Chapter 6: Saved

“Sir, ito na po ‘yong pinahanda ninyong document na kailangang pag-aralann ni Ms. Martinez. Ako po ba ang magbibigay sa kanya o kayo na?” ani Eli habang nakasunod sa amo na noo’y patungo na sa lift.

“Umuwi na ba siya? Did you check?” tanong ni Jace kay Eli habang papasakay sila sa lift. Pasado alas-otso na ng gabi but he just got off from work dahil may inasikaso siyang mahahalagang bagay para sa isang malaking project ng LDC abroad.

The project is worth billions of dollars. And he is confident that he would get the project dahil pinag-aralan niya iyon ng husto. Nagbigay siya at ang kanyang team of architects ng designs na hindi lang maganda subalit economical rin. And he cannot to see the shocked face of his Uncle Rey when that project is successfully awarded to LDC under his leadership.

Sigurado ang binata na titigil itong muli sa pagkakalat ng mga kasiraan sa kanya upang mapapatalsik siya sa kanyang pwesto.

Reymond Lagdameo is his father’s only cousin. Anak ito ng nag-iisang kapatid ng kanyang Lolo Gabriel na si Raymundo. At kahit na noon pa man, sadya nang kontra sa anumang pagpapasya ng binata sa tiyuhin. Wala rin itong bilib sa kanya dahil para dito mas karapat-dapat daw itong maging CEO ng LDC kaysa sa kanya. Kaya naman madalas din patunayan ng binata na mali ito sa tingin sa kanya. That he is way more capable than his uncle and all of his cousins combined.

And he can only do that when his words are backed by proofs. So far, none of the big projects he got for LDC failed. It was more than enough to keep his Uncle Rey in place. Subalit nitong huli, panay ang pag-iingay nito sa ilang miyembro ng board na dapat daw magkaroon ng stability sa kumpanya at masiguro ang kinabukasan ng LDC by marrying him off to some businessman’s daughter.

That got him pissed so much. Paano’y unti-unti nang naniniwala ang board sa kanyang tiyuhin. Something that he finds preposterous!

Pati si Doña Cristina ay sumang-ayon din kay Reymond, na mas mapapanatag itong lumisan sa mundo kung makikita nitong may asawa na si Jace. Kaya naman hindi na nag-aksaya pa ng oras ang binata at agad na  ibinalita sa kanyang abuela na kasal na siya. But Doña Cristina wanted to be sure first, she wanted to meet his wife.

Initially, that was the big hole in his supposed perfect plan to ward off his stupid Uncle’s plan. But last night, he overheard a desperate conversation about a woman trying to flee from her unwanted fiancée.

Hearing the urgency in her voice and seizing the opportunity, he stepped up and gave the stranger woman an offer she couldn’t resist—marriage.

And now there he is, married to a stranger of whom he just yelled at that morning. He didn’t mean that. Alam niyang natakot si Lara sa kanya, bakas iyon sa mga mata ng dalaga habang nagkukumahog itong umalis ng pantry sa kanyang opisina. It was just he’s pissed that she was there and heard all his conversation with Via. With his status, privacy is everything for him. And wife or not, his boundaries must not be crossed.

“Umuwi na raw po, Sir. Wala nang tao sa marketing department sabi ng roving guard,” ani Eli, pinindot na ground floor button sa lift.

Hindi umimik si Jace, inalala ang mga mata ni Lara. Her eyes looked eerily familiar. Like he had seen them before—many many years ago.

“Bakit, Sir. Gusto ninyo siyang makausap? Pupuntahan niyo ba ulit si Doña Cristina? Tatawagan ko na siya?” si Eli, kinuha ang cellphone mula sa bulsa nito, hinintay ang sagot ng boss.

Marahang umiling si Jace, tiningala ang floor counter ng lift. “No. I will talk to her some other time. I need to go home. I’m beat. The last few days preparing for the Aura Project in Bahamas is wearing me down. Kailangan kong magpahinga,” pag-amin ng binata, tiniingala na rin ang floor counter.

The Aura Project is one of the biggest if not the biggest development project yet of LDC to date. At kapag na-award sa kanila ang proyektong iyon, tiyak na seselyuhan niyon ang kanyang posisyon bilang CEO ng LDC, something his Uncle Rey cannot contest anymore.

Isa lang ang nais ni Jace ngayon, ang maabutan pa ng kanyang abuela ang groundbreaking ng proyektong iyon.

Tumunog ang lift and bumukas ang pinto. Naunang naglakad si Jace palabas ng lift at dumiretso sa lobby ng building. Nagulat pa siya nang makabungguan mismo si Lara. She was shaking and tears were brimming in her eyes.

“H-hinahabol ako ni Boss Chino. P-please, tulungan mo ‘ko, J-Jace,” tarantang sabi nito bago wala sa sariling ibinuro ang mukha sa kanyang dibdib at doon umiyak.

Agad na umigiting ang panga ni Jace, bumaling kay Eli. “Tell our men to get those guys, fast! Sa alternate exit kami dadaan,” anang binata bago nagmamadaling iginiya ulit si Lara sa lift.

She was still sobbing and shaking at hindi malaman ng binata kung paano ito aaluin. Kaya naman nag-aalangan man, niyakap na lamang ni Jace si Lara habang hinihintay ulit nilang bumukas ang lift sa penthouse.

Pagdating doon, bahagyang lumayo si Lara kay Jace. Unang pagkakataon na nakita ng dalaga ang penthouse, restricted area kasi ‘yon. Pati ang button sa lift na patungo roon ay may code na tanging si Jace lamang ang nakakaalam.

“Have a seat, Ms. Martinez,” ani Jace, marahang idineposito ang nanginginig pa ring dalaga sa leather couch bago kumuha ng tubig sa ref at ibinigay kay Lara. “Drink this, it will calm you down.”

Subalit marahas ng umiling si Lara, muling humikbi.

Nagbuga ng marahas na hininga si Jace, umupo sa tabi ni dalaga. “That man who’s after you… that’s the man you’re supposed to marry?” Mabilis na tumango si Lara, nagpunas ng luha.

Umigting ang panga ni Jace. In as much as he doesn’t want to get involved with Lara’s affairs, ito ang pinakasalan niya at ipinakilala sa kanyang abuela bilang asawa. Her safety is her also his concern. Lalong magiging mahirap sa kanya kung may biglaang may mangyari rito. That would surely blow their cover, bagay na hindi niya maaring pagayan.

“Give me his full name and I will make sure he won’t come near you again.”

“S-Sir… h’wag na lang po--“

“Give me the damned name of the man who’s after you!” mariing utos ng binata.

“C-Chino J-Jocson po.”

“Alright, wait here,” anito, tumalikod, iniwan si Lara sa may couch at muling nagtungo sa kusina. Nakikita niyang may kausap ito cellphone subalit hindi niya marinig ang pinag-uusapan. Pagbalik nito, madilim na ang mukha nito. “The chopper is going to pick us up. Let’s go.”

Wala sa sariling tumango si Lara at sumunod dito. Pagdating ng chopper, agad silang sumakay doon at nagtungo sa isang magarang bahay na nasa mataas na bahagi ng siyudad.

Malaki at malawak ang bahay at hindi napigilan ni Lara ang mapasinghap nang makita ang kabuuan niyon.

“S-Sir… Jace, n-nasaan po tayo?”

“This my home. You will stay here with me tonight.”