Mag-log inIsang linggo na rin ang lumipas simula noong nag-New Year. Hindi man gaanong naging maganda ang kanilang selebrasyon ay kahit papaano nairaos na nila ang panibagong taon nang magkakasama.Pagkatapos ng komprontasyon nina Evony at Gabriel ay unti-unting binalik ng lalake ang relasyon nila sa dati. Madalas na ulit silang magkasama ngunit mas maingat na. Pasalamat na lang din sila kahit papaano dahil nag-lie low na rin ang kanilang kalaban.For the past week, wala naman silang nabalitaan na kahit anong krimen o anomalya sa malapit at kahit ang buong Duello ay payapa. “It’s a surprise. Tahimik ang mga Constantino ngayon,” komento ni Roman habang nagmamasid sa rooftop ng headquarters.“Is that a good thing?” Segunda ni Evony sa tabi niya na halos hindi na makita ang mukha dahil sa buhok na tumatabing dito dulot ng lakas ng hangin.Roman shrugged coolly. “It could be or it could be not,” he vaguely answered. “Sometimes, the silence from the enemy is more dangerous than the loudness of thei
After a week of being hospitalized, the Irvines moved to a new mansion. Inabandona nila ang dati nilang bahay para i-preserve ang kanilang mga memorya roon kasama ang mga kasambahay nilang nasawi. Doon din hinold ang funeral kung saan dumalo ang pamilya ng mga kasambahay nila. Bilang pakikiramay, binigyan nila ito ng pangkabuhayan at trabaho sa tatlo nilang kumpanya bilang pag-aalaga sa kanila financially. Wala rin namang nanagot dahil hanggang ngayon ay patuloy pa rin na nang-huhunt si Evony sa mga Constantino.Kasabay nito, ramdam niya na rin ang lumalaking agwat sa relasyon nila ni Gabriel. Madalang na lamang sila magkita kahit na magkasama sila sa iisang trabaho. Madalas ay tutok sa mga solo mission si Evony at si Gabriel naman sa iba kasama ng ibang agent.SImula noong nangyari ang insidenteng iyon, ramdam din ni Gabriel ang paglayo ng loob sa kanya ni Evony at hindi niya maiwasang masaktan nang sobra. Parang tinatarak ng libo-libong patalim ang puso niya sa tuwing nakikita niya
Galit at pagkamuhi ang tanging nananalaytay sa dugo ni Evony habang nakikipag-patayan sa mga taong nanakit sa kanyang mga magulang. Madilim ang mukha, lumiliyab ang mga mata, at nagngingitngit ang ngipin na animo’y sakim sa kamatayan ang kanyang dugo—iyon lamang ang nakikita nina Arnaldo at ng kanyang apo sa monitor habang pinapanood si Evony kung paano isa-isahin ang kanilang mga tauhan. Sa galit ay binaril ni Arnaldo ang isang monitor. “Mga lintek! Babae lang ‘yan pero hindi niyo mapatumba! Sa oras na hindi niyo mahuli ‘yan ay hindi na kayo sisikatan pa ng araw!” Halos pumutok na ang mga ugat sa kanyang noo na napaatras ang apo niya. “L-lolo…” He tried to calm his grandfather down. Marahas na lumingon sa kanya ang matanda, nanlilisik ang mga mata. “Ikaw na lang ang natitirang alas ng mga Constantino. Siguraduhin mong hindi ka papalpak!” Walang nagawa ang lalake kundi tumango na lamang dahil sa takot. Tinitigan niya si Evony, nakakuyom ang kanyang mga kamao. Kung gusto niyang ma
In just a second, nasa sahig na si Chief Hanz habang nakaapak sa likod niya si Roman, umiigting ang panga sa galit dahil sa pagtatraidor nito sa kanila.“M-maniwala kayo! Walang akong kinalaman sa sinasabi ni Evony! Sinungaling ang batang ‘yan!” pilit nitong depensa sa sarili habang nagkakawag-kawag sa sahig.“Huwag na huwag ninyong patatakasin si Hanz kahit na anong mangyari,” utos ni Dominic, dumadagundong ang boses. “Dalhin niyo sa basement at ilagay niyo sa kulungan!”Agad na dumating ang ibang agent na tinawag nina Lori at Anjo para dalhin ang lalake sa basement. “Bitiwan niyo ako! Inosente ako! Wala akong kinalaman sa sinasabi ng baliw na ‘yan!” palag nito.Hindi na napigilan ni Evony ang kanyang sarili at agad na sinuntok ang lalake sa mukha. Dinig ang paglagatok ng buto nito sa loob ng kwarto kasabay ng pagdugo ng ilong nito. Lupaypay nilang kinaladkad si Hanz pababa ng basement saka ikinulong doon. Huminga nang malalim si Evony, nagngingitngit ang loob.“Agent Von—”“Pakius
Evony’s blood ran cold. She felt the shaking terror inside her body, making the hair on her nape stood. Ngayon lang siya natakot nang ganito. Ngayon lang siya sobrang kinabahan. Mariin niyang inapakan ang accelerator ng sasakyan at iniwasan ang mga dumadaang kotse sa napakalawak na highway. Para siyang nakikipagsapalaran at may hinahabol, walang patawad kahit na pinipituhan na siya ng mga traffic enforcer. Lintik. Wala na siyang pakialam kung maticketan pa siya. Kayang-kaya niya ‘yang takasan dahil nasa Duello siya. Nang marating niya ang headquarters ay nanginginig ang katawan niya sa galit at takot para sa kaligtasan ng mga magulang. “Nasaan sila dinala?!” Dumagundong ang kanyang boses sa loob ng kwarto na nagpagulat sa mga taong naroon. Kabilang doon sina Roman, Chief Hanz, ilang director, sina Lori at Anjo, pero wala si Gabriel na agad na hinanap ng mga mata niya. “You have to calm down first,” bilin ni Roman pero matapang lamang siyang tinaliman ng tingin ni Evony, wala n
Instead of having fun, Evony looked bothered the whole evening. Her mind kept drifting back to that unfamiliar car who seemed like taunting her—or threatening her. Kahit na nanatili sa tabi niya si Gabriel at panay himas sa kanyang likod upang mapakalma siya ay hindi man lang natinag ang kanyang isip na mag-isip ng masama. Ang tanging bagay na natutuwa na lamang siya ngayon ay ‘yung walang napapansin ang mga magulang niya sa kanya. Ayaw niya namang i-spoil ang gabi dahil lang sa pag-ooverthink niya. Everything seemed normal that evening. As usual, boses ng nanay niya ang nangunguna na sinamahan pa ni Lori na panay ang tingin sa Kuya Radleigh niya. Mapagpanggap naman ang isa kahit na nakikita rin ni Evony na panay ang tingin ng kuya niya sa bestfriend niya. “Love, are you sure you’re okay? Gusto mo bang magpahinga na?” muling tanong ni Gabriel sa panglimang beses. Malapit na rin mag-alas diyes ng gabi at naubos na nila ang isang case ng beer. Umiling si Evony at pekeng ngumiti. “I’







