Chapter 8

Hindi nagising sa tunog ng alarm si Naura na natutulog.

Kahit na nagse-set siya ng alarm tuwing limang minuto kapag alas-sais na ng umaga. Hanggang sa huli ay boses na ni Mark ang naging alarma niya.

“Hoy gumising ka na, hapon na Laura...!

Biglang nagising si Laura at nakita niya si Mark na nakatayo sa harap ng mukha niya na may dalang tubig na handang ihagis sa mukha niya.

"A-anong ginagawa mo Tiyo?"

Humalakhak si Mark, ibinaba niya ulit ang kamay para makitang nagising si Laura. Kahit na handa siyang bubuhusan ng tubig sa mukha kung hindi siya magising.

"Bilisan mo at mag almusal!" Pagkasabi noon ay hinawakan ni Mark ang kamay ni Laura at binigay ang tubig na dala nito kanina. "Maghugas ka ng mukha!"

Si Laura, na ang buhay ay hindi pa naiipon, ay hawak lamang ang maliit na batya na ibinigay sa kanya ni Mark. Dahan-dahang bumangon si Laura sa kama at pumunta sa banyo na nasa tapat ng kanyang wardrobe.

Matapos maghilamos ng mukha ay nagmadaling pumunta si Laura kusina nang maamoy niya ang bango ng luto na sa tingin niya ay masarap.

“Wow, si Uncle pala ang gumagawa ng fried rice,” walang pahintulot na sabi ni Laura, gusto niyang subukan ang sinangag ni Mark. Gayunpaman, mabilis niyang pinalakpakan ang kanyang mga kamay.

"Magkape ka."

Umirap si Laura habang hawak ang kamay niya na parang namamanhid. "Tito, anong kape ang gusto mong inumin?"

"Latte."

Binuksan ni Laura ang aparador, nakita niya na lahat ng kape doon ay Latte na may iba't ibang brand.

"Argh, anong brand ng latte ang gusto niya," ungol.

Kumuha din siya ng isa sa mga kape at ginawa para kay Mark.

"Hindi mo naman nilagyan ng lason ang kape ko diba?"

Umirap si Laura saka nilapag ang baso niya sa mesa. Pagkatapos ay kinain niya ang sinangag ni Mark, habang si Mark naman ay nakangiti ng satisfaction dahil sa inis niya kay Laura.

"Dahan-dahan, kailangan mong tamasahin ang bawat pagkain na pumapasok sa iyong lalamunan."

Inilapag ni Laura ang kutsara at sinabing, "I really enjoyed this food. Thank you for breakfast."

"Iyan yata ang lasa ng pagkaing kailangan mong gawin, kaya kailangan mong tikman ang mga pampalasa sa bawat kagat ng pagkain na iyong kinakain para masarap ang iyong luto."

Masunuring ninamnam ni Laura ang bawat kutsarang sinangag na kanyang kinakain at nilasap ang mga pampalasa sa loob nito. "Bakit hindi ko ma-distinguish kung anong flavors ang laman nito, ang sigurado ay tama ang lasa at bagay sa aking dila," isip ni Laura.

"Um, mamayang gabi kakain ako ng mga kaibigan ko." Nanatiling tahimik at hindi kumikibo si Laura na ikinainis ni Mark. "Laura, narinig mo ba ang sinabi ko?"

"Oo, narinig ko yun. Teka, kailangan ba nating i-report ang bawat aktibidad sa isa't isa?"

Kumunot ang noo ni Mark, sigurado siyang may hindi pagkakaunawaan sa kanilang dalawa. Kahit na gusto lang sabihin ni Mark kay Laura na hindi niya kailangang magluto ng hapunan.

Samantala, naisip ni Laura na dapat nilang iulat ang kani-kanilang gawain.

Inilagay ni Mark ang kanyang kutsara sa plato at sinabing, "Oo, kailangan kong malaman kung saan ka man pumunta at kailangan mong iulat ang lahat sa akin at vice versa."

"Napakagulo," ungol ni Laura na naririnig pa rin ni Mark.

"Naririnig ko pa rin ang sinasabi mo." Ngumiti lang si Laura saka sarap na sarap sa fried rice. "Um, makinig ka. Simula bukas kailangan mong gumising ng alas singko ng umaga."

"Huh, hindi ba't maaga pa?"

"Hindi, sumikat na ang araw. Gusto kong samahan mo akong mag-jogging."

"Grabe, gigising ng alas-singko para lang mag-jogging. Teka, wala ba 'yan sa kontrata natin?"

"Meron, sa point na kailangan mong sundin lahat ng sasabihin ko. Walang laban."

Napangiti na lang si Laura, akala niya paglabas niya ng bahay niya ay malaya siyang mamumuhay nang hindi napigilan, pero ganoon din pala.

Lumabas sa kani-kanilang kwarto sina Laura at Mark na magkaiba ang itsura. Nagmamadali silang lumabas ng apartment dahil late na sila sa trabaho at papunta sa campus.

Sa elevator, tahimik lang silang dalawa, aksidenteng napatingin si Laura sa repleksyon ng pinto ng elevator at nakita niya ang kurbata ni Mark na mukhang hindi maayos.

"Tito, nakatagilid ang kurbata mo sa kaliwa," sabi ni Laura. Nagpalipat-lipat lang si Mark nang hindi pinapansin ang direksyon ng kanyang kurbata dahil sa sobrang busy sa screen ng kanyang cellphone. "Ngayon ay tumagilid ito ng napakalayo sa kanan."

Muli itong inilipat ni Mark nang hindi man lang tumitingin kay Laura. Inis na tumayo si Laura sa harapan ni Mark at inayos ang pagkakatali ng lalaking nasa harapan niya.

"Tapos na," aniya sabay tapik sa balikat ni Mark ng marahan.

Saglit na namangha si Mark nang makitang napakalapit ng mukha ni Laura sa mukha niya. Saktong bumukas ang pinto ng elevator, naunang lumabas si Mark, kasunod si Laura sa likod niya.

Naghiwalay silang dalawa sa pintuan ng lobby, pumunta si Mark sa kanyang sasakyan habang si Laura ay naglakad palabas ng building para pumunta sa bus stop na hindi kalayuan sa building.

Habang nakatayo si Laura sa harap ng hintuan ng bus, nakita niya ang sasakyan ni Mark na dumaan sa kanya. Sa sandaling iyon, napagtanto ni Laura na ibang-iba ang mundo nila ni Mark.

"Tandaan mo Laura, huwag mong hayaang magustuhan mo siya," isip ni Laura.

Oo, nang magsuot ng kurbata si Laura, nakita niya ang mukha ni Mark na sobrang lapit sa kanya. Kasinungalingan kung hindi gusto ni Laura si Mark lalo na't napakagwapo ng mukha nito.

"Laura." Umangat ang ulo ni Laura at naabutan si Jake na kumakaway ng kamay.

"Jake bakit ka nandito?" tanong ni Laura.

"Ito ang karaniwang daan na tinatahak ko. Gusto mong pumunta sa campus, tama, umakyat ka na!" Binigyan ni Jake ng helmet si Laura.

Walang pagtutol, isinuot ni Laura ang helmet na ibinigay sa kanya ni Jake at umupo sa likuran niya. Sumakay na rin si Jake sa motor niya papunta sa campus nila.

Labing limang minuto lang ay nakarating na silang dalawa sa campus.

"Salamat sa pag-angat," sabi ni Laura.

"Sige, sa lugar na iyon ka nakatira?"

Sandaling nag-isip si Laura, hindi niya siguro masasabi kay Jake kung saan siya nakatira.

Ayaw ni Laura na malaman ng ibang tao na nakatira siya kay Mark at alam din ng kanyang mga magulang kung nasaan siya.

"Hindi, nagkataon lang na tumakbo ako palabas ng bahay ni Uncle," paliwanag ni Laura.

Habang nag-uusap ang dalawa, may kamay na pumulupot sa balikat ni Laura at ito ay nagpabalikwas kay Laura patungo sa kamay.

"Ate," naisip niya.

Para bang naiintindihan niya, nagpaalam si Jake kay Laura.Pasok muna ako ha?"

"Oo, salamat Jake." Ngumiti si Jake at iniwan silang dalawa.

"Naku, ito pala talaga ang dahilan kung bakit ka umalis ng bahay. Gusto mong lumaya at ibenta ang sarili mo sa mga kaibigan at tito mo diyan."

Naikuyom ni Laura ang kanyang mga kamao, itinabi niya ang kamay ni Adelia na nasa kanyang balikat at sinampal niya ito.