A Glimpse of His World

Chapter 5 

Kinabukasan, maagang nagising si Elena. Hindi siya nakatulog nang maayos sa unang gabi sa mansion. Paulit-ulit sa isip niya ang pagbitaw ng malamig na salita ni Adrian. I don’t believe in love. Parang tinik ito sa dibdib niya, isang paalala na sa mundong ito, hindi siya pwedeng umasa sa compassion o sweetness, kahit na asawa niya ang lalaking iyon.

Nagbihis siya ng simpleng blouse at pencil skirt bago bumaba. Pagdating niya sa dining area, parang nasa hotel buffet. Isang mahabang mesa, punô ng mamahaling pagkain. Ang amoy ng bagong timplang kape, mainit na croissant, at mamahaling keso ay parang nagdadala ng kaba, lalo na’t kasabay nito ang sobra-sobrang luho sa paligid. Si Adrian lang ang nakaupo sa mahabang dining table. Nakabihis na ng itim na suit, hawak ang newspaper, mata’y nakatutok sa mga column ng business page.

“You’re late,” malamig na bati nito, halos walang intonasyon ng emotion.

Napakagat-labi si Elena. “It’s only seven…” mahina niyang tugon, halos nakangiti sa sarili para pilitin ang normal na tono.

“I expect my wife to wake up at six.” Hindi man lang tumingin, tuloy lang sa pagbabasa.

She ignored ang pagpuna ni Adrian sa paggising niya ng late. Umupo siya sa dulo ng mesa, halos sampung upuan ang pagitan nila. Parang may invisible wall sa pagitan nila. Isang malamig at mabigat na hangin ang nagpaalala sa kanya na hindi basta-basta ang relasyon nilang dalawa. Tahimik siyang kumain-kain, pilit na hindi alintana ang lamig ng presensya ni Adrian. Ngunit nang masamid siya sa iniinom na juice, agad tumayo si Adrian at iniabot ang baso ng tubig.

Sa sandali lang iyon, nagulat siya. Nakita niya at nadama niya ang mabilis na pag-aalala sa mga mata nito. At agad ding nawala, parang hindi naman nangyari.

“Careful. Don’t make a scene infront of the staff,” sagot nito sa malamig na tono, umupo siya ulit na parang walang nangyari.

Matapos ang agahan, ipinahanda ni Adrian ang kotse. “You’re coming with me,” sabi nito, walang paliwanag-paliwanag.

“Where?” tanong ni Elena, sabay higpit ng hawak sa strap ng kanyang bag.

“You’ll see.”

Sa loob ng kotse, tahimik lang siya habang nagmamaneho si Adrian, bawat segundo ng katahimikan ay parang bumibigat. Paminsan-minsan, napapansin niyang tumitingin si Adrian sa kanya. Ang mga tingin nito ay matulis at para bang sinusuri siya, hindi niya alam kung bakit.

Napayuko siya, pilit na kinakalma ang sarili. Hindi niya alam kung matatakot ba siya o dapat siyang magtanong. Pero sa lahat ng mga nangyayaring ito, may kutob sa dibdib niya na may mas malalim pa itong itinatago.

Pagdating nila sa kompanya ni Adrian, bumungad sa kanya ang isang mataas na building sa gitna ng siyudad, ang Velasco Corporation. Doon niya unang naramdaman ang bigat ng pangalang pinakasalan niya. Ang entrance lobby ay may marble floors, massive chandelier, at reception staff na nakapuwesto na parang mga sentinel. Sa bawat hakbang nila, lahat ng tao ay nakayuko, nagbibigay-galang. Habang sila ay naglalakad, sa paligid ay may mga mahihinang bulungan ng mga tao at ramdam niya ang bigat ng mga titig ng mga ito.

“You’re Mrs. Velasco now,” bulong ni Adrian habang naglalakad sila papasok ng elevator. “Learn to carry the name.”

Pagpasok nila sa boardroom ay punô ng directors, investors, at executives. Doon niya napagtanto na isasama pala siya ni Adrian sa isang malaking meeting. Ang mga taong nakaupo sa mesa ay may hawak na mga tablets, papel, at may halong kumpiyansa at respeto sa kanilang aura at pagkilos.

“She will sit here,” sabi ni Adrian, itinuturo ang upuang katabi niya. Walang kumontra.

Elena’s heart pounded. Hindi niya alam kung anong gagawin. Hindi siya sanay sa ganitong mundo. Ngunit habang nagsimula ang usapan tungkol sa milyon-milyong kontrata, nakita niya kung paanong si Adrian ay nagiging ibang tao, matapang, matalino, at walang inuurungan. His coldness became power. His silence demanded respect.

Napansin niya ang bawat galaw ni Adrian kung paano siya nakikinig, paano niya binibigyang halaga ang bawat proposal, at paano niya ginagamit ang kanyang presence para kontrolin ang buong silid. Hindi niya maiwasang humanga, kahit na ayaw niyang aminin sa sarili.

“Mrs. Velasco, any thoughts?” biglang tanong ng isang director, may halong panunukso sa tono, marahil dahil sa kanyang pagiging bagong kasal at halatang inexperienced sa corporate world.

Nanlamig ang kamay ni Elena. Hindi siya handa. Ngunit bago pa siya makapagsalita, sumabat si Adrian.

“She doesn’t need to impress you. She’s here because she’s my wife. And that’s enough.”

Tahimik ang buong silid. Walang naglakas-loob na magsalita pa. Napansin ni Elena ang mga mata ng iba, may halong pagtataka, paghanga, at respeto.

Nanlaki ang mata ni Elena. Hindi niya alam kung iyon ba ay pagtatanggol o babala. Ang malinaw lang, unti-unti nang nahahayag sa kanya ang mundo ng lalaking pinakasalan niya. At ito ay isang mundong mahirap takbuhan.

Pagbalik nila sa sasakyan, hindi siya nakatiis. “Why did you bring me there? To humiliate me?” napapikit, nakadama ng kakaibang vulnerability sa boses.

Tumingin sa kanya si Adrian saglit, pero mabilis din inalis ang tingin kay Elena. “No. To remind them who you are. And to remind you of the role you must play.”

“Role… my role?” napabulong siya, hawak ang kanyang bag sa kanyang kandungan. “Am I supposed to… act like someone I’m not?”

Adrian didn’t answer immediately. Tumitig lamang sa kalsada, dahan-dahang nag-iisip, tila ba sinusuri ang kanyang response. “Play the part well, and the world will accept you. Fail, and they will remember everything, including you.”

Sa puso ni Elena, may halong kaba at excitement. Parang lumalalim ang misteryo sa bawat galaw at mga salita na binibitawan ni Adrian.

At habang nakatingin siya kay Adrian, naisip niya, baka ang pinakamahirap na kalaban niya ay hindi ang kontrata… kundi ang sariling puso.

Ang unang araw niya sa mundo ng Velasco ay hindi lamang pagbabalik-tanaw sa bagong status niya bilang asawa ng isang billionaire, kundi isang maagang pagtuklas sa kapangyarihan, responsibilidad, at ang mapanlinlang na lakas ng tao sa harap niya.

Sa loob ng kanyang isip, paulit-ulit niyang tinanong ang sarili. Paano ko mahahanap ang sarili sa mundo ng lalaki ito? At paano ko mapapangalagaan ang puso ko sa gitna ng lahat ng ito?

Habang bumabalik sila sa mansion, hindi maiwasan ni Elena na maramdaman ang kakaibang paghila ng attraction. Hindi niya alam kung ito ba ay takot, respeto, o hindi inaasahang paghanga. Ngunit isang bagay ang malinaw. Ang buhay niya bilang Mrs. Velasco ay nagsisimula pa lamang, at ang mga susunod na hakbang niya ay magiging isang laro ng puso, kapangyarihan, at kontrol.