"Si Zylina how's she?" Si Vivian. "Okay naman po siya naglalaro po sa kwarto niya." Sagot ng caregiver ni Zylina. Isa itong tired nurse."Mabuti kung ganon. Bantayan mo mabuti at huwag pabayaan ang Bata. ""Okay po, Ma'am."Tumalikod na siya at nagtungo sa Hardin. Ngayong Araw niya malalaman kung success ang Plano pagbinta sa mga properties naiwan ng mga magulang niya. Oras mabili at sa magandang presyo magagawa niya na lahat ang Plano ang paghigantihan si Amari. Lalo ngayon may alas siyang hawak para gamitin sa mga ito."So nasayo pa rin ang batang iyon, Vivian? Bakit Hindi mo pa siya binalik sa tunay niyang pamilya?" "Mara?" "Yes, ako nga!" Si Mara ang matalik na kaibigan niya."Nandito ka rin sa Pilipinas? Akala ko nasa abroad ka pa rin." Masiglang sabi niya sa kaibigan."Well... I'm here now." Nakaangat na kilay na sabi sa kaniya matapos ang pagbeso sa isa't isa."Anyway, Bakit nga nasayo pa rin iyong Bata?" curious na Tanong ni Mara sa dalaga."Mara, kusa siyang binigay sa aki
She smiled. At the note in her hands. Pagkuwa'y binalingan niya ang tatlong stem ng pula na Rosas sa ibabaw ng mesa. Dinampot niya ang Isang tangkay at dinala sa ilong at sinamyo. Isang banayad na ngiti ang gumuhit sa mga labi niya. Pagkatapos muling tinitigan niya ang Isang papel na may mensahe ng pag -ibig. She read it again. Honey, Magkita Tayo sa Lugar kung saan Tayo una Akong nagpropose. I want us to celebrate our Anniversary in that place. Just be there. Dala ko ang picnic basket at champagne. I promise a surprise for you... Muli niyang tiningnan ang umibig niyang paningin ang signature. Another soft smile hovered her lips. Her hearts was overflowing with love. Ito ang ikapitong taong ng anibersaryo ng kanilang kasal. Maliban sa Isang bagay na nagdudulot ng ibayong kapitan sa kaniya ay Wala na siyang mahihiling pa. Sa naisip niyang iyon ay muling nangibabaw ang kalungkutan sa puso niya subalit iglap niyang pinawi iyon. Not on this day where her lover wanted them to
"Bakit ganiyan ang mukha mo girl? Para kang namatayan diyan. Hmp, I knew it! Because of that man. Right?" Si Marisa ang nag iisang loyal niyang kaibagan.Sighed. "He's annoying! Sabi niya sa akin gusto niya ako. Pero bakit nag- iba ang ihip ng hangin. Marisa?""Bakit ang babaeng iyon. Hindi ako? Ano ba ako pangit ba ako, ha? Bakit lagi na lang ako pinaasa at sinaktan sa tuwing magtatangka silang ligawan ako pag alam nilang na fall ako. Wala bigla na lang magbago ang ihip ng hangin napunta na sila sa iba. At ako ang nagmukhang kawawa. Anong mali sa akin, ha? Marisa? Tell me!""Sh, sh, sh, No! Walang mali sayo at lalong hindi ka pangit! Okay?""Then, Why? Why?" Sa mataas na boses at sabay gulo sa mahaba at makintab na buhok niya."Hey, calm down okay? Baka isipin ng iba diyan inaano kita. Kahit hindi naman talaga.""Nakakainis! Kung ayaw nila sa akin. Fine." "That's good. Huwag kang mapaghinaan ng loob, kung walang magtangkang manligaw sayo. Maybe because of the status you have. Just l
"Mom?" Si Zaira. Maaga itong nagising."Bakit ang aga mo yata nagising?""Oo, nga po... Bigla na lang kasi ako nagising at hindi makatulog ulit.""Bakit??""Hindi ko po alam." "Mag breakfast kana muna. Kamusta ang school?""Okay naman po. Hintayin na lang po ang results. Ikaw Mom? Nakabalik kayo agad Akala ko po dalawang Araw kayo doon sa Pangasinan.""Tumawag ang Daddy niyo. Hindi siya makakabalik agad madami siyang inasikaso. Semprey, nag-aalala naman ako sa inyo dito. Lalo na pasukan na. Saka, okay naman sila doon. Walang problema. Ang mahalaga nakita ko Sila. Kahit papaano Lalo na ang Lolo mo. Malakas pa din. Walang pinagbago." Masayang kuwento niya dito. Nagkibit-balikat naman si Zaira at naupo sa upuan. Para Kumain na rin ng almusal."Mom? Sumabay na po kayo sa akin." "Mamaya na lang. Tatapusin ko muna to niluto ko, okay." "Okay.""Zaira, Kumusta exam mo. Naipasa mo ba?" Nakangiti Tanong niya sa anak."Oo naman po. Mommy? Ako pa! Matalino yata to! Sigurado Akong makakapasok
Makalipas ng pitong taong nanirahan sa bansang Italy nagdesesyon ang mag-asawa Zynn at Amari umuwi sa Pilipinas. Na miss na rin niya ang Pilipinas kung saan siya pinanganak at lumaki. Hindi hindi niya kakalimutan ang pinagmulan sa kabila ng pagsubok na dumating sa kanilang mga Buhay. "Finally! Nakauwi rin ako madami man nagbago pero at least masaya pa din ako kasi I miss my home already!" Si Zynn. "I miss you too." Sabay halik sa kaniyang leeg. Kaagad siyang humarap sa asawa at kinalawit ang dalawang braso niya dito. "Hmp, Darling... Dito ka pa talaga maglandi sa labas alam mo naman malalaki na mga anak natin." Wala itong narinig basta na lang siya siniil ng halik sa labi. "I don't care... Basta gawin ko gusto ko." "Tsk! Tsk! Pasaway..." "Hahaha!" "Hayaan mo na ako, Darling... Kasi magiging busy ako sa mga susunod na mga Araw." "Okay." "So ano plano mo ngayong nakabalik kana sa Pilipinas, ha?" "Hmp, uwi ako ng Pangasinan." "Oh." "Na miss ko na sila. At ang m
So it's true na ka mukha mo ang Mommy ko." Si Zeke nakamaywang ito sa labas ng pinto ng kaniyang kwarto. Kagigising niya lang."Zeke... Anak ko... Binatang binata ka na?" Masiglang yakap niya sa isa sa mga kambal."Haha! But don't touch me." Sabay tulak sa kaniya gamit ang daliri nito. "Ha? Pero ako to Mommy niyo." Sabay turo sa sarili niya."Someone said... Isa ka raw impostor! Matagal ng patay ang totoong Mommy namin at kahit kailanman hinding hindi mo siya magaya. Bitch!" Sampal sa mukha naman ang pinalasap sa kaniya ni Zaira na kinagulat ni Zynn. Hindi niya akalain darating ang araw na masasaktan siya ng sariling anak."Zaira... Hindi ako impostor ako talaga ang Mommy niyo. Hindi ako patay buhay na buhay ako!" Sabi niya. Pero umismid lang to sa kaniya at nakataas ang magkabilaang kilay."No! You are not! Utang na loob tumigil kana! Impostor!" Tinulak siya muli ni Zaira. Dahilan para matumba siya sa sahig."What a mess I heard the noise you make in the morning." Si Zion. Umaga na