“I think our baby is moving…”Lara laughed softly at what Miguel said. Nasa tiyan niya ang kamay nito at dinadama iyon kahit hindi pa umuumbok. “Is that so?” Alam naman niyang imposible iyon dahil ilang linggo pa lang naman ang sanggol sa sinapupunan niya. But she didn’t have the heart to correct him. Migo was just excited. “Then get ready, Migo. I’m sure paglabas niya ay isa siyang makulit at malikot na bata!”“Maganda rin, mabait, matalino, matapang at mana sa mama…” Miguel smiled gently at her. That warmed her heart. Lara was happy, so happy. “You want a daughter?” “Kahit son o daughter, ayos lang. Ang importante, pareho kayong maging maayos ng anak natin.” Umusod ito para masuyo siyang hawakan sa kanyang pisngi. “I love you, sweetheart…”“I love you too, Miguel…” Miguel bent to kiss her lips softly. Gustong maiyak ni Lara. She could feel her husband’s love for her and she was ashamed that she caused him to worry too much then. Pero sa kabila nang padalos-dalos na pagpayag n
“Stop crying, I’m not dead yet.” Hindi malaman ni Lara kung matatawa siya o madadamay sa pag-iyak ng dalawa niyang emosyonal na mga kaibigan. After a week and a half since she almost died, Miguel finally allowed her friends to know about what happened to her and visit her.“Shut up!” nagkukusot pa ng mga matang ani Tasya. “You always do this to us! I’m scared the next time, we’ll just be mourning over your dead body!”“Lara, how could you not tell us? We get it that we might not be able to protect you like your husband could, but aren’t we your friends? At least let us know about what’s going on with you,” seryoso na dagdag ni Chester. His eyes were red from tears earlier. “I’m sorry,” aniya. “Hindi ko naman sadya na hindi talaga sabihin—”“I asked you!” agaw ni Tasya. “You didn’t tell me! Kung alam ko lang na delikado ang gagawin mo no’n, I should have never agreed to help you! Nagsisisi ako na hinayaan ko na hindi ko alam ang plano mo!”“Tash, sorry na… I didn’t want to tell you
Seventeen years ago, Lara did not understand why she survived a massacre and her family didn’t. Even when her mind was etched with the face of their killer, all she ever thought was giving justice to their deaths. She knew she would see him again. And she was not wrong. Almost two decades passed, their paths crossed again. Now that she stood at the witness stand and she could see the horror in Stefano’s eyes, Lara was convinced that God allowed her to live for that very purpose. To make Stefano pay for the crimes he committed. Kanina, nang makita siya ng lalaki, labis ang gulat nito. Siguro nga, talagang inisip nito na patay na siya. Well, hindi niya ito masisisi. Nakita nito ang kalagayan niya noon dahil ito ang may kagagawan kaya siya tinamaan ng bala. Pero sorry na lang ito, hindi pa niya oras. Lara swore an oath to tell only the truth. At iyon din naman ang ginawa niya. But she was surprised by her own composure. She didn’t break down even when she recalled everything that happ
"Ate, ang ganda-ganda mo!!! Para kang princess!"Hangang-hanga at kumikislap pa ang mga matang bulalas ng seven years old na batang babae na si Lara.Ang ate niya na si Lena ay kasalukuyang nag-ga-gown fitting para sa nalalapit nitong kasal."Talaga, Lara?" Yumuko sa kanya si Lena at pinisil ang magkabila niyang pisngi. "Ikaw talaga ang number one fan ko!"Malaking ngiti ang tugon niya sa ate niya, showing off her missing front tooth.Kakalabing walong taong gulang pa lamang ni Lena pero sa isang buwan ay nakatakda na itong ikasal sa kababata nitong si Migo.
Eleven years later…"Ang aga-aga pa pero 'yang mukha mo, hindi na agad maipinta."Napaangat ng tingin ang nakasimangot na si Lara sa nagsalita. Si Chester Salas, isa sa dalawang best friends niya.Matangkad, maputi, gwapo at may playboy na aura sa unang tingin pa lang."So?" Isang pulgada ang itinaas ng isa niyang kilay."May pakialam ako, Señorita. Kasi kapag nakasimangot ka, apektado ang mundo!" Napatampal ito sa noo nito bago siya tinabihan sa bleachers na kinauupuan niya."Lumayas ka sa harapan ko, Chester! Baka hindi kita matant'ya!" Asik niya.
"Annulment?" Ulit ni Atty. Baltazar sa sinabi niya na parang isang kalokohan iyon."Yes, Atty. Annulment," ulit din niyang kumpirma."Mrs. Villareal," sumandal ito sa upuan nito at mataman siyang tiningnan. Wari ba ay inaarok nito ang kanyang isipan.Sinalubong naman niya ang tingin ng matandang abogado. Kailangan niyang ipakita na seryoso siya. Ilang buwan niyang pinag-isipan iyon at nagawa niyang kumbinsihin ang sarili niyang iyon ang pinakatama niyang gawin.Alam niyang makukumbinsi rin niya si Atty. Baltazar kapag nakita nito ang determinasyon sa mga mata niya."Mrs. Villareal," muli nitong sabi. Pinagsalikop nito ang mga k
"Lara," ulit ni Migo nang wala na itong narinig mula sa kanya. "Are you still there?"Hindi na halos maalala ni Lara ang mukha ni Migo, pero nang mga sandaling iyon, base sa tono ng napakaganda nitong boses, parang nakikita niya itong nakapangunot-noo.His voice… It was no longer the same as how she remembered he sounded. Parang mas gumanda? Tunog misteryoso at malamig pero parang may haplos sa puso.Ah, basta, 'yon na 'yon! Ang hirap e-explain!"Lara," Miguel started to sound annoyed. "Look, if you don't want to talk, ibalik mo na kay George ang telepono—""I'm here," putol niyang halos mabingi sa sariling tibok ng puso niya.
Hindi makapaniwala si Lara.She graduated Summa Cum Laude tapos ay Assistant to the Assistant ang trabaho niya? Clerical!Gustong mag-walk out ng dalaga. Anong tingin sa kanya ng magaling niyang asawa? Wala siyang kayang gawin? Sige, given nang fresh graduate siya. Tanggap pa niya ang Assistant eh.Pero iyong maging Assistant siya ng Assistant, aba, masyado atang minamaliit ni Migo ang kakayahan niya?Ang isa pang nakakainsulto, kaya raw 'yon ang posisyon na in-offer sa kanya ay dahil wala naman daw talagang bakante. Kung hindi lang daw malakas ang backer niya, hindi raw siya tatanggapin doon.Yes! The HR Manager was that straight fo