimik ka nga dyan! Baka marinig nina Tatay at Nanay yang mga sinasabi mo!" ang sita ni Lizette dito.

"O ano, magrereklamo ka pa ba para sa ilang bunga ng kaimito? ang untag sa kanya ni Paulo.

Nakasimangot