PROLOGUE

“Aray! Masakit... Ano ba!” Reklamo ko. “Saan mo ba ako dadalhin?”

Hinila ako nito papunta sa parking lot ng bar. Marahas niya akong itinulak papasok sa passenger seat bago ito umikot papunta sa driver seat.

Ilang minuto na ang nakalipas pero hindi pa rin nito pinapa-andar ang sasakyan. Hindi ko magawang magtanong sa kaniya. Hindi rin ako makatingin ng deritso dito, ramdam ko kasi na nakatitig ito sa akin.

“Ibibigay ko ang kahit anumang gustuhin mo, layuan mo lang ako.” Kalmado nitong ani.

Nag-angat siya ng tingin sa kaniya. Deritso lang ang mata nito sa unahan. Blangko ang mukha nito at walang kahit anong emotion sa mukha nito.

I want him to marry me! That's all I wanted!

“Kung anuman ang iniisip mo hindi maari.” Bumaling ito sa akin.

“Alin ba sa hindi kita gusto ang hindi mo maintindihan? Maganda kang babae, matalino at mataas ang pinag-aralan, hindi na babagay sayo ang magpaka-desperada para sa lalaking katulad ko.” May diin ang bawat salita.

Wala akong pakialam kung nagmumukha akong desperada. Gusto kong tuparin ang pangako ko sa sarili ko. Hindi ko siya titigilan dahil siya ang ka una-unahang lalaki na nagpadama sa akin ng langit.

“Kaya kung gawin ang lahat pakasalan mo lang ako Eilton. Ang layuan ka ay hindi ko magagawa...” A tears escape from my eyes.

“Bigyan mo ako ng pagkakataon para pa tunay ko sayo na kaya kung maging mabuting asawa para sayo...” I wiped my own tears.

“Give me one month to prove myself on you. Pagkatapos ng isang buwan kung hindi mo pa rin ako gusto, hahayaan na kita hindi na kita pipilitin pa na maging aking asawa...” I said confidently.

She need to do this for her dignity, for herself.

“... Please, Eilton.” Hinawakan ko ang kamay niya.

Hindi nakawala sa mata ko ang pagtitig niya sa kamay naming dalawa bago ako nag-angat ng tingin sa mukha niya. Hindi ko maiwasang mapatitig dito. My heart beat abnormally.

We look at each other “Isang buwan.”

Pumayag ka please...

“Mahihirapan ka lang kapag pinagpilitan mo ang sarili mo. Ngayon pa lang sinasabi ko sayo, hindi madaling maging parte ng buhay ko.” Tumango ako.

“Alam ko. Ang buhay ng tao ay hindi lang puro sarap at saya ka akibat nito ang hirap at lungkot. Kakayanin ko basta magkasama tayo...”

“Wag kang tanga! Hindi ako santo para sambahin mo! Layuan mo ako! Wala sa bokabularyo ko ang magpakasal, makulong na lang ako kaysa ang matali sa iyo!”