Chapter 09

"Hello Jill?" 

Wala pang ilang segundo na nag-ring ang phone sa kabilang linya ay narinig agad ni Vladimyr ang magalang na pagbati ng sekretarya sa kanya. 

"Yes madam?"

"May empleyado ba tayong Montero ang pangalan?" 

"Yes madam, he is the General Manager of our ECC. And also one of our Investors on few businesses." Deretsang sagot ni secretary Jillian sa kabilang linya. Napangisi si Vladimyr sa narinig. 

"Quite wise…" Her inner self says. 

"Why madame?" Jillian cut her thoughts. "—is there anything wrong?" Halata boses nito na alam na ang gagawin pero naghihintay pa rin ng instructions sa kay Vlad. 

Jillian is a 25 years old woman who became Vladimyr's trusted secretary, that Atty. Jeus Enriquez preferred. 

Masipag at alerto ito magtrabaho tulad ng gusto ni Vladimyr. Tinuruan din niya itong maging matapang sa pagharap sa nagmamataas na board members at client. 

Kaya naman kapag may pinaasikaso sya kay Jillian, inaasahan na ni Vladimyr ang tagumpay. 

"Fire him right away," Vlad instructed her secretary. 

"Yes madam."

"And also, terminate their contract to all ECC's projects." 

"Right away madame." 

Hindi na hinintay pa ni Vlad makasagot si Jill at ini-off na niya ang phone niya sabay ngisi sa babae. 

She then took out a pad of blank cheque. Write a hundred thousand amount on it and went back to Jasmine.

She slapped the cheque on the girl's face with a certain force.

Sa lakas nito, marahas na pumaling ang mukha ni Jasmine at napa-upo sa sahig. 

Agad na dumugo ang labi nito habang bakat ang palad ni Vladimyr sa pisngi at halos mangiyak-ngiyak sa gulat at takot.  

"That's the payment." Vlad said. " Sinobrahan ko na. Baka kasi kailangan mo yan in the very, very near future." She wickedly grins at the girl who is still in shock. 

"At least you can manage to buy a pair of clothes worth 100 per piece on the street?" Vlad let out a sympathetic chuckle. But end up looking sarcastic. 

Tumalikod na si Vladimyr para umalis. Naiwan na nakatulala si Jasmine at Lucien habang namamangha na nakatingin kina Vlad. 

Jasmine startled with disbelief at what just happened. She desperately fell to her knees on the floor seeing everything disappearing in her visions.

All they had.

All she has.

Just because of her improper deeds that leads to her family's dark ending.  

Naluluha na nag-angat ng tingin si Jasmine sa mag-iina na papalayo.

Asking herself if it's real, asking herself.

"Oh my god…did I just offend the most powerful woman in Southland?" She mumbles as her tears begin to stream down her face. 

Hindi makapaniwala si Lucien sa mga nasaksihan sa restaurant kanina. 

Para itong bombang sumabog mismo sa mukha niya.  

Hindi maitatanggi na kaakit-akit ang perpektong kagandahan ng Ex ng kapatid niyang si Luvien. Para siyang isang diyosa na bumaba sa lupa.

"Maganda nga, mayabang naman at napaka arogante…kababaeng tao napaka mapagmataas…" Lucien sneered disappointedly. 

"Ibang-iba ang ugali nito sa mga kuwento ni Luvien noon. Na si Vladimyr ay isang mabait at makonsiderasyong babae, kaya minahal ito niya ng husto…mukhang pakitang tao lang lahat ng pinakita niya sa kapatid ko, at ito ang tunay niyang ugali." 

"Maling mali na kahit sa huling hininga ni Luvien ay ang babaeng ito pa rin ang tinatawag niya. Kahit pa nagawa siya nitong ipagpalit sa ibang lalaki. Ang babaeng iyon pa rin ang hinahanap niya…" 

Mariin na naikuyom ni Lucien ang kamay, sa tindi ng galit na nararamdaman niya ngayon para kay Vladimyr. Gustong gusto niyang sagutin ito pero pakiramdam niya nanlalambot ang tuhod na tuwing magtatama ang tingin nila ng Ex ng kapatid niya. 

Nakangiti nga ito pero bakas ang lungkot, pangungulila, galit at iba pang emosyong di niya mapangalanan na pilit nitong itinatago sa mapanlinlang nitong ngiti.

At dahil mapanlinlang nga ang ngiti nito, sigurado si Lucien na paraan iyon ng Ex. ni Luvien. 

"Siguradong iyon ang tunay niyang kulay." 

"Na talagang masamang tao ito at 'di iyon alam ni Luvien."

Lalong naglalagablab ang galit sa puso ni Lucien para kay Vladimyr. 

Naalala bigla ni Lucien ang mga anak nitong malalaki na. Sa tantiya niya, mukhang nasa 8 or 10 yrs old na ang dalawang batang may kulay ash brown na buhok.

Pero ang pinaka kakaiba sa lahat, ay ang naging pakiramdam niya ng mag tama ang tingin nila ng mga batang yon. 

May kung anong puwang sa puso niya na parang napunan at ang sarap nito sa pakiramdam.

Parang gusto niyang hawakan ang dalawang bata at yakapin.

Hindi niya rin gusto ang ginawa ni Ms. Montero sa mga bata. Naiinis siya, to the point na gusto niyang ilayo ito.

Pero mas pinili niyang umawat nalang. Sana.  

Sinara ni Lucien ang shower at lumabas ng banyo na walang anumang takip sa katawan. 

Sa pagkakataong ito, occupied ng image ni Vladimyr ang isip niya. Ang maganda nitong mukha at ang mapula nitong labi. 

"Nakaka akit..."  

He shook his head to remove those crazy thoughts in his head. Feeling mad to himself and shameful at the same time. 

Pabagsak na humiga si Lucien sa kama at napatitig sa kisame hanggang sa hilahin na siya ng antok. 

"GOODNIGHT sweetie." hinalikan ni Vladimyr ang noo ng bunso niyang anak na si Gruzia at maingat na kinumutan ito. 

"Goodnight mommy." tugon ng bata sabay akap sa paborito nitong stuff toys na froggy at pumikit. 

Marahan niyang hinaplos ang buhok ng anak bago pinatay ang ilaw saka lumabas ng kwarto nito. 

"Madame, the two asked to talk to you." Paglabas ni Vladimyr sa kwarto ng anak, iyon ang sinalubong ni Malia sa kaniya. Preferring for the two prisoners on the basement. 

Tumango si Vladimyr habang nauunang tahakin ang daan papunta sa basement.

Nasa likod niya sina Lisa at Malia na naka suit at may dalang briefcase. 

Pagdating ni Vlad sa basement, binuksan agad ng bantay ang pinto.

Pagpasok niya doon, naabutan pa niyang naka-upo sa sulok ang dalawang bihag habang naka-kadena ang mga kamay at paa.

Agad nagtaas ng sa kanya ng tingin ang isa. Bakas ang pagod at panghihina nito.  

Sinensyasan ni Vladimyr ang dalawang bantay na ilapit ito sa kanya. 

Kinuha ni Lisa si Vladimyr ng silya para may maupuan ito. 

"Have you decided now?" 

Nag angat ng tingin ang isa. At parang may gustong sabihin. 

"Speak." 

"K-kill us rather. T-they will kill us if you don't." nanghihina na sabi ng isa. 

Napasandal si Vladimyr sa upuan. Hindi siya makapaniwala n iyon ang maririnig niya mula sa mga ito.

Nakakadismaya pero nananaig ang paghanga niya sa katapangan nito. Na mas nanaising mamatay na lang.

But she hid it.

She didn't show how sorry she felt for them. Vladimyr keeps her calm and strong personality and asks the other one. 

"And you?" Baling niya sa isa pa.  

"Do you choose the same path?" 

Pinagmamasdan ni Vlad ang isa pang lalaki na sumulyap sa kasamahan. Saka tumango kahit nahihirapan.

"Seems like you really chose your path…" Vlad chuckled and grins. 

"You both amazed me..." 

The two men glanced at Vlad, puzzled. 

"W-what do you mean Madam?"  

Nanghihinang tanong ng isa.

"Pinahanga niyo akong dalawa" napangiti siya. "May deal ako sa inyo.." Nag-snap si Vlad at pumasok si Malia para pakawalan ang dalawa sa pagkaka kadena. 

"Palalayain ko kayo and uuwi kayo sa mga pamilya niyo with this…" Nag snap ulit si Vladimyr.

Pumasok naman si Lisa na may dalang briefcase. Binuksan nito ang briefcase at tumambad ang ilang bundle ng pera. 

"20 million for the both of you." She said. "Pero mangako kayo na magbabagong buhay na kayo kasama ang pamilya niyo." She added. 

Hindi makapaniwala na nagkatinginan ang dalawang lalaki.

"Kung sa ibang kalaban siguradong pinatay na nila kayo, una pa lang. Baka nga pahirapan pa kayo. Hindi ako ganun klaseng tao, mahalaga din sakin ang buhay. Handa akong palayain kayo para makapagbagong buhay. 

"W-why…." One man asked. 

"Why? simple lang, Everyone deserves chances." Simpleng sagot ni Vladimyr. 

Lalong naguluhan ang dalawa. Nag-aalala sila na baka isa iyong trap.  

Ganun pa man, wala silang choice kundi ang tanggapin ang alok ni Vladimyr.   

"B-but the man you...you killed earlier?" 

"Oh that man?" Vlad cackles in laughter. "Traitors don't deserve chances, they will only betray you over and over, whenever they get pressured." Ani Vlad. 

"Ganito na lang, bakit di na lang kayo sumali sa grupo ko? And be one of my men?" 

Pumitik si Vladimyr sa hangin at agad lumapit ang isa sa mga tauhan nya. 

"Rico, how much is your salary?"  

"I received hundred thousand monthly madame" Agad na sagot nito. 

"Tell me, did I force you?" Tanong niya ulit habang nakatingin sa dalawa.

"No Madam. I work for you on my own will and I will serve you even if it costs my life." sagot nito.

"Okay, you can go back now"  

Yumuko ang lalaki bago lumabas.

"Eh ikaw Danny, magkano sweldo mo dito?" 

"I received a hundred thousand monthly madame and the same as Rico, I will serve you with all my life." 

Napangiti si Vladimyr.  

"Yes. Lahat sila hindi ko pinilit. They are free to leave the team if they like." 

Napalunok ang isa at napatingin sa kasama. Naniniwala na sila. Di gaya ng ibang grupo kapag tumalikod ka. Di ka makaka-alis ng buhay.

Sa grupo ni Vladimyr, they still have their freedom hangga't di nila tatraydurin ang Si Vlad.

"Now tell me, do you like to leave and live? Or do you like to live and serve me? You choose."