Wedding
An email notification appeared on my phone. However, I remained on the floor while holding my aching chest. Hirap na hirap ako sa paghinga dahil sa sakit ng dibdib ko. Tuloy tuloy sa pagtulo ang luha ko.
I was already expecting that something like this is bound to happen. Pero ngayong nangyayari na, sobrang sakit pala talaga.
I wiped my tears away and collected myself. Kinuha ko ang cellphone ko para i-check ang dumating na email. Results 'yon ng test ko. I passed and my scores are higher than I expected them to be.
Pero hindi ko magawang matuwa. Maybe because my mind is elsewhere and my heart is still aching and breaking into pieces.
Huminga ako nang malalim at tumayo na. Pinagpatuloy ko ang paghahanda ng hapunan pagkatapos ay bumalik na sa living room para ayusin ang mga gamit ko. Then I quickly went to my room and locked myself inside.
Dumating ang gabi pero hindi ko pa rin n
Living a bruised and messed up life was never easy. Noon, wala akong pakialam sa kahit na ano. Malaya ako kahit may humahabol sa aking mga tao. Nagtatago ako, pero nagagawa ko pang matawa dahil doon. Wala akong pakialam sa sasabihin ng tao dahil sa estado ko sa buhay. Oo, mahirap ako at hindi nakapag-aral. Pero kahit na ganoon, alam ko ang halaga ko bilang tao. Mataas ang dignidad ko at may gusto akong patunayan sa sarili ko.Before I entered this life, I was ready to risk it all. Siguro nga, talagang tinanggap ko ‘tong buhay na ‘to dahil desperado na akong makalayo sa mga nagtatangka sa buhay ko. Pero ngayong nandito na ako, at handa na akong mas ibigay pa ang lahat-lahat, maging ang puso ko… saka naman…“I am asking you a simple question, Chantria Venice! Tell me that my parents are just lying! Sabihin mo sa akin ang totoo!”His voice seemed like burning. Bawat salita ay nakakapaso. Bawat salita ay umaapoy sa galit. Pikit
The Antares E“Cha, hija, ikaw na magsarado ng karenderya pagkatapos mo mag-imis, ha? Iniwan ko r’yan sa may mesa ang susi,” paalala sa akin ni Aling Nora, ang may-ari ng karenderya kung saan ako nagtatrabaho.Ngumiti ako sa kaniya at tumango bago sumagot, “Ako na po ang bahala rito. Aagahan ko na rin po ang dating bukas para maihanda ko na rin po mga gagamitin ninyo,” masigla kong sagot na ikinangiti naman ni Aling Nora.“O s’ya, ako ay uuna na at ‘yong anak ko ay kanina pang tawag nang tawag sa akin. Huwag mong kakalimutan ikandado ang pinto ng apartment na pinauupahan ko sa ‘yo pagkauwi mo, ha?” bilin niya pa.“Opo!” sagot ko at umalis na siya pagkatapos noon.Mabilis kong tinapos ang paglilinis ng kainan at isinarado ‘yon at ikinandado na rin. Pagkatapos ay dumiretso ako sa kusina para maghugas ng mga plato. Sobrang dami noon kaya inabot ako
Meeting “You are applying for the waitressing job, correct?” tanong ni Mr. Salazar sa akin nang hindi ako tinitignan. I, on the other hand, couldn’t take my eyes off him. His face looked so elegant despite the hard expression he’s wearing. His face was oval-shaped, and he has almond-shaped and ash gray-colored eyes. They’re so mesmerizing when you look straight at them. Makapal ang kaniyang kilay, but they were elegantly and naturally arched. His lashes were thick as well, and long. His cheekbones were high and well-defined, making you want to gently stroke your fingers on them. The slope of his pointed nose was so delicate, perfectly matching with his really reddish heart-shaped lips. “Excuse me, Miss Alquiza. Are you perhaps still listening to me?” I snapped back to reality when I heard his fingers tapped the table separating us. “Yes, I’ m listening, Sir!” Umayos ako nang pagkakaupo at muling itinuon ang aking atensyon sa
Desperate “Uh, sir? Nasaan po tayo?” Hindi nakawala sa boses ko ang nerbyos na siyang dahilan upang balingan ako ni Mr. Salazar ng tingin. He was looking at me with indifference while his hand was resting on the doorknob of the double glass door in front of us. Sinubukan kong hulaan sa aking isipan kung nasaan kami at nakuha ko pang sumilip sa glass door mula sa kinatatayuan ko sa kaniyang likod para tignan kung ano ang mayroon sa loob, pero hindi ko pa rin mahinuha kung ano ang lugar na ‘yon. The building was huge and extravagant. Hindi ako pamilyar sa mga istilo ng arkitektura na ginamit sa gusaling ‘yon pero pansin ko na sobrang laki ang ginamit doong pera para maging ganoon na lang talaga kaganda. Pansin ko rin ang pagiging modern ng gusali na siguro ay may halong klasikal na istilo dahil sa ganda ng kurba ng mga bintana at pintuan papunta sa mga balkonahe. I looked at Mr. Salazar again and I saw his eyes remained on me,
Follow “You should go back to your room. I’ll handle this,” malamig na sabi ni Mr. Salazar nang hindi ako tinitignan. His movement was swift, and he was already in front of me, sweeping the broken pieces of plates and glass. Kinagat ko ang labi ko at hindi iyon nakatakas nang mag-angat ng tingin sa akin si Mr. Salazar. He licked his rosy lips while looking at my lips. But he immediately cleared his throat, looked away, and continued what he was doing. Lumuhod ako at aambang kunin na sana iyong malaking piraso ng bubog but Mr. Salazar was quick to move it away from my reach. “Stop…” aniya. “I told you to just go back to your room and let me handle this,” ulit niya na may halong inis na sa tono niya. “Pero kasalanan ko po ito, Mr. Salazar,” matigas kong sabi at mariin siyang tinignan habang nakaluhod pa rin. “Ako na po rito. Pasensya na…” dagdag ko. Nawala ang atensyon ko sa usapan namin nang marinig ko ang marahang tun
Own“Sorry for the commotion I caused, Sir. First day ko pa man din… pasensya na po,” sabi ko pagkapasok na pagpasok namin sa isang exclusive room. Hindi niya ako pinansin at basta lang siyang umupo sa gitna ng semi-circle at mamahaling couch. He rested his back on the backrest of the couch and crossed his legs as he looked at me darkly. I looked at my shoes instead just so I could look away from his blazing eyes.“Pasensya na po, Sir…” ulit ko habang nakatungo pa rin.“You were properly oriented before you came out, right?” tanong niya na siyang dahilan para iangat ko ang tingin ko sa kaniya.He was pouring drinks on his glass without looking at me. Hindi ko alam pero parang mas lalo akong kinabahan dahil doon. Hindi niya naman ako tatanggalin agad siguro, ‘no? Pero napaisip din ako dahil baka pati si Ma’am Heena ay madamay kung hindi ko aayusin ang mga
No Kakatapos lang ng trabaho ko at ngayon nandito lang ako sa locker room habang hinihintay sina Tessa at Dina na matapos sa pagbibihis. Tahimik kong pinagmasdan ang palapulsuhan kong hinawakan kanina ni Sir Evarius. My heart just won’t stay still and beat normally. Hanggang ngayon ay sobrang lakas at bilis ng tibok nito na kulang na lang ay hapuin ako. My chest tightens even more when I remembered everything that he said. Pag-aari niya ako. Sinabi niya ‘yon noong una pa lang, pero ngayon ko lang mas naintindihan ang punto niyang ‘yon. He really meant it that way and he… just used it against me. Ngayon wala akong karapatan na magreklamo sa harap niya dahil anytime p’wedeng p’wede niya akong tanggalin. At… kahit nagdadalawang isip na rin ako rito sa pinasok ko… hindi mapagkakaila na talagang kailangan ko ‘tong trabaho dahil malaki ang sahod at makakaipon pa ako nang maayos. Muli akong bumuntong hininga para pakalmahin
Believe “Why did you do that?” Bumalik sa sobrang lamig at inis ang boses niya. Kunot noo ko siyang tinignan habang marahan siyang umuupo sa kaniyang upuan. I was sitting across him. Nasa opisina niya kami ngayon at kahit sobrang lamig sa loob ay hindi mawala sa akin ang init tuwing naaalala ‘yong sinabi niya kanina. Hindi ko alam kung guni-guni ko lang ‘yon o ano, pero ramdam ko ang rahan at pagod sa boses niya. It’s like he was having a hard time because of what I did. “Alin po?” tanong ko dahil hindi ko alam kung ano ang tinutukoy niyang ginawa ko. “Bakit ka lumabas doon? Hindi ba’t sinabi ko na sa ‘yo na ako lang ang pagsisilbihan mo? Didn’t you get what I told you before?” sunod-sunod niyang tanong. “Kaya nga po ako lumabas dahil nakita ko kayo roon at plano kong pagsilbihan kayo.” I don’t know, but I think it’s the first time I heard him use our native language. And he’s so good at it that I almo