FayeHinihingal akong nakarating sa labas pero hindi ko na naabutan si Renz. Luminga ako sa paligid pero hindi ko na siya makita.Tumakbo na naman ulit ako para hanapin siya. Pero hindi ko pa rin talaga siya makita.Tumigil ako at ilang ulit akong huminga. Nasapo ko ang noo ko.Namalik-mata lang ba ako kanina? Pero nakita ko talaga siya kanina, mukha niya at tindig niya ang nakita ko, hindi ako pwedeng magkamali.“How did you get out of the detention facility?”Kumunot ang noo ko at napatingin ako sa gawi ng parking lot. Mabilis akong lumapit ng makita ko si Renz kaharap si Chadrick.“I don’t have time for you, bastard,” malutong na mura sa kanya ni Renz at akmang aalis na sana siya ng muling magsalita si Chadrick.“You’re not only a kidnapper, you turned into a criminal on the run. Look, you’ll not get away from your crime,” wika pa niya at inilabas na niya ang cellphone niya at plano yatang tumawag ng pulis.Lumapit ako at mabilis kong inagawa sa kanya ang cellphone niya.“Ganito
FayeSandali kong naipikit ang mga mata ko ng nagmura siya bago ko nagawa sinalubong ang mga mata niyang puno ng galit.“Kaya pala ganun ang mga binitawan mong salita sa akin nang dumalaw ka dahil plano mong magpakasal sa iba. Sana sinabi mo na lang sa akin ang totoo kesa iyong nagmukha pa akong tanga.”“I don’t owe you any explanation, Mr. Del Mundo. Umalis ka na at huwag mo na akong guluhin pa,” wika ko. Kailangan kong magpakatatag sa harapan niya at paalisin siya sa mas madaling panahon dahil nanghihina na ako at konti na lang bibigay na ako. Hindi ko kinakaya ang galit sa akin ngayon ni Renz.Mapakla siyang tumawa. “You just threw me out of your life, just like that.”Kinagat ko ang gilid ng pisngi ko habang pinilit ko ang sarili kong tignan siya ng diretso, at walang emosyon sa mga mata ko.“Were you expecting that I’ll throw my life away for a man I’d just met and only spent days with him.”Umatras si Renz, napansin ko kaagad ang sakit na dumaan sa kanyang mga mata.“Since naka
FayeMula sa madilim na kwarto na kinatatayuan namin, natanaw ko si Don Esquivel sa entablado. Nagbigay siya ng ilang salitang pagbati at pasasalamat sa mga bisita. Narinig ko naman ang palakpakan ng lahat sa ibaba.“Ang totoo’y, matagal ko ng pinapangarap ang gabing ito,” saglit na umikot ang tingin ni Don Esquivel at malungkot siyang ngumit.“Madalas naming pinag-uusapan ng kaibigan kong si Vicente ang pag-uugpong ng aming mga pamilya sa pamamagitan ng aming mga apo,” pagpapatuloy ni Don Esquivel.Nangunot naman ang noo ko sa sinabi niya. Habang napuno na ng usapan ang bulwagan. Tumigil lang sila ng muling magsalita si Don Esquivel."Ngunit ito’y nanatiling aking pangarap dahil maagang binawian ng buhay ang kaibigan ko... at ang kanyang apo— ay ipinagkasundo sa ibang pamilya para sa isang kasal... kaya akala ko'y tapos na ang lahat,” may bahid na lungkot sa boses ni Don Esquivel habang kinukwento niya ito.Naalala ko naman ang araw na namatay si Lolo. Isang taon lamang na nawala si
Faye "I don't know what you're saying," matigas ko pa rin namang sagot sa kanya. Kailangan kong panindigan itong desisyon ko, or else magiging katawa-tawa talaga ako sa lahat lalo na kay Renz. Pinili ko ang pamilya ko. Kailangan kong tanggapin ang kinalabasan nito. Haharapin ko kahit pa ang galit sa akin ni Renz. "Really?" mapang-uyam niyang tanong. Bumaling naman ako sa kanya. "Yes," deretsahan kong sagot. "Galingan mo sa larong ito, Faye." Nginitian ko siya kaya mas lalo lang na kumulo ang dugo niya sa akin. Sa buong party, puro pang-iinsulto ang natanggap ko mula kay Renz pero hindi ako nagpatinag. Lalo na't nakita ko si mommy na kinakausap siya ng marami.Pinakilala naman kami ni Don Esquivel sa mga bisita niya. Alam kong may ibang nakakakilala sa amin pero lahat sila piniling manahimik. Kahit nga ang pamilya ni Chadrick, kita ko sa mga mata nila ang inis pero naging pipi sila sa harap ni Don Esquivel.Ganito ka-impluwensiya ang pangalang Esquivel. Lahat napapayu
FayeIkinubli ko ang sakit sa binitwan niyang salita at kalmado ko pa rin siyang tinitigan.“I know, ginagawa ko rin ito para sa pamilya ko–”Mapakla siyang tumawa, “Para sa sarili mo, Faye. Huwag mong gamiting dahilan ang pamilya mo.”Nagtitimpi ko siyang sinagot. “Renz, my dad is in the hospital, and our company has been stolen from us.”“And that’s enough to discard me?” masakit niyang tanong sa akin. Sa boses pa lang niya, alam kong puno siya ng hinanakit at galit sa akin.“Faye, may pera ako. Kaya kitang tulungan. Kung tungkol sa hospitalization ng tatay mo, tutustusan ko. Kung sa kumpanya niyo, kaya kitang tulungan na bawiin iyon.”“What are you saying? Ni hindi mo nga kayang isalba ang sarili mong kumpanya, ni hindi mo kayang protektahan ang sarili mo?”Umawang ang labi niya at hindi na siya makapaniwala sa akin. “So minamaliit mo ako?” tanong niya sa nagtitimpi niyang boses.“Alam mo ba kung bakit tuluyang bumagsak ang kumpanya ko dahil pinili kong makasama ka. At nanatili ak
FayeKinabukasan, muli akong kinausap ni Don Esquivel. Kahit wala pa ako sa tamang estado ng sarili at gulong-gulong pa rin ako sa sitwasyon ko ngayon. Tinungo ko na lang ang suite ni Don Esquivel.Binati ko ang Don nang pumasok ako sa loob. Nadatnan ko naman siyang humihigop ng kanyang kape.Sumunod ang mata ko nang ibaba niya ang tasa. At hindi ko mapigilang alalahanin ang umaga kung saan maaga pa akong ginising ni Renz para panoorin ang sunrise, tinimplahan pa niya ako ng kape.He has been nice to me. Hindi ko mahulaan ang iniisip niya at madali siyang mainis noon pero inalagaan talaga niya ako.May atraso ang ex ko sa kanya at nasa rurok siya ng kanyang galit pero pinili niyang maging mabait sa akin kahit papaano at pinaintindi niya rin sa akin ang ginawa ng ex ko. He was sincere, pinakita niya sa akin ang galit niya, totoong nararamdaman niya pero hindi ko iyon napansin, hindi ko iyon binigyan ng atensyon hanggang sa huli.At ngayon puno ako ng pagsisisi.“Iha.”Napabalik ako sa
FayeNanlalamig ang mga kamay ko habang nasa loob ako ng bridal car. Araw na ng kasal namin ni Renz, naghihintay na lang ako ng hudyat ng coordinator para bumaba at pumasok sa loob ng simbahan.Pero hindi ko nga rin alam kung nasa loob talaga si Renz. Kaya ako ninenerbyos. Paano kung matulad ito sa muntikan kong kasal noon?Humigpit ang hawak ko sa bouquet dahil sa kaisipan kong ito.“Ma’am, pwede na kayong bumaba,” wika sa akin ng coordinator matapos niyang buksan ang pinto ng sasakyan.“Sure?” kabado kong tanong.“Nasa loob na ba si Renz?” tanong ko.“Yes ma’am,” ngiting sagot sa akin ng coordinator.Napahinga ako ng malalim dahil kahit papaano lumuwag ang dibdib ko.Inalalayan ako ng coordinator nang bumaba na ako mula sa sasakyan. Napansin ko naman na may security team na nakapalibot sa simbahan. Hinigpitan talaga ni Don Esquivel ang kasal kaya limitado rin ang bisita namin.“Hoooo,” hinga ko nang makarating na kami sa harap ng nakasaradong pinto habang inaayos ng coordinator ang
Faye“I vow to stand by you, and to honor the promises we make today. Not because everything is perfect—but because we choose this, we choose each other, even through the broken pieces,” pagtatapos ko.Saglit siyang nagbitiw ng tingin sa akin at ginilid niya ang mukha niya pero nakita kong lumunok siya.“Renz,” wika ni father, “ikaw naman.”Tumikhim siya, at tumingin sa akin. Matagal siyang tumitig bago siya nagsalita, tila nag-iisip ng salitang bibitiwan niya.“I, Lorenzo Del Mundo Esquivel,” mababa at mahinang simula niya, “take you, Faye Salvacion, to be my wife. I may not promise perfection, but I will promise presence. I will be there through every high and low, through doubt and healing. I vow to protect your peace, to respect your strength, and—if life allows it—to be with you for a long time.”Nanlaki ang mga mata ko.Pero bago pa ako makasagot, muling nagsalita ang pari.“Ngayon, bilang sagisag ng inyong pangako, pakibigay ang mga singsing.”Lumapit si Zachary para ibigay ang
FayeNaghiwalay ang mga labi namin pero ramdam ko pa rin ang bilis ng tibok ng puso ko.Mabilis pero magaan. Hindi ako natatakot sa nararamdaman ko kay Renz. Kung may ikinakatakot man ako, iyon ang mawala siya sa buhay ko.Hinawakan ni Renz ang pisngi ko at ngumiti siya sa akin. Sumilay rin naman ang ngiti sa aking labi pero nanubig ang mga mata ko. Nagiging emosyonal ako. Masaya ako na nasasaktan.Paano kung naghihirap ang loob niya sa lugar na ito? Paano kung nagpapakatatag lang siya sa harapan ko?His company went bankrupt, he was detained, and he came back here forcefully. But he’s still choosing me to be with him.“Renz, kung nahihirapan ka sa bahay na ito. Pwede tayong tumira sa bahay namin o kung gusto mo magrent na lang tayo. Kung gusto mong bumalik sa La Montañosa, sasama ako sa iyo kahit saan,” wika ko.Lumawak ang ngiti niya. “You want to do our honeymoon in La Montañosa?” Ngumuso ako, “Seryoso ako, kung ayaw mo rito, pwede naman tayong umalis. Renz, sa nalaman ko, hind
FayeNagmamadali akong lumabas sa kwarto nang matapos ang almusal namin. Ngayong umiiwas ako kay Renz, ngayon naman siya lumalapit.At lasing ako kagabi pero alam ko ang namagitan sa amin. Naisuko ko ulit sa kanya. Paano ako aakto na business agreement lang ang kasal namin, paano ako iiwas sa kanya?!Nakakahibang!Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto, ar narinig ko ang yabag niya sa likod ko kaya nagmamadali kong tinungo ang hagdan. Halos matapilok na ako pababa sa hagdan–“Not too fast, my wife,” sambit niya at hawak na niya ang bewang ko.Tumahip naman ang dibdib ko at napabaling ako sa kanya. Kaagad ko ring nalanghap ang pabango niya. His scent reminds me of his body against mine last night. I blinked my eyes as what happened last night surged in my mind.“Bakit ka ba nagmamadali? May tinatakbuhan ka ba?” tanong niya.“Wa-wala akong tinatakbuha–”Nakagat ko ang labi ko sa inis dahil nabulol ba naman ako.Nanutil ang ngiti sa kanyang labi at nag-init ang pisngi ko sa kahihi
LorenzoI stared at my wife, who was sleeping soundly now. I’ve known her since high school, yet she’s still vivid to me as if a decade did not pass between us. I can still recall every detail of my last moment with her when we were in high school before the incident with my parents.When I learned that she had lost her memories of me, I thought it was for the better. I believed that heaven was still with me when He erased her memory because I didn’t want her to remember that tragedy.Yes, it hurt when I found out that she was engaged, but knowing she could have a better life with another man comforted me at least. Yet after so many years of not crossing paths with her, I found that my ex-girlfriend had an affair with her fiancé.It never crossed my mind that she would be cheated on. I always thought no man would hurt a kind woman like her. Sobra akong galit, hindi dahil niloko ako kundi dahil niloko siya. Kaya halos hindi ko na iniisip kung anong kalalabasan ng mga ginawa ko. I too
LorenzoTuluyan na ngang hindi ko napigilan ang sarili ko dahil nadala ko na siya sa kama. At nagiging aktibo naman ang asawa ko sa pinagsasaluhan namin.She’s burning me with her touches. And her liquored tongue is turning me on.It’s always been her who makes my heart palpitate into uncountable beats. It’s only her that drives me into the wilderness.She rubbed her palm on my shirt.I stopped, stared at her amusingly.“Love, are you checking if I have abs?” I asked.She’s still tipsy, looking at me. “You can stop me. You know I can’t hold myself.”I smiled playfully, then teased her lips. “Renz, stop me. I decided to let you go and free you. Please-”“You’re wrong timing, I decided not to let you go anymore. Come what may, I’ll hold on to you.”She pouted, squeezing her eyes. “I cannot even stop myself, how can I stop you? Besides, your hands are halfway down my body, withdrawing them is punishable by law,” I firmly said.Kinunutan niya ako ng noo, “What law?”“Law of Honeymoon.”S
LorenzoLumukot ang mukha kong nakatingin kay Arthur.“Why did you not call me?” I asked irritably.“Your sister took my phone.”Bumuga ako ng hangin.“Renz, kita mo ang hitsura ko basang-basa dahil sa dalawang ‘to lalo na itong makulit mong kapatid,” inis na ring saad ni Arthur.Napahilamos na lang ako sa mukha ko habang pinapayungan si Faye. Tinapat na rin ni Arthur ang payong sa kapatid ko.“Halika na,” akay ko ulit kay Faye pero muli niyang hinila ang kamay niya mula sa akin.“Huwag mo akong hawakan,” saad niya. “Lily, let’s go,” dagdag pa niya at may dinampot siya sa damuhan.Natigil ako saglit ng makita ko ang photo album namin.“Sige, Ate.”Tumayo na rin ang kapatid ko at humawak kay Faye. Pipigilan ko na sana sila nang senyasan ako ni Arthur na hayaan sila. Yakap ni Faye ang photo album namin nang humakbang na silla.Nang maglakad na sila pabalik sa mansyon, sumunod na lang kami ni Arthur habang pinapayungan sila.“Ate, sama na lang kita sa dorm ko, gusto mo?”“Pwede mo ba ako
LorenzoIlang oras na ang lumipas pero hindi pa rin bumabalik si Faye sa kwarto. Bumuga ako ng hangin.Ako na naman ang pupunta sa kanya. Sa tuwing makakagawa siya ng pagkakamali, ako pa rin naman ang lalapit sa kanya. Umiling ako. Wala rin namang mapupuntahan ito. Yeah, this is better. We’re not on good terms. It will make it easy for me to dissolve this marriage—I must end this, or we’ll end up hurting each other more.I brushed off my hair frustrated, looking at the window.Napatayo ako ng makita kong umuulan.Tumayo na ako mula sa sofa na kinauupuan ako, deretso akong lumabas sa kwarto. Tsaka ako nagmamadaling bumaba sa hagdan.“Enzo,” natigil ako ng tawagin ako ni Nanay Miriam.“Nay, mamaya na tayo mag-usap,” wika ko at lalabas na sana ako ng magsalita ulit si Nanay Miriam.“Mabait ang asawa mo.”Natigil ako a muli ako napaharap kay Nanay Miriam.“Ang totoo’y ang apo ko talagang si Emma ang nagsimula ng gulo. Kinuha niya ang photo album ng kasal niyo ni Faye at gustong itapon m
Faye“Wala kang karapatan na pagsabihan ako ng ganyan,” tuluyan ng nawalan na ako ng pasensya sa kanya.“Hindi ako pumapapel, isa akong Esquivel, nakarugtong na sa pangalan ko kaya may karapatan ako rito. Ikaw? Bukod sa pagiging apo ng mayordoma, ano ka pa rito?” mapa-insulto ko pang tanong.Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa–“Faye.”Tumigil ako at humarap, seryosong nakatingin sa akin si Renz.“Kuya, tulungan mo ako,” lapit kaagad ni Emma kay Renz.Napabuga naman ako ng hangin tsaka ako lumapit sa kanila.“Pinapatapon mo raw ito. Bakit hindi niyo na lang itapon na magkasama para pareho kayong ma-satisfy,” wika ko at sinaksak ko sa dibdib niya ang photo album ng kasal namin.Tsaka ako nagmartsa papasok sa loob ng mansyon.Nang pumasok ako sa kwarto, nanginginig pa rin ang kamay ko sa galit. Tumaas-baba ang dibdib ko sa bilis ng tibok ng puso ko. Hanggang sa marinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto.“Hindi ka dapat nagbitiw ng ganung salita,” rinig kong sabi kaagad ni Renz.“A
FayeNamumula pa rin ang mga mata ko at pisngi ko nang makarating ako sa Casa Blanca. Tumuloy ako sa mansion kaya tinatago ko na lang ang mukha ko nang hindi makita ng mga katulong. Kase kapag nakita nila ang hitsura ko, magiging ugong na naman ito ng usapan sa Casa.Alam ko na sila ang pinanggalingan ng usapan na linayasan ako ni Renz sa mismong gabi ng honeymoon namin.Hindi alam ni Renz na laman kami ng usapan dito sa Casa at umaabot na nga sa labas. Kung alam niya lang na umaakto ako na parang wala akong naririnig at nagtitiis na lang kapag naririnig ko ito. Sa kabila ng pag-iwas niya sa akin, pinipili ko pa rin na makita siya at maayos kami pero wala, hindi ko alam kung anong gusto niya.Kaya kahit gusto kong manatili dun sa shop kanina at kausapin pa siya, pinili kong umuwi na lang. Nakakasakit. Nakikita ko sa kanya na wala akong panghahawakan.Napatigil ako at napabuga na lang ng hangin. May patutungahan pa ba ito?Napahilamos ako sa mukha ko. “Akin na ito, sabe! Kapal ng mu
FayeHindi siya bumitiw sa titig sa akin, bahagya naman akong lumayo. “Pinagsasabi mo ba?” naguguluhan kong tanong.“Alam mo Faye kapag ako talaga hindi nakapagpigil, mawawalan talaga ako ng pakialam sa kalalabasan ng lahat ng ito,” mariin niya pahayag.Nagtagpo naman ang mga kilay ko at masinsinan ko na siyang tinitigan.“Ano ba kasi tinutukoy mo? Ba’t ka na naman galit?” mahinahon kong tanong.Hindi siya nakasagot, nakatitig lang sa akin na parang may gustong sabihin, gustong gawin. At nakakatensyon ang kinikilos niyang ito.Teka nga lang, ako na nga lang mag-analyze sa sinabi niya. Para talaga akong nagku-quiz pagdating sa pag-alam sa kanyang kaisipan.Okay, nagpipigil siya. Anong pinipigilan niya?Naging makahulugan ang titig ko sa kanya–Kung hindi siya makakapagpigil, mawawalan siya ng pakialam?Kapagkuwan,nagbitiw siya ng mata at kaagad din siyang tumayo. Mabilis ko naman na hinawakan ang kamay niya at pinigilan siya.“Wait,” tigil ko sa kanya pagkatapos kong mabuo sa isipan ko