Chapter Twenty-Three: Ang Masungit Na Si Raleigh

"Miss, sandali!" ang tawag ng probinsiyano sa kanya.

Raleigh angrily wheeled around to spat out at him.

"Don't you dare talk to me again! Pumunta ako sa tindahan ninyo upang bumili, at para hindi makipagkwentuhan sa iyo!" ang sumbat niya sa lalaki.

"Nag-aalala ang naman ako sayo... Kahit kasi gaano kalayo ang lakarin mo ay wala ka nang ibang makikitang tindahan maliban sa amin. Sa kanilang bayan ka pa makakakita ng ibang tindahan, Pero kailangan mong bumiyahe ng isang oras sakay ng jeep." ang imporma ng lalaki.

Doon natigilan si Raleigh... For a pack of that damn cigarette, dalawang oras ang biyahe papunta lamang sa bayan?!

"Where on earth am I?" Raleigh groaned in frustration.

"Huwag kang mag-alala. Nasa teritoryo ka pa rin ng Pilipinas. Teka, dito ka na ba titira sa barangay Buhay na Tubig? O nagbabakasyon ka lang?" ang interesadong tanong ng lalaki.

"No, of course not! I'm not gonna live here forever, over my dead body!" ang mabilis na iling ni Raleigh.

"Mukhang galit ka na.