The Bride Behind the Billionaire's Walls

Chapter 1 “Elena… anak, patawarin mo ako.”Nanlulumong boses ng kanyang ama habang iniabot sa kanya ang makapal na papel na parang mabigat na bato sa kanyang mga kamay. Nasa sala sila ng kanilang lumang bahay na may kahoy na sahig at pinto na lumalangitngit sa bawat higpit ng hangin. Ang kisame ay may mantsa ng ulan at ang bintana ay may kurtina na medyo kupas na. Kahit luma at may bitak ang dingding, ramdam mo ang alaala sa bawat sulok, tila bawat sahig at haligi ay may kwento ng pamilya. Para sa ama ni Elena, hindi ito basta bahay, ito na lang ang huling piraso ng nakaraan, at ito ang kanyang panghawakan ng buong puso. Kinuha ni Elena ang dokumento. Sa unang sulyap, hindi niya agad maintindihan. Pinagmasdan niya itong mabuti at nang mabasa niya ang mga malalaking letra sa taas, biglang nanlamig ang kanyang buong katawan.Contract of Marriage.Parang kinukuryente ang kanyang utak. Kumirot ang sikmura niya at nanginginig ang kanyang labi.“Papa… ano ‘to?” basag ang kanyang tinig.Hal

Chapter 3 Hindi alam ni Elena kung paano siya nakatulog kagabi. O kung nakatulog nga ba siya. Magdamag siyang gising, iniisip ang mga salita ni Adrian, na bukas, siya na ay magiging asawa nito. Ang bawat segundo ay parang nagkaroon ng pagsisikip sa kanyang dibdib, parang bawat hininga ay may pumipigil.Ngunit ngayon, heto na siya ngayon. Nakaupo sa harap ng mesa ng huwes, hawak ang ballpen at nanginginig ang mga kamay. Pinipilit niyang kontrolin ang sarili habang nakatitig sa marriage contract. Sa tabi niya ay nakatayo si Adrian, kalmado ito at parang walang mabigat na nangyayari sa kanyang mundo. Naka-black suit ito, flawless, bawat detalye ng pananamit niya ay maayos na parang isang mannequin. Sa kanyang mga mukha ay walang bakas ng pagdududa, wala ring emosyon na ipinapakita.“Elena, sign it,” mahina na sabi ng kanyang ama mula sa gilid. Ang nararamdaman niya lang ng mga oras na iyon ay kaba at hiya, at nakikita din niya ang pasakit sa mga mata ng kanyang ama, magkahalong pagsisis

Chapter 5 Kinabukasan, maagang nagising si Elena. Hindi siya nakatulog nang maayos sa unang gabi sa mansion. Paulit-ulit sa isip niya ang pagbitaw ng malamig na salita ni Adrian. I don’t believe in love. Parang tinik ito sa dibdib niya, isang paalala na sa mundong ito, hindi siya pwedeng umasa sa compassion o sweetness, kahit na asawa niya ang lalaking iyon.Nagbihis siya ng simpleng blouse at pencil skirt bago bumaba. Pagdating niya sa dining area, parang nasa hotel buffet. Isang mahabang mesa, punô ng mamahaling pagkain. Ang amoy ng bagong timplang kape, mainit na croissant, at mamahaling keso ay parang nagdadala ng kaba, lalo na’t kasabay nito ang sobra-sobrang luho sa paligid. Si Adrian lang ang nakaupo sa mahabang dining table. Nakabihis na ng itim na suit, hawak ang newspaper, mata’y nakatutok sa mga column ng business page.“You’re late,” malamig na bati nito, halos walang intonasyon ng emotion.Napakagat-labi si Elena. “It’s only seven…” mahina niyang tugon, halos nakangiti s

Chapter 7 Tahimik ang biyahe pauwi mula sa gala. Sa loob ng kotse, tanging ugong ng makina at mahinang tunog ng ulan ang maririnig. Nakatingin si Elena sa labas ng bintana, pinipilit pigilan ang luha. Ramdam niya pa rin ang bigat ng mga matang nakatutok sa kanya kanina, ang bulungan ng mga tao na parang matalim na kutsilyong humihiwa sa kanya. Ngunit higit na mas mabigat ang malamig na tingin ni Adrian, ang pakiramdam niya sa mga oras na iyon ay mag-isa siya kahit nasa tabi niya lang si Adrian.Biglang tumunog ang cellphone ni Adrian. Napakunot ang noo nito, saka mabilis na sinagot ang tawag.“Why are you calling me?” malamig ang boses nito, ngunit may bakas ng tensyon.Tahimik ang kabilang linya, saka siya muling nagsalita, mas mababa ang tono. “This is not the right time. No. I told you before, stop contacting me.”Humigpit ang dibdib ni Elena sa mga salitang narinig niya mula kay Adrian. Sino ang nasa kabilang linya? Bakit iba ang timpla ng boses ni Adrian, parang biglang natangga

Chapter 10 Sa loob ng mansyon habang naghahapunan ang mag-asawa. Malamig ang tingin ni Adrian habang nakaupo sa dulong bahagi ng mahabang dining table. Halos hindi mag-tama ang mga mata nila ni Elena. Ang bawat tunog ng kubyertos habang sila ay kumakain ay parang bang suntok sa katahimikan ng gabi.“Eat,” malamig na sabi ni Adrian. Walang emosyon, walang pag-aalaga, parang utos lang.Sumunod si Elena kahit wala siyang ganang kumain. Sa mga sandaling iyon pakiramdam niyang mas lalong tumataas ang pader sa pagitan nila. At habang sila’y tahimik na kumakain, isang mensahe ang pumasok sa kanyang cellphone na nakapatong sa gilid ng mesa. Hindi niya agad binasa ito, ngunit ramdam niya ang kakaibang kaba.Matapos ang hapunan, pumanhik agad si Adrian sa kanyang silid. Wala man lang “goodnight.” Naiwan si Elena na nag-iisa sa mahabang mesa. Doon na niya kinuha ang telepono.Unknown number: Meet me tomorrow. I can tell you the truth about Adrian. Don’t you want to know why his eyes carry so mu