Chapter seventy fiveSamanthaNagbibihis ako, nakaputing dress ako ngayon na may flower design na kulay yellow, ang ganda ng damit na ito napakasimple.“Hindi ba nagseselos si manong Domeng na ako na palaging nakakasama mo sa mga okasyon?”“Bakit? girlfriend ko ba siya?” agad niyang sagot, nandito siya sa kwarto ko habang hinihintay ako dahil naglalagay pa ako ng make up at nag aayos ng buhok ko, habang siya tapos na, mga lalake naman kase mabilis lang magbihis.“Nasaan pala si manong ngayon?”“Nasa girlfriend niya.”“May girlfriend siya?”“Oo, bakit gult na gulat ka?” tawang tawa siya sa reaksyon ko.“Akala ko kase may asawa na siya, wala pa pala siyang asawa?”“Wala pa, baka maunahan ko pa.” sabay tingin sa akin ng malagkit, hindi na ako nagsalita pa inayos ko lang ang bag ko na maliit at tsaka lumapit sa kaniya.“Let’s go.”Ibang iba talaga ngayon si kuya Jiro, basta ang laki ng kaibahan niya noon at ngayon siguro dahil madalas ko na siyang nakikitang nakangiti pero kapag kaming da
Chapter seventy fourSamanthaNakakapagtaka ang kinikilos ni kuya Jiro ngayon, hindi ko alam kung nagooverthink lang baa ko o hindi kase parang ang super overprotective siya sa akin ngayon, super nan ga over pa? hahaha basta yung ganung feeling ba.Dahil din siguro sa nangyari sa akin, yung dalawang kasambahay na mas bata sa akin pinaalis na niya kahit nagmakaawa na sa kaniya na huwag tanggalan ng trabaho.Hindi nga nagsorry sa akin sobrang pride nila kahit ako yung nagawan nila ng kasalanan wala man lang akong narinig na sorry o pasensya na.Ayos lang yun kesa maulit pa.Pakiramdam ko nga galit pa sila sa akin dahil ako ang dahilan kaya sila umalis sa mansyon, pero sa totoo naman sila naman talaga ang dahilan kaya sila napaalis.“Ano pang nararamdaman mo? gusto mo na ba umuwi?”“Ayos lang ako, kailangan ko rin matapos oras ko.”“Pwede namang hindi.”“Mas okay parin sumunod kesa mandaya ayaw ko naman graduhan ako ng wala akong ginagawa.” Ngumiti siya sa akin, hindi naman kase ako mada
Chapter seventy threeJiroHindi ko alam ang gagawin ko ng makita kong may dugo sa sahig ng bodega, natunton ko si Sam doon dahil pag uwi ko wala siya sa bahay. Mabuti na lang may tracker ako sa phone niya, sakto pa kaseng kumukulog kaya hinahanap ko siya.Alam ko kapag kumukulog nagtatago siya pero bakit sa bodega?Pumunta agad ako doon upangicheck siya kung nagtatago nga ba siya doon dahil sa kulog, kaso iba ang kutob ko, nakalock ang labas ng bodega.Paano siya makakapasok kung nakalock ang labas?Pinabukas ko agad kay manong Domeng ang pinto, mukang may maling nangyayari, maski ang mga kasambahya at mga tauhan ko nandito na din.Pagbukas ng pito nasa sahig si Sam at walang malay, may dugo sa sahig kaya nataranta ako at binuhat siya, dinala agad namin siya sa ospital.Natataranta ako sa nangyayari, hindi ko alam kung paano siya pumasok doon nakalock naman ang pinto. Nawala sandali sa isip ko ang tungkol sa bodega, ang inaalala ko ngayon ay si Sam.Kailangan siyang masalinan ng dugo
Chapter seventy twoSamanthaHindi ko sila makontak, si kuya Jiro na ang tatawagan ko ng biglang may kumalabog sa likuran ko may nahulog na isang box kaya nanginig ako sa takot.Ang lakas ng kabog ng dibdib ko, yung phone ko hinanap ko nahulog ko pala sa semento, umiilaw lang sya kaso hindi mapindot, ang lakas kase ng pagkakabagsak niya hindi naman kase original phone ko, second hand lang ito binili ko noon.Hindi naman kase ako nanghihingi ng mga gamit kay kuya Jiro yung allowance na binibigay niya ng kusa tinatabi ko ko yung iba kaya nakakabili ako ng kailangan ko.Nako po paano ako makakakontak sa labas nito ng layo pa man din ng bodegang ito baka hindi ako mapansin.Madalang lang may dumaan dito.“Tulong!” buong pwersa akong sumigaw kaso mukang hindi ako mapapansin.Pinilit kong ayusin yung cellphone ko kaso ayaw na talaga magopen kase palowbat na rin ito kanina. Hindi rin naman ako makakacharge.Umupo ako at inayos ang phone ko kaso wala talaga, may gumagalaw s may bandang likura
Chapter seventy oneSamanthaNgayon ko naramdaman ng hiya matapos naming makapagbihis, hindi pa ako nakakapaghugas ng kweba ko kase naman nauna sa banyo si kuya Jiro.Nakaramdam ako ng hiya matapos niyang lumabas ng banyo. Hindi ako makatingin ng deretso sa kaniya, bakit bag anito ang pakiramdam ko? Nakita na naming ang katawan ng isat isa, kanina para akong nababaliw at walang pakealam kung maghubad at bumukaka sa harapan niya pero ngayon para akong sinaniban ni maria clara.“Are you okay?” tanong niya sa akin habang palapit.“Oo.” Binigyan niya ako ng tubig.Nararamdaman ko na ang pagsakit ng binti ko at tsaka ng kweba ko, kanina hindi eh parang may lumalabas pa sa akin pero hindi ko alam kung ano to, first time ko lang naman kase.Bumalik na kami sa kaniya kaniya naming pwesto, sakto naman may kumatok sinusubukan niyang buksan ang pinto kaya naman si kuya Jiro na ang tumayo upang buksan ito.“I’m sorry sir I need something to tell you.” Sabi nung lalake na empleyado, nag usap sila
Chapter seventySamanthaAng selos talaga kusang nararamdaman kapag mahal mo ang tao, natural na mararamdaman yun ng isang tao lalo na ang mga babae, nature kase yun ng mga babae.May mga bagay kase na gusto mong gawin sayo ng partner mo na nagagawa niya sa ibang babae at hindi sayo.Pero kailangan ba may karapatan kapag nagseselos? I mean kapag may label na ba ang relasyon tsaka mo lang ba matatawag yun na selos?Nakakalito rin minsan kaso natural na pakiramdam kase yun eh, minsan nga mga lalake rin nagseselos.Hindi pa kami official na magkasintahan noon ni kuya Jiro nakakaramdam na ako ng selos, kase naman may mga bagay talaga na nakikita kong ginagawa niya kay Ericka na hindi niya nagagawa sa akin, at minsan ipinagdadamot ko siya kase gusto ko sa akin lang siya ngumingiti, sa akin lang siya masaya, siguro noon yun ganun ang nasa utak ko, pero ngayon nararamdaman ko kung gaano siya katotoo sa akin yung selos ko humuhupa agad, dati kase hindi eh.Ganun siguro kapag may label na ang