KABANATA 27

Apolonia

"Kumusta po si Sir Draken?"

"Don't worry about him, he's already fine, kailangan lang ng kaunting pahinga pa," tugon ni Mrs. San Diego.

"Mainam naman po, pero bakit po kaya ilang araw na namin siyang hindi makontak?" usisa ko.

"Oh, about that... I confiscated his gadgets. You know, para makapagpahinga siya nang maayos, for sure kasi ay hindi iyon makakapagpahinga kung nasa kanya ang mga gadget niya at kung anu-ano ang gagawin no'n."

Ay, bongga. Strict naman pala sa anakis nitong si Mrs. San Diego, mukhang baby pa rin kung ituring at alagaan si Draken kahit na damulag na ang lalaki.

"Ah, kaya po pala..."

"Anyway, what's the news, dear? How are you? How's your stay in Baguio?"

Sinimulan kong ikuwento rito ang mga ganap habang nandito kami sa Baguio ng pamangkin nito.

"That's great news, my dear!" siyang-siya ang tinig na turan ni Mrs. San Diego.

Hindi ko man ito kaharap, pero sigurado ako na malawak ang pagkakangiti nito ngayon.

Napangiti rin tuloy ako.

Ako man kasi ay masaya