Chapter 45

I can’t believe that he just did that. At sa buong buhay ko, ngayon lang ako nahiya nang ganito. Parang gusto ko nalang magpalamon sa lupa dahil hindi ko kinakaya ang intensidad ng paraan ng pagtingin sa akin ng mga tao roon sa loob ng kaniyang opisina.

“Sana all, Congressman!” sigaw ng isang staff na lalaki kaya naman nagsimula nang magtawanan ang nasa loob. Sa pagkakataong iyon ay gumaan na rin ang aking pakiramdam. Halos lahat ng mga ito ay lumapit sa akin para magpakilala. May iilan akong natandaan pero karamihan ay nakalimutan ko agad ang pangalan. Masyado lang kasing mabilis ang ginawa nilang pagpapakilala dahil oras na ng tanghalian at kailangan din nilang kumain.

“Naku Congressman, huwag mo na iyang pakawalan. Dapat sa sunod na taon, kasalan na rito sa kapitolyo ang magaganap.” saad ng isa sa kaniyang mga staff.

Tumawa naman si Sandro bago bumaling sa akin.

“Siyempre hindi sa akin nakadepende ang b