Nobela ni Darn Maligaya

EpilogueJAMIEHindi na takot ang nararamdaman ko ngayon kung hindi kaba, anong pinaplano ni Lance at gusto niya akong ilayo muna?Bakit? ano naman kaya ang gagawin niya? yan ang nasa isip ko kanina pa, ang dami kong katanungan pero hindi niya masagot ng maayos, basta basta na lang siya nagplaplano pero may tiwala naman ako sa kaniya, hindi naman niya ako ipapahamak.Nasa ospital kami ngayon at nagtatago, tinago kami dito ni Lance at pinakiusapan ang doktor, ibubuko niya daw si Grace yun ang sabi niya sa akin kanina.Kinakabahan ako dahil baka kung anong mangyari sa kaniya, nababaliw pa man din ang babaeng iyon.“Tara na, okay na yung sasakyan ko dadalhin nakita sa dati mong tinitirahan.”“Sige.” Sabi ko kay Arthur.Binilin siya ni Lance na dalhin ako doon, nagpaalam na din kami sa doktor ko dahil dito kami nagtago sa opisina niya, nakakahiya nga eh kaso si Lance na ang nakiusap.Hindi nawawala sa isipan ko si Lance, inaalala ko siya dahil baka gawan siya ng masama ni Grace, hays kinak

Chapter seventy sevenLANCESaktong pagdating ni Grace sinagawa na namin ang plano, lahat ng nasa bahay alam ang mangyayari at may tiwala ako sa kanila na hindi nila sasabihin ito kay Grace.Sinugod namin kunwari si Jamie sa ospital, inalalayan naman namin ni Arthursi Jamie papunta sa sasakyan ko.“Deretso tayo sa ospital.” Sabi ko, tatlo lang kami na pupuntang ospital.“Baka sumunod siya?”“Oo susunod talaga yan kaya kailangan natin magmadali.”“Anong plano mo?”“Papalabasin natin na nakunan si Jamie, hindi ka pwedeng makita ni Grace.”“Huh? Paano kung puntahan niya ako?”“Ako na bahala, basta dederetso tayo ngayon sa ospital at pagdating ni Grace dalhin mo si Jamie sa dati niyang tinutuluyan, doon muna siya, babalikan ko siya bukas.” Paliwanag ko.“Paano ka? Anong gagawin mo?” pag aalala ni Jamie sa akin.“Ako na bahala kay Grace, kailanan ko siyang mabisto sa personal upang wala na siyang maidahilan.”“Sige.”Alam kong susunod si Grace sa amin kaya dumiretso muna kami sa ospital, si

Chapter seventy sixLANCEMuntik na akong maniwala sa pagbabago niya.Oo aaminin ko gusto ko pa sana siyang bigyan ng chance dahil nakikita ko yung pagpupursigi niyang tumulong at magbago, pero mali pala, hindi pala lahat ng pinapakita niya ay totoo.May masama pala siyang binabalak kaya siya nagbago, ang akala ko pa naman totoo na at ginagawa niya iyon para sa amin para sa relasyon namin kaso iba ang balak niya.Napakasakit para sa akin ng ipaalam iyon ni Jamie, wala akong ibang pinagdududahan maliban sa kaniya dahil siya lang naman ang may ayaw kay Jamie at sa anak ko dito, ang mga ibang kasama namin sa bahay ay wala namang galit sa mag ina ko.Hindi ko malaman ang gagawin at magiging desisyon ko pero sa ngayon? galit ang nararamdaman ko para sa kaniya, dinamay niya ang baby ko na walang kamalay malay.Hindi ko siya mapapatawad, ang kailangan kong gawin ngayon ay ang mahuli siya sa akto, yung mismong malalaman ko na siya nga ang may dala ng gamot na iyon sa bahay.Iniisip ko kung pa

Chapter seventy fiveJAMIEHindi ko pa sinasabi kay Lance tungkol sa hinala ko, ayaw kong magkagulo agad ng walang malakas na proweba at matinding basehan sa mga binibintang ko.Hinihintay kong umalis si Lance lalo na si Grace, kaso si Lance lang ang umalis at pumunta sa kompanya itong si Grace naman naiwan sa bahay, hindi ako nagpahalata sa kaniya na aalis ako dahil baka sumama sa akin.“Pakisabi kasama ko kaibigan ko kapag hinanap ako ni Grace.”“Opo maam, pero saan po kayo pupunta?”“Ah eh kasama ko kaibigan ko, diyan lang kami sa fast food, ngayon lang kase kami ulit magkikita.”“Ah ganun po ba maam ako na po kukuha ng masasakyan niyo.”“Salamat.”Hindi pa lumalabas ng kwarto si Grace kailangan kong magmadali baka makita niya ako, dala ko ang gamot na nakuha ko sa sahig ng kusina, ipapakita ko ito sa doktor.Grabe ang kaba ko habang palabas ng bahay, kase baka makita ako ni Grace at sumama sa akin, kailangan kong malaman kung anong gamot ba ito kaya pupuntahan ko ang doktor ko upa

Chapter seventy fourJAMIEHindi maganda ang pakiramdam ko nitong mga nakaraang araw, hindi ko malaman kung bakit, maski ako nagtataka, sinusunod ko naman mga bilin ng doktor sa akin, naiinom ko naman sa oras ang mga gamot ko na nireseta sa akin.Mga vitamins namin ni baby iyon at maganda sa katawan, nakailang take na nga ako, yung sa pagkain naman namin iisa lang ang kinakain naming lahat, wala namang kakaiba sa pagkain ko, kung ano ang kainin ko yun din naman ang kinakain nila maski prutas.Kaya nagtataka ako bakit ang hina ng katawan ko nitong mga nakaraang linggo, pinipilit ko na lamang minsan magkikilos para hindi nila ako asikasuhin ayaw ko talaga kase magpaasikaso sa kanila dito nahihiya ako.Gusto ko ako yung makatulong sa kanila dahil libre na ako sa lahat dito kaso umiiba pakiramdam ko, nadala na ako noon sa ospital ni Grace tapos nitong nakaraan si Lance naman at ngayon umiiba nanaman pakiramdam ko.Noong hindi ko na kinaya dinala na ako ni Lance sa ospital, kinausap ako ng

Chapter seventy threeGRACEAng aga ko pang nagising para maobserbahan si Jamie, magtatanghalian na hindi pa sumasakit ang tiyan niya, hindi pa siya sinusugod sa ospital.Paano nangyari yun?Kase noong mga araw na nilalagyan ko ng gamot yung ulam namin mga ilang minuto pa lang sumasakit na ang kaniyang tiyan.Baka hindi na sumasakit dahil wala na yung bata sa tiyan niya?Hindi ako mapakali, hindi ko malaman kung anong lagay ni Jamie, hindi sa concern ah kung hindi dahil kailangan nasa ospital na siya ngayon at umiiyak.Kaso patawa tawa pa siya doon sa loob ng kitchen, bakit ganun? Mabisa naman yung gamot na iyon ilang araw ng ana nadadala sa ospital si Jamie tapos ngayong huli ng lagay ko wala ng epekto sa kaniya? Imposible.“Sumakit nanaman tiyan ko, nakaraang linggo ganito nanaman eh.”“Ako naman hindi.”Rinig kong usapan ng mga kasambahay. Ganiyan din ang epekto noong naglagay ako kaso iisa lang ang nagtae ngayon mukhang naimmune na ata ang iba o baka hindi sila kumain ng niluto ko

Chapter seventy oneSamanthaNgayon ko naramdaman ng hiya matapos naming makapagbihis, hindi pa ako nakakapaghugas ng kweba ko kase naman nauna sa banyo si kuya Jiro.Nakaramdam ako ng hiya matapos niyang lumabas ng banyo. Hindi ako makatingin ng deretso sa kaniya, bakit bag anito ang pakiramdam ko? Nakita na naming ang katawan ng isat isa, kanina para akong nababaliw at walang pakealam kung maghubad at bumukaka sa harapan niya pero ngayon para akong sinaniban ni maria clara.“Are you okay?” tanong niya sa akin habang palapit.“Oo.” Binigyan niya ako ng tubig.Nararamdaman ko na ang pagsakit ng binti ko at tsaka ng kweba ko, kanina hindi eh parang may lumalabas pa sa akin pero hindi ko alam kung ano to, first time ko lang naman kase.Bumalik na kami sa kaniya kaniya naming pwesto, sakto naman may kumatok sinusubukan niyang buksan ang pinto kaya naman si kuya Jiro na ang tumayo upang buksan ito.“I’m sorry sir I need something to tell you.” Sabi nung lalake na empleyado, nag usap sila

Chapter seventySamanthaAng selos talaga kusang nararamdaman kapag mahal mo ang tao, natural na mararamdaman yun ng isang tao lalo na ang mga babae, nature kase yun ng mga babae.May mga bagay kase na gusto mong gawin sayo ng partner mo na nagagawa niya sa ibang babae at hindi sayo.Pero kailangan ba may karapatan kapag nagseselos? I mean kapag may label na ba ang relasyon tsaka mo lang ba matatawag yun na selos?Nakakalito rin minsan kaso natural na pakiramdam kase yun eh, minsan nga mga lalake rin nagseselos.Hindi pa kami official na magkasintahan noon ni kuya Jiro nakakaramdam na ako ng selos, kase naman may mga bagay talaga na nakikita kong ginagawa niya kay Ericka na hindi niya nagagawa sa akin, at minsan ipinagdadamot ko siya kase gusto ko sa akin lang siya ngumingiti, sa akin lang siya masaya, siguro noon yun ganun ang nasa utak ko, pero ngayon nararamdaman ko kung gaano siya katotoo sa akin yung selos ko humuhupa agad, dati kase hindi eh.Ganun siguro kapag may label na ang

Chapter sixty nineSamanthaHindi ko inaasahan na nandito sila Ericka at Rod, representative daw sila ng parents niya kaya sila nandito, imposible kase alam kong alam nil ana dadalo si kuya Jiro kaya siya nandito.Nagpaalam si kuya Jiro na pupuntahan ang celebrant, atat na siyang umuwi, hindi ko alam kung bakit, bigla siyang nag ayang aalis na simula ng makita niya si Ericka.Hindi na ako sumama kase nahihiya ako, hindi naman sa kinakahiya ko si kuya Jiro, nahihiya ako sa sarili ko.Naiwan kami nila Ericka at Rod dito sa pwesto ko sa may likod.“Wait lang ha, may sasabihin lang ako sa kaibigan ko, Rod ikaw muna bahala kay Sam.” Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy ni Ericka na kaibigan niya pero sinundan niya si kuya Jiro at hinawakan sa braso, hindi umalma si kuya Jiro hindi niya tinaboy, siguro ayaw niya lang din mapahiya si Ericka, yun lang din ang nasa isip ko.Pero nakatutok ako sa kanila, ang mga mata ko hindi nawawala sa kanila kahit kinakausap ako ni Rod.“Namiss kita.”“Ha?”

Chapter sixty eightJIROHindi ko kontrolado ang utak ng mga tao, wala rin akong pakealam sa kanila.Gagawin ko ang gusto ko at ang makakapagpaligaya sa akin, nakakairita lang patulan ang mga taong gumagawa ng kwento tungkol sa akin, as if I care? Yun nga lang si Sam alam kong maninibago siya.Alam kong hindi siya sanay.Alam kong marami siyang pagdadaanan dahil sa akin.Pero handa akong protektahan siya kahit na kanino.Nakakainis lang dahil binabalewala ko na nga lahat ng naririnig kong tsismis at pinapaasikaso ko na kay manong kung sino ang nagpapakalap ng tsismis upang matanggal na dito sa kompanya ko, kaso si Ericka binulgar niya, akala ko kung ano ang sasabihin maski palas a kaniya nakaabot na ang tsismis.Marami na kase siyang kakilala dito sa kompanya ko.Hindi ko naman pwedeng hayaan na kamilang dalawa ang maiwan dito sa opisina, hindi ako ganung lalake, may paninindigan ako.Hindi ko lang talaga inasahan na doon pa mismo niya sasabihin ang tungkol doon, marami akong naririni

Chapter sixty sevenSamanthaMaski ako nagugulat sa sinasabi ni kuya Jiro, yung tsismis oo nakakagulat din dahil maski si Ericka alam niya yung tungkol sa tsismis dito, paiba iba naman ang mga sinasabi nila wala na sa katotohanan, akala nila eighteen lang ako?May dagdag bawas ang bawat kwento nila pero dahil kalmado lang si kuya Jiro pinipilit ko na lang din maging kalmado.“Seriously ganiyan lang magiging reactions mo? hindi ka ba gagawa ng ibang way or let say wala ka bang action na gagawin?”“That’s my problema, not yours.”“Inaalala lang naman kita Jiro paano kung may impact sa iba yun paano kung—”“Enough, please.” Halatang naiirita na si kuya Jiro, kase naman rinig na rinig ko ang usapan nila napapatingin sa akin si kuya Jiro habang nagsasalita kanina si Ericka.Akala niya siguro hindi ko pa alam na may tsismis na kumakalat dito sa opisina niya.“Jiro.” Banggit ni Ericka sa kaniya para pakalmahin siya alam niya kase na papunta na sa inis yung boses ni kuya Jiro.“Can you please

Chapter sixty sixSamanthaAraw araw kaming magkasama ni kuya Jiro, halos wala akong pakealam sa ibang tao, sa ibang bagay ngayon dahil focus ako sa trabaho at kay kuya Jiro.Hindi ko talaga namamalayan ang oras lalo na ang mga taong nakapaligid sa amin.Ganito pala mainlove wala kang pakealam sa mga tao na nasa paligid mo, alam ko naman na hindi ako nakakasakit at nakakagawa ng mali sa ibang tao, basta ang alam ko masaya ako.Nasa opisina na ako at si kuya Jiro, syempre sabay kaming pumasok, lumabas muna ako para bumili ng kailangan ko, aya wko naman kaseng mag utos lalo personal belongin ko naman bibilhin ko lalo na napkin.May mini grocery dito sa baba ng kompanya nila kuya Jiro, medyo malayo pa kaunti kaya doon ako pumunta.Mag isa ko lang naglalakad, excited ako palagi at masaya kaso ngayong araw parang nawirduhan ako bigla, may naramdaman akong kakaiba sa paligid ko, pakiramdam ko pinag uusapan ako kase naman bawat lingo ko sa taong madadaanan ko ay napapatingin sa akin.Pakiram