“Oh, kung hindi mo pa sinabi sa’kin ‘to, baka hanggang ngayon, clueless pa rin ako dahil sa’yo.”Pagkatapos niyang umamin, narinig ko si Benedict na huminga nang malalim at bumaling sa’kin.“Shine, lumabas ka muna.”“Ano? Bakit mo siya pinapaalis? Wala namang hiya ‘yang babaeng ‘yan para mahiya pa!”Grabe. Ang sakit pakinggan, kahit si Benedict, napatigil at napakunot ang noo.“Mom, naiintindihan ko lahat ng pinagdaanan mo at mahal ko lahat ng ginawa mo para sa’kin. Pero wala naman siyang ginawang masama. Nagtatrabaho lang siya nang maayos at hindi niya deserve ‘tong ganitong klaseng trato. Paalisin mo muna siya, tapos tayo mag-usap.”“Hindi kita papayagang na agawin ang ex-fiancée ng kapatid mo!”Tahimik lang akong nakatayo sa likod ni Benedict, pinakikinggan lahat ng banat ni Ms. Velasquez. Sa totoo lang, unti-unti, napalitan ng konting pag-intindi yung bigat sa dibdib ko.Oo, sinermunan niya ako kanina, pero alam ko rin naman — isang ina gagawin ang lahat para sa anak niya.At kung
“Business needs?” inulit ko sa isip habang tinitingnan si Ms. Velasquez.“Pagkatapos mo akong samahan mag-shopping ngayong araw, pipirmahan ko na ‘yung kontrata. Nasa akin na ang property deeds.”Sa totoo lang, hindi ko maiwasang isipin—kung nagpaubaya na lang ako at nakisakay sa drama niya nung una pa lang, baka tapos na ang order na ‘to noon pa.Magkasabay kaming pumasok sa mall, siya nasa unahan, taas-baba ang baba na parang runway model, ako naman tahimik na nakasunod sa kanya.Three million ang estimate sa design fee ng order na ‘to. Kahit magmukha pa akong personal assistant ngayong araw, keri lang.Bawat counter na madaanan namin, bahagya niyang itataas ang baba, titignan ang display nang kritikal, tapos may ituturo sa akin nang parang may-ari ng mall.“Go, kunin mo ‘yang bag para sa akin.”Hindi ako nagpatumpik-tumpik—kuha agad, dalawang kamay pa para siguradong presentable.“Mrs. Sanmi-, please take a look,” sabi ng saleslady na mukhang kilala siya. Kinuha ko naman at inabot
Hindi ko in-expect na ganito kabigat ang aura ng babaeng papalapit sa akin. Elegant, mamahalin ang porma, pero ramdam ko agad—handa siyang makipagbarilan kung kailangan. Siguro ‘yung iba matatakot, pero sanay na ako sa ganitong klase ng kliyente. Work is work.Ngumiti ako ng propesyonal, bright eyes, all set."Hello, ako si Sunshine, in-charge sa project na ‘to. May specific requirements po ba kayo?"Tinapunan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa, tapos nag-snort. "Hmph, ikaw? Hindi ka naman mukhang impressive. Sabihin ko lang ha, mataas ang standards ko sa cooperation na ‘to. Wala dapat palya."Medyo napakunot lang noo ko sa loob-loob ko—ang bilis mag-init ng simula ah. Pero sige, professional mode on pa rin."Don’t worry, gagawin namin lahat para ma-meet ang requirements ninyo. Kung may ideas po kayo, sabihin lang."Bigla siyang sumabog ng kwento. "Yung anak ko, naakit ng isang babaeng walang modo. Gusto kong ipa-decorate ang wedding room niya para mahanap agad siya ng babaeng k
Hindi malakas ang boses ni Benedict, pero para siyang mabigat na martilyo na tumama sa dibdib ni Sherwin. Kita ko kung paano siya natigilan, parang nabilaukan sa sasabihin niya. Namutla, namula, parang hindi alam kung paano magsalita.Bigla na lang humakbang si Benedict papalapit sa akin, matatag, diretso."Ikaw, lumabas ka muna."Parang automatic na nanigas ang balikat ko. Alam kong dati, napagbiroan na niya ang pagiging mabagsik niya sa mga tao, pero ngayon… ayaw pala niyang makita ko kung ano ang gagawin niya pagkatapos.Pero bago pa ako makagalaw, nakabawi ng boses si Sherwin."Kuya, sa’min ‘to ni Sunshine!" matigas ang tono, pero ramdam ko ang kaba sa ilalim. Parang natataranta siya.Hindi ko alam kung bakit, pero halata sa kilos niya na may kakaibang takot siya na marahil ay hindi para sa akin lang.Narinig ko siyang parang nagtatanong sa isip niya — bakit biglang nakikialam si Benedict sa mga bagay na may kinalaman sa’kin? At kung sakaling magustuhan ko raw si Benedict dahil sa
Nang marinig ko ang boses ni Sherwin mula sa loob ng conference room, agad akong napahinto.“Sunshine, siya ’yon.”Narinig ko 'yung tono niya—may halong panlait, may bahid ng galit.Ano na naman ’to? Bakit parang ako na naman ang pinagtutulungan? Una, pamilya ko. Ngayon, ex-fiancé ko. Ano bang kasalanan ko sa kanila?Narinig ko rin si Charles. Maayos pa rin ang tono, pero halatang naninindigan."Si Sherwin, si Sunshine ay maayos magtrabaho sa kumpanya. Wala siyang pagkakamaling ginawa at malaki na rin ang naitulong niya sa negosyo. Hindi ko siya puwedeng tanggalin nang basta-basta."Napatigil ako sa paghinga. Kahit papaano, may isa pang taong hindi agad sumusuko sa mga taong gaya ni Sherwin.Pero syempre, hindi rin naman nagpatalo si Sherwin. Ginamit pa ang apelyido nila para magbanta."Mr. Chua, isipin mong mabuti ang estado ng Sanmiego family sa industriya. Kung kokontrahin mo ako, baka magkaproblema sa future partnership natin."Classic Sanmiego move. Gagamitin ang apelyido, ang ya
Tahimik lang akong hindi na nagsalita. Wala namang maidudulot kung patatagalin ko pa ang inis ni Benedict.Hindi niya binitawan ang pulso ko mula pa kanina, parang takot siyang bigla na lang akong maglaho.Pagbalik namin sa manor at pagpasok sa villa, saka lang niya ako binitawan. Pagharap niya, diretso ang tingin sa akin—at kahit mahina lang ang tono niya, halatang may halong inis:"Bakit ka nagpunta sa bar mag-isa?"Hindi ako mapakali sa titig niya. Iwas ako ng tingin at mahinang sagot ko,"Masama kasi ang loob ko... Gusto ko lang uminom."Kahit ako, alam kong ang babaw ng dahilan ko. Tiyak, lalo lang siyang maiinis.Tama nga ako. Lumapit siya sa akin, bahagyang yumuko, at matalim ang tingin:"Masama ang loob mo, kaya ka nagpunta sa bar? Mag-isa?""Eh hindi naman ako puwedeng uminom sa bahay."Napansin niyang biglang humina ang boses ko nang banggitin ko ang salitang bahay.Alam niya—may kinalaman sa pamilya ko ang dahilan ng sama ng loob ko."Sabihin mo sa akin kung bakit masama an