Chapter 40

I feel sad that we had to leave New York. Sa ilang taon kong paninirahan dito kasama ng mga bata ay tinuri ko na rin itong tahanan. Marami akong nakilala, marami akong naging kaibigan. Mga taong tumulong sa akin na bumangon nung panahong akala ko hindi na ako makakabangon pa.

Dito sa New york natutunan kong lalong palakasin ang sarili. Natutunan kong kalimutan ang mga masasakit na pangyayari sa buhay ko. Dito sa New York natuto akong bumangon at buuhin ulit ang sarili ko. This has been always my second home. Kaya hindi ko maiwasang malungkot. Pati ang mga bata alam kung nalulungkot din. Dito na sila lumaki, dito na sila nakahanap ng mga kaibigan. Our family is here. Our life is here.

Akala ko noon dito na ako tatanda kasama ng mga anak ko. Pero minsan talaga may mga pangyayari na hindi natin inaasahan. May mga bagay na kahit anong pilit nating kalimutan, pilit iwasan pero muling ibabalik at pilit na binabalik ng tadhana.

Just like my Angelo. Years passed, things changed. Akala ko b