Share
Kabanata 6
"Senyora, kaunting tiis na lang po. Makalalabas na tayo," anang ko habang inaalalayan ko siya sa paglalakad.
Narito kami ngayon sa sirang palasyo ng Hari. Binabaybay na namin ngayon ang mahabang pasilyo papunta sa mismong silid ng Hari. Wala akong nalalaman tungkol sa pasikot-sikot, kaya ang Senyora ang nagsasabi sa akin ng direksyon.
"Sa kanan," aniya, saka kami lumiko.
Akala ko ay maglalakad pa kami ng mahaba. Bumungad sa amin ang pa-arkong pintuan, natanaw din namin ang nabuksang pinto.
Sandali kaming napatigil nang nahinto sa paglalakad ang Senyora. Binalingan ko ng tingin ang Senyora at doon ko nakita ang malamlam na mga mata niya. Sabay na lumandas muli ang kanyang luha.
Parang may tumusok sa aking dibdib sa mga mata niyang tinat
Related chapters
The Dove of The Lost Lands Kabanata 7
Muling PangakoAng nakakaantig na himig ang kumiliti sa aking pandinig upang maimulat ko ang aking mga mata. Liwanag. Liwanag na hindi kay sakit sa mata kung tatanawin. Bumangon ako at nilibot ng tingin ang paligid.Ang himig ay nagpatuloy. Tila ba ang puso ko'y naantig sa mga nakikita at naririnig. Napakagaan sa pakiramdam na parang ako'y idinuduyan habang lumulutang sa alapaap.Mga punong kay dalisay na nakukulayan ng natural nitong kulay na berde. Mayroon rin nag-iisang puno sa 'di kalayuan.Napakagandang puno. Napakatayog. Ang mga dahon ay banayad na nahuhulog sa kalupaan sa tuwing nagpaparamdam ang hangin at isinasayaw iyon. At sa ilalim lamang ng puno ay taong siyang may instrumento. Ang banayad na himig na kay sarap sa pandinig ay nanggagaling sa kudyaping hawak nito.Nakatalikod ito sa akin. Ang buhok nito ay aabot hanggang sa kanyan
The Dove of The Lost Lands Kabanata 8
HariKung may maikukumpara lamang ako, iyon ay ang nangyayari sa akin ngayon. Magmula nang magising ako ay hindi ko na alam kung ano ang gagawin, lalo pa at ilan na ang mga tao ang pumasok sa silid. Wala rin akong ideya kung nasaan ako at kaninong panuluyan ito.Basta't natagpuan ko na lamang ang sarili na sinisilbihan na ng tatlong serbidora. Sila'y pinaliguan ako sa mahalimuyak na amoy rosas na tubig sa malaking batya na kahoy.Pinababad din nila ako sa isang batya ng gatas at ngayon ay nakatayo ako sa harapan ng malaking salamin—na halos kayang makita ang kabuuan ko—kasama ang mga babaeng serbidora na tinutulungan akong magpalit ng damit.Halos hindi ko na makilala ang sarili nang muli tingnan ko ang repleksyon sa salamin. Nakaupo na ako ngayon, sinusuklayan nila ang mahaba at may maalon kong buhok.H
The Dove of The Lost Lands Kabanata 9
Pulang NiyebeSa tana ng buhay ko, lahat na mga Maharlikang nakilala ko—maliban sa Senyora at Haring Kaan—ay mapagmataas, mapanghusga at halos karahasan ang naging saksi sa bawat yugto ng buhay na mayroon ako.Lahat sila'y may pangungutyang tingin sa mga katulad kong nagmula lamang sa mababang antas. Sa tagal ng buhay ko bilang alipin ay puro takot at pangamba ang nararamdaman. Naging saksi at naranasan ko mismo ang kanilang pagmamalupit. Mapapisikal man o emosyonal.Iyon ang naging pananaw ko bago ko makilala ang Senyora. Dati-rati'y ang pag-aakala ko ay lahat na Maharlika'y purong masasama ngunit nang makilala ko ang Senyora. Hindi ko maitatanggi na naging mahigpit siya subalit siya ay naiiba.Palagi niyang ibinibilin sa akin na huwag akong magpadala sa aking kahinaan.
The Dove of The Lost Lands Kabanata 10
DesisyonNakabalik na kami sa Bahay-panuluyan. Wala akong imik na tumungo sa aking silid. Ipinagpasalamat ko ng lihim na hindi nila ako tinanong pa.Saglit akong napailing.Ang Hari? Wala naman itong pakialam sa akin o sa kung anuman ang nararamdaman ko. Ito na yata ang nakilala kong malamig pa sa niyebe kanina.At wala rin naman akong inaasahang simpatya mula sa kanya. Ayos na sa akin na pumayag ito sa pakiusap ko, kahit pilit."Binibini, tingnan niyo 'to, umuulan ng niyebe!" masayang sabi ni Dera, habang nakatigin siya sa bintana na gawa sa kristal. "Magsisimula na ang tag-lamig!"Saglit akong tumingin doon pero mas lalo ko lang tinakpan ng unan ang mukha ako. Naaalala ko ulit ang mga nangyari.Nakakalungkot at nakakagalit. Wala akong magawa, wala akong maisip na paraan para matulungan sila.
The Dove of The Lost Lands Kabanata 11
KasalKung isa lamang ako sa mga babaeng mula sa maayos na antas ng buhay, may isang pang pangarap lang ako hindi lang ang kalayaan. Pangarap na hinahangad ng mga kababaihan—ang makasal sa taong itinitibok ng aming puso. May kalayaan pumili at magmahal.Ngunit ito na ang aking hinaharap at wala na akong magagawa pa. Alam kong may kaakibat na kapalit ang desisyon kong ito, at iyon ay ang kalayaan ko. Subalit kung ang kapalit naman niyon ay ang pagiging malakas ko—ang magkaroon ng kapangyarihan, magagawa ko ang nais ko.Nais kong ibalik ang lahat sa ayos. Gusto kong tulungan ang mga taong inosente. Hindi ko alam kung bakit ko napagdesisyonan ang ganitong hakbang. Ang alam ko lang ay hindi sila nararapat sa ganoong sitwasyon. Hindi nila dapat maranasan ang mga naranasan ko.Siguro'y hibang na kung isipi
The Dove of The Lost Lands Kabanata 12
Paglisan Madali lamang natapos ang seremonya para sa kasal. Hindi ko nga alam kung kasal ba talaga ang nangyari. Sa isang simpleng simbahan ng Ladare ginanap ang kasal. Isang pari, ang kanang-kamay niyang si Harrion, at ang ilang serbidora ang naging amin saksi. At dahil nagmula ako sa mababang uri, ang Hari na ang nag-alay para sa seremonya. Isang tradisyon na ng mga taga-Ladare kapag may ikinakasal ang magbigay ng dowry o alay para sa kanyang mapapangasawa. Maaring pera, hayop o mamahaling bagay. Katulad ng binigay sa akin ng malamig na Hari. Binigyan ako ng Hari ng isang kwentas, gawa sa ginto ang mahabang tali nito, habang ang pinaka-ornamento ay ang makintab na jade na hugis luha. Simple lamang ang seremonya at hindi ko naman iyon iniinda. Inaasahan ko naman na magiging ganoon ang kahihinatnan dahil nakik
The Dove of The Lost Lands Kabanata 13
Moran KoroteyaNagsimula na nga ang aming paglalakbay kasabay ng pagbagsak ng niyebe. Hindi ko na nakita pa ang Emperyong kinamulatan ko, maging kahit ang katiting na hitsura niyon.Habang umaandar ang aming sinasakyang karwahe, napapatingin ako sa labas. Ang bawat nadaraanan namin ay naghahalo ang kulay berdeng mga dahon at ang unti-unting pagsama nito sa mga bumabagsak na niyebe.Wala akong ideya kung hanggang saan kami mapapadpad. Halos magtatakip-silim na rin nang may makita kaming mahabang ilog. Hindi makikita kung hanggang saan ang hangganan niyon.Si Harrion naman mula sa unahan ay pumunta sa kinaroroonan namin sakay ng Kabayo."Kamahalan, ipinasasabi ng ating mga kawal na malapit na tayo sa baryo ng mga Aradian," balita nito.Aradian?"Sabihan silang sa Aradian tayo ma
The Dove of The Lost Lands Kabanata 14
KoronasyonMula nang dumating kami sa Emperyo ng malamig na Hari—ang kinikilalang si Haring Adem—lahat ng mga tao ay halos bigyan nila kami ng lubos na pagpupugay. Paulit-ulit ang mga katagang 'mabuhay' at sa pagtawag ng aming pagkakakilanlan.Inaasahan kong kakaiba ang Emperyong ito ngunit mas hinigitan pa nito ang iniisip ko. Mas maayos, malaki, at matibay ang palasyo ng Koroteya. Walang eksaktong salita ang makakapagpaliwanag sa mga nakikita ko. At habang papasok kami sa palasyo, marami pang mga tagasunod ang yumuko at bumati sa amin.Alam kong sa mga oras na ito ay wala pa akong nalalaman tungkol sa palasyo. Mapalabas man o mapaloob. Si Dera ay nasa likuran ko, nananatiling nakayuko. Si Harrion naman ay nasa likuran din ng Hari.Kapagkuwan ay may sumalubong sa amin. Isang babae at lalaki. May mga sandata rin sila na nakalagay sa kanilang
Latest chapter
- The Dove of The Lost Lands Kabanata 48
- The Dove of The Lost Lands Kabanata 47
- The Dove of The Lost Lands Kabanata 46
- The Dove of The Lost Lands Kabanata 45
- The Dove of The Lost Lands Kabanata 44
- The Dove of The Lost Lands Kabanata 43
- The Dove of The Lost Lands Kabanata 42
- The Dove of The Lost Lands Kabanata 41
- The Dove of The Lost Lands Kabanata 40
