Tatlong Taon na ang NakalipasKakauwi lang ni Ashley mula sa isang roadshow nang tawagan siya ng asawa niyang si Kent at sabihing pumunta siya sa hotel.Sa master bedroom ng presidential suite, hindi naka-on ang mga ilaw at mahigpit na nakatakip ang mga kurtina—ni isang sinag ng araw ay hindi makapasok. Mabigat ang hangin sa kwarto, at ang mamahalin at matamis na amoy ay tila nakakasuya na sa sikip.Mula sa banyo, maririnig ang tunog ng tumutulong tubig.Lumapit si Ashley sa bintana at hinila ito ng mabilis.Whoosh!Awtomatikong bumuka ang mga kurtina pakaliwa’t pakanan, at agad na bumuhos ang nakakasilaw na liwanag sa loob ng kwarto.“Aaah!”Kasabay ng sigaw ng isang babae, napalingon si Ashley at nakita ang isang babaeng hubo’t hubad ang itaas na bahagi ng katawan na biglang napaupo sa kama sa gulat.Nang makita siya ng babae, nanlaki ang mga mata nito at dali-daling dinampot ang kumot para takpan ang kanyang dibdib.“Ash... Ate Ashley...”Napakunot-noo si Ashley nang makita ang mga
Sa totoo lang, matagal nang natanggap ni Kent ang mensahe ni Tyler—mga kalahating oras na ang nakalilipas.Sabi ni Tyler sa kanya, “May isang lalaking nanliligaw kay Ashley.”Noong natanggap niya ang mensahe, nasa isang importanteng hapunan siya.Pero gaano man kahalaga ang hapunan na ’yon, mas mahalaga pa rin ang asawa niya.Kaya’t uminom siya ng tatlong baso bilang parusa, saka agad na umalis sa hapunan.Nang makita niya ang mga litratong ipinadala ng anak niya, hindi niya napigilan ang mapasinghap ng mahina."Tsss..." Napakunot agad ang kanyang noo.“Saan kayo pupunta?” tanong niya sa anak.“Umuwi,” sagot nito.Naku!Iuuwi ni Ashley ang lalaking ‘yon!Agad na nakaramdam ng matinding pagkailang si Kent. Pinisil niya ang sentido niyang sumasakit at iniutos sa driver:“Bilisan mo. Punta tayo sa Longquan Villa.”“Opo, Mr. Saavedra,” sagot ng driver at agad na pinaharurot ang sasakyan.Saktong isang minuto lang ang agwat.Nang huminto ang sasakyan ni Kent sa tapat ng villa ni Ashley, du
Halos pawisan ng malamig ang lalaki sa noo, pero pinigilan niya ito.Pa-bukas pa lang sana siya ng bibig nang biglang bumukas ang pinto ng conference room at narinig ang masiglang sigaw ni Ashley.“Baby!”Lumingon ang ilang tao sa direksyon ng boses at nakita si Ashley na agad isinuksok ang hawak na papeles sa assistant at saka patakbong lumapit kay Dianne para yakapin ito.“Baby! Ang bilis mong bumalik! Miss mo na agad ako, ano?” sabi niyang malambing.Ngumiti si Dianne. “Ikaw lang ang nami-miss ko!”“Tsk!” napapailing si Dexter habang nakakunot ang noo. “Grabe kayong dalawa, sobra na ‘yang ka-sweetan niyo. Di na yata kaya panoorin.”Pumikit si Ashley at inirapan siya. “Umalis ka nga riyan! Huwag mo kaming tingnan!”Nagkatawanan ang tatlo habang sabay-sabay na lumabas ng opisina papunta sa restaurant na nareserba na nila.Sa kalagitnaan ng biyahe, nakatanggap ng tawag si Ashley mula kay Ken.“Mom, uuwi ka ba para sa hapunan mamaya?” tanong ng binata.“Hindi muna, kasama ko si Tita Di
Kinuha ni Manuel ang tsaa sa harapan niya at uminom ng isang lagok, saka tumingin kay Jessica na halatang naiilang. Sinubukan niyang humanap ng paraan para ilihis ang atensyon nito.Tinanong niya, “Bakit mo naisipang pumunta sa Africa para magbigay ng medical assistance?”Hindi inaasahan ni Jessica ang tanong na iyon mula kay Manuel.Nag-aalala ba siya sa akin?“Masiyado kasing naging boring ang buhay ko noon, kaya gusto kong makahanap ng mas makabuluhan at mas abalang gawain. Para na rin mapuno ko ang sarili ko at hindi masyadong mag-expect ng mga bagay na hindi naman totoo,” sagot niya habang bahagyang nakangiti at pinipilit manatiling kalmado.Tumango si Manuel at muling nagtanong, “Sigurado ka bang gusto mo pa ring pumunta ng Cameroon pagbalik mo?”Tumingin si Jessica sa kanya, kinagat ang labi at nag-isip ng ilang segundo bago sumagot, “Sa totoo lang, parang ayoko na rin.”“Ang mga magulang mo, pati pamilya mo, nandito sa Cambridge?” tanong muli ni Manuel.Tumango si Jessica. “Oo
Hindi naman walang ginagawa si Manuel. Kinabukasan kasi ay kailangan niyang lumabas para pag-usapan ang trabaho."Manuel, desidido ka na bang dito sa Pilipinas magtrabaho?" tuwang-tuwa si Alejandro nang malaman ang desisyon ni Manuel.Hindi siya sinagot ng diretso ni Manuel, kundi sinabi lamang, "Hindi pa sigurado. Depende pa sa kalagayan at mga kondisyon dito sa Pilipinas.""Sige, sige, naiintindihan ko." Hindi malaman ni Alejandro kung saan niya ilalagay ang mga kamay niya sa sobrang saya. "Gusto mo bang samahan kita?"Napangiti si Manuel, kahit may halong pagod. "Dad, trenta’y singko taon na ako."Tumango si Alejandro. "Pero hindi ka pa lubusang magaling. Dapat may isama kang ibang tao."Habang sinasabi iyon, nagsimula na siyang mag-assign ng mga bodyguard para kay Manuel — puro ito ang mga pinakamagagaling niyang tauhan.Nang mapansin niyang nakatayo si Jessica sa di-kalayuan, tinanong niya ito, "Ms. Jessica, gusto mo bang sumama kay Manuel?"Isa si Jessica sa mga batikang nurse.
Nanatili pa sa ospital si Manuel ng dalawang araw bago sila nagtipon-tipon para samahan siyang umuwi.Ang bahay na ito ay, siyempre pa, ang lumang tahanan ng pamilya Chavez.Noong huling beses na napunta siya sa lumang bahay ng mga Chavez, isa pa lamang siyang estranghero.Ngayon, tahanan na niya ito.Talagang kamangha-mangha ang mundo. Hindi mo talaga alam kung ano ang mangyayari sa susunod na segundo.Dahan-dahang pumasok ang sasakyan sa lumang bahay ng pamilya Chavez at huminto sa harapan ng pangunahing gusali.Nauna na ang mayordoma, kasama ang lahat ng katulong at mahahalagang miyembro ng pamilya Chavez, sa pangunahing gusali para salubungin si Manuel—ang bagong may-ari ng tahanan na ngayo’y nagbabalik.Bumukas ang pinto ng sasakyan at bumaba ang lahat. Kasama nina Alejandro at Tanya si Manuel papasok sa loob ng gusali.“Sir Manuel, nakabalik na kayo!” masayang salubong ng matandang mayordoma, bakas sa mukha ang galak.“Maligayang pagdating sa bahay, Sir Tyler!” sabay-sabay na ba