“Paanong pareha—” Hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko dahil tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito, without looking at the screen I answered it. “Bes!” It’s Myla. “Bes? Bakit?” “Nagtatampo na ako sa’yo ah! Nagkita kami ng handler mo si Madam Amelia—”“Wait!”Kinalabit ko si Stefan sinenyasan ko siyang bababa ako para makapag-usap kami ng ayos ni Myla. Anong sasabihin ko kay Myla, nang malaman niya ang trabaho ko sa bar galit na galit siya at kung anu-ano na ang mga pinagsasabi niya sa akin, ngayon pa kaya! Baka sinabi ni Madam Amelia ang binigay niyang trabaho sa akin!“B-Bes, ano…” “Anong ano ka dyan! Hindi ko alam na hindi ka na pala sa bar nag tatrabaho buti naman at hindi ka na doon.” Sa boses niya mukhang hindi naman siya dismayado. “Oo, binigyan na ako ng bagong trabaho ni Mada—”“Alam ko! Buti nga at nag assistant ka na lang. Mas okay pa ‘yan para naman kapag naghanap ka na ng bagong trabaho may malalagay ka ng experience mo.” Nakahinga naman ako ng maluwag ng mala
“What do you mean?” Binuksan ko ang kwarto niya. Kaso nadismaya ako dahil walang laman ito, noon punong-puno ito ng Teen Titans na posters, meron pang mga mga stuffed toys ni Robin, Starfire, Beast Boy, Raven, Cyborg, at iba pang characters.Naalala ko may drawings pa siya na nakadikit sa pader noon. Akala ko nandito pa rin ang mga iyon dahil hindi nagbago ang itsura ng bahay namin at bahay nila. “See?! We’re looking for an empty room?!” Napansin kong sarado ang kabilang parte ng kwarto ni Stefan. Kunot-noo ko iyon tiningnan, wala namang harang noon ito. Hindi ko na siya pinakinggan pa. Naglakad ako sa katabing pintuan ng kwarto ni Stefan, at doon nakaramdam ako ng kaba. Katabi lang ito ng kwarto niya, marahil ito ang ginawang daan sa ginawang hati sa kwarto niya. “Are you still not content—”Binuksan ko ang pintuan at doon halos hindi ko malaman kung anong mararamdaman ko. Saya, lungkot, excitement, at kung anu-ano pa. Lahat ng nasa isip ko kanina ay nandito. Ultim si Stef
Tatlong minuto… Tatlong minuto kong binigyan ang aking sariling ilabas lahat ng nararamdaman kong bigat sa puso ko. Wala akong katulad ni Ivan na nandyan para kay Stefan, ayaw kong malaman ni Myla ang tungkol dito dahil magiging komplikado lang lahat. Kung malalaman man niya gusto ko may mga kasagutan na sa lahat ng tanong ko rin sa aking sarili. Huminga ako ng malalim muli at sa pangalawang pagkakataon na ito, umaasa akong mas matatag na ako ngayon. Sana nga…“Fighting!” Pagpapalakas ko sa aking loob at tumayo na ako. Pumunta muna ako sa aking kwarto noon pero wala na masyadong laman ito. Natira na lang ang kama at dalawang cabinets ko. Hindi rin maalikabok ang kwarto ko, tila alaga ito sa linis. Sunod kong pinuntahan ang kwarto ni Ate Raya at doon mapait akong mapangiti ng makita ang mga dati naming laruan. Meron pa kaming slides. Napansin ko ang mga sketchbooks na maayos na nakalagay sa kama kaya nilapitan ko ito. Ito ‘yung ginagamit na sketchbooks ni Ate sa tuwing nag daw-d
Stefan’s POVI laughed at what he said, “Are you f*cking joking right now, Khai?!” “I don’t have time saying useless things here, Stefan. Paano kung mapatunayan ko sayong si Cerise ay si Calliste? What will you do?” Napahawak ako sa aking ulo dahil sa kirot na nararamdaman ko dito. Mariin akong napapikit ng may mga alaalang pumasok sa aking isip. “If you have given a chance to change your name, what name do you want?” I asked her. Umikot-ikot ito na para bang nag ba’ballet pa siya, “I want my name to be Cerise!” Masayang sinabi niya. At tumigil ito sa pag-ikot. “Kasi ayun ang favorite namin ni Ate Raya na kinukuha namin sa cake!” “Huh?” “Hayy naku! Eliam naman kasi ayan ‘yung pinapatikim ko sa’yo nung birthday ni Tita Naomi ‘di’ba ‘yung red sa may cake niya. Hindi ba sabi ko pa sa’yo nun siya ‘yung kitang-kita dahil color red siya tapos kasi ‘yung mga kasama niya sa cake ay black and white. Sabi ni Mommy, ang Cerise daw ay Cherry.” “Pero gusto ko pa ring tawagin kang Elia o ka
Bumalik ako sa office table at inayos ko na ang mga papel, kinuha ko lang ang mga importante, ni-lock ko ulit ‘yung drawer at saka ako umalis sa study room. “Calliste!” Lumapit ako sa balcony dito sa loob ng bahay namin.Kita dito ang mga taong papasok sa pintuan, at ang living room namin. Nakita kong pumasok si Khai, “Calliste?” Tawag niya ng makita niya akong nakatingin din sa kanya. “Oh?” Sagot ko at bumaba na ako ng hagdan, napabaling pa siya sa hawak kong folders. “Bakit?” Nang magkaharap na kami. I tried to be cold towards him even though he was not at fault for what was happening to us.“I’m really sorry.” “Sana kaya rin sabihin sa akin ‘yan ni Stefan, ‘no?” I sarcastically said. Umupo ako sa L couch namin. Ang tagal na rin nito pero parang bagong bili pa rin. “Where is Stefan?” Hinanap agad ng mga mata niya si Stefan na para bang nag babaka-sakaling makita niya sa kung saang sulok ng bahay namin. “Wala siya dito, umalis na siya kanina pa.” I answered him coldly. Mayama
“Starfire!” I called her that way because we’re playing! Weeee!“I did not know you before, so to me, you are normal.” She said then she rolled her eyes. “Bakit ayan ‘yung sinabi mo?” “Kasi ayan ‘yung naalala kong line kahapon sa episode—-”“You’re talking to Cyborg, not Robin.” I said at umalis na ako sa harapan niya. “You could have simply told us this and asked for our help." She said. “Hayy. Ano bang gusto mo para kay Robin at Starfire na lines lang?” She’s annoyed and her voice is sarcastic. “Syempre, tayong dalawa lang ang naglalaro, eh!” But I am the most annoyed. “Ang pangit mong kalaro talaga! Buti pa si Beast Boy!” She said and ran away. Hinabol ko siya kasi ayaw kong nag-aaway kaming dalawa. “Sorry na! Sige na kahit anong lines na lang ni Starfire! Gusto ko kasi ‘yung mga moments lang nila ni Robin eh.” “Hindi naman kasi pwede ‘yun!” Sigaw niya ng maabutan ko siya. Huminga siya ng malalim at tumigil sa pagtakbo, he pointed her finger at me, “we are your friends, Rob
"Calliste?" Napabaling ako ng tawagin ako ni Tita Naomi."Tita?" nilapitan ko siya, "kamusta na po si Stefan?" By this time, I'm hoping na okay na may improvement sa kanya.Nandito lang ako sa guest room ng mansyon nila Tita Naomi para na rin kasama ko si Raya.It's been two days after nang gabing iyon. May itinurok si Khai sa kanya para kumalma at nag decide na rin ako na 'wag nang ipilit pa dahil hindi ko na rin kayang makita si Stefan nang nahihirapan. Tama si Khai, lalo ko lang pinahirapan si Stefan.Kasi masyado akong nag magaling, masyado rin akong dinala ng pagmamahal ko sa kanya sa puntong gustong-gusto kong maalala niya ako kahit sa maling paraan.Kaya nag decide na rin akong 'wag munang magpakita sa kanya, hindi ako lumalabas ng kwarto hangga't alam kong nasa living room or nasa dining room sila, ganun din ang kapatid ko hindi rin ilalabas ni Tita Naomi kapag si Stefan ay kumakain or kasama si Khai na uupo sa living room.Aalis din ako dito kapag nasiguro ko nang nasa mabuti
Stefan's POVI woke up with her in my arms, sleeping.Ito 'yung gusto kong mangyari, 'yung gumising ako ng nasa tabi ko lang siya.I kissed her on her forehead and caressed her cheek."I love you, Elia."She moved a little and gradually opened her eyes, "I love you too, Eliam."I sweetly smiled at her, "Are you ready for later?" I asked her.This day... is the big day for us and I am so damn excited!I planned to propose to her at the top of the mountain.As I promised before, I'm gonna marry her.I still haven't totally forgotten about Cerise but I'm trying my best not to think about her anymore. I want to see her as Calliste.I'm still confused, but I don't want to let her go.But I have to admit, every time I look at her even though I know she has forgiven me and my Dad for being the reason for her parents' car accident, I can't help but feel guilty for what happened.As much as I wanted to see her that day, I didn't think that we would be the reason for her parents' loss.They los
Nang matapos na kong kumain ay dumiretso na agad kami sa room namin, hanggang makapasok ng room ay naiilang ako. Feeling ko laging may mga matang nakatingin sa akin, hinayaan ko nalang yun at nagfocus na sa pag-aaral ko. Hanggang matapos ang klase ay naiilang pa rin ako. Parang may nakatingin talaga sa akin."Wrena," tawag ko kay Wrena."Why?" Nangunot noo niyang tanong sa akin."Feeling ko kasi may nakatingin sa akin, may nakikita ka bang nakatingin sa akin?" ayokong magfeeling pero mas may tiwala ako sa pakiramdam ko."Ha? Sige wait titingnan ko." Kita ko ang paghahanap niya at lumipas ang ilang segundo then... "Nahuli ko si Jason, Ariann." pasimple niyang sabi sa akin kaya natawa ako."Bakit ka natawa?" taka niyang tanong."Tama nga ang nararamdaman ko, may nakatingin sa akin kanina. Kaklase pala natin 'yang si Jason." i never thought na titingnan ako ng masungit na 'yun. Kinuha ko nalang ang tubig ko at ininom yun ng diretso."Pansin ko nga rin yun kanina pa. Ayiieee oy ikaw Arian
Maliwanag na ng magising ako kaya bumangon agad ako, nakaalis na kaya si Kuya? Napasarap ang kwentuhan namin kagabi kasama sila Nanay at Tatay kaya madaling araw na ko nakatulog."Nay, nakaalis na ba si Kuya?" bungad ko agad pagkababang-pagkababa ko."Oo nak, kanina pang alas sinco ng madaling araw, hindi ka na pinagising dahil baka pilitin mo pa raw siyang ihatid sa airport." napaka ano talaga ni kuya. Psh!"Oo nga pala, sabi ng kuya mo ihatid mo yang nasa box na yan diyan sa address na nakalagay sa ibabaw ng box. Tapos dumiretso ka na sa school mo, magiingat ka roon ah? Mag-aral ng mabuti." Tiningnan ko ang papel sa ibabaw, hmmm. Company siya. Kaya ko 'to! May naisip nanaman akong kabalbalan."Opo nay." Napangiti ako ng palihim sa naisip ko, ako pa? Kaya!"Oh siya kumain ka na at ng makapasok ka na, kami naman ng tatay mo ay magdedeliver ng mga order na prutas." Tumango ako at nagsimula na kumain.Pagkatapos na pagkatapos ko mag-asikaso ay binuhat ko na ang mini box na pinapadeliver
Napahinto ako at bumalik hindi pa naman kasi kalayuan ang natatakbo ko, kita ko siya na nakatingin sa akin habang may hawak na kahoy, hala natakot kaya siya kanina? Ng tingnan ko si mamang may kutsilyo ay unti-unti na siyang bumabangon pero si poging naka suit ay nakatayo lang at nakatingin sa akin."Halika ka na dal-" napahinto ako sa pagsasalita ng magsalita siya."Bakit bumalik ka? Tumakbo ka na!" Naku naman! Ano ba problema nito? Siya na nga binalikan.Pero imbis na makipagsagutan pa ko sa kaniya, tumakbo nalang ako papunta sa kaniya at hinila na siya at sinama sa pagtakbo ko! At ng makakita ako ng tumpok na basura, agad ko siyang hinila roon pero huminto siya kaya muntik na ko masubsub sa dibdib niya kaya pinitik ko yung tenga niya."Aray!" reklamo niya. Blah blah blah."Bakit ka ba nahinto bigla?! Halika na dali at baka habulin tayo ni mamang may kutsily-" ng mapatingin ako sa likod niya ay nakita ko na nga si mamang may kutsilyo kaya hinila ko na siya ulit. "Ayan na dali!" mabi
"Wait, what?" Naguguluhan kong tanong sakanya."Niloko niya si Dad, she's having an affair with Dad's business partner." Nakayukong wika niya. Hindi ko man makita ang expression niya alam kong napapahiya ito."I'm sorry, I don't know how to react. Iba kasi yung nangyari sa'kin, Kins." Ang non-sense ng sagot ko. At hindi ko na dapat malaman pa ang dahilan bukod do'n dahil that's a private matter na."Yeah, but I just want to know what did you feel about it. Iyon ang dahilan kung bakit ako gustong ipakasal ni Dad sa anak ng ka-affair ni Mom. Nakakatawa." This time, nakita ko ang kanyang expression. Pinipilit niyang tumawa kahit na umiiyak siya. "Addi, bakit ako ang kailangan mag suffer? P-Pinipilit nila akong magpakasal para mapagtakpan ang kataksilan nila." Nilagay niya ang dalawang palad niya sa kanyang mukha."I'm sorry, I know it's beyond my limit but It's that your Father's choice?" Tanong ko. Tinapik-tapik ko ang kanyang likuran. Assuring her na nandito lang ako para sakanya."I-I
"Sana maging bukas sa isip mo na hindi ko ito ginagawa for the company, I'm doing this for your future." Tiningnan ko si Dad na siyang nagmamaneho ng aming sasakyan. "That's why I built our company na matibay ang pundasyon. And that foundation is the trust of our business' partners." I feel the sincerity of his voice while saying that.Kasalukuyan kaming nasa byahe dahil ihahatid niya ako sa aking unit. I hate it, ayaw ko pa sana magpahatid pero ayaw ko namang madisappoint ulit si Dad sa'kin. Sabi nya, I should trust him with his choice. I should trust him because he knows what is best for me. So why not give it a try."Yes, Dad. I know na pinaghirapan mo po ang pag-aalaga sa company natin. Don't worry kapag ready na po ako. Why not."This time, I'm serious. I don't know why the hell I'm saying those words but I'm hundred percent sure that It's gotta be okay, I'm gonna be okay with it.Napasarap kami sa kwentuhan ni Dad, when I realized I need to go down na pala. Nasa parking lot na k
I will never forget what happened last night. Lasing na lasing ako pero hindi ako pinabayaan ni Stefan. Dumaan muna kami sa isang sikat na coffee shop para bilhan ako ng brewed coffee para raw kahit papaano ay mahimasmasan ako.He took care of me and narealize kong siya lang ang gumawa sa'kin ng ganun. Hindi niya ako iniwan hangga't hindi pa ako okay. Hindi ko mapigilan ang pagkumpara kay Stefan sakaniya. He's really a gentleman.Nakatingala lang ako ngayon sa ceiling ng aking kwarto and then I remember what he said bago niya ako tanungin kung saan ko gustong pumunta. ."You can't decide just what you want to do, Calliste!" Alam kong naiirita na siya sa'kin dahil hindi ako umiimik sa mga pangaral niya sa'kin. May halong diin pa ang salita niya ng banggitin niya ang pangalan ko. "Hindi mo pwedeng piliin ang none of the above kung may tamang sagot sa multiple choice!" Hindi ko siya matingnan ng diretso dahil nahihiya ako sa mga kagagahan ko."What if kung wala ako? I know I'm a little b
I will never forget what happened last night. Lasing na lasing ako pero hindi ako pinabayaan ni Miguel. Dumaan muna kami sa isang sikat na coffee shop para bilhan ako ng brewed coffee para raw kahit papaano ay mahimasmasan ako.He took care of me and narealize kong siya lang ang gumawa sa'kin ng ganun. Hindi niya ako iniwan hangga't hindi pa ako okay. Hindi ko mapigilan ang pagkumpara kay Timo sakaniya. He's really a gentleman.Nakatingala lang ako ngayon sa ceiling ng aking kwarto and then I remember what he said bago niya ako tanungin kung saan ko gustong pumunta. ."You can't decide just what you want to do, Addi!" Alam kong naiirita na siya sa'kin dahil hindi ako umiimik sa mga pangaral niya sa'kin. May halong diin pa ang salita niya ng banggitin niya ang pangalan ko. "Hindi mo pwedeng piliin ang none of the above kung may tamang sagot sa multiple choice!" Hindi ko siya matingnan ng diretso dahil nahihiya ako sa mga kagagahan ko."What if kung wala ako? I know I'm a little bit too
Nagpalit ako ng pajama at loose shirt. Tumambay muna ako sa sala gaya ng sinabi niya hindi muna ako pumasok sa kwarto ko.Nanunuod lang ako ng series ng dumating na ang gagawa at magpapalit ng pintuan ko.Hindi rin nagtagal ay natapos na nila."Addi, come here." ani ni Miguel."Wait!" pinatay ko ang T.V. at lumapit na sakaniya."Set your password"Ginawa ko naman ang sinabi niya, nag set ako ng password. Which is birth date ko pero inuna ko ang day bago ang month. Hindi ko napansin na nakatingin pala siya. Tsk. Pero huli na, nakita na niya ang password ko."Don't worry, papasukin lang kita kapag hindi ka ulit sumagot. Don't you dare to do it again!" he said and he left, again!What's happening to him? Acting like my bf huh!Pumasok ako ng unit ko, and as usual wala nanaman akong ginagawa pero ngayon ko lang narealize na maayos na pala at wala na pala talaga akong aayusin.Pumunta ako ng kwarto ko dahil parang may parte sa kaloob-looban ko na gusto kong matulog. Ibinagsak ko ang sarili
Kunot noo kong tinitigan ang wine glass na nasa harapan ko. "Ahhhhh!" sigaw ko.Buhat yata kagabi pag-uwi ko ay panay singhal at sigaw nalang ang ginawa ko.After that party. Pinipilit ako ni Mommy na mag stay muna sa bahay pero hindi ako pumayag. Dahil una, ayaw kong malaman pa nila ang nangyayari sa'kin, pangalawa hindi rin ako makakahinga ng maayos dahil sa tensyon sa pagitan namin ni Dad.Hindi ko makakalimutan ang sinabi ni Kinsley sa'kin kagabi.Namumuo ang kaniyang luhang nakatingin ng diretso sa'king mga mata. "I heard everything from Oli, I'm sorry." Niyapos niya ako ng mahigpit. "I'm sorry, I know it's hard for you kasi akala mo siguro maiipit ako sainyong dalawa" Hindi ko na din napigilan pa ang aking mga luha dahil sa ginawa niyang pag yakap sa'kin. "Pero no, I got mad at Olivia because she did nothing to stop her sister. She even supports them." Tinapik-tapik niya ang aking likuran."I'm sorry, I-It's not because I don't trust you but I just don't want to add my problems