Chapter 7: Pakiusap

Namilog agad ang mga mata ni Lara sa sinabi ni Jace, niyakap ang sarili. “S-Sir… w-wala po sa usapan natin ito.”

Sandaling nangunot ang noo ni Jace bago nagbuga ng hininga. “Hindi ko alam kung ano ang nasa isip mo ngayon, Ms. Martinez. But whatever is it, scrap it! I am not spending the night with you nor you with me. Ang sabi ko lang, dumito ka habang inaayos ko ang gulo mo. Ang alam ni lola ikaw ang asawa ko. Masyadong magiging kumplikado para sa akin kung may mangyayaring masama sa ‘yo at malaman ni Lola. Do you understand my intention now?” ani Jace, may bahagyang pagsingkit ang mga mata.

Kumurap naman si Lara, wala sa sariling tumango. “Ah… okay po Sir, naiintindihan ko na. Akala ko kasi...” Hindi na itinuloy ng dalaga ang sasabihin, alanganing ngumiti, lihim na hiniling na sana lamunin na lang siya muna ng sahig sa sobrang kahihiyan.

“You sure? Loud and clear?” ani Jace, diskumpiyado

“Y-yes, Sir.”

“Good. Now go make yourself comfortable in the couch,” utos ni Jace sa dalaga na agad namang tumalima. Mabilis na nawala si Jace sa paningin ni Lara, kung saan nagpunta, hindi niya alam.

Ipinalibot ni Lara ang tingin sa kabahayan. Iyon na yata ang pinakamalaking bahay na nakita niya sa kanyang tanang buhay. Now she wonders kung ilang tao ang nakatira roon.

Maya-maya pa, tumunog ang kanyang cellphone. Nang tignan niya  ang T'yo Berto niya ulit ang tumatawag. Mula kagabi ay ilang beses na siya nitong tinangkang tawagan. Subalit mas pinipili niyang h’wag sagutin ang tawag ng tiyuhin. Alam na niya agad na tungkol sa amo nito ang pag-uusapan nila. Nalaman na ni Boss Chino kung saan siya nagta-trabaho. Sigurado siya, nakausap na ni Boss Chino ang tiyuhin tungkol sa hindi niya pagsipot sa restaurant kagabi. Hindi na rin mahirap hulaan na ang tiyuhin niya mismo ang nagsabi sa amo nito kung saan siya matatagpuan. Kaya naman hindi na nagawang pigilan ng dalaga ang pagbangon ng galit sa dibdib para sa kanyang T’yo Berto.  

Gayunpaman, nag-aalangan man, sinagot na rin ng dalaga ang tawag.

“T’yo—“

“P*tang*n aka talaga e no, Lara. Ikaw na nga ang tinulungan, wala ka pang utang na loob! Talagang pinahiya mo ako kay Boss Chino e. Anong gusto mong mangyari, mawawalan na nga ako ng bahay, pati trabaho mawawalan din ako?”

“T’yo, a-ayoko ko po kay B-Boss C-Chino,” ani Lara, humikbi na. Muling sumusugat sa kanyang dibidb ang masasakit na salita ng tiyuhin.

“Tarantada ka talaga! Wala sa ‘yo ang pagpapasya! Sana hindi na lang talaga kita pinatuloy dito sa bahay namin ng tiyhain mo. Sana, itinapon na lang kita sa kalsada at pinabayaan. ‘Pag talaga sa akin gumanti si Boss Chino sa ginawa mong pagtanggi sa kanya, iiwanan ko ‘tong inutil na tiyahin mo at nang mawala na ang pabigat sa buhay ko!” gigil na sabi ni Berto bago mabilis na pinutol ang tawag.

Napahagulgol naman si Lara. Isinubsob na ang mukha sa kanyang mga palad. Walang humpay sa pag-ulit sa kanyang isip ang huling sinabi ng tiyuhin.

Masama ang loob niya. Bakit pati ang T’ya Linda niya kailangang idamay ng tiyuhin upang gantihan siya? Hindi ba ito nanaawa sa tiyahin niya, wala na itong lakas o ni kakayahan na asikasuhin ang sarili.  Alagain ito sa madaling sabi. Subalit ni minsan hindi sumagi sa isip niya na sana, wala na lang ang tiyahin. O ‘di kaya’y hindi na lang nagtagal ang buhay nito matapos nitong magkasakit.

Para sa dalaga, ang kanyang T’ya Linda ang isa sa mga pinaghuhugtan niya ng inspirasyon sa buhay upang patuloy na lumaban. Subalit ang kanyang T’yo Berto… tila sinukuan na nito ang kanyang tiyahin. At sa ikinikilos nito sa ngayon, hindi malayong, gawin nga nito ang pagbabanta nito

Samantala, si Jace naman ay nagtuloy sa kanyang study at tinawagan si Eli.

“Speak, Eli. What updates do you have for me?” sabi agad ni Jace nang umangat ang kabilang linya.

“Sir nahuli na namin lahat, pati ‘yong pinaalis din ng mga tauhan natin sa restaurant kagabi. Our men are holding them inside their van—with their heads covered with sacks. Ano pong ninyong gawin sa kanila, Sir,” ani Eli.

Sasagot na sana si Jace nang makarinig siya ng mahinang katok sa pinto. “Hold on a sec,” anang binata kay Eli bago naglakad patungo sa pinto.

Pagbukas niya ng pinto, naroon na si Lara, panay ang tulo ng luha. “S-Sir… n-nakikiusap po ako. H’wag po ninyong sasaktan sina Boss Chino. A-ako na lang po kakausap kay T’yo. M-magkakaintindihan din po kami. B-baka po kasi mas malaki ang maging problema ko kapag napano si B-Boss Chino. B-baka po… baka po… Sir, p-please, tama na po sa akin na iniligtas ninyo ako sa balak nilang pagkuha sa akin,” ani Lara sa pagitan ng pagsigok, nasa isip ang tiyahin na hindi niya mapupuntahan agad subalit maaring iwan ng kanyang T’yo Berto, gaya ng banta nito.

Lalong dumilim ang mukha ni Jace, hindi niya maintindihan ang sinasabi ng babae. “Have you gone mad? Is it the heat? Or did the ride home shook your brains so much that you’re telling all this nonsense to me?”

Humikbi si Lara. “S-Sir… p-please. Pagbigyan po ninyo ako. Kahit ngayon lang. Hindi na po ako hihiling ng iba. P-please, Sir.”

Umigting ang panga ni Jace, tinantiya ang emosyon. Kung sabagay, wala naman talaga siyang pakiaalam sa dalaga. Pagkatapos ng anim na buwan, aalis ito sa buhay niya at ganoon din siya. So, will her decision now, affect his future? Hell, no!

Jace took in sharp breath. “Kung ‘yan ang desisyon mo, wala akong magagawa, Ms. Martinez. Subalit binabalaan kita. Should this Chino Jocson be of any threat to our contract, parurusahan ko siya sa paraang gusto ko at isasama kita. Naiintindihan mo ba?”

Kumislap ang takot sa mata ng dalaga subalit napilitan ding tumango. Bukas na bukas din, uuwi siya sa kanila upang harapin mismo ang tiyuhin. Sasabihin niya ritong kasal na siya at di na maaring ikasal sa iba pa dahil labag iyon sa batas.

Gagawan din niya ng paraan ang utang ng tiyuhin kay Boss Chino. May kaunting ipon siya sa bangko. Kung sapat na iyo’y handa niya iyong isuko maayos lang ang kanyang problema sa amo ng tiyuhin.

“Third room on the left upstairs. That would be your room. Clean up and wash your face. Inabala mo lang ako sa wala,” ani Jace bago muling sinara ang pinto ng study.

Binalikan ni Jace ang cellphone, “Eli.”

“Sir, napagdesisyonan niyo na po ba ang gagawin sa mga bihag?”

Marahang nagbuga ng hininga si Jace bago, “Set them free.”