The CEO'S RENTED WIFE

"Makinig ka, Laura! Walang masama kung magpahinga ka sa kolehiyo at ituloy mo ito sa susunod na taon."

"Tama! Kawawa ang kapatid mo, gustong ipagpatuloy ang master's degree sa America."

Natahimik si Laura Anderson nang marinig ang sinabi ng kanyang mga magulang.

Simula pagkabata, laging priority ng mga magulang niya ang kanyang nakatatandang kapatid na babae, habang siya ay laging pumapangalawa.

Kung tutuusin ay hindi na nagtrabaho ang kanyang ate mula nang maka-graduate.Parang ayaw din niyang makakuha ng kahit anong work experience.

Kaya, dapat bang sumuko si Laura?

"Sorry, Mom. Magko-kolehiyo pa rin ako," buong tapang niyang sabi, "kahit wala ang pera mo."

Biglang ikinagulat ng tatlong taong nasa harapan niya ang sinabi ni Laura.

"laura Anderson!" putol ng ama, "Dare you fight?"

"Kung sigurado kang mababayaran mo ang pag-aaral mo, baka umalis ka na sa bahay na ito!"

Naikuyom ni Laura ang kanyang mga kamao para pigilan ang kanyang emosyon.

Gayunpaman, siya ay talagang pagod.

Walang sabi-sabi, pinili ni Laura na umakyat agad sa hagdan at pumasok sa kanyang silid.

Inilagay niya ang lahat ng damit sa maleta at naghanda ng umalis.

Sa kasamaang palad, pagbukas pa lang niya ng pinto ng kwarto ay naghihintay na sa kanya si Adelia—ang nakatatandang kapatid.

"Saan ka pupunta?" the woman retorted, "Sa tingin mo ba madali lang maghanap ng trabaho para suportahan ang sarili mo? Ganun ba kahirap sumuko ng isang taon?"

Nang marinig iyon, biglang pinandilatan ni Laura ang kapatid. "Bakit ako titigil sa pag-aaral?"

"Bakit hindi mo na lang ipagpaliban ang pag-aaral mo sa America at gamitin mo muna ang iyong diploma para maghanap ng trabaho?" patuloy niya, pangahas ang sarili.

Ito ang unang pagkakataon na lumaban nang husto si Laura.

Malinaw na ikinagalit nito si Adelia.

"Ibig mong sabihin?" he snapped, "Sa tingin mo walang kwenta ang diploma ko?"

Walang sabi-sabing hinila ni Adelia ang buhok ni Laura, hanggang sa mapaatras ang ulo ng dalaga.

"Damn you!" pagmumura niya kay Laura.

"Arrgh," daing ni Laura sa sakit, "Let go, Sis! I'm just speaking facts. Kung didiretso ka sa Masters, anong kumpanya ang tatanggap sayo?"

"Ngayon, naghahanap sila ng mga taong may maraming karanasan sa trabaho!"

Pagkatapos noon ay hindi na nakakibo si Laura.

Sinubukan niyang lumayo kay Adelia.

Gayunpaman, ang kanyang nakatatandang kapatid na babae ay tila hindi handa sa kanyang pagtutol, kaya siya ay nahulog sa sahig.

"Nay! Tulungan mo ako!" Biglang napasigaw si Adelia.

Malinaw na naging sanhi ng pagkataranta ng mag-ina ang kanyang boses.

"Laura! Anong ginagawa mo?" sigaw ng matandang babae kay Laura.

Isang sampal ang biglang dumapo sa pisngi ni Laura.

Malinaw na hindi inaasahan ng dalaga na ang kanyang ama, na noon pa man ay pinoprotektahan siya, ngayon ay magiging malupit sa kanya.

"Papa..." masakit na bulong niya.

Nagulat din ang matanda sa kanyang ginawa.

Lalo lang lumakas ang kanyang emosyon nang makitang pinili ni Laura na hilahin ang maleta nito palabas ng bahay.

"Laura!" he snapped, "Kapag umalis ka na sa bahay na ito, huwag ka nang umasang makakatapak ka pa!"

Napahinto si Laura sa kanyang kinatatayuan at tumingin sa kanyang ama na may sakit. "Hinding hindi na ako tutuntong sa bahay na ito."

Sa matinding determinasyon, umalis ng bahay si Laura.

Bale damit lang niya at ang lumang motor ng kuya niya na lagi niyang ginagamit.

"Seryoso ka ba sa trabaho?"

Kinumpirma ng kaibigan ni Laura ang kanyang narinig.

Lumapit pa siya kay Laura na gumagawa ng instant noodles para kainin.

"Oo, kailangan kong kumita ng pera para sa mga bayarin sa kolehiyo," sagot ng dalaga sa huli, "Kahit anong trabaho ang gusto ko, ang mahalaga ay kumita, Lang."

Kailangan talaga ni Laura ng pera. Isa pa, wala siyang masisilungan.

Wala namang paraan na lagi niyang iniistorbo ang mga kaibigan niya diba?

Samantala, tumango lang si Laila.

Pero, umangat ang sulok ng labi niya nang mag-vibrate ang cellphone niya.

Lumayo ng konti si Laila para hindi marinig ni Laura ang usapan niya.

"Hello, darling," sabi niya.

"Saan mo gustong magkita? Tapos, may dress code ba na dapat kong isuot?"

Sure enough, hindi nakuha ni Laura ang essence ng usapan. Kaya lang, alam niyang pupunta si Laila, itinalaga niya ang sarili na sumama.

"Ish... gusto mo ba talagang sumama? Madumi ang trabaho ko, pero malaki ang kita. Ayokong mapahamak ka, maghahanap na lang ako ng ibang trabaho."

"Anong ginagawa mo?"

"Nagtitinda," sagot ni Laila habang kumakain ng nilutong pansit.

"Wow, ang galing talaga! No wonder makakatira ka sa apartment na ganito. Businessman pala kayo," manghang-mangha na sabi ni Laura.

Nang marinig iyon, napabuntong-hininga na lamang ang babaeng nasa harapan ni Laura.

Naiinis siya dahil parang hindi maintindihan ng kaibigan ang direksyon ng usapan nila.

Pero, paliwanag nito, mapaparusahan si Laila kapag naiintindihan ni Laura.

"Pagkatapos kumain, magpalit ka ng damit," sa wakas ay sinabi niya, "samahan mo ako sa trabaho."

"Handa na!" Excited na bulalas ni Laura saka inubos ang noodles na ginawa niya.

Gayunpaman, nagsimulang gumuho ang sigasig na iyon nang dumating si Laura sa kanyang destinasyon.

Umaalingawngaw ang beat ng musika, nagpapa-hypnotize sa mga bisitang nasa dulo ng kamalayan.

Ini-indayog nila ang kanilang katawan sa ritmong nilalaro ng isang DJ.

"La, kita-?"

Bago pa siya makapagsalita ay pinutol siya ng kanyang kaibigan, "Maghintay ka dito, okay? Punta muna ako sa table doon."

Pilit na tumango si Laura habang pinagmamasdan si Laila na naglalakad papunta sa isang table.

Nanliit ang mata niya nang makita si Laila na niyakap ng isang lalaki.

Gayunpaman, biglang umupo ang lalaki sa iisang table na nakatingin kay Laura.

Hindi ko alam kung ano ang pinag-uusapan nila, pero maya-maya ay kumaway si Laila kay Laura.

"Dito!"

Hindi nagtagal, lumakad ang dalaga kay Laila. "Ito ang kaibigan ko, ang pangalan niya ay Laura."

Ngumiti lang si Laura at binati ang dalawang lalaking nakaupo.

"Hindi ka ba bababa, Mark?" sabi ng lalaking nakayakap sa balikat ni Laila.

Umupo ng tuwid ang lalaking tinatawag na Mark, na nagbigay daan kay Laura na makita ng malinaw ang kanyang mukha.

"Ang gwapo talaga," naisip ni Laura nang hindi namamalayan.

Matalas ang mga mata, may binulong ang lalaki at humigop ng inumin sa kanyang baso.

Gayunpaman, tila tumango si Laila at ang kanyang kasama. Tumayo sila at tinungo ang dance floor.

"Wait here, punta muna ako diyan," paalam niya kay Laura na tahimik.

Sa totoo lang, hindi alam ng dalaga ang sasabihin.

Matagal na natahimik ang dalawa, hanggang sa tuluyang narinig ang baritonong boses ng lalaking nasa tabi nila. "Gusto mo bang uminom?"