BivianneGaya ng inaasahan ko ay naging busy kami pareho ni Oxem sa school. Madalang kaming magkita pero gabi-gabi naman kaming naka-video call. Madalas ay wala kaming sinasabi sa isa’t isa. Basta lang nakabukas ang mga phone namin habang may kaniya-kaniya kaming ginagawa.Pero kahit na busy ako ay kaya ko naman. Hindi pa ganoon kabigat ang mga gawain lalo na siguro dahil first years pa lang naman kami. Palagi kaming magkasama ni Yeshua sa school. Tuwing nagtatanghalian at kahit na sa tuwing nag-aaral ako sa library.Gaya na lang ngayon kung saan nagbabasa ako para sa subject namin mamaya. Iyon nga lang, may dalang manga si Yeshua at iyon ang binabasa. Sa pagkakaalala ko ay isa ‘yong japanese comics. Mahilig kasi siya sa panonood ng anime.“Yesh,” tawag ko sa kaniya.“Hm?” Hindi niya inalis ang tingin mula sa binabasa.“I want to join your team.”“Okay.”Ilang segundo pa bago niya ako pabalang na tiningnan. Bahagya niya pang naipalo ang binabasa sa lamesa kaya nakalikha iyon ng ingay.
BivianneToday’s our first official match. Since intrams lang naman siya, ang makakalaban lang namin ay ang ibang department. This morning, ang unang kuponan namin ay laban sa educ. Mamaya namang hapon ay laban sa engineering.Nanonood lang kami ng naunang game. Nakabihis na kami at naghihintay na lang na matapos ‘to. Nang malapit nang matapos ay tinawag na kami ni coach para makapag-warm up. Sa isang gilid lang kami sumipa-sipa ng bola dahil na rin sa dami ng tao.Nang matapos kaming mag-warm up ay nagulat na lang ako nang may nagtakip ng mga mata ko. Agad kong hinawakan ang kamay na tumakip sa ‘kin at napangiti.“Oxem, come on. Kung hindi ko kilala ang kamay mo, baka kanina pa kita nasiko.”Mahina siyang natawa bago tinanggal ang mga kamay. “Mabuti kung ganoon. Kung may ibang tumakip ng mga mata mo, sipain mo agad.”Niyakap ko siya. “Ang aga mo naman? Wala ka bang pasok?”“Intrams din sa school namin kaya walang klase. Suportahan na lang daw namin ang mga kaklase naming lalaro.”“Eh
BivianneIsang linggo lang ang intramurals. Kaya naman mabilis lang ding dumaan ang mga araw. Ang department namin ang isa sa mga nakapasok sa semi-finals kalaban ang IT department. Last day na ngayon ng intramurals kaya naman mamayang hapon din gaganapin ang finals.Kung sino ang mananalo sa ‘min ngayon ay siyang magiging kalaban ng CSER department o ang College of Sports, Exercise and Recreation.Sa totoo lang, hindi na ako umaasang mananalo kami laban sa CSER mamaya. Ang tanging nagmo-motivate lang sa ‘kin ngayon ay kahit papaano, may pagkakataon kaming maging 2nd place. Hindi na rin masama.Pero napanood na namin maglaro ang IT noon at talagang magaling din sila. Sila ang nagpahirap ng todo sa CSER noong mga nakaraang araw. At tiyak na mahihirapan din kami.“Makakapunta raw ba si Oxem?” tanong ni Yeshua.“Mamaya raw siya pupunta sa finals,” sagot ko. “Ngayon kasi ang finals ng mga kaklase niya kaya nandoon siya para sumuporta.”Napasinghal siya. “Sinuportahan niya ‘yong iba pero i
BivianneI shouldn’t have hoped too much. Kung hindi ko ginawa ‘yon ay hindi sana ako ganito kadismayado. Kung hindi ako umasa kanina ay hindi sana ako ganito ka-down ngayon.Pilit kong kinukumbinsi ang sarili ko na ayos lang ‘to. Remember what Oxem said? This is my dream. Wala ‘tong kinalaman sa pag-aaral ko kaya hindi dapat ako matakot. Pero natatakpan lang ‘yon ng mga salita ni mom sa ‘kin kanina.She doesn’t want a half-baked result, let alone a failing outcome. Natalo kami ng CSER. There’s no retaking it. I’m still a loser. Parurusahan na naman ako panigurado kapag nalaman niya ‘to. At hindi malabong malaman niya agad.“Hey.” Agad akong nilapitan nina Yeshua at Oxem nang matapos ang game. Pareho silang nag-aalala. Kahit na pagod na pagod si Yeshua ay nakuha niya pa ring tingnan ang kalagayan ko.Actually, we’re all exhausted. We gave our all. Halos magkandangudngod pa nga ako kahahabol ng bola kanina. But all that was a waste of effort. Ni hindi man lang namin nagawang makalamang
BivianneLunes ng umaga, mas umayos na ang pakiramdam ko. Kumikirot pa rin ang mga sugat ko sa tuwing nabubunggo, but it’s already bearable. Mukhang hindi naman na ako mahahalata nito nina Yeshua at Oxem.Nang makalabas ako ng room ko, kumunot agad ang noo ko nang makita ang hindi pamilyar na mukha. Nakasuot siya ng isang suit sa napakainit na panahong ‘to. Nakasuot pa siya ng sunglasses kahit nasa loob naman siya ng bahay namin.“Ahm…” Pinaningkitan ko siya ng mga mata. “And who are you?”“Chester Sullivan, Ma’am Bivianne.”Tinaasan ko siya ng kilay nang iyon lang ang sinabi niya. “And you’re supposed to be what?”“Ako po ang bago niyong driver, ma’am.”Napaawang ang bibig ko. “What about Mang Kiko?” Binundol agad ako ng kaba hindi ko pa man naririnig ang sagot niya.“Kung ang tinutukoy mo po ay ang driver niyo noon, pinatalsik na po siya ni Ma’am Zenith.” Napaawang lalo ang bibig ko. “Ako na po ang bago niyong driver at personal bodyguard.”Mabilis akong nagmartsa papunta sa kwarto
Warning: Slight SPGBivianneKinakagat ko ang kuko ko habang nakatingin sa orasan. At nang pumatak ang alas dos ng umaga ay saka ako sumilip sa labas ng room ko. Sinigurado kong hindi na babalik si Pinky dahil sinabihan ko siyang huwag na akong iistorbohin sa pag-aaral ko. Tiyak na susunod naman siya.At sa mga oras na ‘to, tiyak na hindi na ganoon kahigpit ang pagbabantay ni Chester. Sa mga ganitong oras ay naninigarilyo na siya sa may garden sa baba habang nakatingin sa bintana ng kwarto ko.Kaya naman sa may bintana ako sa banyo lalabas para tumakas. Sinabihan ko na rin si Oxem kung saan ako hihintayin. Matapos kong maayos lahat sa loob ng kwarto ko ay dumeretso ako sa banyo kung saan nag-aabang ang mahabang kumot na binilot ko upang gawing tali.Dahil hindi naman ako ganoon kataba at katangkad ay nagkasya ako sa bintana. Kinailangan ko lang talagang magsuot ng manipis na damit dahil saktong-sakto lang talaga ang katawan ko. Maliit lang kasi ang bintana namin dito.Sinilip ko muna
Bivianne“What are we going to do now?” tanong ko habang yakap pa rin siya. “Mukhang gusto talaga ni mom na magkalayo tayo, given that she sent someone to spy on you too.”He continued caressing my arm. “Hindi mo kailangang mag-alala. We’re not giving up, right? Para lang ‘tong long distance relationship. We can still talk to each other. Sneak out like this.”Napangiti ako pero hindi umabot sa mga mata ko. “But I don’t like this. Ni hindi ko masasabi sa lahat ng tao ang tungkol sa ‘tin.”“Nothing wrong with that, too. Mas maganda nga kung magiging private ang relasyon natin. Hindi naman kailangang malaman ng lahat ang tungkol sa ‘tin as long as we have feelings for each other.”Doon na ako tuluyang napangiti. Tumingala ako upang makita siya. Ngunit bago pa man ako makapagsalita ay isang marahas na katok na ang narinig namin mula sa pinto.Mabilis kaming napaupo at binundol ng kaba. Nagkatinginan pa kami bago siya tumayo. “Stay here. Ako na ang titingin kung sino.”Hinila ko siya sa br
BivianneMy mom’s away again. Hindi ko na ulit siya nakita matapos niyang ipakilala sina Juanito at ang anak niyang pakakasalan ko raw. Ni hindi niya pinaliwanag kung ano ang nangyayari. At hindi man lang niya ako binigyan ng pagkakataon para makatanggi.I always knew that she’s going to punish me. But not like this! I didn’t expect na ipakakasal niya ako sa iba. This is just too much!Hindi ko pa rin sinasabi kay Oxem kung ano ang nangyari sa bahay. Miski si Yeshua ay walang alam. Paano ko masasabi sa kanila? Matapos ang mga nangyari, wala akong lakas ng loob para ipaalam sa kanila na ikakasal ako sa iba.Gusto kong tumutol sa plano ni mom, pero paano ko magagawa ‘yon kung wala na naman siya rito sa bahay? Para bang alam niyang tututol ako kaya umalis na siya agad bago pa ako makaangal. Dapat ay sinabi ko na sa kanila noong may pagkakataon ako. Mas mabuti nga siguro kung kina Juanito ko mismo sasabihin.Pero bago ko pa man ‘yon magawa ay muli kong nakita si mom. This time, nag-aagaha