CHAPTER 1

CHARACTERS:

Elliah Cortez -She is the only daughter of one of the richest business man in Asia, his name is Romualdo Cortez. She is strict when it comes to work. She doesn't want anyone to waste time, so if she sees you not working during working hours, she will fire you.

Zoe Gonzales -She is a kind-hearted woman. She is a good daughter who loves her brother. She is a friendly girl so she makes many friends wherever she goes. And because of her beautiful smile and positive thinking, many people like her

Elliah's

Romualdo Cortez- The father of Elliah

Cathy Romualdez- one of her friends

Mandy Gomez- one of her friends

Romelda Sy- her lesbian friend.

Andrea Garcia- her ex-girlfriend

Aldrin- her long time suitor.

Zoe's

Artur & Mara- her parents

Marky- her younger brother

Arkin Medina- her bestfriend

CHAPTER 1

Zoe's POV

This is my first day or work.. im so excited to meet them all.. That's why I woke up early. After I showered, I went straight downstairs.. there I saw mom preparing food while my youngest brother, Marky, was already sitting and ready to eat.

"Oh ate.. ang aga mo yata.." bati sakin ni Marky kaya naman ngumiti ako bago ako umupo sa tabi nya.

"First day of work.. ayokong madisappoint ang boss ko.." nakangiti kong sagot sa kanya.

"Diba yung papasukan mong trabaho, company ng anak ni Mr. Romualdo Cortez? Yung isa sa pinaka mayamang negosyante sa asia..." Sabi ni Marky.

"Correct.. kaya kailangan kong pag husayan para hindi sya madisappoint sakin.." nakangiting sabi ko sa kanya.

Pagkatapos kong kumain ay umalis na agad ako ng bahay upang hindi ako ma-late sa trabaho. Mag co-commute lang kasi ako papunta sa trabaho kaya para iwas hassle ay umalis ako ng maaga.

ELL's COMPANY

Pagdating ko sa opisina ay sinalubong ako ng ngiti ng ibang empleyado.. Ipinakilala rin ako ng HR sa mga empleyadong makakasalamuha ko sa opisina.

"Guys, si Zoe nga pala.. ang bagong secretary ni maam boss." Pagpapakilala sakin ng HR kaya naman todo ngiti sakin ang mga empleyado.

"Goodluck sayo Miss Zoe.. sana makatagal ka.." tumatawang sabi ng isang empleyado.

Ano ba ang ibig nilang sabihin? Brutal ba yung boss namin??

"Haaaay! Wag nyo nga syang takutin... Miss Zoe, wag mong pansinin si Roy.. nagbibiro lang yan." Nakangiting sabi ni HR.

"Haaay.. sinasabi ko lang naman na sana makatagal sya.. anong masama dun?" Nakangiting sabi ni Roy..

"Zoe, sana mag tagal ka dito.. lahat kasi ng nagiging secretary nya ay umaalis agad, hindi umaabot ng isang linggo.." nakangiting sabi ng isa pang empleyado. Kaya naman hinampas sya ng HR sa kanyang braso.

"Wag mo silang pansinin.." nakangiting sabi sakin ng HR..

Nakakatakot ba ang boss nila? Dapat na ba akong matakot nito? Pero sa nakikita ko sa mga magazines, maganda at maamo ang mukha ng anak ni Mr. Romualdo Cortez..

"Pag si Miss Zoe talaga ay hindi nag tagal dito, kayo ang gagawin kong secretary ni madam.." sabi ni HR sa mga empleyadong binibiro ako.

"Bakit po ba walang nagtatagal na secretary sa kanya? Masungit po ba sya?" Tanong ko dahil sa pagka curious.

"Higit pa sa pagiging masungit.. dahil pinaglihi sya sa sama ng loob.." tumatawang sabi ng isang empleyado.

"Kung ire-rate po ba ang kasungitan nya, mga ilang percent po kaya?" Nakangiting tanong ko.

"Wag kang mag-alala, mga ten percent lang naman.." nakangiting sabi ni Roy.. kaya naman nakahinga ako ng maluwag.. 10 percent means hindi sya gaanong masungit..

"10 percent over 100, not bad.. kaya yan.." nakangiting sabi ko sa kanila kaya naman nag tawanan silang lahat..

Bakit sila tumatawa?? Anong nakakatawa??

"10 over 10 kasi ang ibig kong sabihin.. hindi over 100." nakangiting sabi ni Roy kaya biglang bumalik ang kaba sa dibdib ko.

"Haaaaay.. enough.. Zoe lets go to Madam's office.." aya ng HR sakin pero bakit parang hindi ako makalakad.. bakit parang ayaw pumunta ng mga paa ko sa office ni madam??

Tutuloy pa ba ako?? Pero sayang naman ang lahat ng pinag daanan ko para lang makapasok sa kumpanyang ito..

"Ms. Zoe, lets go.." nakangiting sabi ni HR kaya naman nag lakad na ako. Sayang naman kasi kung hindi ako tutuloy dahil lang sa sinasabi ng ibang tao.. Masasayang ang lahat ng pinag paguran ko para lang makapasok dito..

"Hindi naman masungit palagi si madam.. hindi rin naman sya nagagalit basta basta.. Basta ayusin mo ang trabaho mo, tiyak na mag kakasundo kayo.." nakangiting sabi ni HR kaya naman ngumiti na lang ako.

"Huwag mo syang husgahan base sa sinasabi ng mga tao dito sa office.. strict lang sya pag dating sa trabaho pero mabuti syang tao.." nakangiting sabi ni HR..

Well, she's right. Hindi ko dapat hinuhusgahan ang isang tao base sa kwento ng iba.

Pagkarating namin sa loob ng office ay nadatnan naming nagkakape si Madam boss..

"Goodmorning madam, si Zoe po.. Sya po ang bago nyong secretary.." nakangiting pakilala sakin ng HR..

"Goodmorning Madam.." nakangiti kong bati sa kanya pero hindi nya ako nginitian. Humigop lang sya ng kape bago sya tumingin sakin ng matalim..

"What time is it?" Tanong nya sakin habang matalim ang tingin nya sakin.

"It's 7:30 in the morning madam.." nakangiting sagot ni HR kaya naman bumaling sa kanya ang matalim na titig ni Madam..

"Im not talking to you.." sabi nya kay HR habang matalim ang tingin nya dito. Grabe.. nakakatakot syang tumingin. Parang gusto nya kaming kainin ng buo..

"Im sorry madam.." sagot ni HR habang nakayuko. Pagkatapos non ay bumalik na sakin ang matalim na titig..

"It's already 7:30.. you're late.." sabi nya sakin habang matalim ang titig nya sakin. Kung nakakamatay lang ang titig, siguradong pinaglalamayan na ko ngayon dahil sa napakatalim nyang tingin sakin.

"Hindi po ako late madam.. maaga pa po ako ng 30 minutes.." nakangiting sabi ko sa kanya. Proud ako shempre, imagine 8:00 ang pasok pero 7:20 pa lang ay nandito na ako.

"I always arrive at 6:30 in the morning... As my secretary, you are required to come in at 6:30 in the morning. This is your first day, but you're already late.." sabi nya sakin habang hawak ang tasa ng kape at nakataas ang isang kilay.

"Im sorry madam.. exactly 8:00 in the morning po kasi ang nasabi kong time sa kanya.." sabi ng HR.

"Get out of my face now!" Sigaw nya kay HR kaya naman nagmamadaling tumalikod at lumakad palabas si HR.

Grabe.. dahil lang sa nakalimutang sabihin ni HR na 6:30 ang pasok ko? Nagalit sya ng ganito? Nakakatakot sya..

"And you.. Do you know that my secretary eats breakfast with me? But because you were late, I didn't eat breakfast. Just coffee.." inis na sabi nya sakin.

"I'm sorry.. Im sorry if I am not aware of that matter. I promise I won't be late anymore so I can join you for breakfast.." nakangiti kong sabi sa kanya.

"I like your smile.." sabi nya sakin na para bang walang nangyari. Ang bilis naman mag palit ng mood nito. Kung gusto nya yung ngiti ko, bakit hindi sya ngumiti? Bakit nya sinabi yun nang wala man lang emosyon sa mukha nya?

"Thank you. I will smile more often." Nakangiti kong sabi sa kanya.

"I'll take that as a promise.." sabi nya habang wala paring emosyon sa kanyang mukha. Hindi ko tuloy malaman kung masaya ba sya, naiinis o natutuwa..

"Lets go.. let's find something good to eat. I'm so hungry.." aya nya sakin saka sya naunang mag lakad. Wala na akong nagawa kundi ang sumunod na lang sa kanya. Ayoko namang matanggal sa trabaho sa unang araw ko.

AT THE RESTAURANT

Nang makarating na kami sa isang restaurant na medyo may kalayuan sa office ay agad syang umorder ng makakain. Hindi nya ako tinanong kung ano ang oorderin ko pero laking gulat ko nang iserve na ng mga waiter ang mga pagkain..

Kaming dalawa lang naman ang nandito pero bakit pang sampung tao yata tong inorder nya.

Malakas ba syang kumain?? Grabe, ang ganda ng katawan nya pero parang pang kargador yata ang kain nya.

"Bakit hindi ka pa kumain? Nandito ka para may kasabay akong kumain... Ayaw mo ba ng mga inorder ko? May iba ka bang gustong kainin? Just tell me.." sabi nya sakin ng wala man lang ka-emosyon emosyon ang mukha nya. Kaya naman ngumiti na lang ako at kumain kahit kakakain ko lang ng almusal sa bahay.

Maya-maya ay natapos na syang kumain. Kaya naman nagulat ako ng makita ko syang nakatitig sakin na tila pinapanuod akong kumain.

"Tapos na po kayong kumain?" Nakangiting tanong ko.

"Yes, im full.." sagot nya habang nakatingin sakin ang mga mata nya. Shempre, wala pa ring emosyon. Haaaay. Hindi ba sya sanay magpakita ng kahit anong emosyon?

"Pero ang dami mo pong inorder.. akala ko ay malakas kayong kumain.." nakangiting sabi ko sa kanya.

"I ordered everything on the menu because I don't know what you want to eat.." sabi nya na wala pa ring emosyon.

"I'm sorry if you ordered everything on the menu, hindi ka na po sana nag abala.. lahat naman po ay kinakain ko.." nakangiti kong sabi sa kanya.

"How hard is it to say thank you?" Tanong nya sakin na walang emosyon. Pano ko naman malalaman kung galit ba sya o naiinis? Hindi man lang sya mag pakita ng kahit 1% na emosyon.

"Thank you, madam.." nakangiti kong sabi sa kanya.

"Do I really need to say that just for you to say thank you?" Tanong nya sakin.

"Im sorry.." nakangiti kong sabi sa kanya. Gusto ko na lang lamunin ng lupa sa mga oras na to. Bakit nga ba kasi hindi na lang ako nag thank you? Haaaaay. Wrong move Zoe..

Elliah's POV

After Zoe and I ate, we went back to the office.

When I entered my office, I saw Rome sitting on the sofa. What the hell is she doing here?

"Woah.. who is she?" Nakangiting tanong sakin ni Rome na tila natutuwa na makita si Zoe.

"She is my new secretary.." seryosong sagot ko.

"Hello, I'm Rome.. I'm Ell's buddy.." nakangiting pagpapakilala ni Rome saka nya iniabot ang kamay nya kay Zoe.. Nang makita kong iaabot na ni Zoe ang kamay nya ay agad kong hinampas ang kamay ni Rome na naging dahilan upang mapa-ouch sya.

"That hurts.. so rude huh!" Inis na sabi sakin ni Rome kaya naman tinignan ko sya ng masama.

"Leave us alone. I'll call you when I need something." Utos ko kay Zoe.

"Okay madam.. thank you for the breakfast.." nakangiting sabi ni Zoe bago sya lumabas ng office ko. Pagtingin ko kay Rome ay nakangiti na sya sakin.

"Why are you smiling like that? So creepy.." sabi ko sa kanya saka ako naupo sa aking upuan.

"Thank you for the breakfast??" Nakangiti nyang ulit sa sinabi ni Zoe bago ito lumabas kanina.

"Don't give meaning to such things.." seryosong sabi ko sa kanya.

"I didn't say anything.. Inulit ko lang yung sinabi nya.. Chill, okay?" Nakangiting asar nya sakin.

"What the hell are you doing here?" Inis na tanong ko sa kanya.

"I just wanna invite you for dinner tonight with Mandy and Cathy.." nakangiting sagot nya sakin.

"And your new girlfriend, right?" Seryosong tanong ko sa kanya.

"How did you know that? I didn't even tell Cathy that I had a new girlfriend.. Are you stalking me?" Tumatawang tanong nya sakin.

"Asa ka. Kabisado na kita. Every month kang nagpapalit ng girlfriend, pano ko hindi malalaman?" Inis na sabi ko sa kanya.

"Woah.. there you are.. you're acting like a mother to me.." tumatawang sabi nya sakin. Palagi ko kasi syang pinagsasabihan na mag seryoso na sa buhay dahil hindi naman kami bumabata.. Pero yan lagi ang sinasabi nya sakin.

"Can you just leave? I'm busy.." inis na sabi ko sa kanya saka ko binuksan ang laptop ko para mag simula na sa pagtatrabaho.

"Fine.. I'll leave when you promise to come later." Pagpupumilit nya sakin.

"Do I have a choice?" Seryosong tanong ko sa kanya.

"Okay, see you later.." nakangiti nyang sabi sakin bago sya umalis ng opisina ko.

Maya-maya ay may kumatok sa pinto ng opisina ko. Pag bukas ng pinto ay bumungad sakin ang magandang ngiti ni Zoe.

"Goodafternoon madam.. im here to remind you about the meeting with Mr. Perez..." nakangiting sabi nya sakin.

Wow! It's her first day pero pinapabilib nya ako agad sa ginagawa nya.

"What about after the meeting with Mr. Perez.?" Tanong ko.

"After the meeting with Mr. Perez, you only have 30 minutes to prepare for the next meeting.." nakangiting sagot nya sakin na ikinagulat ko.

"Meeting with who?" Tanong ko sa kanya.

"With the CEO of the Diversity Company.." nakangiti nyang sagot sakin.

"Oh shit.." mahinang sabi ko dahil nawala sa isip ko ang meeting with the CEO of the Diversity Company.

"Im sorry??" Sabi nya na tila hindi narinig ang sinabi ko.

"Nothing.. prepare yourself, after 10 minutes, we will go to the meeting.." sabi ko sa kanya. Ngumiti lang sya at umalis.

Bakit hindi man lang sya nag tanong kung bakit ko sya isasama? Para sa baguhang katulad nya, inaasahan ko na marami syang tanong. Pero bakit ni hindi sya nagtatanong sakin?

MEETING TIME

Si Mr. Perez ay isa sa pinaka mayamang negosyante sa Asia. Nakakatuwa lang din na sa dinami-rami ng hotel sa mundo, napili nyang mag stay sa hotel ko.

"It is such a great honor to stay at your hotel.. My day gets better because of the beautiful smiles of your employees.." nakangiting sabi ni Mr. Perez sabay higop sa kape nya.

"Thank you.." cold na sagot ko. Bakit kasi nag set up pa sya ng meeting kung magpapasalamat lang naman sya?

"Every hour is precious to an entrepreneur. If you don't mind, what is this meeting for?" Seryosong tanong ko sa kanya.

"Well, I have a business proposal for you that's why I set up a meeting.. but before we proceed, can you introduce me to the girl sitting beside you?" nakangiti nyang sabi sakin saka sya tumingin kay Zoe.

"She knows you already.." Cold na sagot ko. Naiinis kasi ako sa mga negosyanteng katulad nya, pa-cool na lolo.

"But I didnt know her name.." nakangiting sabi ni Mr. Perez.

"Her name is Zoe. She's my secretary." Sagot ko.

"Woah. Nice name.. I like it.. This is my card.. If you want a higher salary, and faster promotion, just call me." Nakangiting sabi nya kay Zoe sabay abot ng card nya na agad ko namang hinawi.

"If you just insult my secretary, im sorry to tell you but I think this meeting is over.." inis na sabi ko sa kanya saka ako tumayo.

"Woah. Take it easy. You are mad already just because I insulted your secretary." Seryosong sabi nya sakin.

"My employees are important to me. They are not just employees, they are my employees. Each of my employees is a big part of my success, so I won't let anyone insult them in front of me." Inis na sabi ko sa kanya habang nakatayo ako.

"Okay im sorry, I didnt mean to insult her." Sabi nya. Wala namang ibang magawa si Zoe kundi ang tumayo at tumingin samin ni Mr. Perez habang nagsasagutan kami.

"Im sorry but I wasted too much time now, we have to leave. Meeting is over." Sabi ko saka ako naglakad palayo.

After the meeting with Mr. Perez ay dumiretso na agad kami sa meeting with the CEO of Diversity..

"Do you like my proposal?" Nakangiting tanong ni Mr. Robert, ang CEO ng Diversity Company.

"Well, honestly... I don't like it.. Im sorry but it's not interesting for me.." diretsong sagot ko kaya naman napatingin sakin si Zoe.

"Can you tell me why its not interesting for you? I mean, I did my best for this.." sabi nya sakin.

"Do you think that your best is enough? As an entrepreneur, I don't care if you did your best.. if it's not beautiful and amazing, you can't get me to say Yes. I will not invest in a project that does not make sense. If you want me to say yes, exceed my expectations." Seryosong sabi ko sa kanya bago ako tumayo. Tila isang pipe ang kaharap ko ngayon, hindi sya nakapag salita sa mga sinabi ko.

"And last, don't say that you did your best.. because you weren't the one who worked hard to come up with that idea.." sabi ko sa kanya saka ako umalis.

SA KOTSE

Magkatabi kaming nakaupo sa kotse papunta sa Ell's Hotel.. Well, hindi kasama sa schedule ko ang pag punta sa Ell's Hotel kaya nagtataka ako kung bakit hindi man lang sya nagtatanong sakin kung saan ko sya dadalhin. Hindi ba sya natatakot na isalvage ko sya?

"Do you know where we are going?" Tanong ko sa kanya.

"Sa Ell's Hotel po, madam." Nakangiting sagot nya sakin.

Bakit nya alam? Saka bakit ba sya ngumingiti ng ganitong kaganda? Haaaay! Nakakainis. Bakit ako gandang ganda sa mga ngiti nya?

"How did you know? I mean.. it's not written in my schedule.." sabi ko.

"Yes po, hindi po nakasulat yun sa schedule nyo. Pero nakasulat po yun sa notes ko. Every monday, bumibisita ka sa Ell's Hotel para icheck kung nagagampanan ng maayos ng mga empleyado ang kanilang trabaho...." nakangiting sagot nya sakin.

"But you don't have any notes in your hands right now.." sabi ko nang mapansin kong wala naman syang hawak na notes.

"It's okay.. it's all in my mind.." nakangiting sagot nya sakin. Grabe parang ang hirap magkaroon ng kasalanan sa kanya.. mukhang hindi marunong makalimot..

ZOE's POV

When we arrived at Ell's Hotel, I couldn't stop being amazed at its beauty.

"Wow.. Ang ganda pala talaga dito.. Kaya siguro ito ang paboritong Hotel ng mga tourist...." Nakangiting sabi ko habang lumilibot ang aking mga mata. Bawat disenyo ay talagang kakaiba, mamamangha ang kahit na sinong makakita.

"Not that much.." sagot nya sakin saka sya nag simulang mag lakad kaya naman agad ko syang sinundan. Ang bilis nyang mag lakad kaya halos patakbo na ang ginagawa kong lakad para lang masabayan sya.

"It's just a simple hotel compared to my daddy's hotel. Don't focus on the designs, focus on your work. We are here to observe the employees." Seryosong sabi nya sakin saka sya huminto at tumingin sakin.

"Okay po.. madam.." nakangiting sagot ko sa kanya.

"First thing you need to do is list the things you notice about the employees, their appearance, their performance. Good or bad, list everything." Utos nya sakin. Hindi ba sobra sobra na to para sa first day? Grabe.. First day ko pa lang pero kung utusan nya ako ay parang sampung taon na kong nagtatrabaho sa kanya.

"Okay po, madam.." nakangiting sagot ko sa kanya.. kaya naman nag simula na akong mag observe..

Kung sa physical appearance, maayos naman silang tignan. Ang linis ng uniform nila na tila walang lukot kahit konti.. It's a good thing for me.. The way they greet the people with their precious smile is also a good thing..

Maya-maya ay pumasok kami sa Ell's restaurant.. This restaurant is inside the hotel.. tamang tama para sa mga taong nagi-stay dito. Hindi na nila kailangang lumabas o lumayo para lang kumain..

"Now let's taste the food here. This is what I do every month to make sure that nothing changes in the recipes. I am so hands on with everything I do. I checked everything by myself. When something is different or I notice that something is not right, then I will tell the team leaders assigned to each department." Seryosong sabi nya sakin saka sya naupo. Nakakabilib naman pala talaga syang mag trabaho. Hindi na ako magtataka kung bakit successful sya.. just like her father.. Isa syang mahusay na business woman..

"Good afternoon ma'am, I am happy to serve you. This is our Menu.." nakangiting sabi ng isang waiter saka nya iniabot ang menu.

Grabe, pati ang menu board nila ay talagang maganda ang pagkaka-design. Maayos at malinis. Mukhang talagang hands on sya sa lahat ng bagay dahil puro positive ang nakikita ko.

"I will order everything on the menu." Sabi ni madam sa waiter kaya naman ngumiti ito at umalis na.

"So what did you notice about the employees?" Seryosong tanong nya sakin.

"Well, In their physical appearance, they look neat and clean.. which is very important especially when they are dealing with possible clients.." nakangiting sabi ko sa kanya. Hindi ko alam kung natutuwa ba sya sa sinasabi ko o naiinis. Wala kasi syang emosyon. Natural na ba tong expression ng mukha nya?

"Why is it important that they look clean and neat?" Seryosong tanong nya sakin.

"Because they definitely represent the Ell's Hotel.. I mean, kung hindi nila kayang ayusin ang sarili nila, what more itong hotel?" Nakangiting sagot ko sa kanya.

"Impressive..." Tanging sagot nya sakin. Pero wala paring emosyon ang mukha nya. Diba dapat nakangiti sya kasi naimpress sya sa sagot ko? Bakit wala akong makitang kagalakan sa mukha nya?

"and the way they greet the customers with a huge smile, its also a good thing.. that shows a warm welcome. so that even if they are in a hotel, they can feel at home." Nakangiting dugtong ko.

"How about negative?" Tanong nya habang nakatitig sakin. Hindi ko alam kung kikiligin ba ako sa titig nya o matatakot.

"I haven't noticed anything wrong yet. Maybe that's because you are hands on with everything." Nakangiting sabi ko sa kanya.

"Ofcourse I am.. but I'm just a human being who makes mistakes sometimes." Sabi nya.

"It's okay to make mistakes sometimes.. no one is perfect.. but the important thing is that you learn from your mistakes and don't repeat them." Nakangiting sabi ko sa kanya. Maganda na sana ang usapan namin nang biglang dumating ang mga inorder nyang pagkain.

Sa kalagitnaan ng pag tikim namin sa mga pagkain ay bigla akong huminto.. Pinanuod ko na lamang syang tumikim ng iba pang pagkain dahil bigla akong nakaramdam ng pagka busog.

"Why? Is there a problem with the foods?" Tanong nya sakin.

"Hmm.. I think.. im full.." nakangiting sagot ko. Nakakatatlong putahe pa lang ako ng natitikman pero nakaramdam na agad ako ng kabusugan. Hindi ko kasi makuha yung lasa sa isang tikim lang kaya halos maubos ko ang nakalagay sa plato.

"I said just taste it, you didn't say you intended to eat a lot.." sabi nya sakin kaya naman napangiti ako sa itsura nya. Pinipigilan ko kasing matawa dahil mapa-masaya o hindi, pareho lang ang nakikita ko sa mukha nya. Walang emosyon.

"it's so good, I couldn't stop myself.. Im sorry." Nakangiting sabi ko sa kanya.

"Why are you always smiling? Whether things are good or bad, you always have a smile on your face." Sabi nya sakin habang nakatitig sa mga mata ko.

"Well, hindi lahat ng tao ay may magandang pinagdadaanan.. I just want to be a light to people who experience darkness." Nakangiting sabi ko sa kanya.

"Do you think your smile can light up someone's life?" Seryosong tanong nya.

"Yes.. Sino ba ang hindi magliliwanag ang buhay kapag nakita ang maganda kong ngiti?" Nakangiti kong sagot sa kanya saka ko inilapit ang mukha ko sa kanya. Binigyan ko sya ng isang malaking ngiti upang magkaroon sya ng kaunting pag-asa sa buhay. Para kasi syang pinaglihi sa sama ng loob. Parang hindi sya masaya sa buhay nya.

"Don't smile.." seryosong utos nya sakin.

"Eh ikaw, bakit palagi kang nakasimangot? Akala tuloy nila ay pinaglihi ka sa sama ng loob.." sabi ko sa kanya saka ako kumuha ng pagkain.

"You said you were full..." Seryosong sabi nya sakin.

"Gusto ko pang kumain.." nakangiti kong sabi sa kanya.

"Sa payat mong yan, para kang kargador kung kumain.." seryosong sabi nya kaya naman natawa ako. Bakit nga ba hindi ako tumataba? Well I think it's advantage for me.. Nakakakain ako ng marami nang hindi ako tumataba..

"So bakit nga hindi ka ngumingiti?" Tanong ko sa kanya.

"Hindi mo trabaho na alamin ang mga bagay patungkol sa buhay ko.." cold na sagot nya sakin saka sya nagpatuloy sa pagkain.

"Woah.. I think you should smile often so that your employees don't think of you as a monster." Nakangiting sabi ko sa kanya.

"Do I look like a monster to you?" Tanong nya sakin.

"Hindi.. pero ang ibang empleyado ay monster ang tingin sayo.." nakangiting sagot ko sa kanya.

"I don't care what they think of me. What matters to me is that they work well.." sagot nya sakin.

"Hmmm.. don't you really care about what other people think of you?" Tanong ko sa kanya.

"Yeah.. as long as wala akong inaabusong tao." Sagot nya sakin.

Ngayon ko pa lang sya nakasama pero nakikita ko na agad na mabuti syang tao. Siguro iniisip lang ng iba na masungit sya dahil hindi sya marunong ngumiti.. pero ang totoo, may pagpapahalaga sya sa mga empleyado nya.

"After this, we'll go to Rome's Restobar.." sabi nya sakin habang nakatitig sa mga mata ko.

"But it's already 3:40pm.. hanggang 4:00 lang po ang duty ko.." sabi ko sa kanya dahil hanggang 4:00 lang ang duty ko.

"Who told you? Ang secretary ko ay nagtatrabaho sakin mula 6:30 in the morning until 6:30 in the evening..." Sabi nya sakin na ikinabigla ko.

"Huh???" Reaksyon ko.

"Are you surprised? Wag mong sabihin na hindi sinabi ni HR kung anong oras ang pasok mo at kung anong oras ka uuwi?" Sabi nya sakin kaya naman hindi ako nakapagsalita dahil tama sya.. walang sinabi si HR na hanggang 6:30 ang oras ng trabaho ko.

"Haaaay. I think I should fire her.." seryosong sabi nya kaya agad akong nag salita..

"Wag po.. ahmm.." sabi ko sa kanya.

"Why not? Hindi nya nagagawa ng maayos ang trabaho nya.." sabi nya sakib.

"It's my fault.. I forgot that she told me that thing." Nakayukong sabi ko sa kanya. Ayokong matanggal sya sa trabaho dahil lang sa bagay na to. Kaya kahit hindi ko gustong mag sinungaling, wala akong choice. Hindi kakayanin ng konsensya ko kapag natanggal sya sa trabaho dahil lang sakin.

Pagkatapos naming tikman ang lahat ng pagkain ay dumiretso na kami sa Rome's Restobar..

Grabe.. akala ko ay ordinaryong restobar lang ito.. parang puro bigatin na mga susyal ang pumupunta dito.

Pagpasok namin sa isang VIP room ay nadatnan naming nagkakantahan at nag iinuman ang mga nasa loob..

"Finally, our VIP has arrived.." nakangiting sabi ng isang babaeng maikli ang buhok. Sinalubong nya ng yakap si Madam..

"My time is precious.. just be thankful that I can fit you into my schedule." Seryosong sagot ni madam saka nya inalis ang pagkakaakbay sa kanya nito.

Pagkatapos nyang yakapin si madam ay ako naman ang isusunod nya.. pero hindi yun natuloy dahil agad akong hinila ni madam palapit sa kanya.

"Woah.. I just wanna greet her properly.." nakangiting sabi ng babae na tila inaasar si madam.

"We're hungry.." sabi ni madam kaya naman napatingin ako sa kanya.. kagagaling lang kasi namin sa resto, halos kakakain lang namin..

Hinila nya ako hanggang sa makaupo kami sa sofa..

"Hi.. im cathy.. and this is Mandy.." nakangiting bati nila sakin.

"Hello.. im Zoe.. im her new secretary...." nakangiting pagpapakilala ko naman sa kanila. Mukha naman silang mababait at madaling pakisamahan.. Kung kaibigan sila ni madam, bakit pati sila ay hindi nya nginingitian?

Maya-maya ay tinagayan na nila ako ng alak.. Gustuhin ko man na tumanggi ay hindi ko magawa dahil si madam na mismo ang nagbigay ng pahintulot para uminom ako sa oras ng duty ko. Hindi ako palainom ng alak pero bilang pakikisama ay tumagay ako.

"Don't drink a lot of alcohol. It's hard to commute when drunk." Sabi nya sakin nang mapansin nyang ginagawa kong tubig ang alak. Ang sarap kasi ng alak nila dito.. parang juice lang.. 1% lang yata ang alcohol nito..

"Don't worry madam.. I can take care of myself.." nakangiting sabi ko sa kanya.

"The boss is very caring. I feel like I want to be your employee..." Tumatawang sabi ni Cathy.

"So what's the real score between the boss and her secretary?" Nakangiting tanong ni Rome.

Real score?? Ano ba ang ibig nilang sabihin?? Pareho kaming babae..

"It's her first day of work.. it might be the last day if you don't stop." Seryosong sabi nya kay Rome.

"Wag kang matakot sumagot Zoe.. Hindi naman nangangagat ang boss mo." Nakangiting biro sakin ni Mandy.

"Woah.. di mo sure.. malay mo ikaw ang una nyang kagatin.. rawr!" Tumatawang biro sakin ni Rome kaya naman natawa na lang din ako.

Bakit sila ganyan mag usap? Kung mag usap sila parang wala sa harap nila si madam.. sabagay, mas mainam yon kesa magsabi sila ng kung anu-ano kapag nakatalikod na si madam..

Pero nakakapagtaka.. bakit hindi man lang sya ngumingiti? Hindi man lang sya nakikitawa.. ganon ba kahirap para sa kanya na ipakitang masaya sya?

"It's already 6:30 in the evening.. you can go home now.." sabi ni madam sakin na tila gusto na akong paalisin kaya naman nagpaalam na rin agad ako..

"Uuwi na po ako.. maraming salamat po.." nakangiting paalam ko sa kanila. Nang tumayo na ako ay agad akong pinigilan ni Mandy.

"Woahh.. mamaya kana umuwi.. hindi pa tayo tapos uminom eh.. magsasaya pa tayo ngayong gabi.." nakangiting pilit sakin ni Mandy..

"Yeah right.. mamaya ka na umuwi please.." pilit naman sakin ni Cathy.

"Don't worry, ihahatid kita sa bahay nyo para hindi ka na mag commute.." nakangiting sabi ni Rome sakin..

Bago ako sumang ayon sa kanila ay tumingin na muna ako kay madam upang humingi ng permiso.. Pagtingin ko sa kanya ay agad syang tumango bilang tugon na pwede pa akong mag stay.

Ang weird nya talaga.. Tumango naman sya pero hindi talaga sya ngumingiti.. Pati ba naman ang pag ngiti ay ipinagdadamot nya pa.. Psh.. Cute pa naman sana sya kapag naka ngiti.. 

"Zoe, tagay na..." Nakangiting sabi ni Cathy sakin saka nya iniabot ang isang basong puno ng alak.

"Wag nyo syang lasingin dahil maaga pa ang pasok nyan bukas.." sabi ni Madam kay Rome. 

"Woah! Concern ang boss natin ah.." tumatawang pang aasar ni Rome kay Madam. 

"Shut up! Natural na maging concern ako dahil ako ang mapeperwisyo kapag hindi nya nagawa ng maayos ang trabaho nya..." Pagsusungit ni madam kay Rome.