KABANATA 9

Want

Walang pasubali siyang umupo sa couch sa living area ko. Pinagmasdan ko siyang ilibot ang tingin niya sa kabuuan ng unit. At nang magtama ang mga mata naming dalawa, muling uminit ang buong mukha dahil naalala naman ang ginawa namin kanina. Feeling so embarrassed, I looked away.

He sighed and cleared his throat before speaking. “Come here, Chantria…” sabi niya nang marahan kaya agad akong napatingin ulit sa kaniya.

Lumapit ako sa kaniya pero hindi ako umupo sa tabi niya. Tumayo lang ako sa gilid niya at hinintay siyang magsalita. As much as possible, I don’t want to be near him. Nag-iinit ang buong katawan ko kapag sobrang malapit kami sa isa’t isa. At ayaw ko ng pakiramdam na ‘yon kaya… dito na lang ako.

Muli siyang bumuntong hininga nang mapagtantong hindi talaga ako uupo sa tabi niya. Hinayaan niya na lang ako.

“So… why did you leave, hmm?”

“Gusto ko lang umuwi na para makaligo at uh… dahil masakit ang